معرفي حيوانات

[*بنده پاک*]

خرچنگ چیراکس زیبا
(نام علمی: Cherax pulcher) یک گونه از خرچنگ از اندونزی است. این یک گونه محبوب آکواریوم در سراسر آسیا، اروپا، و شمال آمریکا است.




بسی قشنگه

[مهدوی]

سلام

میخواستم یه کم درباره کرم های نواری صحبت کنم که انگل دستگاه گوارش مهره‌داران از جمله انسان هستند

رده کرم های نواری یا Cectoidea یا Cectoda:
تخصص یافته ترین کرم های پهن حساب میشن. حدوداً 3500 گونه دارن که تقریباً همه اونا انگل دستگاه گوارش مهره‌داران به شمار میرن.
رنگشون عموماً سفید با سایه ای از رنگ زرد یا خاکستریه و طولشون در مرحله بلوغ بین 1 میلی متر تا 15 متره!
دیگه خودتون تصور کنید
البته گونه ای که انگل روده باریک انسانه، نهایتاً 3 متر طول داره.

این عکس رو من گرفتم  

دوتا ویژگی دارن که اونا رو از سایر کرم ها متمایز میکنه:
1. فاقد دهان و دستگاه گوارش هستند و در تمام مراحل چرخه زندگی، مواد غذایی مورد نیازشون رو از طریق دیواره خارجی بدنشون میتونن جذب کنن(چون توی دستگاه گوارش مهره‌داران زندگی میکنن و غذا به وفور هست)

2. بدنشون از قطعات بند بند خیلی زیادی تشکیل شده که اصطلاحاً بهشون میگیم پروگلوتید(توی تصویر میشه دیدشون)
اما چیزی که این قطعات یا بندها رو متمایز میکنه اینه که هر کدومشون یه سیستم تولید مثلی کامل دارن؛ یعنی همزمان توی هر بند هم سلول های نر وجود داره هم ماده و هر بند به تنهایی میتونه تولید مثل کنه
در واقع اگه بخوام توضیحش بدم اینجوری میشه که:
هر کدوم از این بند ها با ایجاد بندهای جدید، به عقب رونده میشن و شروع به بالغ شدن میکنن و در مرحله بعد سلول های آماده باروری رو تولید میکنن، پس میشه گفت که بند های جلویی نابالغ هستن، بندهای وسطی بالغ و بندهای انتهایی رسیده هستن.(سمت چپ تصویر قسمت پایین میتونید اون بخش از بدن کرم رو ببینید که مثل نخ نازکه؛ اون ناحیه سر کرمه و هر چی به سمت انتها میریم بندها بزرگتر میشن)
اما نکته جالبش اینجاست که هر کرم نواری عددی بین 4 تا 400 تا بند داره
و جالب تر از اون اینه که هر بند رسیده و انتهایی اول میترکه و متلاشی میشه، بعد چیزی حدود 80 هزار تخم ازش آزاد میشه   


البته یه ویژگی دیگه ای هم دارن که باز هم جالبه:
این کرم ها توی ناحیه سر معمولاً چهارتا بادکش دارن که به وسیله اونا میتونن به سطح دیواره روده بچسبن
ولی قسمت خفنش اونجاست که این کرم تو ناحیه نوکِ سر؛ یه اندام پوزه مانند داره که کلی زائده خار مانند داره که به عنوان قلاب ازشون استفاده میکنه برای چسبیدن

بد نیست بدونید که اگه کسی تماس خیلی زیادی با افراد آلوده به این انگل داشته باشه و بهداشت رو رعایت نکنه، به مرور خودش هم ممکنه مبتلا بشه

ولی همه اینها رو بذارید کنار که مسئله مهمش اینجاست که:
اگر حیوونی مثل گاو، از علف آلوده به مدفوع انسانِ آلوده به انگل تغذیه کنه، بندهای این کرم وارد بدنش میشن و مستقیماً میرن دستگاه گوارش؛ اما ماجرا اینجا ختم نمیشه؛ وقتی تخم گشایی توی لوله گوارش گاو صورت میگیره، لارو ها به وسیله قلاب خودشون، از دیواره روده میگذرن و وارد جریان خون گاو میشن و از اونجا وارد عضلات اسکلتی و ماهیچه ها میشن؛ اونجا به فرم کیست در میان و همونجا میمونن.
حالا اگه انسان از گوشت خام یا نپخته یا حداقل خوب نپخته این گاو استفاده کنه، این کیست ها وارد دستگاه گوارشش میشن و به واسطه قلاب هاشون به دیواره روده میچسبن

