امتیاز موضوع:
  • 1 رأی - میانگین امتیازات: 5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

نماز راه رستگاری

قال الصادق - علیه السلام -فاذا تعلم الوضوء و الصلاه غفرالله لوالدیه

چون فرزندی #وضو و #نماز را یاد گیرد، خداوند (به پاداش آن) پدر و مادر او را می آمرزد.

 وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۱۳
 سپاس شده توسط
چرا دو سجده در نماز

حضرت امام موسي بن جعفر علیه السلام فرمود:

"در شب معراج خداوند به رسول خود امر كرد كه وضو بگيرد و نماز بخواند.

 پيامبر وضو گرفت و تكبيرة الاحرام گفت و حمد و سوره را خواند و ركوع رفت و به دستور خداوند سر به سجده گذاشت و تسبيح خدا كرد پس از سر برداشتن بدون اينكه خداوند مجدداً دستور سجده بدهد نبي گرامي اسلام به خاطر عظمت و جلالت پروردگار سر به سجده گذاشت و خدا را تسبيح نمود.

به همين خاطر خداوند امر فرمود همه در نماز در هر ركعتي دو سجده نمايند.

صدوق، علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۱، حديث۳
 سپاس شده توسط
امام صادق عليه السلام:
شيعيان ما را در سه چيز بيازماييد: در وقت نماز، چگونگى مواظبتشان بر آن، در نگهدارى اسرارشان از دشمنان ما، و در همدردى و كمك مالى به برادرانشان
اِمتَحِنُوا شِيعَتَنا عِندَ ثَلاثٍ: عِندَ مَواقيتِ الصلَواتِ كيفَ مُحافَظَتُهُم علَيها، و عِندَ أسرارِهِم كيفَ حِفظُهُم لَها عَن عَدُوِّنا، و إلى أموالِـهِم كيفَ مُواساتُهُم لإِخوانِهم فيها
ميزان الحكمه جلد6 صفحه 114
 سپاس شده توسط
حضرت فاطمه سلام الله علیها:
خداوند، صبر را وسیله ی استحقاق و شایستگی پاداش قرار داد.
بحارالانوار، 223/29
 سپاس شده توسط
امام صادق عليه السلام:

سه هنگام است كه در آنها، دعا از درگاه خداوند متعال، محجوب نمى مانَد:
در پسِ نماز واجب
و هنگام بارش باران،
و هنگام پديدار شدن نشانه اى از اعجاز خداوند در زمين

الدعوات، صفحه 35
 سپاس شده توسط
قال الصادق (ع) اذا استقبلت القبلة فآيس من (فانس) الدنيا و ما فيها و الخلق و ما هم فيه، و فرغ قلبك عن كل شاغل يشغلك عن اللَّه تعالى، و عاين بسرك عظمة اللَّه عز و جل، و اذكر وقوفك بين يديه. قال اللَّه تعالى: هنالك تبلو كل نفس ما أسلفت و ردوا الى اللَّه موليهم الحق، وقف على قدم الخوف و الرجاء، فاذا كبرت فاستصغر ما بين السموات العلى و الثرى دون كبريائه، فان اللَّه تعالى اذا اطلع على قلب العبد و هو يكبر و في قلبه عارض عن حقيقة تكبيره: فقال يا كذاب أ تخدعنى و عزتى و جلالى الا حر منك حلاوة ذكرى و لا حجبنك عن قربى و المسرة بمناجاتى.


ترجمه‏
(باب سيزدهم در شروع كردن به نماز) حضرت صادق (ع) فرمود چون رو به قبله ايستادى، پس مأيوس باش از دنيا و از آنچه در دنيا است و از مردم و از آنچه در دست آنان است و همه را فراموش كن. و قلب خود را از هر چيزى كه تو را مشغول كرده و از خدا باز داشته، و به سوى خويش جلب مى‏كند به جز خداوند متعال خالى و فارغ‏
مصباح الشريعة / ترجمه مصطفوى، متن، ص: 54
 سپاس شده توسط
3075 موضع الصّلوة من الدّين كموضع الرّأس من الجسد.


