کانون

(1399 فروردين 6، 11:26)im_student نوشته است: [ -> ]

سلام یک نفر بهم بگه این بازی چیجوریه سبز زرد قرمز

 

کدوم بازی؟

(1399 فروردين 6، 11:26)im_student نوشته است: [ -> ]

سلام یک نفر بهم بگه این بازی چیجوریه سبز زرد قرمز

 

سلام داداش
این مربوط به مسابقه گروهی هست که بین گروه های رهروان و نسیم برگزار می شه.

قوانینش رو می تونی توی این پست مطالعه کنی
در پناه حق
یا علی

(1399 فروردين 6، 10:43)Mr eftekhary نوشته است: [ -> ]سلام به همه
خوشحالم که این کانون رو تازگیا پیدا کردم
من هنوز توو اول راهم و خدا رو شکر انرژیم فعلا زیاده و امیدوارم همیشه اینطوری بمونه


بچه ها
به نظرم مهمترین عاملی که میتونه کمکمون کنه اینه که خودمون رو مشغول کنیم


حالا هر کی یه برنامه ای برای خودش داره

مهم اینه که یواش یواش ( و نه با فشار خیلی سنگین و منزجر کننده) باید به برنامه هامون جامه عمل بپوشونیم .
 
مثلا من خودم انقدر کار عقب افتاده و برنامه های پیش رو ریخته سرم که اصلا واسه سر خاروندن وقت ندارم .  

خودمون رو مشغول کنیم و انرژی و قدرت جوونیمون رو در راه درست و هدایت شده استفاده کنیم  تا نفس اماره ما رو به خودش مشغول نکنه .

سلام افتخاری جان

داداش خیلی خوش اومدی به کانون  

دقیقا همینی که هست می گی.
چرا باید انرژی جوونیمون رو سر چیزهای بی خود بذاریم؟

همون انرژی ای که باید صرف پیشرفت ما بشه....

میبینم که گروه پیشکسوتها قهرمان شد 
ممنون از همه

سلام

سال نو بر همگی مبارک
آن شاء الله سال خوب و پاک برای دوستان رهروانی باشه

منم به داداش عاشق و داداش دریفت موفقیتشون رو تبریک میگم

داداش عاشق شرایط پیش اومده امتحان و آزمایشه که این نحوه‌ی پاک موندن رو هم تجربه کنی.
مراقب خودت باش. ان شاء الله خدا برات بهترین خیرها رو رقم بزنه

خوش آمد میگم به داداش افتخاری و ممنونم به خاطر حرفای خوبت

به دوست خوبم آقا رضای عزیز خوش آمد میگم و آرزو می کنم آرامش نصیبت بشه و حال روحیت بهتر بشه

همچنین خوش حالم از بازگشت داداش آرمین

راستی داداش اهورا کجایی؟ دلمون برات تنگ شده

و اما در مورد صحبت هایی که داداش اهورا در روز صلواتش مطرح کرده بود و درخواست کمک و راهنمایی داده بود.

به خاطر تاخیر پوزش می طلبم.

(1398 اسفند 28، 21:38)Toxic Headshot نوشته است: [ -> ]واقعیتش اینه که من بعد از این همه مدت گرفتاری به خ ا و حضور در کانون ، هنوز خود خ ا رو به صورت ریشه ای نشناختم . هنوز‌ ذهنم مضرات خ ا رو به طور ۱۰۰ درصد قبول نکرده و اون رو دشمن اصلی به حساب نیاورده . در واقع ذهنم به این ایمان اصلی و کامل نرسیده که خ ا همش کثافته و سودی نداره . این مشکل بعد از اولین شکستم به وجود اومد . من ۱۱۳ روز اگه اشتباه نکنم ، پاک بودم . بعد از این مدت که شکستم ، نه سردردی حس کردم ، نه گیجی ، نه شل شدن دست و پا و از همه مهم تر و  تاسف بار تر ، هیچ پشیمونی ای نداشتم . اصلا خودمو سرزنش نکردم . میدونم ناامیدی بده ولی انقدر نه دیگه که احساس بدی بهش نداشته باشم . راستشو بخواید ، خیلی معذرت میخوام ، ببخشید ، ببخشید ، بعد از اون موقع .... چجور بگم .... 

