امتیاز موضوع:
  • 1 رأی - میانگین امتیازات: 5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
موضوع بسته شده است 

آیا باید احساس خود را تغییر دهیم؟

#1
در تاپیک قبل درباره خطاهای شناختی صحبت کردیم.

دیدیم که خیلی وقتا فکرهای ما دچار خطا هستند و دور از واقعیتن اما بلاخره باعث بروز احساساتی هرچند نابه جا در ما میشن. درباره ارتباط میان فکرها و احساس هم در تاپیک قبل ترش صحبت کردیم.


اما این سوال پیش میاد که خب این احساس ها بلاخره هستن، فکر پشتش احتمالا یادمون می‌ره ولی احساس ها کمرنگ نمیشن و گاهی تا سال ها یاد ما می مونن.
و حالا که این احساس های ما از افکار دور از واقعیت شکل گرفتن چیکارشون باید کرد؟


بر اساس شناخت درمانی خطاهای شناختی و افکار غیر واقعی منجر به افکار منفی ناسالم از نوع افسردگی و اضطراب می‌شود. اگر مثبت و واقع بینانه به مسائل خود بیندیشید می توانید احساستان را تغییر دهید. اثرات این تغییر اغلب عالی و درخور توجه است.

در عمل از کجا بدانیم که باید احساسات خود را بپذیریم چه موقع باید احساسات خود را ابراز کنیم و چه موقع باید آنها را تغییر دهیم؟

سوالات زیر می‌توانند شما را در این تصمیم گیری کمک کنند.

۱) چه مدتی است که این احساس را دارم؟

۲) آیا در برخورد با مسئله رفتارم سازنده است؟

۳) آیا افکار و احساسات من واقع بینانه هستند؟

۴) آیا ابراز احساسات به سود من است؟

۵) آیا به خاطر حادثه‌ای که خارج از کنترل من است خود را ناراحت می‌کنم؟

۶) آیا از مسئله‌ای که به راستی مرا ناراحت کرده فرار می کنم؟

۷) آیا انتظارات من از جهان واقع بینانه هستند؟

۸) آیا انتظاراتی که از خودم دارم واقع بینانه است؟

۹) آیا احساس عجز می‌کنم؟

۱۰) آیا احساس می‌کنم که عزت نفسم را دارم از دست می‌دهم؟



پ.ن: هر هفته یکی از این سوالات رو بررسی می کنیم.
پ.ن۲: نظراتتون رو اینجا بگین. 53
پ.ن۳: این تاپیک برگرفته از فصل چهارم کتاب از حال بد به حال خوب هست.
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرَىٰ إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٧٠﴾

ای پیامبر! به اسیرانی که در اختیار شمایند، بگو: اگر خدا خیری در دل های شما بداند، بهتر از چیزی که  از شما گرفته اند به شما می دهد، و گناهانتان را می آمرزد و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (۷۰)
#2
۱) چه مدتی است که چنین احساسی دارم؟

گاه مدت‌های مدید بی‌فایده به احساسی می‌چسبیم؛ اگر هنوز به خاطر حادثه‌ای مربوط به گذشته‌ها احساس خشم و تقصیر می‌کنید از خود بپرسید:
«راستی تا کی می‌خواهم اسیر این احساسات باقی بمانم؟ چه فایده دارد که این همه و تا این اندازه خودم را ناراحت کنم؟»
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرَىٰ إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٧٠﴾

ای پیامبر! به اسیرانی که در اختیار شمایند، بگو: اگر خدا خیری در دل های شما بداند، بهتر از چیزی که  از شما گرفته اند به شما می دهد، و گناهانتان را می آمرزد و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (۷۰)
#3
۲) آیا در برخورد با مسائل رفتارم سازنده است؟

گاه احساس منفی راهی برای زندگی می شود. به جای تلاش برای رفع مسئله به حال خود تاسف می خورید. ممکن است از کسی دلگیر باشید، از او فاصله بگیرید و همچنان ناراحت و دلگیر از او باقی بمانید.

