مقالات ورزشی، سلامتی و تندرستی

[Pourya]

" آیا ورزش کردن بعد از غذا ضرر دارد؟ "

اگر فکر می کنید که ورزش کردن ، پس از غذا برایشما خطر آفرین است ، پس بهتر است از نتایج آخرین تحقیقات انجام شده در این زمینه مطلع شوید :
همیشه تصور می شود که ورزش کردن پس از خوردن غذا موجب دل پیچه و سکته قلبی می شود .
اما جالب است بدانید ، اکثر افراد در اثر ورزش کردن پس از غذا دچار دل درد نمی شوند مگر اینکه زیاد غذا خورده باشند یا ورزش شدیدی انجام دهند .
معده یک کیسه عضلانی است . پس از خوردن غذا دریچه پائینی معده محکم بسته شده و اجازه عبور غذا را نمی دهد . غذای موجود در معده موجب انقباض دیواره و در نتیجه مخلوط شدن غذا با شیره های گوارشی می شود . تا زمانی که عضلات این دریچه ، اکسیژن کافی دریافت کنند عمل خود را به درستی انجام می دهند اما زمانی که ورزشهای خیلی سنگن انجام شود یا غذا زیادی خورده شده باشد ، ممکن است قلب توانایی نداشته باشد که هم زمان خون کافی به عضلات اسکلتی و عضلات دریچه معده برساند و در اثر خون رسانی کمتر، عضلات اکسیژن مورد نیاز را دریافت نکرده ، منقبض شوند که این مسئله در فرد ایجاد ناراحتی می کند .
اگر می خواهید به فرم بدنی مورد نظرتان برسید ،در حالیکه خیلی غذا نمی خورید و ورزشهای خیلی سنگین انجام نمی دهید ، می توانید قبل از ورزش غذا بخورید و مطمئن باشید هیچ عارضه ای برای شما رخ نخواهد داد.
غذا خوردن پیش از ورزش ، باعث می شود شما سریع تر وزن کم کنید زیرا در این صورت کالری بیشتری سوزانده می شود . پس از غذا ، بدن تا حدود 4 ساعت کالری بیشتری مصرف می کند . پس چنانچه بعد از غذا ، ورزش کنید بدن شما نسبت به زمانی که غذا خوردن و ورزش را با فاصله انجام می دهید ، انرژی بیشتری می سوزاند.

[Pourya]

آیا اندام من متناسب است؟

چند بار به کسانی برخورده‌اید که با اینکه از شدت لاغری دارند می‌شکنند هنوز معتقدند اضافه وزن دارند و باید مقادیر بیشتری وزن کم کنند؟ در نقطه مقابل، چند آدم چاق را می‌شناسید که خود را خیلی هم خوش‌تیپ می‌دانند؟ تصور ذهنی که هر کسی از چگونگی وضعیت ظاهری و اندام خود دارد، بادی ایمیج می‌گویند. بادی ایمیج یعنی درکی که هرکس از وضعیت بدن خود دارد و این عامل ذهنی موثری است که می‌تواند بر اعتماد به نفس، نوع رفتارهای تغذیه‌ای، فعالیت‌های بدنی و چگونگی رابطه شما با دیگران اثر بگذارد.

اگر کمی به جامعه دقت کنیم، کلیشه‌هایی درباره قضاوت افراد درباره فردی که با آنها روبه‌رو می‌شویم، وجود دارد که بخش بزرگی از آن به وضعیت ظاهری فرد بستگی دارد. اگر در برخورد اول با فرد لاغر یا متناسبی روبه‌رو شویم، ناخودآگاه او را فردی پرکار، موفق، محبوب، قوی و خودساخته می‌بینیم. برعکس در برخورد با یک فرد چاق، ذهن ما به صفاتی مانند تنبلی، بی‌توجهی، ضعف اراده و ... سوق می‌یابد.

در هر سرزمینی بسیاری از این کلیشه‌ها به فراخور فرهنگ آن کشور وجود دارد. برای مثال، چاقی در کشور ما در گذشته علامت رفاه، سرزندگی، تحول و ... شناخته می‌شد. رسانه‌ها نقش بسیار موثری در شکل‌گیری این کلیشه‌ها و تغییر آنچه پیش از این وجود داشته، دارند. زمانی که در تبلیغات رسانه‌ها به طور مداوم با افراد بسیار لاغر یا بسیار عضلانی برمی‌خوریم که شخصیت مثبت را بازی می‌کنند و بسیار زبر و زرنگ و فهمیده و محبوب هستند، این دو مشخصه در ذهن ما همواره در کنار هم قرار خواهد گرفت و آن کلیشه‌ها به وجود خواهد آمد.

این کلیشه‌ها در ذهن ما اعتقادی به وجود می‌آورند که منشأ عملکرد ماست برای اینکه بتوانیم به معیارهای ارزش جامعه نزدیک شویم، در حالی که ممکن است بر اثر افراط و تفریط در آن باره دچار مخاطرات ناشی از آنها بشویم و اگر نتوانیم به آنچه هدف‌مان است برسیم، در بهترین حالت دچار افسردگی ناشی از احساس شکست شویم.

تناسب اندام ایده‌آل

زمانی که دست یافتن به لاغرترین اندام در دخترها و عضلانی‌ترین اندام برای پسرها حد نهایت آرزوها و آمال باشد، با اختلال‌های رفتاری در میان جوانان روبه‌رو می‌شویم که دست زدن به رژیم‌های غذایی غلط، تمرینات بدنی وحشتناک، توسل به انواع و اقسام داروهای لاغرکننده و عضله‌ساز و ... از جمله عادی‌ترین آنهاست.

ممکن است آنها خود را در معرض گرسنگی‌های طولانی مدت و کشنده قرار دهند زیرا از اندام‌ خود راضی نیستند. ممکن است داروها یا موادی را استفاده کنند که عوارض جبران‌ناپذیری داشته باشد و به این ترتیب ممکن است سلامت خود را به خطر بیندازند.

به یاد داشته باشید که وضعیت بدنی شما تحت تاثیر عوامل متعددی است که تغییر برخی از آنها در حوزه اختیار شما نیست. عواملی مانند فرم ساختمانی بدن، یا به اصطلاح تیپ بدنی، استخوان‌‌بندی، شیوه ذخیره‌سازی چربی در بدن و .. به شما به ارث رسیده‌اند و تحت تاثیر عومل ژنتیکی هستند بنابراین شما نمی‌توانید آنها را تغییر دهید.

بعضی از افراد به طور ژنتیک فاقد مواد اولیه برای ساختن یک اندام مانکنی هستند و رعایت رژیم‌های سخت و انجام فعالیت‌های بدنی توان‌فرسا هم نمی‌تواند این اندام‌ها را در آنها به وجود آورد. برای مثال در آمریکا تنها 5 درصد زنان به طور ژنتیکی اندامی کشیده و لاغر دارند.

درباره آقایان هم همین‌طور است. در آقایان محدودیت فیزیولوژیکی درباره مقدار عضله‌ای که فرد می‌تواند داشته باشد، وجود دارد که براساس آن درصد چربی و عضله او تعیین می‌شود. به عبارت دیگر، از نظر فیزیولوژیک غیرممکن است که شما بتوانید مقدار نامحدودی عضله در بدن خودتان به وجود بیاورید حتی اگر ساعت‌ها ورزش کنید و رژیم‌های سخت بگیرید.

بنابراین باید واقع‌گرا باشیم و از خود توقع معقول داشته باشیم.

آیا وزن آرمانی کلید دست‌یابی به سلامت، موفقیت، زیبایی و خوشبختی است؟

بدون شک برای دستیابی به هر یک از خواسته‌های بالا، تنها وزن آرمانی کلید طلایی نیست. در حوزه سلامت، تکیه بر وزن به تنهایی و به عنوان شاخصی که نشان دهنده سلامت شما باشد، مدت‌ها است با تردید روبه‌روست. به تازگی دانشمندان اخطار داده‌اند تمام افراد لاغر سالم نیستند، برعکس ممکن است به علت تجمع چربی در ارگان‌های داخلی با خطر بیشتر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی مواجه باشند. در این حوزه، عوامل دیگری مانند فشارخون، میزان کلسترول و قندخون، چگونگی شیوه زندگی و ... دخالت دارند.

برای شناخت تاثیر وضعیت اندام بر میزان موفقیت، یکی از دوستان موفق خود را در نظر بیاورید. او چه خصوصیاتی دارد؟ حالا یک پزشک، وکیل و ... را در نظر بیاورید. چه عواملی در موفقیت آنها موثر بوده است؟ آیا لزوما تمام افرادی که مدل هستند، در زندگی افراد موفقی به حساب می‌آیند؟

درست است که وضعیت ظاهری عامل موثری در جلب توجه دیگران است اما آیا ادامه این توجه هم تنها به وضعیت ظاهری و اندامی شما بستگی دارد؟ بدون شک چنین نیست، همان‌طور که بارها این مساله را تجربه کرده‌اید.

تصور کنید که دو برادر دوقلو در مجلس هستند و کاملا شبیه هم لباس پوشیده‌اند. یکی از آنها لبخندی به چهره دارد، پر سر و صداست، با همه گفتگو می‌کند و با شادی دیگران را سرگرم می‌کند اما آن دیگری با چهره‌ای گرفته و عبوس در کنار اتاق نشسته و هیچ تمایلی به گفتگو با دیگران ندارد. آیا توجه شما به کدام یک بیشتر خواهد شد؟

چه کنیم تا تصور ذهنی ما از اندام‌مان بهتر شود؟

- تنها روی وزن‌تان متمرکز نشوید. وزن به تنهایی شاخص خوبی برای برآورد وضعیت شما نیست.

- به یاد داشته باشید چیزی به نام «وزن درمانی» که برای همه یکسان باشد، وجود ندارد. برای هر نفر با توجه به قد او، استخوان‌بندی و تیپ بدن او محدوده وزنی سالمی وجود دارد که مختص اوست.

- به یاد داشته باشید برای میزان عضلانی که می‌تواند در بدن شما به وجود آید، محدودیت وجود دارد که این محدوده به طور طبیعی در بدن شما کنترل می‌شود.

- بسیاری از افراد عضلانی یا افراد بسیار لاغری که در تلویزیون می‌بینید، محصول داروهای گوناگون هستند. ممکن نیست در شرایط طبیعی و بدون وجود آن داروها چنین اندام‌هایی به وجود آیند.

