مسابقه شروع زندگی خوب، (سرپرست: *شهریار*،یا باب الحوائج ، سنا)

[اقلیم بالا]

دوستای عزیز یک کم فرصت بدید ربطش هم مشخص میشه. اینقدر عجله نکنید...
به هر حال من فردا خواهم گفت که منظورم از این مستند چی بوده...

پوریا جان کاش نظرت رو پاک نمی کردی...
به هر حال هر شخصی نظری داره و این نظر و برداشت تو بود و ممکنه هم کاملا صحیح باشه

[Mosafer kocholo]

سلام من سرعت اينترنتم پايين و وقت نميكنم برم بيرون!!!

[dr30na]

به نظرم همه ما یه روزی تاوانه دل هایی رو که شکوندیم میدیم...

[tark]

سلام
من این مستند رو الان دیدم...
واقعا تحت تاثیر قرار گرفتم ...

یه لحظه خودم رو به جای اون مادر تصور کردم ... واااای واقعا دردناکه ... خیلی دردناکه .. همه ی عمرت رو به پای بچه هات بذاری، بزرگشون کنی ، تربیتشون کنی و ... و در نهایت این رفتار رو با مادرشون داشته باشن.

مادر هر چقدر هم بدی در حق فرزندهاش کرده باشه ، ولی در هر صورت احترامش واجبه...
خود من به شخصه گاهی اوقات بی احترامی می کنم به پدر یا مادرم ، ولی زودی پشیمون میشم و از دلشون درمیارم... همیشه هم سعی کردم این عادت رو ترکش کنم تا حدودی موفق شدم . خدایا کمکم کن تا بتونم تو این راه موفق بشم...

یا حق

[Alireza 68]

سلام

امروز رفتم سراغ رادیو داشت درباره نیکی به والدین واق والدین صحبت میکرد خیلی دیر رسیدم

ولی آخراش درباه ی کسی که والدینش آق کردنش میگفت

عواقبش اینا بودن:

عدم استجاب دعا

کوتاهی عمر

ذلت و از بین رفتن وجه اجتماعی

مورد لعنت قرار گرفته امام صادق(ع)

خارج شدن از شعاع رحمت

خداوند به این فرد در روز قیامت نگاه نمیندازه

خب پس کسی که دعای خیر مادر پشتش باشه تمامی این موارد بالا برعکسش براش اتفاق میوفته

یه روایت هم گفتن از پیامبر(ص) جوانی داشت میمرد و آخرین نفساش بود پیامبر رفت پیشش گفت بگو لا اله الا الله

زبانش نمیچرخید که بگه

پیامبر(ص) پرسید که آیا مادرت تو رو نفرینت کرده گفت بله

رفتن پیش مادر اون جوان گفتن که آیا شما پسرتو اق کردی گفت بله پیامبر بهش فرمود این دم مردنش ببخشش مادرش بخشیدش و بعد پیامبر رفتن پیش جوون گفت بگو لا اله الا الله

گفت و با خیال راحت مرد

......................
یا منیب

[سها]

سلام
در مورد حرفای اشتیاق خان..
وظیفه ما در هر حال اینه که پشت چراغ قرمز بایستیم!
چه ساعت 10صبح روز دو شنبه!
چه ساعت 2 صبح روزه جمعه!

نه؟!

یاعلی.

[سلام]

منم قبلا با این قضیه خیلی خیلی مشکل داشتم. اما چاره کار من همون طوری بود که تایرد توی صفحه قبلی نوشته بود.

اگه نمیدونید چیه بی زحمت صفحه قبل رو نگاه کنید

[be yade hagh]

سلام



برای مستند که دیدمش...
نمی تونم چیزی بگم...

[اقلیم بالا]

