عاشقانه های خداوند

[alOne but Happy]

خدای مهربانم ...
تو نهایتی
تو مهربان ترینی
با تو من نفس کشیدنم همراه با عطر حضور ناب توست
و من چقدر خوشبختم که در آغوش امن رحمت تو هستم ای بیکران مهربان...
خدای من
تو را سپاس برای همه ی موهبت هایت
خیلی دوستت دارم ...
در هر لحظه و همیشه با من باش

[Queen]

خــــــدای من
نه آن قدر پاکم که کمکـم کنی
و نه آن قدر بدم که رهـایم سازی…
میــــــــان این دو گمم!
هم خــــود را و هم تــو را آزار میدهم…
هر چقدر تلاش کردم نتوانستم آنــی باشم که تو خواستی
و هـــرگز دوست ندارم آنی باشم که تو رهــایم کنی…
آنقدر بــی تو تنهــا هستم
که بی تو یعنی “هیــــچ”
یعنی “پـــــوچ”
خــدایا هیچوقت رهـایم نکن...

[می توانم]

خدايا هرچند در آمدن به سويت توشه‏ ام اندك است
ولى گمانم بر توكّل به تو همواره نيكو است،

و هرچند گناهم مرا از عذاب تو به هراس افكنده،
ولى چشم اميدم ايمنى از انتقامت را به من خبر مى ‏دهد،

و هرچند نافرمانى ‏ام مرا در معرض عذابت قرار داده
ولي حسن اعتمادم مرا به پاداشت آگاهى مى ‏دهد،

و هرچند بى ‏خبرى مرا از آمادگى براى ديدارت به خواب غفلت انداخته
ولى آشنايى به كرم و عطاهايت مرا بيدار نموده است،

و اگر زياده ‏روى در گناه و سركشى، ميانه ي من و تو را تيره ساخته
ولى مژده ي آمرزش و خشنودى ‏ات با من انس‏ گرفته است.

از تو مى‏ خواهم به درخششهاى جلوه ‏ات و به انوار قدست،
و هم به سويت زارى مى ‏كنم به عواطف‏ مهرت و لطايف احسانت،
كه تحقق بخشى گمانم را در آنچه از تو آرزومندم از بزرگى اكرامت و زيبايى‏ انعامت،

 در راه تقرّب به تو و نزديكى به درگاهت و بهره‏ مندى از نگاه به سويت،
هم اينك متعرّض‏ نسيمهاى رحمت و توّجه تو،
و خواهان باران جود و لطف بى ‏پايان تو مى ‏باشم،

و از خشمت به سوى خشنودى ‏ات‏ گريزان،
و از تو به سوى خودت فرارى ‏ام،
نيكوترين چيزى را كه نزد توست اميد دارم،
بر بخششهايت اعتماد مى ‏نمايم،
به عنايتت نيازمندم،

خدايا آنچه را از فضلت بر من آغاز كردى به انجام رسان،
و آنچه را از كرمت به من دادى‏ از من مگير،
و آنچه را با بردبارى ‏ات بر من پوشاندى آشكار مكن،
و آنچه را از زشتى كردارم دانستى بيامرز،

خدايا از تو به تو شفاعت مى ‏جويم،
و از تو به تو پناهنده مى ‏شوم، با اميد بسيار به احسانت به سوى تو آمدم،
به خوبيهايت كه بر من منّت گذارى دل‏بسته ‏ام،
به فراوانى كرمت تشنه‏ ام،
ابر فضلت را باران طلبم،
خشنودى ‏ات را خواهانم،
آهنگ آستانت را دارم،

 به جويبار عطايت وارد آمدم،
برترين خيرات را از پيشگاهت خواهشمندم ،
به جانب حضرت‏ جمالت روانم،
ذاتت را اراده دارم،
كوبنده در رحمتت هستم،
 درمانده ام در برابر شكوه و جلالت،

با من از آمرزش و رحمت آنگونه كن كه شايسته ي آنى
و نه آنگونه كه سزاوار عذاب و انتقامم،
به مهربانى ‏ات اى مهربان‏ترين مهربانان.


مناجات خمسه عشر- راز و نیاز دلدادگان

[می توانم]

                          پريشان روزگار

الهي ! عاشقي شب زنده دارم
                                      چو مشتاقان زعشقت بيقرارم

زكوي خويش نوميدم مگردان
                                      كه جز كوي تو اميدي ندارم

الهي ! در دلم نوري بيفروز
                                      كه باشد مونس شب هاي تارم

زلطفت جز گل اميدواري
                                      نرويد از دل اميدوارم

الهي ! بنده اي برگشته احوال
                                      گدايي روسياه و شرمسارم

تهيدست و اسير و دردمندم
                                      سيه روز و پريشان روزگارم

الهي ! گر بخواني ور براني
                                      تويي مولا و صاحب اختيارم

از آن ترسم به رسوايي كشد كار
                                      مبادا پرده برداري زكارم

الهي ! اشك عذر ازديده جاري است
                                      ترحم كن به چشم اشكبارم