البته ما به این کرم انگل میگیم کرم غیر مسلح
نوع مسلح اون توی بدن خوک هستش که میتونه تا 10 متر هم طول داشته باشه ولی به طور معمول بین 2 تا 3 متر طول داره.
بیماری زایی این کرم توی انسان خیلی بدتر از خوکه 
یعنی اگه انسان گوشت خوک بخوره، این انگل وارد لوله گوارش میشه. اما این مورد، از انگلی که از طریق گوشت گاو وارد بدن انسان شد یه کم متفاوت تره؛ این یکی این بار از طریق روده وارد جریان خون انسان میشه و بعد هم به عضلات و ماهیچه ها منتقل میشه و کیست تشکیل میده که اصطلاحاً بهش بیماری سیستی سرکوزیس میگیم
این بیماری باعث به وجود اومدن یه سری برآمدگی‌های حدود یکی دو سانتی روی پوست و عضلات میشه که به مرور دردناک میشن
آسیب های عصبی هم به وجود میاره و علامتش تشنجه(جزئیات اینو نمیدونم فقط میدونم بیمار تشنج میکنه)

شاید یکی از دلایل حرام بودن گوشت خوک همین باشه
البته شاید بگید با این حساب گاو هم باید گوشتش حرام میشد ولی مسئله اینجاست که خوک نجاست خوار هستش و حتی نجاست خودش رو هم میخوره و بیشتر در معرض این آلودگی هاست
لازم به ذکره که مشکل خوک فقط این نیست
خوک ها و سگ ها و موش ها اگه ادرارشون از طریق آب وارد بدن انسان بشه، باعث ایجاد یرقان عفونی میشه
که اتفاقاً یه نوع یرقان عفونی هست(فکر کنم اسمش رامانا باشه  ) که منبعش فقط خوکه و میتونه انسان رو هم مبتلا کنه
یا مثلاً کرم تریشنلا (Terichenella) که از طریق گوشت خوک وارد بدن میشه و باعث خراشیدن دیواره لوله گوارش میشه؛ به مرور باعث زدن جوش و دمل تو تمام بدن میشه، البته فقط اینها نیست و با منتقل شدن به عضلات بدن، به مرور باعث درد شدید عضلانی و ناتوانی توی حرف زدن یا جویدن غذا میشه
بدتر از اون هم اینه که با فلج کردن دستگاه تنفسی یا قلب باعث مرگ میشه

آقا از کجا به کجا رسیدیم

در آخر باید بگم نویسنده این متن در حال حاضر اینقدر بیکاره که همه جونورا رو ول کرده چسبیده به کرم نواری
امان از بیکاری
خلاصه ببخشید

[ماجراجو]

آیا می دانستید کیوی نام پرنده ای در نیوزلند است؟ نام میوه کیوی از این پرنده گرفته شده است...

چه جالب 
خیلی عجیبه 
چقدر هم زیباست
سبحان الله

[[علی]]

لیزونا (Lizuna ) در حقیقت نوعی راسو است. ولی آنقدر سفید و جذاب است که احتمالا شما با دیدن آن بخواهید آن را حیوان خانگی خود کنید!

تنها راه دیدن این جانور بامزه، رفتن به جزیره خوکایدو در ژاپن است.




