1399 اسفند 15، 15:58
ویرایش شده
داداش یا مهدی من هم مشتاق شدم ، جنابعالی میدونی اون سایه بان ها چه شکلین ؟
شرمنده دیر شد داداش گلم
در جواب سوال داداش مولانا باید بگم:
مسجد النبی به تعبیر قرآنی، مسجد النبی، نخستین مسجد در اسلام است که به دست پیامبر خد صلی الله علیه و آله و سلم بنا گردید.
پیامبرخد صلی الله علیه و آله و سلم در نخستین روز ورود به مدینه یا یثرب، به ساختن مسجدی پرداخت که نخستین تجربه جمعی اعراب در معماری بود. صحابه؛ اعم از مهاجر و انصار و حتی شخص پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و نیز زنان در ساختن آن دخیل و سهیم بودند. چون این مکان برای همه بنا می شد، باید در ساختن آن نیز همه شریک می شدند.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در حقیقت طراح مسجد و به عبارتی ناظر و همکار در معماری آن محسوب می شوند؛ زیرا ایشان با دستان مبارک خود، خطی بر روی زمین به صورت مستطیل کشیدند و حد مسجد را تعیین کردند، با یک نیزه ویک خط، به تقسیم زمین به مکانی برای زیستن (خانه اش در کنار مسجد) و فضایی برای نیایش؛ به تعبیری، زندگی مادی و معنوی را با هم توأم ساخت و دین و دنیا را با هم مرتبط کرد و مرکزیتی مقدس برای برپایی و شکل گیری شهری اسلامی و مذهبی فراهم ساخت.
در زمین انتخاب شده برای مسجد، چندین قبر از مشرکان قرار داشت که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دستور داد آن ها را نبش کردند و نیز کمی پستی و بلندی داشت که آن را هموار نمودند و نیز نخلی داخل آن بود که قطع کردند و آن را آماده ساختن دیوارها کردند. طول مسجد هفتاد ذرع (35 متر) و عرض آن شصت ذرع (30 متر) که مساحت آن 4200 ذرع برابر با 1025 متر مربع می شد . پایه ها و پی دیوارها را از سنگ قرار دادند و دیوارها را از لَبِن (خشت خام) غیر قابل احتراق (آجرِ نسوز) برپا ساختند، پیِ دیوارهای مسجد به عمق سه ذراع (حدود 1/5 متر) با سنگ پر شد و دیوار نیز با پهنای 75 سانتیمتر بنا گردید.
درانجام این کارها، رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم نیز همراه مهاجران و انصار به ساختن مسجد می پرداختند و خشت و سنگ را منتقل و تا کنار دیوارها می آوردند، در این حال بود که صحابه اشعاری را زمزمه می کردند.
خُب همه ی اینا رو گفتم تا برسیم به اصل مطلب یعنی سقف و ستون مسجد که سوال شما هم بود؛
سقف مسجد و ستون ها
دیوارهای مسجد تا 5 ذراع (2 متر ) بالا رفت. صحابه اموالی را گرد آوردند و آن را به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم تقیدم کردند که با آن مسجد را تزیین و مسقّف کنند و از آن حضرت پرسیدند: آیا آن را مسقف کنیم؟
فرمودند:«من میل دارم مانند برادرم موسی، سایه بانی داشته باشم» عریش، سایه بان را گویند. اعراب آن را از چوب ثمام که نوعی گیاه معروف در بادیه بوده، می ساختند و به آن «مظال» می گفتندکه به معنای سایه بان است. این سخن پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم یکی حکایت از سادگی بنا دارد و دیگر آن که به کار نبردن آجر و خشت در سقف و استفاده از برگ ها و شاخ های نخل خرما می تواند نور لازم را برای فضا فراهم سازد و آن را روشن گرداند و علاوه بر آن، به سبب وجود بادهایی که معمولاً در این اقلیم می وزد هوای مطبوع را داخل فضا به جریان در آورد و باعث خنکی محلً اقامه نماز گردد.
دیگه چون تصویری موجود نیست خودتون تو ذهنتون تصویرسازی کنید