- به جای اینکه تها به فرم ظاهری خود بپردازید، سعی کنید جنبه‌های دیگر شخصیت خود را القا دهید. به این ترتیب و با افزایش اعتماد به نفس ناشی از تصحیح تصور ذهنی شما نسبت به اندام‌تان می‌توانید به خواسته‌هایی که به اشتباه انتظار برآورده شدن آنها را فقط از وضعیت بدنی خود دارید، دست یابید.

- به جسم خود احترام بگذارید و وضعیت ژنتیکی آن را بپذیرید. احترام به جسم به معنی مراقبت از آن برای نگهداری از بهترین وضعیت سلامت آن است.

- خود را با دیگران مقایسه نکنید. سعی کنید بهترین شکل خودتان باشید.

[Pourya]

چگونه فعالیت بدنی خودراافزایش دهیم ؟

ورزش وفعاليت بدنی لزوما" به معني شركت در مســابقه دو ماراتن ویا انجام مسابقات ورزشي نيست. با استفاده از روشهای زیر می توانیم تحرک بدنی خودرا بیشتر کنیم : براي بسياري از مردم پياده بردن بچه ها به مدرسه و يا قدم زدن تند در پارك كفايت مي كند.

v از هر فرصتی برای برخاستن از جای خود و تحرک بیشتر استفاده کنیم. مثلا به جای آسانسور از پله استفاده کنیم . بهتر است این کار را با یک طبقه شروع کرده و کم کم آن را افزایش دهیم که دچار زانو درد ویا مشکلات دیگر نشویم.

v در چند صد متری محل کار یا مرکز خرید از اتوموبیل خود ،تاکسی ویا اتوبوس پیاده شویم و بقیه مسیر را پیاده طی نماییم.

v در طی روز زمان های کوتاهی را برای برخاستن از جای خود ،انجام حرکات کششی و راه رفتن اختصاص دهیم. این کار عضلات و ذهن ما راآرام می کند.

v کارهای منزل را حتی الامکان خودمان وبا کمک از اعضای خانواده انجام دهیم به این ترتیب به افزایش تحرک بدنی سایر اعضای خانواده. هم کمک کرده ایم.

v درهنگام تماشای تلویزیون حرکات نرمشی انجام دهیم . حتی در یک فضای کوچک ومثلا در حالت نشسته هم می توان حرکات نرمشی مثل دراز ونشست انجام داد . می توانیم زمانی را پس از صرف شام ،برای پیاده روی با اعضای خانواده اختصاص دهیم.

v به یاد داشته باشیم که برای ورزش کردن لازم نیست ورزشکار باشیم . پیاده روی یک مثال خوب است.

v بهترين زمان براي ورزش هنگام صبح مي باشد. قبل از شام نيز اوقات خوبي براي ورزش کردن است. که موجب می شود هنگام شام کمتر بخوریم و کالري هاي بدست آمده در تممصرف کرده در طول بهدازطهر را بسوزانیم .

v الگوي فعاليت بدنی از دوران بچگي و نوجواني شكل مي گيرد،بنابراین باید فرزندانمان را از کودکی به ورزش کردن وتحرک داشتن عادت دهیم تا در تمام طول زندگی یک زندگي سالم و فعال داشته باشند.

[Pourya]

چگونه در نوروز انرژی دریافتی خود را کنترل کنیم ؟؟؟

فراموش نکنیم که هرگاه انرژی دریافتی از انرژی مصرفی بیشتر شود، این ما به تفاوت به صورت چربی در بدن ذخیره خواهد شد. حال چندان فرق نمی‌کند که این انرژی اضافه از چه منبعی است.
دو راه وجود دارد.

یا باید انرژیِ دریافتی را کنترل کرد.

و یا انرژی مصرفی را افزایش داد.

و البته بهترین و موثرترین راه اینست که در عین حال که سعی می‌کنید خیلی زیاده روی نمی‌کنید، استراحت مطلق در این دوران را نیز کنار گذاشته و به فعالیت بدنی و ورزش بپردازید.

برای این منظور :

•شیرینی و شکلات را دور از دید قرار دهید. وقتی شیرینی روی میز است طبیعی است که شما هر چند دقیقه یکبار تمایل به مصرف شیرینی پیدا کنید. در عوض می‌توانید بشقابی میوه روی میز قرار دهید و مصرف میوه را بالا ببرید که گذشته از اینکه انتخاب کم کالری تری است غنی از ویتامین‌ها نیز می‌باشد و فیبر موجود در آن در ایجاد احساس سیری به شما کمک می‌کند.

•با عزمی‌جزم تعیین کنید که سهم شما در روز چند عدد شیرینی و شکلات و چقدر آجیل است. سهم خود را کنار گذاشته و بیشتر از آن را طلب نکنید.

•سعی کنید رودربایستی را کنار بگذارید و در مراسم دید و بازدید بیشتر از حد مجاز تنقلات مصرف نکنید.

سعی کنید حال که بخشی از انرژی دریافتی شما از شیرینی و شکلات و آجیل تامین می‌شود انرژی دریافتی خود از طریق وعده‌های غذایی را کاهش دهید .

به این صورت که :

•مصرف غذاهای چرب و سرخ شده را کاهش دهید. بیشتر از خوراکهای آبپز و بخار پز استفاده کنید.

شما میتوانید از کدو،هویج، سیب زمینی، کلم بروکلی و مرغ خوراکی عالی تهیه کنید که ارزش غذایی بالایی دارد و در عین حال کالری بالایی ندارد.

•تهیه اکثر این خوراک‌ها وقتگیر نمی‌باشد و شما میتوانید به مراسم دید و بازدید نیز بپردازید.

•سالاد و سبزیجات بیشتری مصرف کنید.

•فراموش نکنید هر 1 قاشق مرباخوری روغن کمتر در غذا = 45 کیلوکالری صرفه جویی در مصرف انرژی

[Pourya]

روش محاسبه انرژی مورد نياز روزانه

1-ابتدا انرژی پايه را حساب می کنيم( با استفاده از فرمول هريس بنديکت):
(سن×4.7)-(قد×1.7)+(وزن×9.6)+655=برای زنان
(سن×6.8)-(قد×5)+(وزن×13.7)+66= برای مردان
(قد را به سانتيمتر و وزن را به کيلوگرم در نظر می گيريم)

2-سپس فاکتور فعاليت را برای فرد تعيين می کنيم:
-برای افراد بسيار غير فعال= 1.3
-برای افرادی که کمی فعال هستند= مردان: 1.6 / زنان: 1.5
-برای افرادی که فعاليت متوسط دارند= مردان: 1.7 / زنان: 1.6
_برای افرادی که فعاليت سنگين دارند=مردان: 2.1 / زنان: 1.9

3-انرژی پاِيه را درفاکتور فعاليت ضرب می کنِيم. کالری مورد نياز روزانه بدست می آيد.
65-55% اين کالری را برای کربو هيدرات 30-25% را برای چربی و20-15% آن را برای پروتئين در نظر می گيريم.

***برای محاسبه وزن نرمال به طريق زير عمل می کنيم:

(اختلاف قد از 150×0.9)+45=زنان-
(اختلاف قد از 150×1.1)+48=مردان-

[Pourya]

جايگاه تغذيه در موفقيت ورزشكاران

سالهاست که پس از ناكامي در مسابقاتي چون المپيك پكن، كميته‌اي براي بررسي علل شكست‌ها و ناكامي تشكيل مي‌شوند و پس از چند روز تحقيق و تفحص علل شكست مشخص مي‌شود:
نداشتن كافي بازي‌هاي تداركاتي، نداشتن مربيان با دانش روز، نبود متخصص تغذيه و روانشناس در كنار تيم، نداشتن بودجه كافي مناسب و …

و با وجود اصلاح برخي موارد باز شاهد اين هستيم كه يك متخصص تغذيه آن‌گونه كه شايد و بايد در تيم‌هاي ورزشي قرار نمي‌گيرد و نهايتاً در صورت ناكامي احتمالي در مسابقات، باز هم نبود متخصص تغذيه و … از علت ناكامي ورزشكاران خواهد بود!‌

اما به راستي جايگاه تغذيه در موفقيت ورزشكاران به چه ميزان است؟

مايكل فلپس، قهرمان اسطوره‌اي المپيك كه به تنهايي در سن 23 سالگي موفق به كسب 14 مدال طلاي المپيك شد، در المپيك 2008 چين، پس از كسب هفتمين مدال طلا، در مورد علت موفقيتش به خبرنگار B.B.C گفت: « خوردن، خوابيدن و شنا كردن» تنها كارهايي است كه من مي‌توانم انجام دهم. بله،‌فلپس اين قهرمان اسطوره‌اي وقتي در حين مسابقات، در مورد علت موفقيتش سوال مي‌‌شود،‌جدا از تمرين: « تغذيه‌ي صحيح» را روي ديگر سكه‌ي موفقيتش مي‌داند…

خانم لين باربارا، متخصص تغذيه،‌كسي كه بيش از 20 سال روي تغذيه‌ي ورزشكاران حرفه‌اي كار كرده در گفتگو با B.B.C مي‌گويد: در اين مدت با بيش از 1000 ورزشكار كه به طور حرفه‌اي «شنا و دو» يِ استقامتي انجام مي‌دادند كاركرده و طي اين مدت متوجه شده كه يك مشكل و ايراد عمومي و شايع تغذيه‌اي در ميان آن‌ها بود و آن عدم ذخيره‌ي كافي گليكوژن و در نتيجه اختلال در تبديل آن به گلوكز در نتيجه‌ ي دريافت ناكافي كربوهيدرات در رژيم غذايي ورزشكاران بود.

با شناسايي چنين نكات ظريف و مهمي و اصلاح آن، مي‌توان به ميزان بسياري راندمان ورزشكاران را افزايش داد.

از ديگر موارد مهم در تغذيه‌ي ورزشكاران، محاسبه‌ي ميزان انرژي و كالري مورد نياز آنان و دريافت كافي كالري در رژيم غذايي آن‌ها مي‌باشد.

بطور مثال مسلماًً يك ورزشكار حرفه‌اي همانند فلپس، نسبت به يك فرد عادي نياز به انرژي بيشتري دارد. چرا كه نیاز او متفاوت با يك فرد عادي است، ساعت‌ها در شبانه‌روز به صورت حرفه‌اي به تمرين مي‌پردازد لذا سوخت و ساز بدن او بسيار متفاوت با يك فرد عادي است.

Fox News وB.B.C اعلام نمود رژيم غذايي فلپس، تقريباً 6 برابر يك فرد عادي حاوي انرژي است يعني چيزي حدود 12000 كالري دريافتي او در شبانه روز است!

