کانون

• پيامبر اکرم (صلی الله عليه و آله): •

حسن از من است و من از اويم؛ هر كه دوستش بدارد، خداوند دوستدار او است.

• پيامبر اکرم (صلی الله عليه و آله): •

حقّ على بر اين امّت همچون حقّ پدر است بر فرزندش.

---

• پيامبر اکرم (صلی الله عليه و آله): •

ياد و ذكر على، عبادت است.

یا علی مولا

• پيامبر اکرم (صلی الله عليه و آله): •

بدبخت واقعى كسى است كه اين ماه را پشت سر گذارد و گناهانش آمرزيده نشود.

• امام حسن (سلام الله علیه) : •

ديروز مردى شما را ترك گفت كه پيشينيان در علم و آگاهي بر او پيشى نگرفتند و پسينيان به او نمى‏رسند.

• امام صادق (سلام الله علیه) : •

تعيين مقدّرات در شب نوزدهم، تأييد آن در شب بيست و يكم و امضاى آن در شب بيست و سومِ [ماه رمضان] انجام مى‏شود.

پیامبر اکرم(ص) فرمودند:
نِعمَتانِ مَغبونٌ فیهِما كَثیرٌ مِنَ النّاسِ : اَلصِّحَّةُ وَ الفَراغُ
دو نعمت است که بیشتر مردم در آنها زیانکارند : سلامت و فراغت

امام علی(ع) فرمودند:
اِقبَل عُذرَ أخیكَ و إنْ لَم یكُن لَهُ عُذرٌ ، فَالْتَمِس لَهُ عُذراً
عذر برادرت را بپذیر و اگر عذرى نداشت ، عذرى برایش بتراش

• امام على(سلام الله علیه) : •

پايدارى دولت‏ها به برپاداشتن راه و رسم دادگرى است.

من یک سوال دارم نه در زمینه حدیث راجب شهوت بلکه در باره خود حدیث واز اونجایی که دوست دارم بدونم وپی به مسایل دینی ببرم این سوال رو به خودم اجازه میدم و می پرسم . امیدوارم که دیگر دوستان جواب قانع کننده رو حتی اگر با ناسزا هم که بوده بهم بگن . ببینید ما دو مقوله به نام حدیث و روایت داریم .حدیث یعنی اینکه مثلا من حدث میزنم که بر فرض یکی از مدیران گرامی فعلان حرف رو زده . ولی روایت یعنی اینکه من در فلان ساعت پیش شخص بزرگواری بودم وایشان داشتند این حرف رو میزد. این میشه روایت .بعد از این جنبه که بگذریم اماما ن ما اهل حدث زدن نبودن بلکه با قاطعیت تمام فرمایش میکردند و حتی خبر از اینده رو هم اگه می دادند بدونه شک وتردید فر مایش میکردندو همان هم میشده . و از جنبه دیگر در زمان بعداز رسول بزرگوار اسلام (ص) هم پیامبران دروغین بر سر کار امدندو هم جعل کننده های حدیث و روایت؛ کسانی مثل ابو هریره و کعب الابار و.......... حالا سوال من اینجاست که ما از کجا بدونیم که این احادیث مستقیم از امامان معصوم ما به دستمون رسیده و دست نخورده باقی مونده

• امام صادق (سلام الله علیه) : •

امام سجّاد(ع) در ماه رمضان جز به دعا و تسبيح و استغفار و تكبير لب نمى‏گشود.

بر طاعت خدا صبر كن و در ترك معاصى او شكيبا باش ؛ زيرا دنيا لحظه اى بيش نيست . آنچه گذشته جاى شادى و غم ندارد و از آنچه نيامده نيز خبرى ندارى . پس لحظه اى را كه در آن به سر مى برى ، صبور باش چنان كه گويى خوشبخت و خوشحالى . بحارالأنوار، ج75، ص311، ح1

---

(1390 شهريور 2، 23:29)نصر نوشته است: [ -> ]حالا سوال من اینجاست که ما از کجا بدونیم که این احادیث مستقیم از امامان معصوم ما به دستمون رسیده و دست نخورده باقی مونده

فهم تشخیص روایات صحیح از غیر صحیح کار بسیار مشکلی است ؛ از این رو نمی توانیم حدیثی را به راحتی ردّ و یا قبول کنیم .

از جهت متن و محتوای حدیث، می‌بایست شرایطی داشته باشد، از جمله:
1- موافقت روایت با قرآن : پیامبر(ص)فرمود: «بر هر حقی ، حقیقتی است و بر هر راه درستی ، نور وچراغی هست . پس آن چه از روایات مطابق قرآن باشد، آن را مورد عمل قرار بدهید و آن چه را مخالف قرآن باشد، رها کنید».(2)
امام صادق (ع) فرمود:«احادیثی که موفق قرآن نباشد، باطل است ».(3)
پیامبر (ص) در سرزمین منی برای مردم خطبه خواند و فرمود: «ای مردم ! آن چه از من به شما رسید و ازمن نقل کردند، اگر موافق قرآن باشد، آن را گفته ام و قبول دارم و آن چه که مخالف قرآن باشد، آن را نگفته ام ».(4)

2- مخالفت روایت با شهرت : اگر روایتی مخالف با روایات مشهور باشد یا مخالف با ضرورت مشهوری باشد،(5) آن روایت را قبول نمی کنیم و به آن روایت شاذ و نادر می گوییم .

3- مخالفت احادیث با عقل ناب و مستقلات عقلی .
احادیث نقل شده که بر خلاف عقل سلیم باشد ، نمی تواند مورد قبول باشد. البته عقل شخصی معیار نیست ، تا هر کس بگوید این روایت با عقل من جور در نمی آید ، پس غیرمعتبر است ، بلکه باید از نوع مستقلات عقلی بوده و نوع عقلا آن را بر خلاف عقل می دانند ، نه عقل شخصی.

4ـ بر خلاف سنت قطعی و اخبار متواتر و مسلّمات تاریخی نباشد.(6)

5- روایاتی که در کتاب های روایی نقل شده ، چون دارای چند واسطه است ، باید دربارهء هر یک از واسطه ها و راوی ها تحقیق بشود که آیا این شخص که روایت را از امام (ع) شنیده و به دیگری گفته و دیگری هم به سومی و او هم به چهارمی انتقال داده ، همه ، انسان های درستکار و موثّقی بوده اند یا نه؟ این کار از عهدهء هر کس بر نمی آید، بلکه فقهای عظام و کسانی که حدیث های صحیح را تشخیص می دهند، باید سند روایت را مورد تحقیق قرار دهند. این تحقیق و جست و جو را «بحث سندی » می گویند. بعد از تشخیص صحّت سند، نوبت به دلالت و فهم مضمون آن حدیث می رسد. در فهم دلالت حدیث ، باید انسان تشخیص بدهد این کلام را که امام(ع) به فلان شخص گفته، تقیه یا مسئله دیگری درکار نبوده یا فهم آن شخص ، چقدر بوده است . گاهی شخصی که از امام سؤال می کند، کم سواد یا بی‌سواد و عامی است ، ولی یک وقت فرد عالم و دانشمندی است.

برای اطلاع بیشتر به این لینک رجوع کنید