بسم الله الرحمن الرحیم

خوب دوستان. فکر می کنم یه فرصت پیدا کردم تا موضوعی رو که تو ذهنم بود عنوان کنم...
البته این نظر من هست و البته سندهایی هم دارم ولی می خوام بی تکلف حرف بزنم... از قدیم می گن کم بگو خوب بگو...
فکر کنم از خیلی وقت پیش ها این رو شنیدین:
دوستی خود... دوستی خویشتن... حب ذات...
خیلی ساده یعنی انسان تن خودش رو دوست داره... به خودش علاقه داره و دوست داره خیلی چیز ها رو بدست بیاره تا این "خودش" رو آروم بکنه... انسان با این دوست داشتن متولد میشه... انسان وقتی به دنیا میآد گریه میکنه... چون دوست داره تو اون جای آروم که غذا بهش میرسه آروم بگیره... وقتی مادر اون رو بغل می کنه احساس آرامش پیدا کنه و لبخند میزنه و این آرامش بهش القا میکنه که یک منبع محبت پیدا کرده و وقتی پدر با نگاه نافذش به چشم های بچه نگاه میکنه همیشه بچه هم یک نگاه ژرف به چشمای پدر میکنه ولی اینبار نمی خنده بلکه احساس قدرت می کنه و این بهش القا میکنه که یک تکیه گاه داره... اما فرزند این پدر و مادر رو برای خودش دوست داره. برای اینکه خودش رو دوست داره و می خواد یک تکیه گاه رو برای رشد پیدا کنه و از آستان اون ها به همه چیزایی که می خواد برسه...
وقتی بزرگتر شدیم رو یادتون بندازید. جایی که با مادر از یک مغازه اسباب فروشی رد می شدیم. هر چی داد میزدیم که مامان من این اسباب بازی رو می خوام توجه نمی کرد و ما گریه میکردیم و غافل از اینکه چه غوغایی تو دل مادره وقتی پول اضافی برای خریدنش رو نداره و یا می خواد ما رو عادت به خریدای الکی نده. اونجاست که این حب به ذات خودش رو نشون میده و ما گاهی به زبون می آریم (بعضی هامون) بدم میاد ازت. تو مامان بدی هستی. دوستت ندارم و گاهی کلماتی که دوست ندارم بگم...
اما انسان آفریده نشده تا با حب ذات زندگی کنه و بمیره. این انسان باید درک کنه که عظمتی هست که این عظمت فراتر از اینه که به وصف بیاد و ارزش همین تنی که تا چند وقت پیش برای آروم کردنش (به دلیل عشق به خود) هر کاری میکردیم در مقابل اون بزرگی پوچ و بی ارزشه. اما چطور میشه این عشق رو با روح انسان آشنا کرد. اینجاست که پای فرزند میاد وسط... انسان حتی همسرش رو برای خودش می خواد... چون نیاز به دیدن زیباییش داره. چون نیاز به محبت کردن و مورد محبت واقع شدن داره... چون "خودش" این رو می خواد(به جز مواردی که بسیار نادره و سعدی میگه اگر این عشق حقیقی باشه غوغا میکنه). اما یک جایی میرسه که دیگه باید پای عشق بیاد وسط و اونجاست که خداوند حس جدیدی رو نشون انسان میده. حس پدر شدن و حس مادر شدن.(یکی از ابعاد این مساله که ایمان انسان تا ازدواج نکنه کامل نمیشه)
اینجاست که پاره ای از وجود خودت بیرون میاد که در ذاتش محبت تو به وجودش رو هم متولد میکنه. اون فرزند باز تو رو می خواد چون بهت نیاز داره اما تو بدون اینکه بهش نیاز داشته باشی دوستش داری. فرزند سرتاسر نیازه و تو سرتاسر بخشندگی...
این تفاوت عشق والدین به فرزند و محبت فرزند به والدین هست...
یکی دلیلش چشیدن جرعه ای از عشق الهی و اون یکی وجود نیاز های بسیار...
من فکر می کنم دوستان خوش فکر و باهوش من همگی اون چیزی رو که مد نظرم بود برداشت کردن و زیاد در این مورد صحبت نمی کنم و ابعاد دیگه قضیه رو میگم.
هر انسانی ممکنه رفتار غلط و نادرستی داشته باشه و والدین هم از این قاعده مستثنا نیستن و حتی وجود چنین عشق عمیقی الزام بهبود این رفتارها نیست اما مهم اینه که هیچ رفتار غلطی هم نمی تونه باعث از بین رفتن این عشق بشه (الا در موارد جنون که جنایت های زیادی هم رخ میده). همه پدر و مادرها این عشق در درون وجودشون هست. همه والدین ها این عشق و محبت رو دارن و جنسش هم همونطور که گفتم با جنس دوستی ما با والدین فرق داره. ( دقت کنید: منظور من نیست که این دوستی ما با والدین حتما در این حد حب به ذات باقی می مونه. بلکه فرزندان هم با تربیت روح و درک درست از زحمات پدر و تفکر درست می تونن این محبت رو درک کنن و قدردان این عشق پدر و مادر باشن)
چیزی که می خوام بگم خیلی تکراریه... خیلی زیاد... خیلی زیاد. ولی اگه حرفهای بالا رو بهش فکر بکنید با دقت اونوقت می فهمید این حرف تکراری چقدر جدیده. حرفی که می خوام بزنم همینه:
وقتی مادری (چه خوب چه بد) که 3 سال دور از فرزندشه و فرزندش گفته مگر بمیری بیایم دیدنت، میاد میگه: من فقط می خوام خبری ازشون بگیرم فقط میخوام بدونم بچه هام چیکاره شدن... اینجاست که باید جلوی این عشق خم شد و بر دستان پدر و مادر بوسه زد. اینجاست که خدا میفرماید با پدر و مادرانتان به نیکی رفتار کنید. و اینجاست که باید فهمید که کوچکترین بی توجهی به پدر و مادر یعنی زیر پا گذاشتن عشق به فرزند و اینجاست که خداوند می فرماید:
و لا تقل لهما اف