بطور كلي مي‌توان گفت ورزشكاران با توجه به ميزان فعاليت‌ جسماني و نوع ورزشي كه مي‌كنند، بايد از رژيم غذايي مناسب كه برآورده‌كننده‌ي نيازهاي فيزيولوژيك آنان است، استفاده نمايند. ورزشكار براي اين‌كه به توان بالاي جسماني و روحي برسد بايد همگام با فعاليت‌هاي ورزشي به تغذيه سالم و مناسب توجه كافي نمايد.

شايد گزاف نباشد اگربگوييم اثر تغذيه مطلوب در افزايش توان جسماني ورزشكاران بيش از ورزش و تمرين‌هاي ورزشي است.

رژيم غذايي ورزشكاران 3 مرحله كاملاً مشخص دارد: رژيم غذايي دوره‌ي تمرينات و آماده‌سازي ورزشكار رژيم غذايي دوره‌ي مسابقات و رژيم غذايي دوره‌ي بازسازي بدن.

عوامل گوناگوني در تنظيم رژيم غذايي موثر است. به همين دليل بايد باتوجه به نوع فعاليت ورزش و ويژگي‌هاي فردي ورزشكار يك رژيم غذايي دقيق و مخصوص تنظيم كرد.

اين يك اصل كلي است كه توانايي و قدرت، بستگي به سلامت كامل، تناسب وضعيت بدن و شرايط مطلوب ورزشكار دارد. بنابراين لازم است هر گونه كمبود بدني ورزشكار مشخص شود تا بتوان آن را برطرف كرد.

غذاهايي كه ورزشكاران مورد استفاده قرار مي‌دهند،‌داراي 6 دسته مواد مغذي مي‌باشند: كربوهيدرات‌ها، ‌پروتئين‌ها، چربي،‌ آب،‌ ويتامين و عناصر معدني.

كه مهم‌ترين اصول در تنظيم برنامه‌ي غذايي رعايت «تعادل»، «تنوع» و «تناسب» براي به حداقل رساندن تحليل سلولي طي ورزش كردن مي‌باشد.

مواد مغذي‌اي كه نقش انرژي‌زايي را در بدن ايفا مي‌كنند شامل «كربوهيدرات‌ها»، «پروتئين‌ها» و «چربي‌ها» مي‌باشد.

كربوهيدرات

كربوهيدرات‌ها موادي هستند كه در ساختمانشان فقط عناصر كربن، اكسيژن و هيدروژن به مار رفته است. كربوهيدرات

‌ها مهم‌ترين و در عين حال ارزان‌ترين منبع انرژي هستند كه نقش ويژه‌اي در انرژي‌زايي دارند و بخش عمده‌ي انرژي يك رژيم غذايي از كربوهيدرات‌ها حاصل مي‌شود.

هر گرم كربوهيدرات به طور متوسط 4 كيلوكالري انرژي توليد مي‌كند و حداقل 50 درصد انرژي رژيم غذايي بايد از كربوهيدرات‌ها خصوصاً انواع پلي مر آن نظير نشاسته تامين شود.

گلوكز شكل نهايي و ساده‌ترين ماده قندي است كه از هيدروليز و شكسته شدن كربوهيدرات‌ها حاصل مي‌شود اصطلاحاً به رژيم‌هاي بارگيري گلوكز در ورزشكاران، چه قبل از مسابقه، هم‌چنين در هنگام و بعد از مسابقه و تمرين براي تامين كافي ذخاير گليكوژن توجه خاصي مي‌شود.

دقت شود وجود حداقل 100 گرم كربوهيدرات در غذاي روزانه،‌براي متابوليسم كامل چربي‌ها و پروتئين‌ها ضروري است. در صورت كمبود فرد با كتوزيس و تجزيه‌ي پروتئين‌ها و تحليل عضلاني مواجه مي‌شود البته مصرف كربوهيدرات زياد،‌سبب تبديل آن به چربي مي‌شود. (چاقي)

پروتئين

پروتئين اولين ماده‌اي است كه به عنوان يك جز حياتي از بافت زنده شناخته شد. در سال 1838 دانشمند هلندي به نام مولدر واژه‌ي پروتئين را به معناي «برترين و مهمترين» به كار برد. وي معتقد بود زندگي بدون پروتئين ممكن نيست.

در ساختمان آن علاوه بر كربن،‌ هيدروژن و اكسيژن،‌ نيتروژن(16%) و كمي گوگرد و گاهي فسفر،‌ آهن و كبالت نيز به كار رفته است. پروتئين‌ها در واقع پلي‌مر اجزاي كوچك‌تري به نام آمينو اسيدها هستند. تاكنون 20 نوع اسيدآمينه شناخته شده است و پروتئين‌ها 50% وزن خشك سلولي و 20% وزن بدن را تشكيل مي‌دهند.

از اعمال پروتئين مي‌توان به ساختن و حفظ بافت‌هاي بدن اشاره كرده هم‌چنين از متابوليسم هرگرم پروتئين دربدن 4 كيلوكالري انرژي توليد مي‌شود. البته انرژي بيشتري نسبت به كربوهيدرات‌ها، براي متابوليسم پروتئين‌ها نياز است.

پروتئين‌ها در ساختمان كليه بافت‌هاي بدن و نيز در تشكيل آنزيم‌ها، هورمون‌ها،‌ ترشحات و مايعات بدن و آنتي‌بادي‌ها براي تامين ايمني بدن نقش دارند.

چربي‌ها

چربي‌ها در برگيرنده‌ي گروه‌هاي متنوعي از مواد نظير تري‌گليسيريدها،‌ كلسترول،‌ موم‌ها و … هستند. چربي‌ها نيز نظير كربوهيدرات‌ها از عناصر كربن،‌ اكسيژن و هيدروژن تشكيل شده‌اند با اين تفاوت كه در آن‌ها نسبت اكسيژن به هيدروژن و كربن بسيار كمتر است. تقريباً 98 تا 99 درصد از چربي طبيعي را تري گليسيريدها تشكيل مي‌دهند كه قسمت عمده آن نيز از اسيدهاي چرب درست شده است.

هر گرم تري گليسيريد يا چربي‌ حدود 9 كيلوكالري انرژي توليد مي‌كند و تا انرژي سلول مي‌تواند از آن تامين شود.

از جمله وظايف چربي‌ها مي‌توان به نگهداري ارگان‌ها و اعصاب در محل مربوطه و محافظت از آن‌ها در برابر ضربه و تروما و هم‌چنين كمك به حمل و جذب ويتامين‌هاي محلول در چربي‌ و حفظ حرارت بدن اشاره كرد.

ويتامين‌ها

ويتامين‌ها مواد شيمايي آلي هستند كه به مقدار كم در مواد غذايي يافت مي‌شوند و براي رشد و ادامه حيات مورد نياز مي‌باشند. ويتامين‌ها ساختمان‌هاي شيميايي بسيار متنوعي دارند كه ممكن است بسيار ساده يا بسيار پيچيده باشد. ويتامين‌ها اغلب كوآنزيم واكنش‌هاي مختلف عمل مي‌كنند. ويتامين‌ها نه نقش ساختماني دارند و نه نقش انرژي زايي بلكه براي حفظ تعادل حياتي بدن لازمند. مصرف بيشتر بعضي از آن‌ها داراي خواص انرژي‌زايي است ولي از نظر مقررات بين المللي دوپينگ محسوب نمي‌شود. ويتامين‌ها را به دو دسته محلول در آب و محلول در چربي تقسيم مي‌كنند.

املاح

حدود 4 تا 5 درصد وزن بدن را تشكيل مي‌دهند كه نيمي از آن را كلسيم و آن را فسفر تشكيل مي‌دهند املاح معدني براي بسياري از واكنش هاي بدن و نيز ساختمان بعضي قسمت‌ها ضروري هستند. براي هركدام از املاح ضروري يك مكانيسم كنترل جذب وجود دارد كه جذب آن‌ها را از طريق تنظيم مقدارتوليد حاصل آن‌ها كنترل مي‌كند. املاح معدني به دو گروه ماكرو و ميكرو تقسيم مي‌شوند.

[isayno]

نوشیدن آب زیاد

نوشیدن حداقل 8 لیوان آب در روز، یکی از نکات کلیدی برای تغذیه سالم و بخش مهمی از یک رژیم لاغری موفق و کارآمد است.
حال ما به شما می‌گوییم که نوشیدن حداقل 8 لیوان آب در روز چگونه باعث لاغری می‌شود:

1-غذا را هضم می‌کند. آب برای دفع مواد زائد از بدن شما ضروری است. بدون دریافت آب کافی، مواد زائد و دفعی در روده‌های شما جمع شده و باعث افزایش وزن می‌شوند.

2-متابولیسم بدن را افزایش می‌دهد، در نتیجه کالری بیشتری می‌سوزانید. در عین حال خود آب، کالری ندارد، لذا باعث کاهش وزن می‌شود. هنگامی که بدن، آب کافی دریافت نکند، سلول‌های چربی، سفت می‌شوند و به راحتی نمی‌سوزند. در نتیجه کاهش وزن سخت تر خواهد شد.

3-وزن آب بدن را کم می‌کند. هر چقدر کمتر آب بنوشید، بدن آب بیشتری در خودش نگه می‌دارد مثل شتر. شتر به دلیل اینکه در بیابان‌ها و آب و هوای گرم زندگی می‌کند، نمی‌تواند به مقدار کافی آب بنوشد، لذا همیشه در بدن خودش آب زیادی نگه می‌دارد.
وزن بدن بر اساس میزان آبی که می‌نوشید، تنظیم می‌شود. لذا هر چقدر آب بیشتری بنوشید، وزن بدن کمتر خواهد شد.

4-با نوشیدن آب کافی، نیازی به نوشابه‌های گازدار نخواهید داشت. این نوشابه‌ها دارای شکر، مواد افزودنی مصنوعی (رنگ دهنده‌ها و طعم دهنده) هستند و کالری زیادی را به بدن می‌رسانند، لذا باعث چاقی می‌شوند. قندهای مصنوعی موجود در نوشابه‌های رژیمی هم مناسب نیستند.

5-گرسنگی را فرو می‌نشاند. هر چقدر بیشتر آب بنوشید، کمتر غذا خواهید خورد. لذا سعی کنید 15 دقیقه قبل از خوردن غذا، یک لیوان آب بنوشید.

6-خیلی وقت‌ها هنگام احساس گرسنگی، در حقیقت بدن شما تشنه است و نیاز به آب دارد، نه غذا. لذا هر وقت احساس گرسنگی کردید، یک لیوان آب بنوشید. این کار باعث می‏شود لاغر شوید و مجبور نباشید بدون اینکه بدن شما نیاز داشته باشد، غذا بخورید. نوشیدن آب، کاهش وزن شما را راحت‏تر خواهد کرد.

