1388 اسفند 6، 18:16
وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ وَقَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِمُ الْمَثُلاَتُ وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِّلنَّاسِ عَلَى ظُلْمِهِمْ وَإِنَّ رَبَّكَ لَشَدِيدُ الْعِقَابِ
به شتاب از تو پيش از خير و آمرزش ، عذاب می طلبند پيش از آنها، عذابهايی بوده است و پروردگار تو مردم را با آنکه ستم کرده اند می آمرزدو نيز پروردگار تو به سختی عقوبت می کند
«مثلات» جمع «مثله» عذاب وعقوبتى است كه به انسان روى مىآورد. گاهى عناد و لجاجت به جايى مىرسد كه انسان حاضر است آرزوى هلاكت كند، ولى حق را نپذيرد. در قرآن مجيد به نمونههايى از اين نوع روحيهها اشاره شده است، از جمله: كافران مىگفتند: خدايا اگر اين قرآن، حق و از جانب توست، پس يا از آسمان بر ما سنگ ببار و يا ما را به عذابى دردناك مبتلا نما (كه ما آنرا نمىپذيريم). <170> در جاى ديگر آمده: اگر ما اين قرآن را بر غير عرب (عجم) نازل مىكرديم و پيامبر آن را بر مردم قرائت مىفرمود: ايمان نمىآوردند وآن را نمىپذيرفتند. <171> يا اينكه اهل كتاب به كفار و بتپرستان مىگفتند: كه راه شما از راه اسلام بهتر است. <172> در صورتيكه اهل كتاب از مشركين به اسلام نزديكترند ولى لجاجت، آنها را از ابراز حق دور مىداشت. تعجيل عدهاى از مردم به نزول قهر الهى، مىتواند به واسطه اين دلايل باشد: الف: غفلت و فراموشى تاريخ گذشتگان و باور نكردن و بعيد دانستن قهر الهى. ب: حسادت به داشتههاى ديگران. چنانكه در تاريخ آمده است چون اميرمؤمنان، حضرت على عليه السلام به امامت رسيد، شخصى كه تحمل اين موضوع را نداشت، آرزوى مرگ كرد، كه در شأن نزول سوره معارج بدان اشاره شده است. ج: احساس بريدگى و يأس و به بنبست كامل رسيدن. د: استهزا و عدم قبول و پذيرش، حتى به قيمت جاندادن. 1- انسان در اثر لجاجت، چنان سقوط مىكند كه حاضر است نابود شود ولى حق را نپذيرد. «و يستعجلونك بالعذاب» 2- تاريخ پيشينيان، بهترين الگو ونمونه است. «قدخلت من قبلهم المثلات» 3- قهر الهى را شوخى نپنداريد و به نمونههاى گذشته توجه كنيد. «من قبلهم المثلات» 4- سنت خداوند مهلتدادن است و كارى به عجله مردم ندارد. «لذو مغفرة» <173> 5- راه توبه و بازگشت، براى افراد لجوج نيز باز است. «لذو مغفرة... على ظلمهم» 6- خداوند، انسانها را با همهى بديهايى كه از آنها سر مىزند باز دوست دارد. «لذو مغفرة للناس على ظلمهم» 7- لطف خداوند بر قهر او مقدم است. «مغفرة - عقاب» 8- خوف ورجا وبيم واميد، در كنار هم عامل رشد است. «لذو مغفرة - لشديد العقاب» 9- قهر ولطف الهى از مقام ربوبيت اوست. «ربك لذو مغفرة، ربك لشديد العقاب»
مردن پايان تو نيست، آغازی دگر بايد تو را