[Mosafer kocholo]

منم مستند و ديدم
نميدونم چي بايد بگم
فقط يه لحظه خودمو گذاشتم جاي اون مادر!!!
اميدوارم هيچكس اين روزا رو نبينه!!!

[اقلیم بالا]

بچه ها الان فرصت این هست که هر کجا مشکلی در رابطه هامون با پدر مادر داریم بیایم و بگیم تا به هم دیگه کمک کنیم...

[shiny]

سلام ،
ببینید نه آخه ببینید !
همین امروز دیدیم
تو همین سریال ماه رمضون
پسر میشه دزد پدر !
خب اینا درسه دیگه
آخه چرا باید اینجوری بشه
البته رفاه که زیاد باشه همین میشه البته به تربیت بستگی داره ربطی به رفاه نداره

روابط سالم با والدین شامل این موارد هم میشه

[اقلیم بالا]

دوستای خوبم از امروز سعی کنیم در مقابل پدر و مادرهامون گشاده رو باشیم...
از امروز سعی کنید به صورت مادر و پدر لبخند بزنید... این چیزیه که من و شما ترکش کردیم. خیلی وقته که ما دیگه با روی خوش به پدر و مادر نگاه نمی کنیم. بچه ها نگاه مهربان به صورت پدر و مادر معجزه میکنه. امتحان کنید.
اولش خیلی سخته که آدم این لبخند ها رو ادامه بده و گاهی فکر میکنه خیلی مصنوعیه چون خودمون رو عادت ندادیم. اما باید امتحان کنیم. باید در این راه تلاش کنیم. مجاهدت می خواد. هر وقت عصبانی شدید از یک حرکتی از مادرتون و فکر کردید که پدر و مادر می خوان در کار شما مداخله کنن به یاد عشقی که به شما دارن بیافتید و یادتون باشه که نشکون های بچگی به خاطر عشقی بود که بهمون داشتن نه به خاطر زدن ما و اذیت کردن ما. لپ ما رو که میکشیدن دردمون می گرفت اما اونا از روی عشق و ابراز عشق این کار رو می کردن.
پس نگاه مهربون یادمون نره
یک نکته ای هم که وجود داره اینه که بعضی اوقات بعد از این لبخند ها چون اولین باره داریم سعی میکنیم، ممکنه یک دلخوری بزرگ پیش بیاد. دوستان مواظب باشید طوفان قبل از آرامش نشه. اگر بعد این لبخند ها یک هو بهشون اخم کنید دلشون رو بیشتر شکوندید ها. پس صبر صبر صبر
صبر
صبر
صبر
وقتی از شما چیزی خواستند که باب میل شما نبود باهاشون صحبت کنید و با صداقت بهشون بگید که چرا نمی تونید به حرفشون گوش کنید و ازشون بخواید به شما توضیح بدن که چرا ازتون همچین خواسته ای دارند. اگر دیدید که باز هم قانع تون نمیکنن بهشون بگید پدرم یا مادرم اجازه بده یکم در موردش فکر کنم. سریع عصبانی نشید.
سعی کنید خودتون رو ملزم کنید که احترامشون رو به صورت عملی نگه دارید. جلوی پدر پاتن رو دراز نکنید. بالاتر از پدر تو منزل نشینید. همیشه تو دعوت به نهار و شام از پدر شما پیش قدم بشید.
تو تمام مسائلی که با هم اختلاف دارید باهاشون حرف بزنید و اصلا ناگهانی موضع نگیرید.
یک مثال میزنم:
دوست دارید با رفیقی برید بیرون
پدر میگه نه پسرم یا نه دخترم. نرو. بمون خونه
به هیچوجه سریع موضع نگیرید که نه... بابا ول کن. من می خوام برم. چی میخواید آخه. من دیگه بزرگ شدم. شورشو در آوردید
اول با متانت لبخند مهربونی بزنید. یه نفش بکشید که عصبانیتتون فرو کش کنه بگید بابا میشه کمی صحبت کنیم؟ ازش سوال کنید که پدر جان میشه به من توضیح بدی که چرا نباید بیرون برم. و ازش بخواید بگه که چه چیزی باعث ناراحتیش میشه؟ و سعی کنید مشکل رو حل کنید. در پایان به هیچوجه کار رو به بحث نکشونید اگر با دو تا سوال دیدید که پدر دوست نداره جواب بده. صورتش رو ببوسید و بگید چشم بابا. به هیچوجه بحث نکنید و به دوستتون زنگ بزنید و بگید که نمی تونید امروز بیرون برید.
بچه ها یک راه حل خوب تو این موارد اینه که قبل از هماهنگی با هر کاری که می خواید بکنید از پدر و مادر اجازه بگیرید. مثلا قبل از اینکه با دوستتون قرار بیرون رفتن بذارید به پدر و مادر بگید که آیا تو این روز مشخص کاری با شما ندارن؟ و آیا می تونید که این روز رو به بیرون رفتن با دوست اختصاص بدبد. این کار مستلزم برنامه ریزی هست که خیلی هم مفیده.
دوستای خوبم می دونم خیلی از شما تجربیات بیشتری نسبت به من دارید و میتونید من رو هم راهنمایی کنید و جملات ناقص من رو کامل کنید. به دوستاتون کمک کنید تجربه های شما رو یاد بگیرن ازشون استفاده کنن.فرصت زیادی نداریم دو سه روز وقت داریم

