۩ مشاعره ۩

[یوسف]

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

سعدی

[سالِک]

یار من خسرو خوبان و لبش شیرین است 

خبرش نیست که فرهاد وی این مسکین است

سیف فرغانی

[یاقوت]

تا دست ارادت به تو داده‌ست دلم

دامان طرب ز کف نهاده‌ست دلم
فروغی بسطامی

[سالِک]

من عاشقم و دلم بدو گشته تباه

عاشق نبود ز عیب معشوق آگاه

فرخی

[یاقوت]

هر آنکه مهر یکی در دلش قرار گرفت

روا بود که تحمل کند جفای هزار...

سعدی

[سالِک]

راهِ مرا اشاره شو من به کجا رسیده ام؟

هرچه دویده ام تو را خسته شدم ندیده ام

مولانا

[یاقوت]

‏‎ من حاصل عمر خود ندارم جز غم

در عشق ز نیک و بد ندارم جز غم

حافظ

[سالِک]

مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم

تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم

حافظ

[یاقوت]

من و یک لحظه جدایی ز تو، آن گاه حیات؟

اینقدر صبر به عاشق نسپرده است کسی

 صائب تبریزی

[سالِک]

یا مبسما یحاکی درجا من اللالی

یا رب چه درخور آمد گردش خط هلالی

حافظ

[یاقوت]

یکی شد شیخ و آن دیگر برهمن

که دارد عشق در سرها اثرها


 غبار همدانی

[سالِک]

آن که ناوک بر دل من زیر چشمی می‌زند

قوت جان حافظش در خنده زیر لب است

حافظ

خوابم نمیاد

[یوسف]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت ازرده گزند مباد 

حافظ 

[rezvaneh]

در آن دیوان که حق حاکم شد و دست و زبان شاهد
نخواهد بود بازار و بها ، چیره زبانی را

پروین اعتصامی

[یاقوت]

آن یار که عقلها شکارش میشد

وان یار که کوه بیقرارش میشد
مولانا