احساس ناامیدی ناشی از بی مهری دیگران و یا ناامیدی ناشی از نرسیدن به هدف یا بر وفق مراد نبودن اوضاع کاملاً طبیعی است. اندوه ناشی از از دست دادن عزیزان و اشک ریختن به خاطر آن  و احساس فقدان نسبت به عزیز از دست رفته امری طبیعی است. ممکن است به خاطر آزاری که زمانی به او رسانیده و او را از خود دلگیر کرده آید ناراحت باشید. به اعتقاد من این احساسات که در مواقعی دردناک است، اگر از احساس یأس و درد و ناراحتی نهراسیم تبدیل به فرصت های گرانبها برای رشد و تجربه کردن انسانیت ما شود. بسیاری از اشخاص بعد از گذشت زمانی کوتاه به زندگی عادی خود برمی گردند. گاه تنها راه التیام این است که مدتی ناراحتی و اندوه را بر خود هموار سازیم.
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرَىٰ إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٧٠﴾

ای پیامبر! به اسیرانی که در اختیار شمایند، بگو: اگر خدا خیری در دل های شما بداند، بهتر از چیزی که  از شما گرفته اند به شما می دهد، و گناهانتان را می آمرزد و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (۷۰)
#4
۳) آیا افکار و احساسات من واقع بینانه هستند؟

احساسات منفی ناشی از ارزیابی واقع بینانه شرایط هستند. اغلب اوقات بهترین کاری که می‌توان کرد این است که این احساسات را به سازنده‌ترین شکل خود ابراز کرد و با مسائل برخوردی سازنده و صادقانه داشت و برای رفع آن کوشید. اما وقتی افکار منفی مبتنی بر افکار غیر واقع بینانه و خطای شناختی باشد بهتر است طرز نگرش و تفکر خود از مسئله را تغییر دهید.
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرَىٰ إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٧٠﴾

ای پیامبر! به اسیرانی که در اختیار شمایند، بگو: اگر خدا خیری در دل های شما بداند، بهتر از چیزی که  از شما گرفته اند به شما می دهد، و گناهانتان را می آمرزد و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (۷۰)
#5
۴) آیا به خاطر حادثه‌ای که خارج از کنترل من است خود را ناراحت می‌کنم؟

گاه از قبول موقعیت‌هایی که به دور از کنترل ما هستند خودداری می‌کنیم اما آنقدرها فایده‌ای ندارد. ممکن است در شلوغی ترافیک گیر کنید، ممکن است در هواپیما بنشینید و هواپیما به عللی تاخیر کند. اگر به خود بگویید «نباید این اتفاق می‌افتاد.» «چقدر غیرمنصفانه است» یا «نمی‌توانم این را تحمل کنم.» باید با فشار روانی و ناراحتی افزون بر تاخیر خود بسازید. اگر مثبت‌تر بیندیشید می‌توانید خلاق‌تر با مسئله برخورد کنید مطمئناً راه چاره‌های دیگری نیز دارید.

چندی پیش در جریان مسافرت با قطار دو ساعت در هوای گرم و دم کرده گیر کردم قطار به دلیلی تاخیر داشت و کاری از من ساخته نبود. به شدت خسته بودم دلم می‌خواست هرچه زودتر به منزل برسم. با مردی که کنارم نشسته بود سرگرم گفتگو شدم. اطلاعات زیادی درباره جنگ ایران و عراق داشت. با آنکه خود را متخصص در این زمینه نمی‌دانست اطلاعاتش بسیار بیشتر از اطلاعات من بود. گفت و گو با او به مراتب از نشستن در هوای گرم و دم کرده و به حال خود افسوس خوردن و از تاخیر حرف زدن بهتر بود.
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرَىٰ إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٧٠﴾

ای پیامبر! به اسیرانی که در اختیار شمایند، بگو: اگر خدا خیری در دل های شما بداند، بهتر از چیزی که  از شما گرفته اند به شما می دهد، و گناهانتان را می آمرزد و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (۷۰)
#6
۵) آیا از مسئله ای که مرا به راستی ناراحت کرده فرار می کنم؟

در مواقعی می توان یک احساس را جایگزین احساس دیگر کرد. ممکن است از کسی عصبانی باشید اما این سبک بودن را انکار کنید. به جای قبول ناراحتی، آن را در خود سرکوب می کنید و نگران و مکدر باقی می مانید. نگرانی شما صرفاً تغییر شکل دادن مسئله ای است که ترجیح می دهید از آن اجتناب کنید.
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرَىٰ إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٧٠﴾