[mahtab_r]

بچه ها الان فرصت این هست که هر کجا مشکلی در رابطه هامون با پدر مادر داریم بیایم و بگیم تا به هم دیگه کمک کنیم...

من سعی می کنم همیشه ، به روشون لبخند بزنم ... و تمام کارها رو با جون و دل انجام بدم ...
و گاهی واقعا خسته می شم ...
گاهی نمی دونم چرا ، ولی بیدلیل عصبانی می شم ... و این باعث مشاجرمون می شه ..
نمی دونم چرا قدرت عذرخواهی کردن ندارم ...
نه فقط در مورد پدر و مادر ، بلکه همه جا .

و به جای عذر خواهی کردن سعی می کنم ، کارم رو با یه کار دیگه جبران کنم .
مثلا وقتی ناراحتشون می کنم ،(که البته زیاد هم اتفاق می افته و ناخودآگاهه) نمی تونم عذر خواهی کنم ..( فقط یه بار تو عمرم عذرخواهی کردم ) اما بعدش سعی می کنم ، با کارهای دیگه جبران کنم ...

باید فاصله ی سنی بین خودمون و اونها رو هم در نظر بگیریم ...
گاهی این فاصله باعث می شه که نتونیم حرفهای همدیگرو درک کنیم ... و همین باعث میشه ، که بحث هامون مسیر درست رو طی نکنه ...
اما خوب .. اون ماییم که باید در نهایت ، در برابرشون سر خم کنیم ... و دستشون رو ببوسیم ....

[سها]

سلام
این که یه وقتایی زبون همو نمیفهمیم فکر میکنم برای خیلی ها پیش اومده باشه..

مشکل من اینه که نمیتونم کاملا اون باشن که میخوان!
یه وقتایی دختر خوب یعنی حرف بزن!
یه وقتایی یعنی نزن!
یه وقتایی نظرم خیلی مهمه و نمیگم!
یه وقتایی نظر مهمم اصلا اهمیت نداره!
و ....

خلاصه که این تضاد ها خیلی اذیت میکنه و یه وقتایی هم خودشو نشون میده!
البته تو ظاهر خیلی کم.. اما ذهنم گرفتار میشه و ...

از طرفی توی اطاعت تنبلم!!
میدونم بی چون و چرا باید بگم چشم.. میگم هم!

اما انجام نمیدم!یا دیر !!
مامانم خصوصا زیاد از دستم حرص میخورن!

یاعلی.