راسوی کوچک (Mustela nivalis)
 یکی از انواع پستانداران و کوچک‌ترین عضو راسته‌ی گوشتخوارسانان است که بومی اوراسیا، آمریکای شمالی و شمال آفریقا به‌شمار می‌رود و علاوه بر این مناطق در بسیاری از نقاط دیگر دنیا به عنوان گونه‌ای جدید و به شکل غیرطبیعی معرفی شده‌است. تا کنون ۱۸ زیرگونه از این جانور شناسایی شده‌اند که این زیرگونه‌ها بر اساس اقلیم و ویژگی‌های مختلف محیطی دارای تفاوت‌های زیادی هستند. این تفاوت‌ها شامل تفاوت در وزن و اندازه، رنگ، اندازهٔ دم و تفاوت‌های ظاهری در نقاط مختلف بدن خود هستند. در زیرگونه‌های ساکن مناطق مرتفع و نقاط سردسیر، رنگ جانور در زمستان‌ها به‌طور یکدست سفید رنگ در می‌آید.

این راسو به دلیل جثهٔ کوچکش گاهی با موش اشتباه می‌شود. این حیوان شکارچی است و بیشتر از جوندگان کوچک تغذیه می‌کند اما گاهی شکارهای بسیار بزرگتر از خودش در حد خرگوش و پرندگان را هم می‌گیرد. خزندگان کوچک، قورباغه‌ها و ماهی از دیگر طعمه‌های آن هستند و گاهی برای گرفتن پرندگان یا خوردن تخم آنها به بالای درخت می‌رود. غالباً در میان پوشش گیاهی انبوه یا توده‌های سنگ برای شکار کمین می‌کند و می‌تواند وارد لانه‌های زیرزمینی جوندگان شده و آنها را تعقیب و شکار کند. از آنجا که راسو در نزدیکی مراکز انسانی، مانند روستاها و مزارع هم زندگی می‌کند ممکن است پرندگان اهلی مانند مرغ و خروس را نیز شکار کند. راسوها با گاز گرفتن زیر جمجمه طعمه، آن را می‌کشند.این جانور معمولاً در طول روز فعال است و با این که بیشتر با حس بویایی خود شکار می‌کند، حس بینایی و شنوایی خوبی هم دارد.

[[علی]]

پانگولین |  Pangolin

این موجودات کوچک و پولک دار، در شنزارهای آفریقا زندگی می کنند. پولک های آن ها از کراتین ساخته شده، یعنی همان ماده ای که موی ما از آن تشکیل شده است. متاسفانه تقاضای زیادی برای داشتن این حیوان در دنیا وجود دارد و این امر باعث افزایش قاچاق این حیوان به مناطق مختلف دنیا شده است. پانگولین ها از حیوانات در معرض خطر انقراض در دنیا هستند.


این جانوران شب‌زی هستند و از حس بویایی قوی خود برای یافتن حشرات در شب استفاده می‌کنند. پولک‌پوست‌ها بیشتر روز را به خوابیدن می‌گذرانند و به هنگام خواب رو به بالا می‌غلتند و به صورت گلوله‌ای در خود جمع می‌شوند.
فلس‌های پانگولین همه جای بدن او به‌جز شکم و سمت داخلی بازوهایش را می‌پوشاند. پولک‌پوست‌ها به هنگام احساس خطر خود را مانند جوجه‌تیغی جمع می‌کنند و تنها کفتار و گربه‌ایان بزرگ قادر به نفوذ به پوشش فلسی آن‌ها هستند.
پولک‌پوست‌ها در خوردن مورچه‌ها و موریانه‌ها تخصص دارند و زبانی دراز و باریک دارند که با بزاقی چسبناک پوشیده شده‌است. پولک‌پوست‌ها دندان ندارند و غذا در معده قوی آن‌ها خرد و گوارده می‌شود. پولک‌پوست‌ها گوش هم ندارند یا گوش‌هایی کوچک در برخی از آن‌ها دیده می‌شود. پاهای جلوی آن‌ها کوتاه و نیرومند است که برای کندن زمین به‌کار می‌رود.
گونه‌هایی از پانگولین‌ها بر روی زمین زندگی می‌کنند و گونه‌ای نیز درخت‌زی است که این گونه دمی قوی برای گرفتن تنه و شاخه‌ها دارد. پولک‌پوست‌ها جانورانی تک‌زی هستند و معمولاً تنها یک فرزند به دنیا می‌آورند. به هنگام خطر، پانگولین مادر، فرزندش را به بغل می‌گیرد و خود را به‌دور او گلوله می‌کند.

[[علی]]

کاراکال 
نام خود را از واژه های ترکی kara kulak به معنی سیاه گوش گرفته است. این گربه های وحشی بیشتر به خاطر چشمان روشن و ریش های خاص نوک گوششان مشهور می باشند. آنها سازگاری هایی یافته اند که به آنها امکان زندگی در طیف متنوعی از زیستگاه ها را می دهد. مثلاً گوش های بلند، منگوله ای و بسیار انعطاف پذیر آنها کمک می کند کوچکترین صداها را بشنود و پاهای قدرتمند عقبی که به او اجازه می دهد برای گرفتن پرندگان چندین متر به هوا بپرد. کاراکال همچنین از پستانداران کوچک، غزال ها و خزندگان نیز تغذیه می کند. این حیوانات زیبا در آفریقا، خاورمیانه، آسیای میانه و غرب هند زندگی می کنند و می توانند تا یک متر طول داشته باشند به علاوه یک دم که تا حدود ۳۰ سانتی متری رشد می کند. آنها با داشتن پد مخصوص پا و توانایی زنده ماندن با آب بسیار کم، آب و هوای نیمه بیابانی را ترجیح می دهد. کاراکل ها علی رغم زیبایی می توانند وحشی باشند.

[[علی]]

پیکا | Pika

این حیوانات کوچک و با مزه که شبیه فندق هستند، پیکا نامیده می شوند! با اینکه این حیوانات در نگاه اول بیشتر شبیه جوندگان هستند، ولی به عنوان گونه ای خرگوش شناخته می شوند. این حیوانات همچنین به نام لاگومورف (Lagomorphs) هم شهرت دارند. ۲۹ گونه از پیکا در دنیا وجود دارد که هر کدام زیبایی خاص خود را دارند.


خرگوش بی‌دم یا پایکا پستانداری کوچک با پاهایی بسیار کوچک، گوش‌های گرد و بدون دم است. ۳۰ گونهٔ مختلف خرگوش بی‌دم شناسایی شده که همگی آنها در خانوادهٔ Ochotonidae از راستهٔ خرگوش‌سانان قرار می‌گیرند.
غذای آنها مانند سایر خرگوش‌ها علف و سایر گیاهان است. پایکاها در طول تابستان و پاییز علفهای خشک را جمع آوری کرده در خانه‌های زیرزمینی انبار می‌کنند و سپس در طول زمستانهای بلند این غذاها را مصرف می‌کنند.
محل زندگی این حیوانات در نواحی سردسیر آسیا، آمریکای شمالی و اروپای شرقی است. نام پایکا هم از زبان تونغوزی (اهالی سیبری) گرفته شده‌است.

[[علی]]

پرنده نوک قاشقی | Spoon-Billed Sandpiper Chick

این پرنده، دارای یک نوک عجیب و غریب است که ظاهری جذاب به او داده است. این پرنده با مزه، یکی از نادر ترین گونه های پرنده در دنیاست.

[[علی]]

روباه فنک | The Fennec Fox

این روباه بدنی کوچک اما گوش هایی بسیار بزرگتر از سرش دارد! این حیوان در صحرا زندگی می کند و برای فرار از گرمای آن به زیر شن ها پناه می برد.




روباه صحرا (به انگلیسی: Fennec fox) حیوانی است از خانوادهٔ سگ‌سانان و سردهٔ روباه‌ها (Vulpes) که در شمال آفریقا و خاورمیانه زندگی می‌کنند.

محل زندگی این جانور در صحرای بزرگ آفریقا و شبه‌جزیره سینا و شمال آفریقا است. اندازهٔ بدن این روباه ۳۷ تا ۴۱ سانتی‌متر و اندازهٔ دُم آن ۱۹ تا ۲۱ سانتی متر است. روباه صحرا کوچک‌ترین گونه روباه است و به دلیل داشتن گوش‌های بسیار بزرگ به راحتی قابل تشخیص می‌باشد. این جانور پگاه‌رو است و معمولاً روز را در سوراخ‌هایی که در شن حفر می‌کند به سر می‌برد. این روباه از جوندگان کوچک، پرندگان، حشرات و خزندگان کوچک صحرایی تغذیه می‌کند. روباه‌های صحرا به صورت دست جمعی زندگی می‌کنند.