نظر بر حال زارم كن كه جز تو
                                      ندارد كس خبر از حال زارم

الهي ! عزّت و خواري است از تو
                                      مگردان پيش چشم خلق خوارم

الهي ! گر كند غم بر دلم روي
                                      تويي در خلوتِ دل غمگسارم

يقين دارم كزين گرداب هايل
                                      رهاند رحمت پروردگارم

الهي ! ناتوانم كو تواني ؟
                                      كه شكر لطف و احسانت گزارم

بياني كو كه الطافت ستايم
                                      زباني كو كه انعامت شمارم

الهي ! تا نسيم رحمت تست
                                      زغم بر چهره ننشيند غبارم

مگر عفو تو گرداند مرا پاك
                                      كه سر از شرمساري برنيارم

« رسا » بر شاعرانم فخر اين بس
                                      كه مدّاح شه والاتبارم

                                                                                  ( دكتر قاسم رسا )

[نور ماه]

" خداوندا "

برگ در هنگام زوال مي افتد و ميوه به هنگام کمال
اگر قرار بر رفتن است ميوه ام گردان و بعد ببر

" بارالها "✨
زمين تنگ است و آسمان دل تنگ
بر من خرده نگير اگر نالانم...
من هنوز رسم عاشقي نمي دانم

" خداوندا " ✨
کمکم کن پيماني را که در طوفان با تو بستم, در آرامش فراموش نکنم و در طوفان هاي زندگی

✨با " خدا" باشم نه ناخدا✨

" بارالها "
به دل نگير اگر گاهي "زبانم " ازشکرت باز مي ايستد
تقصيري ندارد
قاصر است کم مي آورد دربرابر بزرگي ات....
لکنت مي گيرد واژه هايم در برابرت!

در دلم اما هميشه
ذکر خيرت جاريست......

من براي بندگي تو هزار و يک دليل مي خواهم
ممنونم که بي چون و چرا برايم " خدايي " ميکني....?

امکان ندارد که کسی
چراغی برای دیگران
روشن کند و خودش
در تاریکی بماند...

خدايا : پنجره اي براي
تماشا و حنجره اي براي
صدا زدن ندارم ،
اميدم به توست ، پس بي آنکه
نامم را بپرسي و
دفترهاي ديروزم را
ورق بزنى، رحمتت را
بر همه کساني که
برايم عزيزند جاري کن.....
✨"الهی آمین"

[alOne but Happy]

خدایا 
کمکمان کن روشنی چشم هایمان را در پشت پرده های مه آلود اندوه از دست ندهیم

[alOne but Happy]

خدایا، چه قدر زیباست سپری کردن يك روز با حس کردن لبخند زیبایت...


و چه قدر زیباست با تو همراه بودن و برای تو زیستن و مهر ورزیدن...

چه قدر زیباست پر کشیدن و اوج گرفتن

 و داشتن قلبی که پشت هر تپشش یک تلاش ، یک عشق باشد،

 عشقی که تنها مقصدش خدایی است که باعث همه زیبایی ها و لذت هاست،

 خدایی که تنها دل خوشی برای ادامه زندگی است و تنها دل خوشی برای نوشتن! 

 خدای مهربان دوستت دارم...

[رند]

کیستی در دل شب نام تو نجوايِ من است؟
نیستی و همه شب عشق،تمنایِ من است
.
قلب من پر بکشد سوی دلت،شهر به شهر
تا كه یادت برسد،عیش،محیّايِ  من است
.
رودِ پُر آبْ شود خشک،غمم نیست که نیست
ساحلِ غم زده ام،چشمِ تو دریایِ من است

[می توانم]

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانى ‏اش هميشگى است

خدايا از نفسى كه فراوان به بدى فرمان مي دهد به تو شكايت مى ‏كنم،
همان نفسى كه شتابنده به سوى خطا، و آزمند به انجام گناهان، و در معرض خشم توست،

نفسى كه مرا به راه هلاكت مى ‏كشاند،
و هستى ‏ام را نزد تو از پست‏ترين تباه‏شدگان قرار مى ‏دهد،
بيماريهايش بسيار،
آرزويش دراز است،
اگر گزندى به او در رسد بى ‏تابى مى ‏كند،
و اگر خيرى به او رسد از انفاقش دريغ مى ‏ورزد،
به بازى‏ و هوسرانى ميل بسيار دارد،
از غفلت و اشتباه آكنده است،
مرا به تندى به جانب گناه مى ‏راند،
و با من در توبه و ندامت امروز و فردا مى ‏كند،

خدايا از دشمنى كه گمراهم مى ‏كند و از شيطانى كه به بى راهه ‏ام مى‏ برد به تو شكايت مى ‏كنم،
شيطانى كه سينه‏ ام را از وسوسه انباشته و زمزمه ‏هاى خطرناكش قلبم را فرا گرفته است،
شيطانى كه با هوا و هوس برايم كمك مى ‏كند،
و عشق به دنيا را در ديدگانم زيور مى ‏بخشد،
و بين من و بندگى و مقام قرب پرده مى‏ افكند،