مقام نماز نسبت بدين چون مقام سر نسبت بتن است.
نهج الفصاحة (مجموعه كلمات قصار حضرت رسول صلى الله عليه و آله)، ص: 778
 سپاس شده توسط
2835 من أحسن صلاته حين يراه النّاس ثمّ أساءها حين يخلو فتلك استهانة استهان بها ربّه.


هر كه در حضور مردم نماز خويش نيكو كند و چون بخلوت رود آن را بد گزارد اين اهانتى است كه بپرورد كار خويش ميكند.
نهج الفصاحة (مجموعه كلمات قصار حضرت رسول صلى الله عليه و آله)، ص: 738
 سپاس شده توسط
چرا باید نماز بخونیم؟
 سپاس شده توسط
گويد: و نيز شنيدم از آن حضرت كه ميفرمود: شيعيان ما در روز قيامت پس از ما نزديكترين مردمان بعرش خداى عز و جل هستند، و هيچ كس از شيعيان ما نيست كه برخيزد براى خواندن نماز جز آنكه بشماره مخالفين او فرشتگان (بطور دستجمع دور او را بگيرند، يا بجماعت پشت سرش بايستند و) بر او درود فرستند (يا پشت سرش نماز بخوانند) تا هنگامى كه از نماز فارغ شود، و همانا روزه‏دار از شما (شيعيان) در باغستانهاى بهشت بهره‏مند باشد و فرشتگان براى او دعا كنند تا هنگامى كه افطار كند.
الروضة من الكافي / ترجمه رسولى محلاتى، ج‏2، ص: 216
 سپاس شده توسط
جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه صحت، ص: 30

2- امام باقر (ع) از رسول خدا (ص) نقل كرده كه آن حضرت به على (ع) فرمود:

اى على! تو را در باره خودت به چند خصلت سفارش مى‏كنم پس آنها را حفظ كن سپس پيامبر فرمود: خداوندا يارى كن على را،؟ بعد فرمود: اما خصلت اول راستگوئى است، مبادا كه از دهانت ابدا دروغى بيرون بيايد. خصلت دوم پرهيز و ورع است مبادا هرگز به خيانت جرات پيدا كنى، خصلت سوم ترس از خدا است بگونه‏اى كه گوئى او را مى‏بينى، خصلت چهارم بسيار گريه كردن از ترس خدا است، كه براى هر قطره‏اى در بهشت خانه‏اى برايت بنا مى‏گردد، خصلت پنجم بخشيدن مال و خون (جان) براى دين است، خصلت ششم گرفتن سنت من در نمازم و روزه‏ام و صدقه‏ام است، و اما نماز (در سنت پيامبر) پنجاه ركعت است‏[1] و روزه در هر ماه سه روز است كه پنجشنبه اول ماه و پنجشنبه آخر ماه و چهار شنبه‏

[1] ( 1)- بايد ياد آور شد كه منظور از پنجاه ركعت نماز عبارت از نمازهاى واجب و فريضه و نافله‏هاى آنها مى‏باشد كه شبانه روز بايد خوانده شود كه هفده ركعت آنها نمازهاى فريضه بوده و ما بقى نافله‏ها است كه دو ركعت نافله نماز صبح پيش از آن و هشت ركعت نافله پيش از نماز ظهر و هشت ركعت پيش از نماز عصر و چهار ركعت بعد از نماز مغرب و يازده ركعت بعنوان معروف نماز شب مى‏باشد، ولى در اكثر روايات مربوطه نمازهاى واجبه و نوافل پنجاه و يك ركعت شماره شده است كه يك ركعت هم نافله نماز عشاء به حساب آمده است و مى‏توان آن را بدو ركعت نشسته انجام داد، اگر چه در روايت معروف امام حسن عسگرى( ع) در باره علامت مؤمن باز لفظ پنجاه ركعت ذكر شده است ولى باز همين روايت در بعضى كتب روايت پنجاه و يك ركعت بكار رفته است و تقريبا اجماع اماميه بر پنجاه و يك ركعت مى‏باشد اهل تحقيق مى‏توانند به مراجع مربوطه و يا كتاب اربعين علامه شهيد شادروان سيد محمد على قاضى طباطبائى مراجعه كنند.
در حديث 6، كه از حضرت امام أبو الحسن على بن موسى الرّضا- عليه السّلام- نقل شده است نيز تعليمى بسيار عظيم نهفته است. در اين حديث گفته شده كه سفر كسى كه به قصد ديدار و ملاقات با حاكم ناحق سفر كرده است سفر معصيت است. بنا بر اين نماز در چنين سفرى تمام است، نه قصر. و اين تعليم، در والايى و عظمت، و استوارسازى پايه‏هاى عدل و فضيلت، بى‏نظير است. تعبير امام نيز در خور دقت بسيار است:


