1390 تير 24، 12:00
ویرایش شده
دوستان سلام
اوضاع احوالتون چطوره؟ چطوری می خواید بشید؟
دوستان عزیز این تاپیک خیلی پر هیجان است. در ادامه خواهید دید.
نامه ای می نویسید به کسی که باهاش مسئله دارید، کمی از هم فاصله دارید. همسرتونه، پدرتونه، مادرتونه، فرزندتونه، خواهر، برادر و ......
اولویت یک اینه که نامه خطاب به همسر باشد. و بعد فرزند و بقیه.
این نامه سه قسمت دارد:
1) اشاره به محاسنی که او دارد و من تا حالا این محسن رو بهش نگفتم. برای اولین بار دارم میگم "عزیزم تو آدمی هستی که این خوبی ها رو داری ....."
2) معایبی که خودم دارم و تا حالا اعتراف نکردم. "عزیزم بزار بهت بگم. آره من این عیب رو داشتم اون عیب رو داشتم ...."
3) اینکه چرا من همچین نامه ای رو نوشتم. چرا من باید بعد از این همه زندگی که در کنار هم داشتیم، همچین نامه رو باید بنویسم که توش به محاسن تو و معایب خودم اشاره کنم. "چون زندگیم رو دوست دارم. چون تو رو دوست دارم. چون خانواده ام رو دوست دارم. چون می خوام زندگیمون شیرین تر بشه. چون می خوایم از این باقی مانده ی عمر خوب استفاده کنیم. چون یه موقعی هست که ممکنه همدیگه رو نداشته باشیم. اون وقت دیگه برای نوشتن این نامه دیر شده."
دوستان عزیز از اونجایی که ممکن بود نتونم حس زیبای کسانی که از این روش استفاده کردند رو به شما منتقل کنم این شد که تصمیم گرفتم فایل های صوتی با کیفیت خوب رو قرار بدم. امیدوارم که مفید فایده واقع بشه.
http://qhoqhnus.persiangig.com/nameh/
(دوستان شرمنده من مجبور شدم فایل ها رو تقسیم کنم که هم دوستان راحت تر دانلود کنن و هم خودم راحت تر آپلود کنم. لطفا 16 قسمت رو دانلود کنید (در مجموع 1.5 مگ) و بعدش اکسترکت کنید. رمزش هم 110 هست)
و اما ادامه ی مطلب...
خانم این آقا تا اینجا در کلاس "آیین مهر ورزی" حضور داشتند ولی شب قبل گردن درد می گیرن و نمی تونن بیان به کلاس و از این نامه هم هیچ خبری ندارند.
خانم هایی که توی جمع هستید، به عنوان یک خانم فکر می کنید وقتی همسر این آقا این نامه رو بخونه چه واکنشی نشون بده؟
؟
؟
خانم ها اگه جواب ندید قهر می کنم میرماااااااااااا
(اگر خدا بخواهد ادامه دارد)
زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد