عزیز :.:.::. * اعلام وضعیت اولین بسته پاکی مسابقه #پاکی_رمضان * .::.:.


امتیاز موضوع:
  • 4 رأی - میانگین امتیازات: 4.5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

شعر و نثر ادیبان

با سلام
ما ی انجمن ادبی تشکیل دادیم
و قصدمونم هم سراییدن شعره و هم معرفی ادبیات غنی مون ب جوامع دیگره
برای مثال به این دوبیتی نگاهی بیاندازید
[تصویر:  zesk_img_20180305_012626.jpg]

واضحم هس که  منظور شعر  از مصرع سوم مسخی عرفانیه.
نوا هم تخلص شاعره
ناگفته نمونه که تغییراتی در تصویر اصلی صورت گرفته..
در غیر اینصورت می شد با ی جستوجوی تصویری ساده اینجارو هم  پیدا کرد
شما هم حواستون به متنا و تصاویر ارسالی تون باشه
تا هویتتون فاش نشه 4chsmu1
تصویرم مال استاد فرشچیانه...
.
.
.
موفق باشید 53
خدا کرم ابریشم را به پروانه
دانه ی شن را به مروارید
تکه زغالی را به الماس تغییر میدهد
اگر زمان به سختی گذشت
و تحت فشار بودی ؛
بدان روی تو نیز کار می کند.
(ریک وارن)


خیزش برای ۱۲۰ روز پاکی

 سپاس شده توسط
1 موفق باشید




گفتم آهن دلی کنم چندی
                              ندهم دل به هیچ دلبندی
وان که را دیده در دهان تو رفت
                              هرگزش گوش نشنود پندی
( آن کسی که چشمم به دهان زیبای تو افتاد یا آنکس که سخنان تو را شنید هرگز گوش او پند نمی شنود)
خاصه ما را که در ازل بوده‌ست
                              با تو آمیزشی و پیوندی
( خاصه : به ویژه . ازل : مخالف ابد ، پیش از هبوط بر زمین )
به دلت کز دلت به در نکنم
                              سختتر زین مخواه سوگندی
( به دلت قسم -حذف به قرینه معنایی - که تو را از دل بیرون نمی کنم ... )
یک دم آخر حجاب یک سو نه
                              تا برآساید آرزومندی
همچنان پیر نیست مادر دهر
                              که بیاورد چون تو فرزندی
( مادر دهر - طبیعت - هنوز آنقدر ها پیر نشده زیرا توانست فرزندی چون تو بیاورد )
ریش فرهاد بهترک می‌بود
                              گر نه شیرین نمک پراکندی
( ریش : زخم )
کاشکی خاک بودمی در راه
                              تا مگر سایه بر من افکندی
چه کند بنده‌ای که از دل و جان
                              نکند خدمت خداوندی
سعدیا دور نیک نامی رفت
                              نوبت عاشقیست یک چندی
 

                                                            سعدی شیرازی

[تصویر:  nasimhayat.png]
 سپاس شده توسط
آن به كه در اين زمانه كم گيري دوست
با اهل زمانه صحبت از دور نكوست
آنكس كه به جمگي ترا تكيه بر اوست
چون چشم خرد باز كني دشمنت اوست

                                                                    خیام نیشابوری

[تصویر:  nasimhayat.png]
 سپاس شده توسط
شعری که مرد مجاهد خان گذاشتن تو مشاعره :


آن قصه شنیدید که در باغ، یکی روز
از جور تبر، زار بنالید سپیدار

این با که توان گفت که در عین بلندی
دست قدرم کرد بناگاه نگونسار

گفتش تبر آهسته که جرم تو همین بس
کاین موسم حاصل بود و نیست ترا بار

تا شام نیفتاد صدای تبر از گوش
شد توده در آن باغ، سحر هیمهٔ بسیار

پروین اعتصامی

53

[تصویر:  nasimhayat.png]
 سپاس شده توسط
دلم رمیده شد و غافلم من درویش
که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش

چو بید بر سر ایمان خویش می‌لرزم
که دل به دست کمان ابروییست کافرکیش

خیال حوصله بحر می‌پزد هیهات
چه‌هاست در سر این قطره محال اندیش

بنازم آن مژه شوخ عافیت کش را
که موج می‌زندش آب نوش بر سر نیش

ز آستین طبیبان هزار خون بچکد
گرم به تجربه دستی نهند بر دل ریش

به کوی میکده گریان و سرفکنده روم
چرا که شرم همی‌آیدم ز حاصل خویش

نه عمر خضر بماند نه ملک اسکندر
نزاع بر سر دنیی دون مکن درویش

بدان کمر نرسد دست هر گدا حافظ
خزانه‌ای به کف آور ز گنج قارون بیش
 

                         حافظ شیرازی

[تصویر:  nasimhayat.png]
 سپاس شده توسط
مرا دردیست اندر دل که درمان نیستش یارا
من و دردت، چو تو درمان نمی خواهی دل ما را

منم امروز، و صحرایی و آب ناخوش از دیده
چو مجنون آب خوش هرگز ندادی وحش صحرا را

شبت خوش باد و خواب مستیت سلطان و من هم خوش
شبی گر چه نیاری یاد بیداران شبها را

ز عشق ار عاشقی میرد، گنه بر عشق ننهد کس
که بهر غرقه کردن عیب نتوان کرد دریا را

بمیرند و برون ندهند مشتاقان دم حسرت
کله ناگه مبادا کج شود آن سرو بالا را

به نومیدی به سر شد روزگار من که یک روزی
عنان گیری نکرد امید، هم عمر روان ما را

مزن لاف صبوری خسروا در عشق کاین صرصر
به رقص آرد چو نفخ صور، کوه پای بر جا را

                                                                                 امیر خسرو دهلوی

[تصویر:  nasimhayat.png]
 سپاس شده توسط
ای دیده اگر کور نئی گور ببین
وین عالم پر فتنه و پر شور ببین
شاهان و سران و سروران زیر گل اند
روهای چو مه در دهن مور بین



خیام نیشابوری

[تصویر:  nasimhayat.png]
 سپاس شده توسط
نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من توست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه عشق نهان من و توست

این همه قصه فردوس و تمنای بهشت
گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه عقل
هرکجا نامه عشق است نشان من و توست

سایه زاتشکده ماست فروغ مه مهر
وه از این آتش روشن که به جان من و توست

شاعر: هوشنگ ابتهاج :سایه



پ ن:یکی از زیبا ترین اشعار که از ظرافت های فارسی بهره برده
[تصویر:  201705052108014731-5511488.jpg]
 سپاس شده توسط
تو با قلب ویرانه ی من چه کردی؟
به این عشق دیوانه ی من چه کردی؟

در ابریشم عادت آسوده بودم
تو با حال پروانه ی من چه کردی؟

ننوشیده از جام چشم تو مستم
خمار است میخانه ی من چه کردی؟

مگر لایق تکیه دادن نبودم؟
تو با حسرت شانه ی من چه کردی؟

مرا خسته کردی و خود خسته رفتی
سفر کرده! با خانه ی من چه کردی؟

افشین یداللهی

[تصویر:  nasimhayat.png]
من سکوت خویش را گم کرده‌ام
لاجرم در این هیاهو گم شدم

من که خود افسانه می‌پرداختم
عاقبت افسانه‌ مردم شدم

ای سکوت، ای مادر فریادها
ساز جانم از تو پرآوازه بود

تا در آغوش تو راهی داشتم
چون شراب کهنه، شعرم تازه بود

در پناهت برگ و بار من شکفت
تو مرا بردی به شهر یادها

من ندیدم خوش‌تر از جادوی تو
ای سکوت، ای مادر فریادها

گم شدم در این هیاهو، گم شدم
تو کجایی تا بگیری داد من؟

گر سکوت خویش را می‌داشتم
زندگی پر بود از فریاد من
فریدون مشیری

[تصویر:  nasimhayat.png]
 سپاس شده توسط
ی
53  سهراب سپهری

چه کسی میداند؟؟؟
که تو در پیله ی تنهایی خود، تنهــــایی؟
چه کسی می داند
که تو در حسرت یک روزنه در فردایــی؟
پیله ات را بگشا،
تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایــی!
 ازصداي گذرآب چنان فهمیدم، تندتر ازآب روان، عمرگران میگذرد.
 زندگی رانفسی،ارزش غم خوردن نيست!
آرزویم این است آنقدرسيربخندي كه ندانی غم چيست.

[تصویر:  nasimhayat.png]
 سپاس شده توسط
گاهی مسیر جاده به بن بست می رود 
                              گاهی تمام حادثه از دست می رود

گاهی همان کسی که دم از عقل میزند   
                              در راه هوشیاری خود مست می رود

گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست
                              وقتی که قلب خون شده بشکست می رود

اول اگرچه با سخن از عشق آمده      
                              آخر خلاف آنچه که گفته است می رود

گاهی کسی نشسته که غوغا به پا کند
                              وقتی غبار معرکه بنشست می رود

اینجا یکی برای خودش حکم می دهد
                              آن دیگری همیشه به پیوست می رود

وای از غرور تازه به دوران رسیده ای
                              وقتی میان طایفه ای پست می رود

هرجند مضحک است و پر از خنده های تلخ                 

                              بر ما هرآنچه لایقمان هست می رود

این لحظه ها که قیمت قد کمان ماست

                              تیریست بی نشانه که از شصت می رود


بیراهه ها به مقصد خود ساده می رسند

                              اما مسیر جاده به بن بست می رود


افشین یداللهی

[تصویر:  nasimhayat.png]
 سپاس شده توسط
[تصویر:  16585384_657164761121466_2105051381160214528_n.jpg]
[تصویر:  Untitled_2.png]
 سپاس شده توسط
Rainbow 
 







در نگاهِ خلق ، از دیوانگان کم نیستم                                          فکرِ زخمی دیگرم ، دنبال مرهم نیستم



 
 ظاهرم چون بید مجنون است و باطن مثل سرو                                          از تواضع سر به‌ زیر انداختم ؛ خم نیستم

[تصویر:  44.gif]
   
  لطف خورشید است اگر از ماه نوری می رسد                                    آنچه فهمیدی غلط بود ؛ آنچه هستم ، نیستم



  
  شیشه ای نازکدلم ؛ اما بدان ای سنگدَُل                                           خُرد شد هرکس که می‌پنداشت محکم نیستم





[تصویر:  139447910513.jpg]

[تصویر:  44.gif][تصویر:  44.gif]
 سپاس شده توسط
آی آدم ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید
یک نفر در آب دارد می سپارد جان
یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید
آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفتستید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید
آن زمان که تنگ می بندید
بر کمرهاتان کمربند


در چه هنگامی بگویم من ؟
یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان قربان


آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید
نان به سفره جامه تان بر تن
یک نفر در آب می خواند شما را
موج سنگین را به دست خسته می کوبد
باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه هاتان را ز راه دور دیده
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابیش افزون
می کند زین آبها بیرون


گاه سر . گه پا

آی آدم ها

او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید

می زند فریاد و امید کمک دارد

آی آدم ها که روی ساحل آرام ، در کار تماشائید !
موج می کوبد به روی ساحل خاموش
پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده ، بس مدهوش
می رود نعره زنان. وین بانگ باز از دور می آید :


آی آدم ها ..

و صدای باد هر دم دلگزاتر
در صدای باد بانگ او رساتر
از میان آب های دور ی و نزدیک
باز در گوش این نداها

 آی آدم ها… 

نیما یوشیج

دانلود دکلمه با صدای رضا پیربادیان


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 1 مهمان