«لأنّك قصدت السّلطان‏
چون تو به قصد ديدار آن سلطه‏گر آمدى». امام، قدرت ناحق را، سلطه‏گر مى‏خواند، در صورتى كه هادى و حاكم معصوم، «ربّانى امّت» است، و معلّم انسانيّت، و مظهر والايى و مهر و فضيلت، و مجسمه دادگرى و عدالت.
الحياة / ترجمه احمد آرام، ج‏1، ص: 425
 سپاس شده توسط
9 الامام الرضا «ع»: إنّما جعلت الجماعة لئلا يكون الاخلاص و التوحيد و الاسلام و العبادة للَّه إلّا ظاهرا مكشوفا مشهورا، لانّ في إظهاره حجّة على اهل الشّرق و الغرب للَّه وحده. و ليكون المنافق و المستخفّ مؤدّيا لما أقرّ به بظاهر الاسلام و المراقبة. و ليكون شهادات النّاس بالاسلام بعضهم لبعض جائزة ممكنة، مع ما فيه من المساعدة على البرّ و التّقوى و الزّجر عن كثير من معاصى اللَّه عزّ و جلّ.[1]


امام رضا «ع»: نماز جماعت بدان جهت مقرر شده است تا اخلاص و توحيد و اسلام و مراسم پرستش خدا همه و همه ظاهر و آشكار و مشهود باشد. زيرا كه با آشكار بودن مراسم دين توحيد، حجت خداى يگانه، بر اهل خاور و باختر تمام مى‏شود. نيز بدين جهت بايد احكام اسلام آشكارا عملى گردد، و بر انجام دادن آنها مراقبت كنند، تا منافقان و سست دينان نيز وادار به عمل گردند، و آنچه را به زبان بدان اقرار كرده‏اند به جاى آورند؛ و براى آنكه گواهى دادن مردمان به مسلمانى يك ديگر ممكن باشد؛ گذشته از مساعدت‏
الحياة / ترجمه احمد آرام، ج‏1، ص: 417
 سپاس شده توسط
و درحديث ديگر مذكور است كه حضرت على بن الحسين صلوات اللَّه عليهما وقتى كه مى‏ايستاد به نماز همانا ساق درختى بود كه حركت نمى‏كرد از او چيزى مگر آنچه را حركت دهد نسيم از او مثل دامن جامه يا گوشه رداء[1]
مجموعه رسائل در شرح احاديثى از كافى، ج‏2، ص: 366
 سپاس شده توسط
الإمام علي «ع»: أنظر فيما تصلّي، و على ما تصلّي؟ إن لم يكن من حلّه و وجهه فلا قبول.[1]


امام على «ع»: نگاه كن كه در چه (جامه‏اى) نماز مى‏گزارى، و بر چه (جايى) نماز مى‏گزارى، كه اگر از راه حلال و مناسب نباشد، قبول نخواهد شد.
الحياة / ترجمه احمد آرام، ج‏4، ص: 661
 سپاس شده توسط


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 1 مهمان