خدايا از دل همچون سنگى كه با وسوسه زيرورو مى ‏شود و به آلودگى گناه و سياسى نافرمانى آلوده شده به تو شكايت مى ‏كنم،

خدايا از چشمى كه از گريه ناشى از هراس تو خشك شده، و در عوض به‏ مناظرى كه خوشايند آن است خيره گشته به تو گلايه مى ‏كنم،

خدايا توان و نيرويى براى من جز به قدرت تو نيست، راه نجاتى از گرفتاريهاى دنيا جز نگهدارى تو برايم نمى ‏باشد،

از تو خواستارم به رسايى حكمتت، و نفوذ اراده‏ ات كه مرا جز جودت در معرض چيزى قرار ندهى،
و هدف فتنه‏ ها نگردانى،
و عليه دشمنانم ياور باشى،
و پرده‏ پوش رسوائيها و عيوبم گردى،
و از بلا نگهدار،
و از گناهان بازدارنده ام باشى‏

به مهر و رحمتت اى مهربان‏ترين مهربانان.

راز و نیاز شاکیان - مناجات خمسه عشر از امام سجاد (ع)

[رند]

چه می خواهی تو از جانم که جز عشقت نمی دانم
چنانم کرده ای عاشق که بی عشق تو ویرانم

میان سجده ام هر شب فقط یک ذکر می خوانم
تویی روحم تویی جانم تویی پیدا و پنهانم

تویی سرچشمه ی امید و یأس و درد و درمانم
نمی بینی تو دردم را ، ز غم گویی به زندانم

نگر بر قلب بیمارم ، ببین این جسم بی جانم 
برای دیدن رویت ز هر خوابی گریزانم

گذر کن یک دمی بر من ببین چشمان گریانم
بیا سویم چو میدانی تویی سوی دو چشمانم!

[رند]

امشب من و این شمع که پروانه نداریم
اندر دل خود جز غم جانانه نداریم

آشفته نشستیم در این گوشه ی عزلت
بی باده و می- ساغر و پیمانه نداریم

اندیشه ی ما هست ولی خرمی دوست
جز شادی او در دل دیوانه نداریم

امید دل سوخته ی ما همه این است
ما را که به جز در دل او خانه نداریم

[رند]

ای بی خبران دوش زجانان خبرم بود
لعل لب  او نا ب تر از  ناب تر م بود

حرف  وسخن  او شکر اندر شکرم بود
هر نکته  که می گفت چودر وگهرم بود

جای همگا ن سبز صفای دگرم بود
من بودم و دیوانه دل وعطر بهاری

شکرم همه از لعل لب وبوس وکناری
شب بود و درآن ظلمت شب ماه عذاری

می داد به جان و دل من صبر و قراری
ترسم همه از مطلع وقت سحرم بود...

[رند]

ما که رقصیدیم به هر، سازی زدی ای روزگار
دل به تو بستیم و آخر ، دل شکستی روزگار
 خوب بودم پس چرا کاتب برایم غم نوشت
کی روا باشد جوابم ،با بدی ای روزگار
فارغ التحصیل دانشگاه درد و غصه ام
بهر شاگردت عجب، سنگ تمامی روزگار
گر برای دیگران مثل بهاران سبز سبز
بهر من پاییزی و ،فصل خزانی روزگار
میکنم دل خوش به هر چیزی حسودی میکنی
مثل رهزن میزنی، بر خنده ام چنگ روزگار
کاش می گفتی ز آزارم چه حاصل میشود
وای عجب بی معرفت ،اهل جفایی روزگار
چون پرنده با چه شوقی لانه بر هم میزنم
دست بی رحمت کند خانه خرابم روزگار
چرخ گردون با دلم نامهربان باشد ولی
با همه درد و غمت بازم صبو
از لبت يك كام ميگيرم اگر اسراف نيست...
بي تو ميميرم بدان اين جمله ي من لاف نيست!

اين دل از روز ازل تا آخرش وقف شماست...
پس نگو قلب شما در وادي اوقاف نيست

از نبودت عشق من، ديوانه شد اين دل ولي
با دلم كاري نداري... گرچه اين انصاف نيست...

از زبان هاي جهان يك چيز را فهميده ام!
بهترين حرف جهان جز عين و شين و قاف نيست...

[می توانم]

[رند]

مینویسم غزلی از شب و این تنهایی 
جز منِ شبزده بیدار کسی اینجا نیست 

غیر از این دل که در آغوش غمت میگرید 
اینچنین زار و گرفتار، کسی اینجا نیست 

کاش بر داغ دلم ذکر شفا میخواندی 
از برای دل بیمار، کسی اینجا نیست

پشت دیوار نگاهت همه شب با حسرت
منتظر ماندم و انگار کسی اینجا نیست

بی تو در تاب و تب قافیه ها جاماندم 
می روم فرصت دیدارِ کسی اینجا نیست 

شدم آن یار که اسرار هویدا میکرد
منم و این سرِ بر دار کسی اینجا نیست؟