خ ا به جای اینکه تلخ تر زهرمار بشه واسم ، از عسل هم شیرین تر شد . من خوشم اومد ازش . به خاطر اینکه در اون لحظه آرومم کرد . در اون لحظه هر چی فشار بود رو از روم برداشت . اینجور نبود که فقط در یه لحظه لذت بود و بعدش ضرر و اینا . کلا هر چی فشار ذهنی و روحی و جسمی بود رو از روم برداشت .

ذات خ ا یعنی لذت گرایی. اگه لذت نداشته باشه باعث تعجبه.
منتها این لذت یه لذت واقعی نیست بلکه کاذب و کاملاً ذهنیه.

در واقع ذهن رو مختل می کنه. این که دائم ذهن درگیر بشه و نتونه تمرکز درستی داشته باشه.

این حس ها بخشیش مربوط به دورانیه که در اون هستی.
منم حدودای سن شما بودم همین حس ها می اومد سراغم که نه آقا خ ا چه ضرری داره مگه. این که آدم رو آروم می کنه.
خیلی هم خوبه.

ولی متاسفانه متوجه نبودم که خ ا مثل یه سرابیه که هر چه قدر بهش نزدیک بشیم بیشتر در دام فریبش گرفتار می شیم.
هر چه قدر سن بالاتر بره ترک کردنش سخت تر و پیچیده تر میشه.

پس چه خوبه که از همون ابتدا جلوی این روند رو بگیریم تا کار به جاهای باریک کشیده نشه.
مثل هرز شدن چشم و عدم کنترل ذهن و اعصاب خردی های ناشی از خ ا.

(1398 اسفند 28، 21:38)Toxic Headshot نوشته است: [ -> ]راستش یه مقدار این چند وقت خسته شدم . از اینکه مجبورم به خاطر اینکه به خ ا دچار نشم ، نسبتا زیاد از حد جلوی نفسمو بگیرم . مثلا با اینکه خیلی گرسنه ام ، به خاطر اینکه جلو نفسمو بگیرم ، خیلی کم غذا میخورم . احساس میکنم از زندگی لذت نمیبرم . هر وعده که میخوام بخورم همش نصف بشقاب . صبح هم صبحونه فقط دو لقمه . یا مثلا مجبورم از خیلی از خوراکی ها جلوگیری کنم تا شهوتم گل نکنه . مجبورم یکم از ورزشم کم کنم ، چون اگه از یه حدی بگذره فشار روم بیشتر میشه و بعضی موارد دیگه . 
این مورد علی رغم اینکه یکم ناراحتم میکنه به خاطر همون لذت نبردن از زندگی و اینا ، باعث میشه شیطون بیشتر تو گوشم بخونه که : تو خو لذت نمیبری از زندگی . بیا با این خ ا یکم خودتو آروم کن . بیا و بی خیال دنیا .

داداش این که شما می گی طبیعیه. این که آدم احساس کنه از زندگی لذت نمی بره و داره به خودش سخت می گیره.
اما این رو در نظر داشته باش این سختی و پرهیزهایی که لازمه اجرا کنیم بیشترین نفعش به خودمون می رسه.
چون از مشکلات بزرگ تری که خ ا برامون ایجاد می کنه پیشگیری می کنیم.

این که در آینده حس آرامش بهتری داریم، توی روابطمون با همسر و همین طور فرزندان اخلاقمون بهتره.
چون دائم ذهنمون درگیر خیالات گذشته نیست و مهم تر از همه وجدانمون آسوده هست. و به قول معروف سرمون رو راحت روی بالش می ذاریم.

البته داداش سعی داشته باش توی برنامه هات تنوع ایجاد کنی.
و همین طور سعی کن برنامه هات رو از کارهای سبک شروع کنی.
ببین چه کاری حس آرامش بهت میده، مثل تمیز کردن وسایل یا رسیدگی به یه سری کارایی که ذهنت رو مشغول می کنه.
رسیدگی به گل ها و تمیز کردن برگ هاشون و از این قبیل کارها.
کاری که رضایت درونی از انجامش داری.