7-میوه‏ها، منبع خوبی برای تامین آب هستند. هر چقدر میوه‏های تازه بیشتری بخورید، آب بیشتری دریافت خواهید کرد. بنابراین سعی کنید هر روز علاوه بر نوشیدن 8 لیوان آب، از میوه‏های تازه به خصوص مرکبات نیز استفاده کنید.

8-با نوشیدن آب، کبد کار خود را به بهترین نحو انجام می‌دهد. در نتیجه آب باعث می‌شود که چربی‌های بدن، بشکنند. نوشیدن آب زیاد به بدن کمک می‌کند تا چربی‌های شکسته شده، دفع شوند.

همچنین نوشیدن آب می‌تواند...
از سرماخوردگی و تب جلوگیری می‌کند.
سردرد را بهبود بخشد و تمرکز ذهنی شما را افزایش دهد.
پوست شما را از جوش‌ها پاک می‌کند.

[Pourya]

پياده روي!

10 علت برای پیاده روی:

1) پیاده روی از دیابت نوع 2 پیشگیری می کند. برنامه های پیشگیری از دیابت نشان داده اند که 150 دقیقه پیاده روی در طول هفته و کاهش فقط 7 درصد از وزن بدنتان (حدودا 5 تا 7 کیلوگرم) می تواند 58 درصد خطر ابتلا به دیابت را کاهش دهد.

2) پیاده روی قلب شما را نیرومند می سازد.(درصورتی که جنسیتتان مذکر است) مطالعه انجام شده دراین خصوص نشان می دهد میزان مرگ و میر در میان مردان بازنشسته ای که روزانه کمتر از 5/1 کیلومتر پیاده روی دارند دو برابر مردانی بود که روزانه بیش از دو مایل پیاده روی می کردند.

3) پیاده روی قلب شما را نیرومند می سازد.(درصورتی که جنسیتتان مؤنث است). مطالعه ای که در این خصوص بر روی 72488 پرستار انجام شد نشان داد افرادی که 3 ساعت یا بیشتر در طول هفته پیاده روی داشتند در مقایسه با زنانی که پیاده روی نداشتند 35 درصد کاهش خطر حملات قلبی و دیگر مشکلات قلبی را نشان دادند.

4) پیاده روی برای مغز مفید است. مطالعه ای که بر روی پیاده روی و تأثیر آن بر عملکرد های ذهنی انجام شد نشان داد زنانی که معادل یک ساعت و نیم در طول هفته پیاده روی داشتند به صورت چشمگیری عملکرد ذهنی بهتری را در مقایسه با زنانی که کمتر از 40 دقیقه در طول هفته پیاده روی داشتند نشان می دادند.

5) پیاده روی برای استخواهایتان مفید است. تحقیقات نشان می دهد زنانی که یائسگی را پشت سر گذاشته اند و تقریبا 5/1کیلومتر در روز پیاده روی دارند چگالی استخوان های کل بدنشان نسبت به زنانی که مسافت های کمتری را می پیمودند بالاتر بود، همچنین پیاده روی برای پایین آوردن سرعت از دست رفتن استخوان های پا نیز بسیار مؤثرست.

6) پیاده روی علائم افسردگی را تسکین می دهد. 30 دقیقه پیاده روی، 3 تا 5 بار در هر هفته به مدت 12 هفته، علائم افسردگی را حدود 47 درصد کاهش می دهد.

7) پیاده روی میزان خطرابتلا به سرطان پستان و کولون (روده بزرگ) را کاهش می دهد. زنانی که معادل یک ساعت و 15 دقیقه تا 2 ساعت و نیم در هفته پیاده روی سریع دارند نسبت به زنان بی تحرک 18 درصد خطر کمتری برای ابتلا به سرطان پستان دارند. مطالعات بسیاری نشان داده است که ورزش می تواند از سرطان کولون پیشگیری کرده و در افراد مبتلا به این بیماری نیز اثرات ورزش منظم به شکل افزایش کیفیت زندگی و کاهش میزان مرگ و میر ناشی از این بیماری خود را نشان می دهد.

8) پیاده روی سلامت عمومی بدن را بهبود می بخشد. فقط 3 بار در طول هفته و هر بار 30 دقیقه پیاده روی به صورت چشمگیری می تواند سلامت سیستم قلبی ریوی را تأمین نماید.

9) پیاده روی به شکل مسابقات کوتاه مدت هم سطح سلامتی را ارتقاء می دهد. مطالعه زنان کم تحرک نشان می دهد که پیاده روی در طی یک رقابت کوتاه مدت ( 3 مرحله پیاده روی 10 دقیقه ای روزانه) منجر به پیشرفت مشابهی در سلامتی شده و یا حداقل منجر به کاهش چربی بدن با افزایش زمان آن می شود (یک پیاده روی 30 دقیقه ای روزانه)

10) پیاده روی عملکرد فیزیکی بدن را بهبود می دهد. تحقیقات نشان می دهد که علاوه براین که پیاده روی تناسب اندام و عملکرد های فیزیکی (بدنی) را بهبود می بخشد از ناتوانی های جسمی در افراد مسن هم جلوگیری می کند.

چه مقدار پیاده روی داشته باشیم؟

دو پیشنهاد در این مورد وجود دارد:

توصیه اول: 30 دقیقه پیاده روی با شدت متوسط برای 5 روز یا بیشتر در طول هفته پیشنهاد می شود. البته می توانید این 30 دقیقه را به دو زمان 15 دقیقه ای یا 3 زمان 10 دقیقه ای تقسیم کنید. منظور از شدت متوسط، ایجاد احساس گرما و نفس نفس خفیف در فرد است.

توصیه دوم: انجام60-20 دقیقه فعالیت مداوم برای 3 تا 5 روز در طول هفته که ضربان قلب را به 60تا 90 درصد حداکثر ضربان برساند.

پیاده روی برای کاهش وزن:

دو نکته در مورد پیاده روی و کاهش وزن:

1. پیاده روی همانند دیگر ورزش های هوازی کالری سوز بوده و به کاهش وزن منجر می شود. االبته برای کاهش وزن باید ورودی کالری به بدن را با رعایت یک رژیم غذایی مناسب کاهش داده و از طرف دیگر خروجی کالری بدن را با داشتن یک فعالیت بدنی نسبتا شدید افزایش دهیم تا بدن به یک تعادل انرژی مناسب دست پیدا کند. بنابراین اگر می خواهید وزنتان را کاهش دهید حتی اگر پیاده روی زیادی دارید میزان کالری دریافتی تان را از غذاها کاهش دهید تا به نتیجه بهتری دست پیدا کنید.

2. ورزش برای حفظ وزن اهمیت بیشتری دارد تا کاهش آن. مطالعات دو دهه اخیر دانشمندان نشان می دهد افرادی که پس از کاهش وزن به ورزش روی می آورند بسیار بهتر از افرادی که کم تحرک هستند وزن کاهش یافته خود را حفظ می کنند.

در انتها لازم به ذکر است که پیاده روی به عنوان یکی از مفیدترین، در دسترسیترین و کم هزینه ترین ورزشها به راحتی می تواند جایگاه خود را در زندگی روزمره ما پیدا کند. کافی است قسمتی از مسیری را که هر روزه با اتوبوس، اتومبیل شخصی و... می پیماییم با پیاده روی طی کنیم؛ یعنی صبح ها حدودا 20 دقیقه زودتر از خواب بیدار شده تا وقت کافی برای پیاده روی صبحگاهی در مسیر دانشگاه، محل کار، مدرسه و ... داشته باشیم. به این ترتیب حدودا 2 ساعت پیاده روی را تنها با20 دقیقه زودتر بیدار شدن به زندگی خود هدیه کرده ایم. به یاد داشته باشیم انجام فعالیت بدنی هر چند کوتاه مدت و با شدت کم تأثیرات مفیدش را بر بدن ما بر جای خواهد گذاشت.

[Pourya]

9 ورزش برای بهبود کمردرد

در این مقاله چند ورزش از ورزش‌های مهم‌ و موضعی ارائه می‌شود که جزو ورزش‌های تقویتی و کششی به حساب می‌آیند.

کمردرد یکی از شایع‌ترین دردهاست که درمان‌های متعددی دارد....

خیلی‌ها وقتی دچار کمردرد می‌شوند، فکر می‌کنند که باید با ورزش وداع کنند. شاید برای‌تان جالب باشد که بدانید ورزش‌ از آنجا که سبب کاهش شدت درد می‌شود و احتمال عود درد را کاهش می‌دهد، برای بیماران مبتلا به کمردرد، نقش درمانی بسیار مهمی دارد. یک برنامه ورزشی خوب می‌تواند سبب تسریع بهبود درد، کاهش شدت درد و حتی پیشگیری از عود کمردرد شود. برای اینکه ورزش شما موثرتر باشد، یک کلید مهم وجود دارد: برنامه ورزشی منظم.

1.روی شکم دراز بکشید و حدود 30 ثانیه خودتان را در این وضعیت نگه دارید.

2.ابتدا روی شکم دراز بکشید. دست راست و پای چپ را حدود 15 سانتی‌متر بالاتر از سطح زمین آورده و حدود 6 ثانیه در همین وضعیت نگه دارید. دست و پا را پایین بیاورید و همین حرکت را با دست و پای دیگر تکرار کنید.

3.به پشت روی زمین دراز بکشید؛ به صورتی که زانوها خم شود و کف پا روی زمین قرار بگیرد. اکنون یک زانوی خود را تا سینه بیاورید. پای دیگر را حرکت ندهید. باید قوس کمرتان صاف شود و کشش خفیفی را در باسن خود حس کنید. این کشش را 30 ثانیه ادامه دهید.

4.روی زمین دراز بکشید. زانوها باید حدود 90 درجه خم شوند. به تدریج عضلات شکم را منقبض کنید و شانه‌هایتان را بالا بیاورید. گردن خود را خم نکنید. 6 ثانیه در همین وضع بمانید.

5.روی زمین دراز بکشید. قوس کمر خود را به زمین بچسبانید. اگر حرکت را درست انجام دهید، یک نیروی رو به بالا در شانه‌ها و باسن خود حس می‌کنید. این وضعیت را 6 ثانیه حفظ کنید.