ای پیامبر! به اسیرانی که در اختیار شمایند، بگو: اگر خدا خیری در دل های شما بداند، بهتر از چیزی که  از شما گرفته اند به شما می دهد، و گناهانتان را می آمرزد و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (۷۰)
#7
۶) آیا از جهان انتظارات واقع بینانه دارم؟

پس از سخنرانی برای جمعی از متخصصین امور روانی در نیویورک یکی از روانپزشک‌ها با اشاره به این نکته من که خطاهای شناختی و توقعات بی‌جا منجر به احساسات منفی می‌شوند خاطرنشان ساخت که زندگی پر از تجربه‌های ناراحت کننده است و در نتیجه احساس یأس و ناامیدی باید واقع بینانه تلقی شود.

ابتدا حق را به او دادم، اما وقتی بیشتر فکر کردم دیدم احساس ناامیدی او واقع بینانه نیست. ناامیدی همیشه ناشی از فاصله افتادن میان توقعات شما و واقعیت‌هاست. احساس ناامیدی شما به این دلیل است که انتظارتان صورت واقع به خود نگرفته است و به عبارت دیگر معنایش این است که انتظارات شما غیرواقع بینانه بوده‌اند. اما تغییر دادن این توقعات هم ساده نیست زیرا معمولاً در قید و بند اسارت «بایدها» هستیم.

دلسردی اگر در خدمت خلاقیت و تحول قرار گیرد سالم است. مسئله اینجاست که برای بعضی‌ها ناامیدی طریقی برای زندگی است. این برداشت را ایجاد می‌کند که زندگی چیز بدی است، چیزی جز آنچه هست باید باشد، اما به رغم این تلقی اقدامی برای اصلاح آن صورت نمی‌دهیم.
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرَىٰ إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٧٠﴾

ای پیامبر! به اسیرانی که در اختیار شمایند، بگو: اگر خدا خیری در دل های شما بداند، بهتر از چیزی که  از شما گرفته اند به شما می دهد، و گناهانتان را می آمرزد و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (۷۰)
 سپاس شده توسط
#8
۷) آیا از خود انتظار واقع بینانه دارم؟

بعضی‌ها معتقدند که آنقدرها که شاید و باید موفق نیستند و با این ذهنیت به خود لطمه می‌زنند آیا شما هم با این افکار مواجهید؟

«باید همیشه بتوانم به دوستان و اعضای خانواده کمک کنم تا مشکلات خود را حل کنند.»

«باید همیشه بتوانم دیگران را راضی کنم و در سطح انتظار آنها ظاهر شوم.»

«باید همیشه در همه کارها موفق شوم و از هدف خود باز نمانم.»

«باید همیشه احساساتم را کنترل کنم. نگران، دلواپس و ناراحت نشوم و احساسات غیر منطقی نداشته باشم.»

«باید همیشه با دوستانم صمیمی باشم و از آنها فاصله نگیرم.»

«باید مورد تایید همه باشم باید کاری کنم که همه مرا دوست بدارند.»

«باید بکوشم کامل و بی عیب و نقص باشم و مرتکب خطا نشوم.»

ممکن است در پذیرفتن اشکالات نواقص و محدودیت‌های خود با دشواری روبرو باشید. ممکن است با هر بار موفق نشدن خود را سرزنش کنید و به خود بگویید: «نباید این اشتباه را می‌کردم.»،  «آدم بی‌عرضه‌ای هستم.»، «چگونه ممکن است چنین اشتباهی بکنم؟» 

این شماتت‌ها تولید احساس گناه و افسردگی می‌کنند. همچنین ممکن است نتایج پنهانی داشته باشند.

اگر خود را به خاطر هر اشتباه مجازات کنید و اشتباه را غیر قابل قبول بدانید معنایش این است که خود را از سایرین برتر می‌دانید.
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرَىٰ إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرًا يُؤْتِكُمْ خَيْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٧٠﴾

ای پیامبر! به اسیرانی که در اختیار شمایند، بگو: اگر خدا خیری در دل های شما بداند، بهتر از چیزی که  از شما گرفته اند به شما می دهد، و گناهانتان را می آمرزد و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (۷۰)
 سپاس شده توسط


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 1 مهمان