(1398 اسفند 28، 21:38)Toxic Headshot نوشته است: [ -> ]خلاصه اینکه میدونم این افکارم خطرناکه . با اینکه یه قسمتی از زندگیم به خاطر خ ا نابود شد ، ولی من هنوز به یقین کامل نرسیدم که این دشمن منه . 
با اینکه میدونم ، اما نمیدونم .... .
خواهش میکنم هر کمکی که از دستتون بر میاد بکنین واسم . 

من همین ۱۲ ، ۱۳ روز که پاکم رو مدیون نماز هستم . تو این دو هفته اصلا فشار روم نبود . الان تازه دارم کم کم حسشون میکنم . میترسم از اینکه دوباره بشکنم . 

یه تجربه ای از داداش همساده بود نقل به مضمون عرض می کنم.
بعضی اوقات هنوز به این باور نرسیدیم که باید کامل ترک کنیم.
و یه سری افکار و عوامل خ ا رو هنوز در ذهن نگه داشتیم تا هر موقع لغزش داشتیم بریم سراغش.

داداش باید هدف هات رو هر روز یادآوری کنی، این که چرا می خوای ترک کنی و چه انتظاری از ترک شدن داری؟
این ها رو هر موقع وسوسه اومد سراغت سریع یادت بیار.

خدا رو شکر که نماز رو توی برنامه های پاکیت داری. حتماً با قدرت ادامه بده.
ذهن باید به کارهای خوب عادت کنه تا کم کم تمایل به عادت خ ا کمتر بشه.

(1398 اسفند 28، 21:38)Toxic Headshot نوشته است: [ -> ]و مورد آخر اینه که : 

من هنوز یاد نگرفتم وقتی فشار میاد سراغم ، برم بیرون قدم بزنم و آب بزنم دست و صورتم و ...


متشکرم ازتون 
منتظرم صحبت هاتون هستم ...
خواهشا از گفتن هر چی در ذهنتونه که میدونین بهم کمک میکنه دریغ نکنین . من واقعا در شرایط سختی قرار دارم .

داداش راهش تمرین ذهنه. ذهن باید تمرین کنه به کار درستی که باید در موقع درست انجام بشه.

داداش آرمین قبلاً می گفت هنر اینه آدم نذاره شرایطش به وضعیت اورژانسی برسه.

فشارها میاد و میره گاهی روزا بیشتر گاهی کمتر. بستگی داره ما چه طور ذهنمون رو تمرین بدیم.
اگه تمرین بدیم به پاک موندن فشارها کمتره.
اما اگه مراقبت نکنیم هر چه قدر مقاومت کنیم آخرش ذهنمون ما رو ترغیب به انجام خ ا می کنه.

گاهی هم فشارها طبیعیه. که باید این دوره رو محتاطانه رفتار کنیم و پاک بمونیم.

امیدوارم تونسته باشم به برادر عزیزم کمکی کرده باشم.
منتظر روزها و هفته های خوبت در سال جدید هستیم
در پناه حق موفق و پاک باشی
یا علی

ممنونم از خوش امد آقای صادقین و از دعایی که کردین ، قطعا بهترین دعاست برای من

به یه نتیجه ای رسیدم اینکه هرچی از کنترل نگاه بگیم کمه دیروز میخواستم تو عکس بچه های کانونی پست بزارم داشتم تو نت دنبال عکس میگشتم که بزارم تو تاپیک چند تا عکس ناجور تو عکس ها بود حتی یه ذره هم روشون متوقف نشدم فقط رد شدم رفتم امروز دارم نتیجش رو میبینم 
خیلی باید حواسمون به نگاه باشه

(1399 فروردين 8، 13:01)karma نوشته است: [ -> ]به یه نتیجه ای رسیدم اینکه هرچی از کنترل نگاه بگیم کمه دیروز میخواستم تو عکس بچه های کانونی پست بزارم داشتم تو نت دنبال عکس میگشتم که بزارم تو تاپیک چند تا عکس ناجور تو عکس ها بود حتی یه ذره هم روشون متوقف نشدم فقط رد شدم رفتم امروز دارم نتیجش رو میبینم 
خیلی باید حواسمون به نگاه باشه

سلام
آره باید خیلی مواظب بود.من این وقتا که با عکسی روبرو میشم.هر چند گذار هست و سریع رد میشم اما اثر خودش رو میزاره و کار رو به وسوسه می کشونه.باید خیلی احتیاط کرد.کنترل نگاه خیلی مهمه.اصلا بدون کنترل نگاه نمیشه.هر کسی که می خواد ترک کنه باید حتما این رو رعایت کنه والا موفقیت غیر ممکنه.
کنترل نگاه مثل پرهیز کردن برای درمان هست.تازه با کنترل نگاه درمان کردن شروع میشه.