[[علی]]

اردک ماندارین
اردک ماندارین که اصالتاً از شرق آسیا است، اکنون در سراسر جهان راه خود را پیدا کرده است و افرادی که برای دیدنش می روند را با پرهای زینتی زیبای خود به وجد می آورد. این حیوانات زیبا از نظر جنسی دو شکل هستند یعنی ظاهر نرها و ماده ها باهم فرق دارد. اردک های ماندارین نر دارای پرهای راه راه روشن هستند در حالی که رنگ پرهای اردک های ماده، قهوه ای و دارای لکه های سفید می باشد.  اما هنگامی که تابستان فرا می رسد، او پرهای خود را از دست می دهد.

[[علی]]

ببر سفید (White tiger)
برخی از ببرهای بنگال به دلیل جهش های ژنتیکی خود، سفید متولد می شوند و به همین دلیل با شکوه و مرموز به نظر می رسند. شکل منحصر به فرد ببر سفید بنگال مربوط به کمبود رنگدانه فئوملانین است که وجود این رنگدانه باعث می شود خز ببرهای معمولی بنگال نارنجی شود. این ببرها معمولاً در منطقه ساندربانز ایالت های مادیا پرادش هند، بنگال غربی، آسام و بیهار یافت می شود. گفته می شود که این ببرهای سفید باشکوه، مرموز و مسحورکننده سریعتر و سنگین تر از گونه ببرهای نارنجی رشد می کنند.




ببر سفید که شاخه ای از ببر بنگال است، حدود ۲ متر طول و وزنی بین ۱۸۰ تا ۲۸۵ کیلو دارد، موهای تن این نوع ببر نسبت به نژاد سیبری کوتاه تر می باشد.رنگهای تیره در این ببر بیشتر و خطوط بدن تیره تر می باشد. ببر سفید شاخه ای از نژاد ببر بنگال است با این تفاوت که رنگش سفید می باشد.آنها زال یا یک نژاد خاص از ببر نیستند.آنها دارای چشمانی آبی ، بینی صورتی و پوستی پوشیده از خز شیری رنگ با خطوط شکلاتی هستند.ببر سفید نوعی از ببر می باشد که حامل یک ژن غیر معمول است که برای ایجاد رنگ سفید به آن نیاز می باشد.ببرهای سفید وحشی بسیار نایاب می باشند. این حیوان در نواحی جنوب شرق آسیا و همچنین جنوب و مرکز هند زندگی می کند.ببر سفید بیشتر در مکانهای سرسبز، مردابها و جنگلها و هر جائی که آنها براحتی بتوانند خود را استتار کنند، زندگی می کند.آنها معمولا در جاهایی که دور از چشم انسانهاست زندگی می کنند.هر چند که اغلب آنها امروزه در باغ وحشها و پارکهای حیات وحش زندگی می کنند.در خیلی از کشورهای آسیایی با وجود ممنوعیت شکارببر سفید، این حیوان همچنان توسط شکارچیان غیر قانونی کشته می شود.

[[علی]]

آخوندک ارکیده (Orchid mantis)
هیچ تردیدی وجود ندارد که آخوندک ارکیده شبیه نام خود است. تن های نرم صورتی و سفید و الگوهای راه راه ظریف آن باعث می شود تقریباً شبیه گل شود. آخوندک ارکیده ماده به رنگ صورتی و دارای پاهای پدال مانند است. تکامل آخوندک ها در جنوب شرقی آسیا باعث شد که آخوندک های نیایش گر یا حشره های دعا خوان شبیه گل های ارکیده زیبا شوند. به این دلیل که ماده ها نزدیک گل ها شکار می کنند. ظاهر آنها باعث می شود که حشرات گرده افشان به آنها نزدیک شوند و در این لحظه است که آخوندک آنها را به سرعت گرفته و یک لقمه چرب شان می کند. 






آخوندک ارکیده یا “هیمنوپوس کوروناتوس” (Hymenopus coronatus) (معروف به Orchid Mantis) مانتیس سفید و صورتی رنگ زیبایی است که درست شبیه به گل ارکیده است. برخی از این حشرات به طور کامل سفید، یا به طور کامل صورتی هستند، اما معمولا تا حدودی مخلوطی از هر دو رنگ را دارند. یک مانتیس می‌تواند رنگ خود را در ظرف چند روز بسته به شرایط محیطی، مانند رطوبت و نور تغییر دهد. این گونه حشره در حیات وحش، در مالزی یافت می‌شود.
زیستگاه طبیعی آن، شامل گل‌های سفید و صورتی در بوته‌ها و درختان کوچک است. در این روش مانتیس می‌تواند از دید شکارچیان مانند پرندگان مخفی باقی بماند و در عین حال می‌تواند برای گل‌ها نیز گرده افشانی کند. به گفته حشره‌ شناس‌ها اگر قایم شدن به منظور شکار نشدن از دست پرندگان مؤثر واقع نشود، رنگ بدن این حشره از صورتی به قهوه‌ای تغییر می‌کند.

[[علی]]

پلنگ ابری (Clouded leopard)

بیشتر آنچه درباره این گربه ها می دانیم از مشاهده آنها در باغ وحش ها حاصل شده است و این گربه بزرگ نه تنها یک اسم آسمانی زیبا دارد، بلکه چشمان بزرگ و قهوه ای تقریباً حساسی نیز دارد. پلنگ ابری که یک گربه وحشی نسبتاً کوچک است  و مانند گربه خانگی خال ها و خرخرهای منحصر به فردی دارد. این خال های بی نظیر به او کمک می کند تا با زیستگاه جنگل های بارانی خود در جنوب شرقی آسیا  همرنگ شود. روشی که نور از بالای درختان عبور می کند، شبیه خال های پلنگ ابری شده و به این گربه بزرگ این فرصت را می دهد تا دزدکی به طعمه خود سر بزند.





پلنگ‌های ابری شدیدا خجالتی هستند و اغلب روز را بر روی شاخه بلند درختان سپری می‌کنند و در شب با استفاده از تاریکی فعالانه به شکار می‌پردازند. این گربه سانان منزوی زندگی می‌کنند و هر کدام از آن‌ها برای خود قلمروی تعیین شده دارند که شدیدا بر روی آن حساس هستند.

پلنگ‌های ابری در بالا رفتن از درختان بسیار تبحر دارند و می‌توانند طول یک درخت یا شاخه‌های آن را با سرعت بسیار زیادی طی کنند. این جانوران حفظ تعادل خود بر روی درختان را مدیون دم خود هستند! آن‌ها از حرکات دم خود برای حفظ تعادل هنگام راه رفتن بر روی شاخه‌های درخت استفاده می‌کنند.

[[علی]]

کوئوکا (Quokka)
کوئوکا جثه‌ای کوچک به اندازه یک گربه خانگی دارد و همچون دیگر اعضای تیره درازپایان، گیاه‌خوار بوده و اغلب شب‌زی می باشد. بدن آنها گرد بوده و دارای پوستی بلند، زبر، و فشرده می باشد. رنگ خز آن قهوه‌ای با نقطه ‌های قرمز به دور گوش و گونه ها است. این حیوان استرالیایی اغلب ادعا می شود که فتوژنیک ترین حیوان کره زمین است، زیرا همیشه به نظر می رسد که شاد و خندان است و از انسان‌ها نمی‌ترسند.

[[علی]]

روباه قطب شمال (Arctic fox)

با یک چهره شیرین و کت سفید خزدار، روباه های قطب شمال مطمئناً زیبا هستند. اما آن خز فقط برای نمایش نیست. خز ضخیمی که بدن و پنجه های آنها را می پوشاند به آنها در تنظیم گرمای بدن شان کمک کرده تا بتوانند در دمای سرد کانادا، روسیه، اسکاندیناوی و دیگر کشورهای سرد شمالی زنده بمانند. این حیوانات زیبا در مناطق قطب شمال زندگی می کنند و از خز ضخیم، گرم و زرق و برق دار خود برای استتار استفاده می کند. سپس هنگامی که برف ذوب می شود، روباه ها کت خاکستری به تن کرده تا با گیاهان و صخره های جدید تابستانی همرنگ شوند.