1390 شهريور 3، 6:22
(1390 شهريور 2، 19:38)m.amin نوشته است: [ -> ]نه دوست عزیز مشکل اینجاست که بیشتر دوستانی که اینجا هستند پایه مذهبی شون قویه اینجا ما نماز شب خوان داریم
اینجا در ماه نزدیک 2 ختم قرآن صورت میگره
اینجا ما تاپیک دعا برای امام زمان داریم
اینجا دوستان اکثر دعاها را رو در هفته می خوانند
ما از لحاظ روانشناسی دچار مشکل هستیم نه از لحاظ معنوی و اعتقادی
! شما مشکل روانشناسی ندارید! اصلا ندارید!
یکی از دلایل مهم و محکم گناه کردن، سستی اعتقاد است، یعنی ما اگر بدانیم که خدا در لحظه گناه کردن، در حال نظاره به ما هست و عالم وجود و اعضای بدنم، بر گناه من شهادت خواهند داد، دیگر "نزدیک" گناه هم نمیروم، چه برسد به این که گناه کنم!
اما واقعا چرا! چرا انسان گاهی اوقات، با اینکه به این موضوع هم اذعان دارد که خدا او را میبیند، گناه میکند؟ پاسخ اینست که او، این موضوع را(یعنی مشاهده خداوند در هنگام انجام گناه را) "فراموش"میکند و میشود آنچه که نباید بشود،
لذا از سوی علما، به شدت توصیه شده که انسان، دائما به خود تذکر وارد کند و یادآوری شود، چگونه؟ از هر راهی که ما را تخلیه روانی بدهد، مثلا روزی یک جزء قرآن خواندن، شاید ابتدای کار سنگین باشد، ولی بعد از 17 یا 18 روز، شما احساس میکنی که اگر امروز این یک جزء را نخوانی، مریض شده ای و گویا اصلا اعتیاد پیدا میکنی اما از نوع مثبتش! همین یک جزء را که خواندی، تا پایان روز، بار معنوی شما را تامین خواهد کرد!
میتوانید یک جزء را بشکنید و به جای آنکه در روز، یکباره یک جزء قرآن بخوانید، در 3 نوبت بخوانید، اما یکباره، خواندن، به شدت دُز معنوی شما را به صورت تصاعدی بالا میبرد و شما نور زیادی را یکباره دریافت خواهی کرد، اما یک نکته مهم: در حین قرائت، خیلی هم نیاز نیست که درگیر معانی شوید، گاهی شیطان انسان را وسوسه میکند که"تو که معنی قرآن را نمیفهمی! پس فایده ای ندارد! نخوان!" در حالی که حضرت امام(ره) فرمودند قرآن را حتی شده بدون معنی و تند، ولی بخوانید، چرا که خود قرآن نور است!
نکته مهم اینست که ما هر آیه ای را که گمان کردیم که لغاتش، کلیدی اند و حاوی معنایی نغز هستند(البه همه آیات ایگونه اند، ولی معرفت فعلی ما نیز فعلا شاید کمی محدود باشد) را به معنی شان توجه کنیم و همان یک آیه را، معنی اش را هم سریع بخوانیم و برداشت کنیم و اگر اشکی هم آمد، آن را هم خرج خدا کنیم و این یعنی تا این جای کار، شما شیطان را لگد مال کرده اید وبار معنویتان به شدت بالا رفته، بدون اینکه خودتان متوجه این موضوع شود>
به خودتان فشار بیاورید و روزی یک جزء با هر سختی شده بخوانید و اگر احساس کردید که شیطان وسوسه میکند و میگوید"نخوان! خسته میشوی!" شما هم بگو همانطور که من لذت گناه را برده ام، حالا میخواهم خسته شوم! - ولی چه خستگی؟! واقعا حلاوت قرآن، روح انسان پر نور میکند و لذت واقعی را میبری، نمیتوانی انکار کنی، چون قرآن تا عمق وجودت ریشه دارد و این را خدا خواسته که تمایل به معنویات، در فطرت انسان باشد، به خصوص که ما نیز در خانواده ای به دنیا آمده ایم که شیعه محمد و آل محمد(علیهم السلام) هستند! ولو شده اسماً، و حتی این را هم باید به فال نیک بگیریم
پاسخ به دوست گرامی، آقای
m.amin
! شما مشکل روانشناسی ندارید! اصلا ندارید!
