کانون

ﺷﮏ ﻧﮑﻦ !!!

ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ لحظه‌ی ﺁﺧﺮ ،

ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺗﻮﻛﻞ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ تاریکی ...

نوری ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ می‌شود ...



ﺧﺪﺍااااااااااااااااا ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﻴــﺮﺳﺪ . . .
ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻱ ﺭﺥ می‌دهد ...

سه یادآوری کوتاه:

هر شب ما به رختخواب میرویم،‌ ما هیچ اطمینانی نداریم که فردا صبح زنده بر می خزیزیم، با این حال ساعت را برای فردا کوک می کنیم.« این یعنی اُمید»
ـ کودکی یکساله ای را تصور کنید، زمانی که شما او را به هوا پرتاب می کنید، او می خندد، چرا که او می داند که شما او را خواهید گرفت.«این یعنی اعتماد»
ـ روزی،‌ تمام روستایی ها تصمیم گرفتند، تا برای بارش باران دعا کنند، در روزی که برای دعا همگی دور هم جمع شدند،تنها یک پسر بچه با خود چتری داشت.«این یعنی ایمان»
آن‌ها را برایتان خواستارم ..

طولانی ترین قصه های پرغصه نیز ، بالاخره به پایان خواهند رسید؛
با چشمانی پر امید ، صبری لازم است ...
هیچ آسمانی نیز همیشه ابری نخواهد ماند.
.

[rtl]لطیفه ای برای حضار تعریف کرد همه دیوانه وار خندیدند.
بعد از لحظه ای او دوباره همان لطیفه را گفت و تعداد کمتری از حضار خندیدند.
او مجدد لطیفه را تکرار کرد تا اینکه دیگر کسی در جمعیت به آن لطیفه نخندید.
او لبخندی زد و گفت:
وقتی که نمیتوانید بارها و بارها به لطیفه ای یکسان بخندید،
پس چرا بارها و بارها به گریه و افسوس خوردن در مورد مسئله ای مشابه ادامه میدهید؟
گذشته را فراموش کنید و به جلو نگاه کنید ...
[/rtl]
[img]data.whicdn.com/images/10115583/5639330956_b70dc95d96_z_large.jpg?1306330381[/img]