این چند روز چند بار وسوسه شدم سایتای بد رو باز کنم. حتی فیلترشکن هم روشن کردم ولی یهو به خودم اومدم و واردش نشدم. چون میدونستم اگه ببینم تاثیرش حالاحالاها میمونه و از ذهنم نمیره. راستش یاد کانون و اعلام وضعیت هم افتادم.
بعدش هم حس بسیار خوبی بهم دست داد که خودمو کنترل کردم و نذاشتم نگاهم الوده بشه و داستانای بعدش.

(1399 فروردين 8، 20:24)رهگذر1 نوشته است: [ -> ]سلام
بچه ها دور بعدی مسابقه گروهی کی شروع میشه

سلام رهگذر جان

هنوز مشخص نیست. داریم در موردش رایزنی می کنیم.

*********

(1399 فروردين 8، 13:01)karma نوشته است: [ -> ]به یه نتیجه ای رسیدم اینکه هرچی از کنترل نگاه بگیم کمه دیروز میخواستم تو عکس بچه های کانونی پست بزارم داشتم تو نت دنبال عکس میگشتم که بزارم تو تاپیک چند تا عکس ناجور تو عکس ها بود حتی یه ذره هم روشون متوقف نشدم فقط رد شدم رفتم امروز دارم نتیجش رو میبینم 
خیلی باید حواسمون به نگاه باشه

دقیقا همینی که می گی درسته.
واقعا نگاه مثل تیر زهرآلوده.
همون لحظه شاید اثری نذاره، اما چند ساعت بعد وسوسه اوج می گیره.

اگر چشمت به عکسی چیزی بیافته و سریع اجتناب کنی، درسته گناهی نکردی، اما اثر وضعیش رو میذاره.

راهش اینه که اگر جایی احتمال خطر دادیم نریم.
البته با تمام این تفاسیر بازم ممکنه چیزی جلومون ظاهر بشه، دیگه باید بقیه اش رو به خدا بسپاریم.
********

دریل داداش، همین پستت دو تا پیام خوب داشت.
اول این که اعلام وضعیت های کانون تاثیر میذاره، پس جدی تر پیگیریش کن.
دوم این که برایند کلی پاکی = حس خوب.

البته این نتیجه نمی ده که اگر پاک باشیم دیگه مشکلی نداریم.
ممکنه پاک باشیم و با دوستمون دعوامون بشه و کلی حس منفی بگیریم.
اما اگر خودارضایی کنی و با دوستت دعوا بشه، حس بدت چند برابر می شه.
نکته اش اینه.

آقا عاشق جان منتظرت هستم

سلام بر دوستان
اقا چرا دیگه مسابقه نمیذارید حیفه
دوره قبلی مگه استقبال نشد؟
من این دوره هستما
مسئولین لطفا رسیدگی کنید ما میخوایم مدالا رو جمع کنیم واسه خودمون

(1399 فروردين 9، 1:50)رضا خان نوشته است: [ -> ]آقا عاشق جان منتظرت هستم

سلام رضا جان

شرمنده بابت تاخیر فراوان

نقل قول: شرط اول اینه که مغرور نشی

توی پاکی های طولانی مدت شاید بزرگترین مشکل همین غرور باشه
غرور یعنی این که فکر کنی دیگه ترک کردی و به این مشکل برنمی گردی
بعد از چند ماه پاکی، آدم فضای ذهنیش عوض شده.
درگیر خ.ا نیست، خیلی دور شده از خودارضایی
اما هنوز هم روزه های کوچیکی وجود داره.

