1396 شهريور 15، 22:19
سپاس شده توسط
1396 شهريور 16، 2:18
گاهی وقتا سر میزنم به انجمن های قدیمی که توشون بودم ، میبینم هیچ خبر خاصی نیست
همه میان یه سوالی میپرسن و میرن و دیگه هم برنمیگردن
هیچ جا کانون نمیشه .... هیچ جا ...
منم موافقم ...هیج کجا صمیمیت کانون رو نداره!....
سپاس شده توسط
1396 شهريور 16، 5:03
1396 شهريور 16، 7:57
اما یه روزی یا شبی
یه کسی که حالش خیلی شب بود
پیام گذاشت که این آخرین تلاشم واسه ترکه نشه میرم نشد یعنی دیگه نمی شه
یکی بهش تشر زد گفت این حرف شیطونه تو نگو میخواد اینو بذاری آخرسن تلاش که بعدشم وسوسه ت کنه به شکست و تو ام بعدش ناامید مطلق شی
گفت با خودت بگو تا آخرین ثانیه عمرم تلاش می کنم
نمیدونم الان کجان
اما فک کنم منطق نفر دوم قابل بحث نیست نمی شه روش اما آورد
1396 شهريور 16، 14:37
سپاس شده توسط
1396 شهريور 16، 22:46
لعنت به تواب
لعنت به تواب
1396 شهريور 16، 22:51
نگین اینجور
شما مخلوق خوب خدا هستی
روزگاری کسی بهم گفت چیکا یدونس توی کل دنیا پس انقدر ارزشمند بوده ک خدا از چیکا یدونه افریده
یادم اومد ک باید انقدر تمممرین کنم انقدر بخورم زمین و بلند شم تا چیکا خالص بشه تا یاد بگیره تا راهش رو دیگه کج نره
امیدوارم برای شما هم روزی بیاد ک بگید چقدر خوبه ک ب دنیا اومدم خداروشکر ک افریده شدم
او که حافظ توست هرگز نخواهد خوابید ...
سپاس شده توسط
1396 شهريور 17، 3:50
دارم فکر میکنم چرا یکی از این مدالای "بدون هیچ دلیل خاص؟ بهم نمیده!؟>....
سپاس شده توسط
1396 شهريور 18، 3:20
دوبار که کوتاه میای ، دوبار که با کلام بهش محبت میکنی، دوبار که براش ارزش قائل میشی، دوبار آقا و بانو خطابش میکنی، یابو برش میداره، فکر میکنه خبریه!
(آرزویم، طلب جنبه ایست، برای آنان که فقدان آن را حس میکنند!)
پ ن: خطابم به آدمای دور و برمه، سو تفاهم نشه!.
سپاس شده توسط
1396 شهريور 19، 11:54
(1396 شهريور 18، 1:10)smwarrior نوشته است: غمی که بعد خوشحالی میاد ...اصلا خوشحالی نمیخوامانّ مع العسر یسرا و إنّ مع الیسر عسراً...نگران نباشین چون این نظام دنیاس. هیچی تا ابد پایدار نیست.
چیه بابا
بمیرانم راحتم کن با این زندگی اَه
توی غم غرق نشین و به خوشحالیاتون مغرور نشین. چون این نیز بگذرد
شاید آن نور که از پنجره می آید خداست.
شاید آن قهقهه ی کودک و آن عطر خوش یاس خداست
شاید آن چشمان تو وقتی نگاهم میکنی
معجزه، آن لحظه های نابِ عشق، اینها خداست
او سر آغاز من است، جان من است
در تمام لحظاتم، حامی و حاضر خداست
دارم از عمق وجودم میفشانم عشق او
آرزویم بَرِ پردیس، درآن عرشِ خداست
زندگی را زندگی خواهم نمود
هرچه من دار و ندارم، همه از لطف خداست
شاید آن قهقهه ی کودک و آن عطر خوش یاس خداست
شاید آن چشمان تو وقتی نگاهم میکنی
معجزه، آن لحظه های نابِ عشق، اینها خداست
او سر آغاز من است، جان من است
در تمام لحظاتم، حامی و حاضر خداست
دارم از عمق وجودم میفشانم عشق او
آرزویم بَرِ پردیس، درآن عرشِ خداست
زندگی را زندگی خواهم نمود
هرچه من دار و ندارم، همه از لطف خداست
1396 شهريور 20، 0:41
بیا مرا ببر ای عشق با خودت به سفر
مرا ز خویش بگیر و مرا ز خویش ببر
مرا به حیطه محض حریق دعوت کن
به لحظه لحظه پیش از شروع خاکستر
مرا ز خویش بگیر و مرا ز خویش ببر
مرا به حیطه محض حریق دعوت کن
به لحظه لحظه پیش از شروع خاکستر
1396 شهريور 20، 0:59
وااااقعا همینه
همممیشه یادتون باشه این وضع بد دائمی نیس همونطور ک خوبش دائمی نیست همیشه همه چی در نوسانه تا ما اموزش ببینیم و تمرین داده بشیم برای خلوص
او که حافظ توست هرگز نخواهد خوابید ...
سپاس شده توسط
1396 شهريور 20، 13:49
ویرایش شده
در این روزها بعد از سالها خودم را بیشتر و بیشتر گم شده حس میکنم ... شاید از این رو است که بیشتر به خودم نزدیک شده ام و تلاطم احوال را بیشتر ادراک می کنم ، مجموعه ای سیال از حالات و ادراکات و احساسات روز و شب بارها و بارها از من می گذرند ... سستی نهال وجودم را در این باد و بوران احوالات به خوبی حس میکنم ، هر کدام به یک سو تازه نهال وجودم را خم می کنند و به یک سمت می کشانند ... هر موسم به سمتی به تعظیم وا می دارندم ... چه دشوار است بر پای خود با استحکام ایستادن ، چه سهمگین است فشار ها و یورش ها .... باید از پی و بنیاد خود را تقویت کنم ...
تنها امیدم به نسیم حیات بخشی است که از جانب مشرق بر من اشراق می شود و چون آفتاب تابان ، به من نیرو می بخشد ... امیدم به همین امداد و الهام است از عالم غیب مشرق المشارق ... سابقا بدان کم ایمان شده بودم و ضعف مرا تماما محاصره ساخته بود ، اما امروز تردید ندارم که خالی از پرتوی حمایت بخش حضرت نورالانوار ، زیست نتوان و نباد ...
الهی به امید تو
من باید میزان هوشیاری ام در عمل رو مدام افزایش بدم
نباید بذارم هرنیرویی هر طرفی که میخواد بکشوندم
من باید خودم باشم و مدام از خودم مراقبت کنم
من میتونم ، آره ...
چون من خدا رو دارم و اون کمکم میکنه
1396 شهريور 20، 18:37
انسان فانی میشود که به بقا برسد ، محبت وقلب هرکجا رفت ، هستی انسان به همان جا می رود ...
با قلب خودت همنشین باش، اصل درون شماست ک قوی است ...
مرحوم_دولابی
او که حافظ توست هرگز نخواهد خوابید ...