6.روی زمـیــن زانو بزنید. به تدریج تنه خود را به جلو ببرید. دقت کنید که پای جلویی و زانوی عقبی روی زمین ثابت بمانند و وضعیت ستون فقرات و قوس کمر نیز تغییر نکند. این حالت را 30 ثانیه حفظ کنید.

7.ایـــــن ورزش، عضلات پشت، تنه و ران را تقویت می‌کند. در فاصله 20 سانتی‌متری یک دیوار بایستید. به دیوار تکیه بدهید؛ به نحوی که ستون فقرات شما به دیوار بچسبد. زانوهای‌تان را کمی خم کنید و قوس کمر را به دیوار بچسبانید. این وضعیت را حدود 6 ثانیه حفظ کنید.

8.روی تخت دراز بکشید؛ به صورتی که پا‌های‌تان دراز باشد. یک ملحفه را به نحوی بگیرید که دو سر آن در دست شما و وسط آن پشت پاشنه پای راست شما قرار گیرد. به آهستگی ملحفه را بکشید (نباید زانوها خم شود) هر وقت کشش پشت ران را حس کردید، آن را حدود 20 تا 30 ثانیه حفظ کنید. همین کار را برای پای چپ تکرار کنید.

9.این حرکت برای تقویت عضلات ‌هامسترینگ و عضلات اطراف مفصل ران و لگن (هیپ) است. روی زمین دراز بکشید. دقت کنید که فقط پاشنه‌های پا روی زمین باشد. اکنون پاشنه‌ها را روی زمین فشار دهید. باسن را منقبض کنید و آن را از زمین بلند کنید، به نحوی که شانه‌ها، باسن و زانو در امتداد هم باشند. این وضعیت را حدود 6ثانیه حفظ کنید.

[Pourya]

رابطه میان سلامتی و مو

آیا می‌دانید که بین سلامتی شما و سلامت مویتان رابطه مستقیمی وجود دارد؟ مشکلاتی مانند موی شکننده وخشک، نازک شدن مو، ریختن مو و حتی پوسته سر می‌تواند نشانه وضعیت سلامتی یا کمبود مواد مغذی و ویتامین‌های ضروری بدن باشد.

خشکی و شکنندگی مو

اساسا 3دلیل برای این حالت مو وجود دارد. عامل اول، خود شما هستید که ضمن استفاده از سشوار، اتوهای صاف‌کننده مو، انجام فرایندهای شیمیایی روی مو، محکم کشیدن مو،دم اسبی کردن آن، بافتن مو و تماس زیاد با نور خورشید به‌وجود می‌آورید. تمامی موارد فوق به لایه کوتیکول ساقه مو آسیب وارد می‌کنند.

دومین دلیل، کمبود پروتئین یا رطوبت مو است. اسیدهای چرب امگا 3 موجود در ماهی آزاد، بذر کتان یا مکمل‌های روغن ماهی در قوت، سلامتی و درخشندگی تارهای مو نقش دارند.

آخرین دلیل، پایین بودن سطح هورمون پاراتیروئید بدن است که باعث کاهش کلسیم و افزایش فسفر خون می‌شود. با این وجود، درصورت پایین بودن سطح هورمون پاراتیروئید بدن، پوستتان پوسته‌پوسته نیز خواهد شد.

پژمردگی و نازکی مو

منظور از نازک شدن تارهای مو ریزش مو نیست. هنگامی موها نازک می‌شوند که بافت واقعی مو تغییر می‌کند. موهای نازک معمولا نشانه کم کاری تیروئید است. گاهی اوقات ابروها نیز نازک می‌شوند و یکی از نشانه‌های کم کاری تیروئید این است که یک سوم گوشه خارجی ابرو کم پشت می‌شود یا کاملا از بین می‌رود. اگر شما با چنین مشکلی مواجه هستید، به پزشک مراجعه کنید. انجام یک آزمایش خون می‌تواند سطح هورمون تیروئید شما را مشخص کند.

ریزش مو

به‌طور طبیعی روزانه 150-100 تار مو می‌ریزد اما ریزش بیش از حد مو می‌تواند به‌علت تغییرات هورمونی، مصرف داروها، استرس، اختلالات تغذیه‌ای (تغذیه نامناسب) و بیماری باشد. معمولا ریزش مو به دلایل فوق‌الذکر موقتی است و می‌تواند درمان شود.

شوره سر/ اگزما

تمامی این بیماری‌ها پوست سر را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند و موجب خشکی، خارش و تشکیل پوسته می‌شوند. با آنکه این مشکلات می‌توانند با مصرف شامپوهای مخصوص کنترل شوند اما توصیه می‌شود به پزشک مراجعه کنید تا به‌علت اصلی بیماری‌تان پی ببرید. برای مثال شوره سر، به معنی پوست سر خشک نیست بلکه خود نوعی التهاب پوست سر است. از سوی دیگر پسوریازیس،که یک نوع بیماری پوستی است باعث تشکیل یک پوسته ضخیم روی پوست فرق سر، معمولا در سر حد موی سر و پیشانی می‌شود.

خاکستری و سفید شدن مو

موی سفید ارثی است. اگر موهای اعضای خانواده شما سفید است، شما نیز مستعد سفیدی مو هستید. حقیقت این است که موها سفید نمی‌شوند بلکه موهای جدید سفید درمی‌آیند. با بالا رفتن سن، تولید ملانین پیاز مو کاهش می‌یابد و در نتیجه ساقه‌های جدید با رنگدانه کمتر یا بدون رنگدانه تشکیل می‌شوند و رشد می‌کنند.

به‌طور خلاصه، سلامت بدن شما نقش مهمی در سلامت مویتان ایفا می‌کند. موهای شما نیز درست مانند سایر قسمت‌های بدنتان نیاز به پروتئین و رطوبت دارد. اگر به بیماری مهمی که مویتان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد مبتلا نیستید، زمانی را به درمان آنها و رعایت یک رژیم غذایی سالم برای تأمین مواد مغذی مورد نیاز مو و گهگاه استفاده از ماسک‌های مخصوص مو اختصاص دهید.

[Pourya]

بدنسازی بانوان و آب کردن چربی شکم ،کمر و پهلو

از حرکات ورزشی زیر میتوان برای آب کردن چربی دور شکم و کمر و پهلوها استفاده نمود. حتماً به خاطر داشته باشید قبل از شروع جرکات با کمی نرمش کششی بدنتان را آماده کنید.


انیمیشنجرکات مخصوص آب کردن چربی دور شکم ، کمر و پهلوها

[Pourya]

نکاتی جالب توجه راجع به پیاده روی

پیاده روی و دو برای سلامت تان خوب است!

در هر حال، یک چیز قطعی است و آن این است که این ورزش ها برای سلامتی، ذهن و تناسب اندام عالی هستند. به شرطی که با استمرار پیگیری شوند تا ریتم مناسب خود را بیابند.

دو یا پیاده روی؟
می‌توان این دو فعالیت هوازی را در ساحل دریا یا جنگل، بر روی سطوح هموار یا شیب دار، در آب یا در پلکان...، همراه با خانواده، بین دوستان و یا به تنهایی انجام داد. دویدن در سال های دهۀ 80 [میلادی] خیلی مد بود، امروزه نیز این ورزش طرفداران بسیاری دارد، اما به نظر می‌رسد که کمی از سرعت آن کاسته شده است.

رقیب اصلی دو چیست؟
پیاده روی ورزشی. باید گفت که این طبیعی ترین تفریحی است که می‌تواند وجود داشته باشد. و نیازی ندارد که شما بدنی عضلانی داشته باشید یا اندام تان را به وسیلۀ ورزش هایی مثل ژیمناستیک خیلی قوی کرده باشید. پیاده روی به وضعیت خاص جسمی، آموزش یا وسایل گران قیمت نیازی ندارد. کافیست که یک پا را جلوی دیگری بگذارید.

بر خلاف دویدن که در آن مفاصل پا، زانوها و قوزک پا دچار زحمت می‌شوند، در پیاده روی این مشکلات دیده نمی‌شوند. وقتی که می‌دویم، خودمان را از زمین می‌کَنیم. در هر برخوردی، اعضای پایینی بدن، وزنی سه تا چهار برابر را بر بدن وارد می‌کنند.

دویدن در دارز مدت ممکن است باعث آسیب به منیسک یا دردهای ناحیۀ پشت شود. دویدن باعث ایجاد آرتروز نمی‌شود ولی اگر از قبل وجود داشته باشد، آن را تشدید می‌کند. هنگام راه رفتن، مدام یک پای ما روی زمین است، و این امر باعث می‌شود که برخوردها بر دو تقسیم شوند. پیاده روی جانشین مناسبی برای دویدن است که مانع از ایجاد آسیب هایی از جمله، پیچ خوردگی، ساییدگی رباط ها، التهاب پاشنۀ آشیل و... می‌شود.

دو و پیاده روی: جلوی تمایلات تان را نگیرید!
فعالیت های استقامتی بسیار مفیدند، دو و پیاده روی ورزش های کاملی هستند که فواید گوناگونی دارند. با رعایت اعتدال و بدون اعمال فشار بیش از حد، برای بدن شرایط تلاش و کوششی فراهم می‌شود که استقامت نام گرفته است.

پیاده روی هم مانند دوچرخه سواری و شنا، نیاز به تلاش کم شدت دارد و این تلاش همراه با استقامت خواهد بود. پیاده روی، پا را چابک، ماهیچه های پا و ران و همچنین ستون فقرات و عضلات شکم را تقویت می‌کند. مفاصل انعطاف پذیرتر و مستحکم تر می‌شوند. با حرکات بازو، نیم تنۀ بالا نیز به حرکت در می‌آید.

پیاده روی، باعث تحریک بازگشت وریدی در بین افراد سالخورده و زنان باردار می‌شود، خطر ورم، واریس و التهاب وریدی را کاهش می‌دهد. روند از بین رفتن استخوان ها (پوکی استخوان) را متوقف می‌کند. و توانایی سیستم ایمنی بدن را افزایش می‌دهد.

پیاده روی برای سیستم قلبی عروقی، فواید متعددی دارد. پیاده روی و دو به میزان کافی، ظرفیت های قلبی تنفسی و عصبی ماهیچه ای را بهبود می‌‌بخشد. قلبی که به خوبی تمرین کرده و پرورش یافته باشد، در هر تپش خون بیشتری به سرخرگ ها می‌فرستد. سپس، عضلانی و در نتیجه کمتر خسته می‌شود.

به همین دلیل است که پیاده روی بخشی از برنامه های درمانی کسانی است که دچار سکتۀ قلبی شده اند یا عمل پیوند قلب را پشت سر گذاشته اند. ضمناً این ورزش به افراد مبتلا به آسم نیز توصیه می‌شود، تا ظرفیت های تنفسی شان به تدریج بهبود یابد.

پیاده روی به تناسب اندام کمک می‌کند. عضلات شکم شکل می‌گیرند ... علاوه بر این، در آغاز سی و پنجمین تا چهل و پنجمین دقیقه، بنابر متابولیسم هر فرد، بدن شروع به مصرف ذخیره های جربی می‌کند. بدن برای پشت سر گذاشتن مسیر، نیاز به مواد سوختنی دارد. انجام این دو فعالیت ورزشی، غیر از شرایط مسابقه و رقابت، ذهن را استراحت می‌‌دهد، اعصاب را آرام می‌کند و به لطف تولید آندورفین یا همان هورمون شادمانی، استرس و نگرانی را کاهش می‌دهد. بسیاری از دونده ها، در حین یا بعد از دویدن احساس پویایی و مثبت بیشتری دارند... که ما آن را «شور و شعف دونده» می‌نامیم.

راه رفتن یا دویدن؟
کریستف روئل، مربی ورزشی شبکۀ سلامت MCS می‌گوید: «دو ادامۀ پیاده روی است.» برای انتخاب میان این دو، همه چیر به شخص و هدفی که برای خود تعیین کرده بستگی دارد. هر کس مورد خود را می‌یابد. اگر کسی اصلاً ورزش نکرده است، بهتر است پیاده روی کند.

اگر شخص مشکل خاصی ندارد، می‌تواند به تناوب به این فعالیت ها بپردازد. می‌توان با 15-10 دقیقه پیاده روی شروع کرد، سپس چند دقیقه دوید. دوباره می‌تواند سرعت و شدتش را کم کند تا پیاده روی اش را ادامه دهد، به این ترتیب عمل بازیابی صورت می‌گیرد. این یک روش برای تغییر و تکمیل شدت است و باعث می‌شود که تمرین به شکل تدریجی تحول یابد.

اگر کسی سابقاً ورزشکار بوده است، می‌تواند به تدریج شروع کند، سپس دویدن را جایگزین پیاده روی کند. و بین مراحل بازیابی و فشار تناوب برقرار کند. این روش باعث از بین رفتن چربی های بیشتری می‌شود.

قوانین طلایی برای پیاده روی و دو
دلیل ترک کردن ورزش هر چه که باشد، نباید فراموش کرد که همه چیز بایستی از ابتدا شروع شود. حتی اگر بدن حافظۀ خوبی دارد، باید به آرامی و به تدریجی به سراغ شروع مجدد رفت. به اصول کلاسیک و مهم احترام بگذارید.

قبل از هر چیز باید به مطب پزشک تان بروید و از او بخواهید یک بررسی کلی برای تان انجام دهد. فشار خون، وزن، سن، سطح بی تحرکی، ضربان قلب و... شاخصه های ضروری برای سنجش هستند تا نسبت اندام و وضعیت سلامت قلب تان را دریابید.

دویدن و پیاده روی هر کدام ریتم خاص خود را دارد!
اگر خیلی سریع بدوید، خیلی زود سرعت تان زیاد می‌شود و نمی‌توانید مدت زیادی به این روش ادامه دهید، نفس کم می‌آورید.
اصل این است که ورزش تان استمرار داشته باشد. به خاطر داشته باشید که از بین رفتن چربی ها از دقیقه 45 به بعد آغاز می‌شود.

چه کفشی مناسب است؟
باید بدانید که با هر کفشی چه احساسی دارید. از لحاظ تئوری، همیشه کفش باید نیم سایز بزرگتر باشد. طول عمر یک جفت کفش چه قدر باید باشد؟ به طور متوسط، بهتر است که پس از هر 1200 کیلومتر کفش تان را عوض کنید. یا اگر سه بار در هفته از آن استفاده می‌کنید، باید پس از 8 تا 12 ماه کفش تان را عوض کنید. در واقع، مهم وضعیت کفش است. اگر بدنۀ کفش راحتی را از پا می‌گیرد و کفی آن به کف پا فشار می‌آورد، این نوع کفش ها را کنار بگذارید. آنها خطرناک هستند.

[Pourya]

سه باور غلط در مورد سوزاندن چربی

در این پست تصمیم گرفتیم سه باور عامیانه که در بین مردم جا افتاده و عمومیت پیدا کرده رو برای شما تشریح کنیم این باورها مربوط به مشغولیت همیشگی اکثر مردم ما یعنی چربی سوزی برمیگرده مقوله ای که ذهن خیلی ها رو مشغول خود کرده.
برای پی بردن به این مسئله که این باور ها درست هستند یا غلط به مطالب زیر که همه بر پایه دلایل علمی استوار هستند دقت کنید و با در نظر داشتن آنها به سلامت بدن خود ضمن چربی سوزی دقت کنید ضمن اینکه تشریح این سه باور به شما این امکان رو میده تا آسان تر به نتیجه ی دلخواه خود برسید.

بدن ما بسته به شدت و طول زمان فعالیتمان، چربی و کربوهیدرات (قند) می سوزاند. این در حالی است که خیلی ها فکر می کنند در طول بعضی فعالیت ها فقط چربی بدن و در طول برخی فعالیت های دیگر فقط کربوهیدرات های بدن شان می سوزد...
وقتی قرار است وزن تان کاهش پیدا کند، باید کالری مصرف کنید و منبع این کالری ممکن است یا چربی باشد یا کربوهیدرات (قند) یا هر دو. باورهای درست و غلط زیادی درباره سوختن چربی و کاهش وزن در بین مردم رایج است. این مطلب به ۳ مورد از شایع ترین آنها اشاره می کند و صحیح را از غلط جدا می کند.

● باور اول

وقتی مشغول فعالیت هستیم، بدن ما تنها از یکی از منابع سوخت اش (یا چربی ها یا قندها) برای سوزاندن کالری استفاده می کند.

▪ این باور، درست است یا غلط؟

غلط است! متأسفانه بین بسیاری از ورزشکاران رشته های مختلف، این باور رایج است. بدن در طول فعالیت، انرژی خود را به نسبت های مختلف هم از منابع چربی و هم از کربوهیدرات ها (قندها) کسب می کند.

همین الان که شما نشسته اید و مشغول مطالعه این مقاله هستید، بدن تان برای کسب انرژی اش حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد چربی و ۴۰ تا ۵۰ درصد کربوهیدرات می سوزاند.
مطالعه، کار سنگینی نیست و بدن به نسبت های برابر برای انجام آن کربوهیدرات و چربی می سوزاند اما اگر همین حالا بلند شوید و تصمیم بگیرید کمی بدوید، بدنتان برای برقراری تعادل و حفظ متناسب ذخایر درونی اش شروع به سوزاندن ۷۰ درصد کربوهیدرات (در مقابل ۳۰ درصد چربی) می کند و اگر دویدن تان را برای مدت طولانی ­تری ادامه دهید،

بدن میزان استفاده از سوخت های اش را از ۶۰ به ۴۰ به نفع چربی بدل می کند؛ یعنی برای کسب انرژی ۶۰ درصد چربی و ۴۰ درصد کربوهیدرات می سوزاند و هرچه که طول مدت ورزش و فعالیت بیشتر شود، ترازو هم به سمت سوزاندن چربی سنگین­ تر می شود و به ۶۵ تا ۷۵ درصد هم می رسد.

بنابراین هر چه زمان ورزش و فعالیت طولانی­ تر شود، چربی بیشتری در بدن سوزانده می ­شود. پس اگر قصد دارید زودتر لاغر شوید و وقت و انرژی لازم را هم در اختیار دارید، حداقل ۳ ساعت در روز ورزش کنید. برای کاهش وزن، بدن شما باید کالری بیشتری نسبت به آنچه کسب می کند، بسوزاند و سوزاندن این کالری اضافه تنها در گروی فعالیت های خارج از برنامه معمول است بنابراین، ورزش کردن یکی از بهترین گزینه­ های این فعالیت های خارج از برنامه محسوب می شود. در ضمن، فراموش نکنید که مهم، سوزاندن کالری است؛ نه منبع آن.

● باور دوم

در طول انجام ورزش های سبکی مانند راه رفتن، بدن چربی بیشتری نسبت به ورزش های سنگین تری مثل دویدن می سوزاند.

▪ این باور، درست است یا غلط؟

درست است! هرچه شدت فعالیت ورزشی کمتر باشد، درصد بیشتری از چربی در بدن سوزانده می شود اما این را هم نادیده نگیرید که در طول فعالیت های سبک، بدن کالری کمتری هم نسبت به انجام دادن ورزش های سنگین و حرفه ای می سوزاند؛
مثلاً اگر شما قصد کم کردن یک کیلو اضافه وزن را داشته باشید، باید ۱۰ روز، روزی یکی دو ساعت پیاده روی کنید یا ۲ روز، روزی سه چهار ساعت بدوید. در حقیقت، درست است که هنگام ورزش های سبک، چربی بیشتری سوزانده می شود اما با ورزش های سنگین کالری بیشتری از دست می رود و فرد زودتر به وزن ایده آل خودش نزدیک تر می شود.

درواقع، وقتی شما چربی بیشتری در اثر فعالیت های سبک می سوزانید، آن میزان چربی را در وعده غذایی تان جایگزین می کنید،
در حالی که در طول فعالیت های سنگین، چربی و کربوهیدرات اضافه تر از حد معمول سوزانده می شود. بنابراین اگر اضافه وزن ندارید، بهتر است به همان ورزش های سبک که انرژی زیادی هم برای انجام دادن شان لازم نیست، بسنده کنید اما اگر از اضافه وزن رنج می برید و نمی توانید بیشتر از ۳۰ دقیقه در روز به ورزش اختصاص بدهید، حتماً این ۳۰ دقیقه را صرف ورزش های سنگین و درست و حسابی مثل دویدن کنید.

● باور سوم

اگر ورزش های استقامتی مثل دویدن یا دوچرخه سواری بیشتر از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه طول بکشد، سرعت سوختن چربی بعد از این زمان در بدن چند برابر خواهد شد و در نتیجه فرد زودتر به وزن ایده آل اش می رسد.

▪ این باور، درست است یا غلط؟

غلط است! وقتی طول مدت ورزش کردن تان از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه فراتر برود، منبع تأمین انرژی بدن، سوخت بیشتری را از طریق مصرف چربی به دست می آورد؛ اما همان طور که گفته شد، مسأله مهم در کاهش وزن، میزان کالری از دست رفته است، نه اینکه این کالری از طریق سوختن چربی از دست برود یا کربوهیدرات. مثلا در ورزش های هوازی، بیشتر چربی سوزانده می شود و کالری کمتری از بین می رود اما در ورزش های استقامتی مانند دویدن یا دوچرخه سواری، چربی و کربوهیدرات به میزان متناسبی سوزانده می شوند و کالری بیشتری هم از دست می رود.