شما جلوی رودخانه خودارضایی سد بزرگی زدی، اما همچنان هم سوراخ های ریزی داره این سد.
اگر به فکرشون نباشی، همین روزنه ها بزرگ و بزرگ می شن و سد رو می شکنن =====> شکست

همیشه باید احتمال شکست رو بدی و خودت رو آماده کنی و مراقب باشی اساسی
دائم باید رو به رشد حرکت کنی. دائم به فکر رفع نقص ها و نقاط ضعف و بهتر کردن نقاط قوت باشی

هر وقت کنترل نگاه و ذهنت رو از دست دادی، بدون که به خ.ا نزدیک شدی
غرور باعث می شه که زنگ های خطر رو بهشون توجه نکنی، نگاه بد زنگ خطره، تنبلی و بیهوده تو نت چرخیدن زنگ خطره

نقل قول: شرط دوم اینه که تنبل نشی توی پاکی

روزای اول ترک باید جلوی وسوسه های سخت مقاومت کنی
دائم ذهنت می پره به فیلم هایی که دیدی و ذهنت اونجا ها می چرخه
و تو دائم باید با خودت بجنگی
جنگی سخت

و سخت باید جلوی مشتای دشمن دووم بیاری
و گرنه احتمال برگشت زیاده

اما بعد از یه مدت، مثلا چندین ماه، دیگه از اون مشتای سخت خبری نیست
و تو اینقدر قوی شدی و دشمن اینقدر ضعیف شده که مقابل مشتاش به راحتی دووم بیاری

اما اینجا دشمن کلک می زنه.
می بینی چند هفته هیچ وسوسه ای نمی شی. اینجا ممکنه تو هم توی پاکی تنبل بشی
گاردت رو پایین می اری جلو دشمن.

دیگه به برنامه پاکیت متعهد نیستی، کانون یه روز در میون میای.
تلاش خاصی برای پاکیت نمی کنی و خطوط قرمزت رو یکی یکی رد می کنی،

این تنبلی ممکنه کار دستت بده

نقل قول: شرط سوم اینه که پاکیت رو بسط بدی

بسط پاکی یعنی این که وقتی توی پاکی یه مقداری به پایداری رسیدی،
بری سراغ باقی زندگیت.

همین که توی زندگی باشی، به ترکت کمک می کنه.

توی زندگی بودن یعنی داشتن هدف و تلاش کردن برای رسیدن به اون هدف
یکی می خواد کنکور قبول بشه، یکی می خواد شغل پیدا کنه، یکی می خواد هنری کسب کنه، یکی می خواد کارآفرین بشه

رسیدن به هر کدوم از این هدفا سرسختی می خواد، جنگیدن میخواد، مایوس نشدن می خواد، افتادن و بلند شدن میخواد
درسته همیشه حواست هست که خطوط قرمز رو رد نکنی، حواست به زنگ خطر ها هم هست،

اما توجه اصلیت توی زندگی، اون هدفه هست،‌ نه خود خودارضایی. وقت عمده روزت رو به اون اهدافت اشتغال داری.
اینجوری احتمال شکست خیلی کمتره

نقل قول: و مهم تر از همه خدا رو فراموش نکنی.

اصلش همینه دیگه
خداست که ما رو هدایت کرده به اینجا، دستمون رو گرفته، کمکمون کرده، توبه مون رو می پذیره.
اصلش خداست.

همیشه حواسمون باشه که ما داریم تلاش می کنیم، نتیجه دست خداست.
استخون ما شکسته، پیش دکتر رفتیم و گچ گرفتیم، اما شفا دست خداست.
این که استخون خوب جوش بخوره و مثل روز اول بشه یا نه، دست ما نیست. خودش خوب می شه.

آسیبی که به خودمون زدیم به دیگران زدیم، ذهنمون که خراب شده، روحمون که سال ها اذیت شده.
انواع و اقسام بیماری های روحی که تجربه کردیم.

کم نیست چندین سال معتاد بودن.

اینها رو می سپاریم به خدا. از همون اول بهش توکل کردیم و در راه افتادیم، رسیدن رو هم از او طلب می کنیم.

بزرگترین مشکلم رو در این مسیر این میبینم که وقتی با دختری (که میخوایم باهم ازدواج کنیم) و الان به دلیل قرنطینه از هم دور افتادیم، تلفنی حرف میزنم به شدت تحریک میشم .