1400 دي 6، 20:36
با خود غمگینتان مهربان باشید : )
(1400 آذر 23، 20:09)Silent Voice نوشته است:
بابت در های بسته پشت سرت نگران نباش،
اگه به حرکت ادامه بدی، درهای جدیدی برات باز میشه ...
(1391 اسفند 24، 11:18)آرمین نوشته است: اون قدر تو این چندین و چند سال...
موقع بالارفتن، لغزش داشتم...
که بعضی وقتا یادم میره حرکتم واقعا صعودیه یا نزولی!
اما همین که میبینم طناب تو دستمه...
دلم قرص میشه...
میدونم که هرچقدرم سر بخورم و پایین برم...
بازم با همین طناب میتونم به یه جایی بالاتر از دفعه ی قبل برسم...
خدایا، هرچقدرم که بلغزم...
تو ببخش و این طنابو ازم نگیر...
بذار این طناب دستم باشه...
تا لااقل امیدوار باشم، یه روزی قله رو از نزدیک میبینم...
همون لحظه ای که امیدمو از دست بدم...
زندگیمو از دست دادم...