1399 آبان 28، 15:50
کسی که عزت نفس بالایی داره، نسبت به خودش احساس خوبی داره و خودش رو دوست داره.
برای خودش بهترینها رو میخواد و مدام تو فکرشه که چی کار کنه تا آرامش و آسایش بیشتری نصیبش بشه.
مراقبه که مبادا آسیبی بهش وارد بشه و اذیت بشه.
کسی که عزت نفس بالایی داره، تو ارزیابی خودش موفقتر عمل میکنه و نگرش درستتری به توانمندیها و شایستگیهاش داره.
با شناختی که از خودش داره، از محدودیتهاش اطلاع داره و نقاط ضعف و قوتش رو میپذیره.
به این ترتیب، بدون هیچ گونه قید و شرطی برای وجودش ارزش و اهمیت قائل میشه.
اما برعکس، کسی که عزت نفس پایینی داره، در حالت کلی احساس خوبی نسبت به خودش نداره.
ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮبش وابسته به ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺧﺎﺭﺟﯽ هست.
عواملی مثل وقایع روزانه یا نوع رفتاری که دیگران باهاش انجام میدن.
کسی که عزت نفس پایینی داره، در حالت کلی خودش رو کوچک و بیمقدار میبینه و ارزشی برای خودش قائل نمیشه.
اهمیت قائل شدن برای خودش وابسته به تفکرات و اهمیت دادن دیگران هست.
به همون اندازه برای خودش ارزش قائل هست که دیگران اون رو ارزشمند بدونن.
از نشونههای عزت نفس پایین به این موارد میشه اشاره کرد:
- نیازهامون رو نمیتونیم ابراز کنیم و خودمون رو لایق درخواست کردن نمیبینیم.
- به خودمون احترام نمیذاریم و خودمون رو لایق ابراز وجود نمیدونیم.
- به محض شنیدن صحبتی که مخالف عقیدهمون هست، بههم میریزیم و جنگ به پا میکنیم.
- مدام منتظر دریافت تأیید دیگران هستیم و تصمیمهامون رو بهدرستی نمیتونیم عملی کنیم.
- اگه بیاحترامی و بیحرمتی بهمون بشه، اعتراض نمیکنیم.
کسی که عزت نفس پایینی داره، دائما احساس ناراحتی و ناامنی میکنه و خودش رو سرزنش میکنه.
چنین وضعیتی عجیب نیست که برای فرد، تجربهی حال بد به دنبال بیاره.
تجربهی حال بدی که میتونه به خودارضایی منجر بشه.
کسی که عزت نفس پایینی داره، در واقع صلح درونی نداره.
خودش با خودش تو یه تیم نیست.
این دوست نداشتن خود میتونه تا اون جا پیش بره که از خودش تنفر پیدا کنه.
جوری که انگار با خودش دشمنه و خودش با خودش لج کرده.
تو این شرایط، چنین فردی از آسیب زدن به خودش ابایی نداره.
ما به روشهای مختلف میتونیم به خودمون آزار و آسیب برسونیم.
یکی از این آزارها و آسیبها، خودارضایی هست.
یادمون باشه ما هر چقدر هم مسیر رو اشتباه رفته باشیم و هر چقدر هم بد شده باشیم، حق نداریم به خودمون آسیب برسونیم.
خودمون رو هر جوری که هستیم بپذیریم. قبول کنیم خوب یا بد، این شرایط فعلی ماست.
به جای خودآزاردهی، خوب فکر کنیم و اقدامات عملی برای تغییر انجام بدیم.
همین که شروع کنیم و با انجام کارهای خوب به خودمون کمک کنیم، میبینیم که چقدر زود حس و حال مون عوض میشه.
اون آدمی که نفرتانگیز به نظر میاومد، یه آدم دوستداشتنی بود که فقط یکم تغییر برای بهتر شدن میخواست.