۩ مشاعره ۩

[العبد المرحوم]

هرچه آیینه به توصیف تو جان کند نشد

آه! تصویر تو هرگز به تو مانند نشد

نظری

[karma]

دلم می خواست تا یک شب بگویم دوستت دا ..نه
امان از عقل مغروری که ما را تا جنون برده 
از این زیباییت یوسف چه خواهد ماند می دانی؟
ترنجی غرقه در خون و زلیخایی که افسرده ...

[Roza_r]

هاتفی از گوشه ی میخانه دوش
گفت ببخشند گنه می بنوش!

حافظ

[karma]

شاید در این راه اگر با هم بمانیم
وقت رسیدن شعر خوشبختی بخوانیم...

[سورنا]

من نیک تو خواهم و تو خواهی بد من 
تو نیک نبینی و به من بد نرسد
 خیام

[*آسمان*]

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد

جز غم که هزار آفرین بر غم باد

 

مولانا

[مهدوی]

دردا که پختیم در این سوز نهانی
و آن را خبر از آتش ما نیست که خامست


سعدی

[العبد المرحوم]

تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم
شاید که خدا خواسته دل تنگ بمیریم

شهید محمد عبدی

[*آسمان*]

مي رسد روزي که شرط عاشقي دلدادگي ست
آن زمان، هر دل فقط يک بار عاشق مي شود
خليل ذکاوت

[Silent Voice]

در دفتر زمانه فتد نامش از قلم

هر ملتی که مردم صاحب قلم نداشت 

در پیشگاه اهل خرد نیست محترم

هر کس که فکر جامعه را محترم نداشت 


فرخی یزدی

[یا باب الحوائج]

تا مس ناقابل خود را بدل سازد به زر

در رگ دل جوهرى از كیمیا دارد شهید

پیكر عریان او در خاك و خون افتاده است‏

از شرف بر جسم خود خونین قبا دارد شهید

[Hanifa]

دانی که چرا سر نهان با تونگویم؟
طوطی صفتی طاقت اسرار نداری

|مولوی|

[فرید]

یک مرغِ گرفتار در این گلشن ویران
تنها به قفس ماند و هَزاران همه رفتند

[یا باب الحوائج]

دو کس چه کنند از پی خاص و عام
یکی نیک محضر، دگر زشت نام

یکی تشنه را تا کند تازه حلق
دگر تا به گردن در افتند خلق

سعدی

[فرید]

قصه ی انگشتری بی مثلم اما بی نگین
دوستان از دست من شرمندگی ها می کشند

قامتم هر قدر رعناتر شود ، خورشید و ماه
سایه ام را بیشتر بر خاک دنیا می کشند ...