یکی از دلایل مهم و محکم گناه کردن، سستی اعتقاد است، یعنی ما اگر بدانیم که خدا در لحظه گناه کردن، در حال نظاره به ما هست و عالم وجود و اعضای بدنم، بر گناه من شهادت خواهند داد، دیگر "نزدیک" گناه هم نمیروم، چه برسد به این که گناه کنم!
اما واقعا چرا! چرا انسان گاهی اوقات، با اینکه به این موضوع هم اذعان دارد که خدا او را میبیند، گناه میکند؟ پاسخ اینست که او، این موضوع را(یعنی مشاهده خداوند در هنگام انجام گناه را) "فراموش"میکند و میشود آنچه که نباید بشود،
لذا از سوی علما، به شدت توصیه شده که انسان، دائما به خود تذکر وارد کند و یادآوری شود، چگونه؟ از هر راهی که ما را تخلیه روانی بدهد، مثلا روزی یک جزء قرآن خواندن، شاید ابتدای کار سنگین باشد، ولی بعد از 17 یا 18 روز، شما احساس میکنی که اگر امروز این یک جزء را نخوانی، مریض شده ای و گویا اصلا اعتیاد پیدا میکنی اما از نوع مثبتش! همین یک جزء را که خواندی، تا پایان روز، بار معنوی شما را تامین خواهد کرد!
میتوانید یک جزء را بشکنید و به جای آنکه در روز، یکباره یک جزء قرآن بخوانید، در 3 نوبت بخوانید، اما یکباره، خواندن، به شدت دُز معنوی شما را به صورت تصاعدی بالا میبرد و شما نور زیادی را یکباره دریافت خواهی کرد، اما یک نکته مهم: در حین قرائت، خیلی هم نیاز نیست که درگیر معانی شوید، گاهی شیطان انسان را وسوسه میکند که"تو که معنی قرآن را نمیفهمی! پس فایده ای ندارد! نخوان!" در حالی که حضرت امام(ره) فرمودند قرآن را حتی شده بدون معنی و تند، ولی بخوانید، چرا که خود قرآن نور است!
نکته مهم اینست که ما هر آیه ای را که گمان کردیم که لغاتش، کلیدی اند و حاوی معنایی نغز هستند(البه همه آیات ایگونه اند، ولی معرفت فعلی ما نیز فعلا شاید کمی محدود باشد) را به معنی شان توجه کنیم و همان یک آیه را، معنی اش را هم سریع بخوانیم و برداشت کنیم و اگر اشکی هم آمد، آن را هم خرج خدا کنیم و این یعنی تا این جای کار، شما شیطان را لگد مال کرده اید وبار معنویتان به شدت بالا رفته، بدون اینکه خودتان متوجه این موضوع شود>
به خودتان فشار بیاورید و روزی یک جزء با هر سختی شده بخوانید و اگر احساس کردید که شیطان وسوسه میکند و میگوید"نخوان! خسته میشوی!" شما هم بگو همانطور که من لذت گناه را برده ام، حالا میخواهم خسته شوم! - ولی چه خستگی؟! واقعا حلاوت قرآن، روح انسان پر نور میکند و لذت واقعی را میبری، نمیتوانی انکار کنی، چون قرآن تا عمق وجودت ریشه دارد و این را خدا خواسته که تمایل به معنویات، در فطرت انسان باشد، به خصوص که ما نیز در خانواده ای به دنیا آمده ایم که شیعه محمد و آل محمد(علیهم السلام) هستند! ولو شده اسماً، و حتی این را هم باید به فال نیک بگیریم