شعر و نثر ادیبان

[یا باب الحوائج]

بر تیر نگاه تو دلم سینه سپر کرد

                         تیر آمد و از این سپر و سینه گذر کرد

چشم تو به زیبایی خود شیفته‌تر شد

                         همچون گل نرگس که در آیینه نظر کرد

با عشق بگو سر به سر دل نگذارد

                         طفلی دلکم را غم تو دست به سر کرد

گفتیم دمی با غم تو راز نهانی

                         عالم همه را شور و شر اشک خبر کرد

سوز جگرم سوخته دامان دلم را

                         آهی که کشیدیم در آیینه اثر کرد

یک لحظه شدم از دل خود غافل و ناگاه

                         چون رود به دریا زد و چون موج خطر کرد

بی‌صبر و شکیبم که همه صبر و شکیبم

                         همراه عزیزان سفر کرده، سفر کرد

باید به میانجی گری یک سر مویت

                         فکری به پریشانی احوال بشر کرد

قیصر امین پور

[یا باب الحوائج]

سرنی در نینوا می ماند اگر زینب نبود                          کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود

 چهره سرخ حقیقت بعد از آن توفان رنگ                        پشت ابری از ریا می ماند اگر زینب نبود

      چشمه فریاد مظلومیت لب تشنگان                        در کویر تفته جا می ماند اگر زینب نبود

زخمه زخمی ترین فریاد، در چنگ سکوت                    از طراز نغمه وا می ماند اگر زینب نبود

در طلوع داغ اصغر، استخوان اشک سرخ                       در گلوی چشم ها می ماند اگر زینب نبود

ذوالجناح دادخواهی، بی سوار و بی لگام                   در بیابان ها رها می ماند اگر زینب نبود

       در عبور از بستر تاریخ، سیل انقلاب                      پشت کوه فتنه ها می ماند اگر زینب نبود


شعر از قادر طهماسبی

[یا باب الحوائج]

سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم
ولی دل به پاییز نسپرده‌ایم
چو گلدان خالی، لب پنجره
پُر از خاطرات ترک خورده ­ایم
اگر داغ دل بود، ما دیده­ ایم
اگر خون دل بود، ما خورده ­ایم
اگر دل دلیل است، آورده­ ایم
اگر داغ شرط است، ما برده ­ایم
اگر دشنه­ دشمنان، گردنیم!
اگر خنجر دوستان، گرده­ ایم!
گواهی بخواهید، اینک گواه:
همین زخم­هایی که نشمرده‌ایم!
دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر برده ­ایم
  
قیصر امین پور

[یا باب الحوائج]

آنکس که بدم گفت، بدی سیرت اوست
وان کس که مرا گفت نِکو خود نیکوست
حال متکلم از کلامش پیداست
از کوزه همان برون تراود که در اوست.



 شیخ‌بهایی

[یا باب الحوائج]

نه از گل می گشاید دل، نه از گلزار عاشق را

که باغ دلگشایی نیست غیر از یار عاشق را

به بوی گل ز خواب بی خودی بیدار شد بلبل

زهی خجلت که معشوقش کند بیدار عاشق را

ز کوه بیستون فرهاد ازان بیرون نمی آید

که می گردد دو بالا، ناله در کهسار عاشق را

صف مژگان نگردد پرده دار چشم قربانی

قیامت کی ز شغل خود کند بیکار عاشق را؟

صائب تبریزی

[یا باب الحوائج]

نرگس بیمار تو گشته پرستار من
تا چه کند این طبیب با دل بیمار من

خفتهٔ بیدار گیر گر چه ندیدی ببین
چشم پر از خواب خویش دیدهٔ بیدار من

رسم تو عاشق کشی شیوهٔ من عاشقی
تیغ زدن شغل تو، کشته شدن کار من

با همه تیر بلا کامده بر دل مرا
از مژه‌ات بر نگشت بخت نگون سار من

فروغی بسطامی

[ایرانا]

دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم

سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم

نیست در کس کرم و وقت طرب می‌گذرد
چاره آن است که سجاده به می بفروشیم

خوش هواییست فرح بخش خدایا بفرست
نازنینی که به رویش می گلگون نوشیم

ارغنون ساز فلک رهزن اهل هنر است
چون از این غصه ننالیم و چرا نخروشیم

گل به جوش آمد و از می نزدیمش آبی
لاجرم ز آتش حرمان و هوس می‌جوشیم

می‌کشیم از قدح لاله شرابی موهوم
چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم

حافظ این حال عجب با که توان گفت که ما

بلبلانیم که در موسم گل خاموشیم

حافظ☘

[Amirali.d]

به نام خداوند جان و خرد

کزین برتر اندیشه بر نگذرد

خداوند نام و خداوند جای

خداوند روزی ده رهنمای

خداوند کیوان و گردان سپهر

فروزنده ماه و ناهید و مهر

ز نام و نشان و گمان برترست

نگارنده بر شده پیکر است

به بینندگان آفریننده را

نبینی مرنجان دو بیننده را

نیابد بدو نیز اندیشه راه

که او برتر از نام و از جایگاه

# حکیم ابوالقاسم فردوسی بزرگ 

[یا باب الحوائج]

به کویت آمدیم و آرزوی ما نشد حاصل

ز کویَت می‌رویم اینک، هزاران آرزو با ما...

هلالی جغتایی

[ایرانا]

گاهی گمان نمیکنی ولی خوب می شود..

گاهی نمی شود که ، نمی شود که ، نمی شود

گاهی بساط عیش خودش جور می شود

گاهی دگر تهیه بدستور می شود

گه جور میشود خود آن بی مقدمه

گه با دو صد مقدمه ناجور می شود

گاهی هزار دوره دعا بی اجابت است . .

گاهی نگفته قرعه به نام تو می شود (:

گاهی گدای گدایی و بخت با تو یار نیست

گاهی تمام شهر گدای تو می شود

گاهی برای خنده دلم تنگ می شود

گاهی دلم تراشه ای از سنگ می شود‌ . .

گاهی تمام آبی این آسمان ما

یکباره تیره گشته و بی رنگ می شود



گاهی نفس به تیزی شمشیر می شود

از هرچه زندگیست دلت سیر می شود



گویی به خواب بود جوانی مان گذشت

گاهی چه زود فرصتمان دیر می شود



کاری ندارم کجایی چه میکنی

بی عشق سر مکن که دلت پیر می شود (:☘

 

 

 

زنده یاد دکترقیصر امین پور

[Amirali.d]

خداوندا در توفیق بگشای

نظامی را ره تحقیق بنمای

دلی ده کو یقینت را بشاید

زبانی کآفرینت را سراید

مده نا خوب را بر خاطرم راه

بدار از ناپسندم دست کوتاه

درونم را به نور خودبر افروز 

زبانم را ثنای خود در آموز

# نظامی گنجوی بزرگ

[Silent Voice]

نه باهوشم ،

نه بیهوشم ،

نه گریانم نه خاموشم

همین دانم که می سوزم ،

همین دانم که می جوشم

پریشانم ، پریشانم ،

چه می گویم؟

نمی دانم

ز سودای تو حیرانم ،

چرا کردی فراموشم؟

سیمین بهبهانی

[یاقوت]

می روم از شبِ آلوده ی خواب
سوی آن کشورِ تنهاییِ خویش
می کَنَم از همه ی بایدها
"من نباید هستم" !

جار خواهم زد باز؛
نه سپیدم،نه سیاه
ارغوانی هستم
کودکی پیر در آفاقِ جوانی هستم . . .

راه تصویرِ من است . . .

نه کدورت دارم
نه دلم تنگِ کسیست
زندگی صحنِ فراموشیهاست . . .

این چه عشقیست که دنیا به رسیدن دارد؟
"نرسیدن زیباست " . . .

[rahayii]

[یاقوت]

فیلم

بی ثــــــمر هر ساله در فکر بــهارانـــــم ولی     چون بهاران می رسد با مـن خزانی می کند


طفل بــــودم دزدکی پیــــر و علیلــــــم ساختند     هر چه گردون می کنـــد با ما نـهانی می کنـد

دور اکبر خوانی ما طی شد اکنـــون یک دهن    از اجل بشنو که با ما شمر خوانـــی می کنــد

می رسد قرنی بـــه پایان و سپــهر بایـــــگان     دفتــــر دوران مـا هـــم بایـــــگانی می کنــــد

شهریــــــــارا گو دل مــــــا مهربانان مشکنید     ور نــــه قاضی در قضا نـــامهربانی می کنــد

۲۷شهریور بزرگداشت شهریار