شادی و خوشحالی یعنی اینکه آزمون تئوری موسیقی رو 20 بشی.
پ.ن:
دو نفر 10 شدن.
و یکی هم 16.
اما من باید 20 می شدم.
برای من 19.75 با 10 خیلی فرقی نداره.
از بچگی چه 0.25 نمره کمتر از 20 می شدم و چه 10 نمره کمتر از 20، پدرم به یک اندازه منو مورد بازخواست و پرسش و پاسخ قرار می داد.
همیشه باید خیلی بیشتر از ظرفیت و توانم درس می خوندم تا مبادا صدم نمره ای بر حسب خطا یا اشتباه از 20 کمتر بشم.
وگرنه باید خودم رو بابت سرزنش ها و تحقیر شدن ها آماده می کردم.
همیشه قبل از امتحان حالم بد بود. موقع امتحان حالم بد بود. بعد از امتحان حالم بد بود.
پ.ن 2:
به همون اندازه که تو تئوری خوب عمل کردم تو عملی ضعیف کار کردم.
چقدر دردناکه. چقدر بغض آلود.
من جا نمی زنم.
تو مسیر ناتوانی هر چقدر هم توانا شی هنره.
نمی دونم ته من چی بشه. تا خود اون ته تلاش می کنم.