[Pourya]

فعالیت بدنی و فوائد روانی ناشی از آن

بیانه انجمن بین المللی روانشناسی ورزش (ISSP) در قرن بیستم کاهش اساسی در شدت و تعدد فعالیتهای بدنی بوقوع پیوسته که تاکنون بشر درگیر آن نبود است.
این وضعیت تاثیر قابل توجهی بر افراد جامعه داشته است. در این ارتباط فدراسیون بین المللی طب ورزشی (FIMS) بیانیه ای با عنوان (فعالیت بدنی عامل مهمی برای سلامت ) در ژوئن 1989 صادر کرده است.
این بیانیه ارتباط میان کمبود فعالیت بدنی واختلال قلبی- عروقی و مرگ را نشان می دهد. همچنین این بیانیه بر این موضوع تاکید دارد که چنانچه ورزش جز لاینفکی از اوقات فراقت مردم را تشکیل دهد، به طور قطع بیماریهای عروق کرونر و یا دیگر بیماریهایی که منجر به مرگ میشوند کاهش خواهند یافت.

بد نیست این بیانیه را با نشان دادن تاثیرات نافع فعالیت های بدنی در روح و روان انسان همراه با آوردن نظرات بین المللی روانشناسی ورزش (ISSP)در این خصوص کامل کنیم.

مطالعات انجام شده نشان می دهد که ورزش هم در کوتاه مدت و هم در دراز مدت تقویت روانی و بهبود ذهنی به همراه می آورد. همچنین مشخص شده است که فعالیتهای بدنی تاثیرات مثبتی در ایجاد اعتماد به نفس در بزرگسالان دارد.
فعالیت هوازی می تواند اضطراب، افسردگی، تنش و استرس را کاهش دهد.از نظر بالینی این امر مسلم شده که فعالیت بدنی می تواند اثرات سودمندی بر بیماریهای فشارخون، پوکی استخوان، دیابت بزرگسالان و برخی اختلالات روانی داشته باشد. برآورد شده است که در حدود 25 درصد مردم از افسردگی و اضطراب و دیگراختلالات روحی به درجات ضعیف تا متوسط رنج می برند. بعضی از این بیماران سعی می کنند بدون مراجعه به متخصصین با اضطرابهای درونی خود بسازند.

فعالیت های بدنی در محیطهای طبیعی می تواند راهی مطمئن برای کاهش اضطراب و هیجانات درونی اینگونه افراد باشد. (نورث) و سایر همکاران در 1990با بکار بردن تکنیک فراتحلیلی دریافتند که فعالیت ورزشی برای همه انواع اختلالات افسردگی مفیدتر از سایر فعالیتهای زمان فراغت است.
مطالعات انجام شده در ارتباط با تاثیر ورزشهای بی هوازی بر روی بیمارانی که از افسردگی رنج می برند بسیار محدود است ولی در هر حال، نتایج بدست آمده حاکی از آن است که اینگونه ورزشها نیز پیشرفتهای مشابه با آنچه که متعاقب ورزشهای هوازی بدست می آید داشته است.

ورزش بی هوازی می تواند منتهی به نتایج بهتری از ورزش هوازی باشد. هیچ یک از این مطالعات با بیمارانی که دارای اختلالات جدی افسردگی می باشد انجام نشده است اگر چه تجربه بالینی نشانگر آن است که ارزش محدودی در تداخل تمرین برای چنین افرادی وجود دارد(Martines-1990) ورزش شنا تاثیر مثبتی در حالات روحی وکاهش اضطراب در افراد عادی دارد.
مشاهده شده است که بعد از ورزش شنا، شناگر بطور قابل ملاحظه ای کمتر عصبانی، افسرده، خشمگین و هیجان زده می شود.
(Berger & Qwen-1983) تمرین با وزنه برای آقایان با افزایش اعتماد به نفس همراه است (Tucker-1982-1984). در حالیکه شمشیر بازی تمرکز فکر را افزایش می دهد، تمرین به شرکت کنندگان در یوگا کمک می کند تا کمتر مضطرب، عصبی، افسرده، خشمگین و آشفته شوند.
نشان داده شده است که تنش عصبی، افسردگی، عصبانیت، خستگی وآشفتگی ، همگی متعاقب فعالیت های بدنی کاهش می یابد در حالیکه نیروی ذهنی افزایش می یابد.(Morgan-1980)

تمرین مستمر و زمان بندی می تواند اثری مثبت بر حالات روحی داشته و اضطراب را در افراد عادی کاهش دهد در حالیکه تمرین شدید و متوالی ممکن است به خستگی، اضطراب و افسردگی منتهی شود.(Dishman-1985)

فعالیتهای بدنی برای افراد مسن بسیار مفید بوده وتاثیر بسیار خوبی بر روحیه آنها می گذارد. همچنین اینگونه فعالیتها اثر مثبتی بر سطح نمرات دانش آموزان در سطوح ابتدایی دارد (Shephard et al..-1989).
فوائد روانی فعالیت های بدنی مناسب با محیط اشتغال افراد در مقالات بسیاری ذکر شده است بر اساس تحقیقات وسیع کوکس،گاتس، بوت وکر،که در سال 1988 انجام گرفت این نتیجه بدست آمدکه مدیریت صنعتی معتقد است که نیروی کار سالم مولدتر و رضا یتبخش تر می باشد هنگامیکه برنامه های مناسب ورزشی بتواند بعنوان یک رسانه غیر شغلی برای افزایش برخورد کارمندان در سطوح عرضی، ایجاد ارتباطات و بهبود همبستگی گروهی تیم کار مورد استفاده قرار بگیرد. فوائد روانی که فعالیتهای بدنی برای هر فرد دارد از این قرار است.

تغیرات مثبت در خودپنداری ، افزایش اعتماد به نفس وخودآگاهی، تغیرات مثبت در خلق و خوی، تعدیل تنش، هیجان زدگی، افسردگی و اضطراب، تاثیر بر اضطراب قبل از دوره قائدگی، افزایش انرژی و توانایی در برخورد با فعالیت های روزمره، افزایش اشتیاق به ورزش و روابط اجتماعی و پیشرفت مثبت در تحمل مشکلات.

روز نفلد تنن بام، راسکین و هافمن در سال 1989 گزارش دادند که برنامه های آمادگی جسمانی باعث تعدیل حساسیت های روحی و افزایش کارایی در محیط گار می گردد.2 تا 5 ساعت بعد از فعالیت های هوازی با شدت متوسط تا شدید، سطح اضطراب، تنش عضلانی و فشار خون کاهش می یابد.
برای مثال: تحقیق گزارش شده به وسیله پتر وزلو ، لارنس ، هتفیلد، کوبیتز و سلازرا در سال 1991، از این عقیده که فعالیتهای هوازی کاهش اضطراب را به همراه دارند حمایت می کند. از طرف دیگر ورزشهای کم شدت که در کوتاه مدت انجام می شوند تاثیری بر کاهش اضطراب ندارند (Dishman-1988)
همچنین کروز ولارنس در سال 1987 نتیجه گرفته که اشخاصی که از نظر هوازی آماده هستند پاسخ تعدیل یافته ای به استرس های روانی – اجتماعی دارند و این موضوع بعد از شرکت در فعالیت های دراز مدت در مقایسه با فعالیتهای رقابتی حاد شدید مشخص تر است. استیفنز در سال 1988 رابطه مثبتی میان سطح فعالیت بدنی و سلامت روانی یافته

ISSP (انجمن بین المللی روانشناسی ورزش) همه مردم را به شرکت در فعالیت های بدنی که بطور مداوم انجام می شود تشویق می کند.
در این ارتباط این انجمن توصیه می کند که مردم در بیشتر از یک فعالیت شرکت نمایند تا هم قابلیت های هوازی و هم قابلیت های غیر هوازی تقویت گشته و بهبود یابند. در هر صورت فعالیت های غیر رقابتی ترجیع داده می شود ولی اگر انجام مسابقه مورد نظر باشد باید از هیجانات ناشی از آن و برخوردهای غیر اخلاقی پرهیز گردد.

فعالیتهای بدنی انتخاب شده برای افراد باید خوشایند و رضایتبخش باشد (Owen&Berger-1988) چرا که لذت بردن از ورزش تداوم آن را افزایش می دهد. به منظور کسب منافع از فعالیتهای بدنی، دیوریس سال 1981 توصیه کرده است که افراد باید در فعالیت های کم شدتی مشغول شوند که منتج به 30 تا 60 درصد اختلاف میان ضربان قلب بیشینه و زمان استراحت باشد.
هر چند 20 تا 30 دقیقه ورزش ممکن است برای کاهش استرس کافی باشد اما 60 دقیقه ورزش فوائد روانی بیشتر را ایجاد می کند. مطابق با نظریات کالج آمریکایی طب ورزش (ACSM) ورزشی که 20 تا 30 دقیقه و حداقل 3 بار در هفته و با شدت 60 تا 90 درصد حداکثر ضربان قلب انجام پذیرد می تواند فوائد روانی بیشتری را دارا باشد.
با این همه دیگر فعالیت های تفریحی از قبیل: بازیهای توپی، ورزشهای آبی و امثالهم نیز می تواند از نظر روانی ثمر بخش و مفید باشند. بطور خلاصه ، با در نظر گرفتن بیانیه انستیتو ملی بهداشت روانی آمریکا و تحقیقی که در اینجا بررسی و مرور گردید فوائد روانی بالقوه فعالیت های بدنی منظم و مستمر به قرار زیر است:

1- ورزش می تواند به کاهش سطح اضطراب کمک می کند.
2- ورزش مستمر می تواند به کاهش سطح افسردگی خفیف تا متوسط کمک کند .
3- ورزشهای مستمر و مداوم می تواند به کاهش اختلالات عصبی و اضطراب کمک نمایند.
4- ورزش می تواند عاملی فرعی وکمکی برای درمان تخصصی افسردگی شدید باشد.
5- ورزش می تواند به کاهش انواع گوناگون استرس کمک کند .
6- ورزش می تواند اثرات روحی و روانی نافعی در همه سنین و برای هر دو جنس داشته باشد.

