دِستِر زعفرانی
پسرخاله ای دارم، 5 ساله.
یه بار از اینا براش درست کردم.
اون می گه دِستِر. خلاصه اینه داستان این "ت" اضافه.
Pudding هست فکر کنم اسم درست ش.
مواد لازم:
چهار لیوان شیر (یک لیتر)
هشت قاشق غذا خوری شَکَر! (یه دوست داشتم شِکَر رو می گفت شَکَر، می خندیدیم)
چهار قاشق غذا خوری نشاسته
مغز گردو
زعفران
نشاسته رو بریزید تو یه کاسه. روی اون آب بریزید به قدری که یک سانتی آب روش باشه.
هم ش نزنید، یه چند دقیقه بایستید. برا اینه نشاسته نرم بشه و از هم بپاشه و اگه ناخالصی توشه بیاد رو آب.
بعد آب روی نشاسته رو با قاشق جمع کنید بریزید دور.
من خودم نشاسته رو یک قاشقی بیشتر می زنم تا شیر آخر کار به اندازه کافی غلیظ بشه.
شیر رو بریزید توی ظرف و شکر و نشاسته هم به ش اضافه کنید.
ظرف رو بزارید روی شعله ملایم و با قاشق مداوم هم بزنید.
همون وسط کار، مغز گردو ها رو هم خرد کنید. 6-7 گردو برا یک لیتر شیر خوبه.
من یه 10 تایی پر زعفران رو ریختم تو این چیزای کوچیک که چیز توش می کوبند، سنگی ها.
دو سه تا حبه قند هم با زعفران بکوبید تا خوب خوب پودر بشه.
هر چه زعفران بهتر پودر بشه، پدیده ی انتقال طعم و رنگ و بوش بهتره. surface area ی بزرگ تر!
همون دم دمای جوش اومدن، گردو و زعفران هم اضافه کنید.
وقتی جوش اومد، یه 5 دقیقه دیگه هم بزنید و بعد خلاص. یه خورده غلیظ باید شده باشه الان دیگه. مثل یه سوپ غلیظ.
بریزید تو چند تا کاسه و بذارید یخچال خنک شه یکی دو ساعت.
بعد می شه خورد.
نوش جان
به این پرهای نازک زعفران، نمیاد این طعم و بوی مطبوع رو داشته باشند.
من که خیلی دوست دارم.