(1398 خرداد 12، 10:12)جناب خان :) نوشته است: [ -> ]سلام همگی
سلام بر شادوماد
رامین اونی که باید گیر بدی جناب خانه، نه من
مادر زنم نداریم که بریم خونه اش پلاس شیم
**************
مشارکت عاشق:
بیشتر مشکلات ما، ناراحتی هامون و ... از ذهن ما ناشی می شن، نه اتفاقاتی که اطراف ما می افته.
فقط بخش کوچکی از واقعیت رو ما حس می کنیم، بقیه اش رو ما می سازیم.
مثال بزنم
شما می رید خونه و می بینید که بر خلاف معمول خونه خیلی به هم ریخته است،
محتویات خیلی از کشو ها خالی شده روی زمین
و خیلی از ظروف و وسایل چینی شکسته شده ان و پخش شده ان روی زمین.
این واقعیتی هست که شما می بینید، حالا ذهن شما شروع می کنه این واقعیت رو بسط دادن
با خودتون می گید که حتما چند ساعت قبل دزدی آمده توی خونه و این کارها رو انجام داده و چیزی دزدیده و رفته.
این اتفاق دائما توی زندگی شما رخ می ده، یعنی شما یه چیزی می بینید و اون رو بسط می دید.
می بینید که دوستتون ناراحت و گرفته است و مثل همیشه شما رو تحویل نمی گیره: نکنه من چیزی گفتم که ناراحت شده.
توی محل کار رئیس تون با شما شوخی می کنه: حتما می خواد که بهم ارتقا بده.
همکلاسی دختر توی دانشگاه بهتون پیام می ده برای گرفتن جزوه: حتما از من خوشش اومده و می خواد باهام ارتباط بگیره .
خیلی مهمه که فرق واقعیات و بسط های ذهنمون رو بشناسیم
و سر داستان سرایی های ذهن ناراحت و خوشحال نشیم و روی اونها حساب نکنیم.
حالا جالبه که بیماری خ.ا اساسش بر مبنای توهمه، شما برای خ.ا باید یه داستانی رو توی ذهنتون بسازید، یا فیلم پ.و.ر.ن نگاه کنید که اون هم داستانی خیالی هست و هیچ واقعیتی در کار نیست. هر بار که ما خ.ا می کنیم، بیشتر از واقعیت دور می شیم و بیشتر به سمت ساخته های ذهنمون حرکت می کنیم و متاسفانه ذهن بیمار ما هم همه ی داستان ها رو جنسی سازه.
یعنی همون مثال خونه ی به هم ریخته رو در نظر بگیریم ذهن بیمار ما به جای دزدی، به سمت تجاوز جنسی حرکت می کنه، می گه حتما این جا تجاوز جنسی اتفاق افتاده که اینقدر همه چی به هم ریخته
این جا فرق رابطه ی جنسی واقعی با خ.ا مشخص می شه و این که چرا کسایی که رابطه ی سالم با همسرشون دارن، مثل کسایی که خ.ا می کنن یا پ.و.ر.ن نگاه می کنن ذهشون بیمار نیست.
نظر شما چیه؟