[Pourya]

تغذیه مناسب پیش از ورزش

اگر شما مشغول ورزش‌ استقامتی‌ هستید که‌ در طول‌ آن‌ دریافت کربوهیدرات‌ اضافی‌ مشکل‌ است‌، ممکن‌ است‌ آرزو کنید که‌ کاش‌ قبل‌ از تمرین‌، یک‌ غذای‌ با GI پایین‌ را امتحان‌ می‌کردید...

تعداد اندکی‌ از اشخاص‌ درصورت‌ مصرف‌ کربوهیدرات‌ در طول‌ یک‌ ساعت‌ قبل‌ از ورزش‌ ، بدنشان‌ عکس‌العمل‌ شدیدی‌ نشان‌ می‌دهد که این موضوع قابل بررسی است.
● آیا غذاهای‌ با شاخص‌ گلیسمی‌ پایین‌، بهتر است؟
شاخص گلیسمی یا (GLYCEMIC INDEX) میزان تأثیر ماده غذایی کربوهیدراتی را در افزایش قند خون نشان می دهد.
غذاهای‌ محتوی‌ کربوهیدرات‌ اثرات‌ متفاوتی‌ بر روی‌ قند(گلوکز) خون‌ دارند. مواد خوراکی با شاخص‌ گلیسمی‌ پایین‌ مثل سیب، گلابی، گریپ فروت، لوبیا، عدس، آلبالو، گیلاس، انجیر، برگه زردآلو ، هلو، آلو ، بستنی ، شیر، ماست، سوپ گوجه فرنگی و بادام زمینی باعث‌ آزاد سازی‌ آرام‌ و پیوسته گلوکز در خون‌ می‌شوند در حالی‌ که‌ مواد خوراکی با شاخص گلیسمی‌ بالا مثل عسل، شکلات، ذرت، نان سفید، کشمش، آب نبات ، بیسکویت، هویج، آب پرتقال، کدو حلوایی و سیب زمینی پخته باعث‌ افزایش‌ سریع‌ و کوتاه‌ مدت‌ گلوکز خون‌ می‌شوند.
در نظر داشته‌ باشید بسیاری‌ از غذاهای‌ با GI پایین‌ مثل‌ عدس‌، فرنی‌ و حبوبات‌ ممکن‌ است‌ مناسب‌ نباشند و احتمال‌ اینکه‌ باعث‌ ناراحتی‌ معده‌ شوند نیز زیاد است‌
بر این اساس توصیه‌ شده‌ که‌ غذاهای با‌ GI پایین‌، به‌عنوان‌ غذای‌ قبل‌ از ورزش‌ استفاده ‌شوند چون‌ می‌توانند باعث آزاد سازی‌ آهسته‌ و پیوسته‌ گلوکز در خون‌ شوند و سطح‌ گلوکز خون‌ را برای‌ مدت‌ بیشتری‌ پایدار نگه‌ دارند. همچنین مصرف‌ نوشیدنی‌های‌ ورزشی‌ در طول‌ تمرین‌، سطح‌ سوخت‌ بدن را‌ در طول‌ فعالیت‌ بالا نگه می دارد و تحقیقات‌ نیز نشان‌ داده‌ که‌ این‌ عمل‌، تاثیرات‌ سوء انواع‌ کربوهیدرات‌ در غذای‌ قبل‌ از تمرین‌ را نیز در برندارد.
اگر شما مشغول ورزش‌ استقامتی‌ هستید که‌ در طول‌ آن‌ دریافت کربوهیدرات‌ اضافی‌ مشکل‌ است‌، ممکن‌ است‌ آرزو کنید که‌ کاش‌ قبل‌ از تمرین‌، یک‌ غذای‌ با GI پایین‌ را امتحان‌ می‌کردید. البته در نظر داشته‌ باشید بسیاری‌ از غذاهای‌ با GI پایین‌ مثل‌ عدس‌، فرنی‌ و حبوبات‌ ممکن‌ است‌ مناسب‌ نباشند و احتمال‌ اینکه‌ باعث‌ ناراحتی‌ معده‌ شوند نیز زیاد است‌.
● ماکارونی غذای ورزشکاران
ماکارونی یک غذای پایه و اصلی برای ورزشکاران محسوب می شود. آنها سعی می کنند با استفاده از یک رژیم غذایی مناسب قدرت فیزیکی خود را در انجام مهارت مورد نظر افزایش دهند. بدون شک غذا، سوخت مورد نیاز بدن است وبرای این که بدن کار خود را به خوبی به انجام برساند لازم است که هر ۲ عامل سوخت و مکانیسم بدن انسان به خوبی شناخته شود.
● مواد انرژی زا و غیر انرژی زا
مواد غذایی مصرفی به ۲ نوع انرژی زا و غیر انرژی زا تقسیم می شوند:
▪ گروه انرژی زا از طریق تغییر فرم دادن انرژی شیمیایی موجود در پیوندها، طی فرایند اکسیداسیون، انرژی مکانیکی یا کالری مورد نیاز را فراهم می سازد. این گروه شامل چربی ها، پروتئینها و قندها هستند. چربی ها ۹ کیلو کالری و قندها و پروتئینها ۴ کیلو کالری در هر گرم انرژی تولید می کنند.
▪ مواد غذایی غیرانرژی زا شامل آب، ویتامینها و مواد معدنی هستند که اگر چه قادر به تولید انرژی نیستند اما در مقادیر معینی جهت عملکرد صحیح مکانسیم بدن انسان لازم هستند مانند آب برای رادیاتور ماشین یا روغن برای موتور.
بنابراین بدن برای رفع نیازهای خود از سوخت لازم بهره می گیرد اما این نیازها با توجه به نوع فعالیت فیزیکی تغییر می کند.
● مقدار انرژی مورد نیاز ورزشکار
بدن به طور میانگین برای فعالیتهای کم تحرک در حدود ۱۷۰۰ کیلو کالری انرژی نیاز دارد. در فعالیتهای پرتحرک بسته به نوع و مدت آن باید انرژی مورد نیاز به میزان پایه ای ۱۷۰۰ کیلو کالری اضافه شود.
در مورد فعالیتهای ورزشی، کالری اضافی مورد نیاز قابل توجه است برای مثال انرژی مورد نیاز در طی شنا کردن به صورت تفریحی حدود ۱۰ کیلوکالری در دقیقه، معادل ۶۰۰ کیلو کالری در ساعت است. در شرایط رقابتی و مسابقه چون عامل سرعت هم مطرح می شود، مقدار انرژی مورد نیاز به حدود ۲۵ کیلوکاری در دقیقه، معادل ۱۵۰۰ کیلوکالری در ساعت یعنی حدود ۳ برابر افزایش می یابد.
● حال این سؤال مطرح می شود که وقتی فعالیت ماهیچه ای شدید و طولانی است و نیاز به انرژی بسیار بالاست، رفع نیازهای فزاینده مکانیسم سوختی بدن، چگونه ممکن است؟
در پاسخ باید گفت که این نیازها در اصل توسط مصرف مواد غذایی انرژی زا تأمین خواهد شد. (به ترتیب از قندها ۵۵ تا ۶۰ درصد، چربی ها ۳۰ درصد و پروتئین ها ۱۵ درصد یعنی به نسبت ۴،۲و۱)
سهم پروتئین در تولید انرژی نسبت به قند و چربی کم است به ویژه در مواقعی که فعالیت ماهیچه ای شدید و طولانی مدت باشد
باید توجه داشت که منبع تولید انرژی نباید فقط از قند باشد، چیزی که هنوز هم به اشتباه پیشنهاد می شود.انرژی ذخیره ای که برای انقباضات ماهیچه ای استفاده می شود، به طور عمده از قندها و چربی ها به دست می آید. میزان این سوخت مصرفی و تغییراتی که در آن ایجاد می شود، بستگی مستقیم به مدت و میزان کشش ماهیچه ای دارد.
سهم پروتئین در تولید انرژی نسبت به قند و چربی کم است به ویژه در مواقعی که فعالیت ماهیچه ای شدید و طولانی مدت باشد.
ماهیچه ها جهت فعالیت مکانیکی خود قندها و چربی ها را به عنوان سوخت مصرف می کنند. برای مثال هنگام استراحت ۸۷ درصد انرژی مورد نیاز ماهیچه ها از اسیدهای چرب و فقط ۱۳درصد آن از قندها تامین می شود. برای کارهای کمی سنگین تر یا برای فعالیت ورزشی کوتاه مدت، ۵۰ درصد انرژی مورد نیاز توسط مواد قندی تأمین می شود و برای کارهای خیلی سخت تر و شدید در طی یک دوره ۳ ساعته یا بیشتر، به طور عمده چربی های ذخیره ای مصرف می شوند و ۷۰ درصد انرژی مورد نیاز را تأمین می کنند.
● نقش مواد پروتئینی در ورزش
در حقیقت پروتئینها به عنوان یک منبع ضروری جهت سوخت بدن محسوب نمی شوند. در ورزشکاران، پروتئین روزانه مورد نیاز یک گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است و هنگامی که افزایش حجم ماهیچه ها در یک دوره تمرینی مد نظر باشد یا در مواقعی که فرد در سن رشد قرار دارد، میزان پروتئین مورد نظر به حداکثر ۲ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن افزایش می یابد.
فراموش نکنید که با مصرف یک وعده غذایی دارای پروتئین بالا قبل از ورزش، کار کلیه ها سنگین تر می شود، آن هم در شرایطی که به طور هم زمان تحت فشار ناشی از حضور مواد سمی حاصل از کار ماهیچه است.
قبل از ورزش مصرف یک وعده غذایی پروتئینی مانند استیک گوشت معمولی و سالاد در عملکرد یک ورزشکار اثر سوئی به جا می گذارد زیرا نخست آن که مصرف پروتئین بیشتر، عمل هضم بیشتری را طلب می کند که در نتیجه آن سطح خون درعروق داخلی ماهیچه کاهش می یابد. دوم اینکه یک وعده غذایی مملو از پروتئین باعث می شود که در طی سوخت و ساز این ترکیبات نیتروژن دار، مواد زایدی ایجاد شود که باید از طریق کلیه ها دفع شوند. در طی این عمل در کلیه، ایسکمی (کاهش جریان خون در یک قسمت بدن به علت انقباض عروق یا انسداد جریان خون) ایجاد می گردد که این امر خود به کاهش ۹۰ درصدی جریان خون در کلیه مربوط می شود.
● نکات مهم:
▪ به کاربران عزیز تاکید می کنیم که برای استفاده مطلوب از یک برنامه مناسب غذایی حتمأ با متخصصین علوم ورزشی و کارشناس تغذیه مشورت کنند.