تو بگو چه کتابی بخونم؟

[Mojтaba ρiloт]

من این کتاب رو این چند روز خوندم
چگونه با هرکسی صحبت کنیم ... لیل لوندز 
البیته نسخه چاپیش رو نه ، از فیدیبو خریدمش (اولین تجربه)
کتاب خوبیه تمرین هایی داره که کمک میکنه روابط بهتری داشته باشید تو شغلتون و با اطرافیانتون 
و کمی قبلترش هم رمان شب های روشن داستایفسکی رو خوندم 
کتاب اولی رو فرصت داشتید حتما مطالعه کنید ، کتاب مختص افرادی نیست که حس میکنن مشکلاتی دارن تو روابطشون 
کمک میکنه یکسری اداب حسنه رو تو افراد بوجود بیاره 

[chika]

درباره کتاب جوان و تصمیم بزرگ
قاطی شدن حقیقتهای اثبات شده با نظریه های نویسنده ک مشخص نیست چقدر میتونه صحت داشته باشه کتاب رو دچار ضعف کرده
عصر جمعه برای حال حاضره ولی نظریه نویسنده جوریه ک سوال برای من ایجاد شد دوره پیامبر و امامان هم عصر جمعه همین شکل دلگیر بوده؟ و حتما عصرهای جمعه رو همه باید توی عالم غیب سپری کنن؟ پس مرز بین دنیا و عالم غیب رو زمان مشخص میکنه؟ این با قسمتی ک میگه روح دارای بعد زمان و مکان نیست  و عالم غیب زمان نداره مغایرت داره چون زمان مشخص کرده براش

نویسنده فقط به دوره جوانی اشاره کرده درسته ک جوانی دوره مهمی از زندگی و پرورش دادن روح خیلی مهمه باز جای سوال برای من میمونه دوره میانسالی جزء کدوم یکی از بخش های این نویسنده جای میگیره ؟

عالم غیب مهمه ولی روش تربیت روح از چ راهی صحیح خواهد بود؟
تاکید ب نپرداختن ب جسم و زندگی در این دنیا شده ولی راه رسیدن ب معنویت و عالم غیب بیان نشده خب از چ راهی ب چ وسیله ب چ شکلی معنویت رو ب چی میبینه معنویت اصلا چجوری باید بهش پرداخت فقط نماز و قران و ...؟ این مسئله باعث گمراهی خواننده ایه ک میحاد ی تصمیم بگیره براش گنگ میشه معنویت و عالم غیبی ک میگه پس چیه مفهومش چیه چ راهی این شخص رو بهش میرسونه
یک جوان چجوری این راه رو پیدا میکنه
از طرفی تلاشهای دنیوی در حد تعادل میتونه ارضای روحی رو در پی داشته باشه و همچنین تلاش نکردن و موفق نشدن در امور دنیوی مثل همون کنکور 
غذای روح فقط عبادت نیست آگاهی صحیح هم هست آگاهی از راه . روش . علت و معلول . حتا اگاهی از همون غیب 
روح نیاز داره بدونه مفیده . انسان اگر حس مفید بودن نداشته باشه دچار خمودگی و پوسیدگی میشه مفید بودنش توی ارضای درونشه یکی کار خیر میکنه روحش ارصا میشه یکی هم محقق و اینجوری خدمت میکنه و روحش ارصا مبشه پس باز هم میشه امور دنیا ک وسیله میشن برای غیب
این ابهام ک نپرداختن ب امور دنیا بست نشستن و تلاش نکردن معنی میده یا اینه ک نیتت دنیای خالص نباشه

فکر میکنم نویسنده میخواسته بیشتر ب این توجه کنید ک نیت هرکاری مهمه برای انجام دادن یکم بد گفته


قسمت ورزشش رو از نظر علمی قبول ندارم
کسی هم ک اصلا ب روح اعتقاد نداره اگر اصولی تمرین کنه و طبق برنامه باشه خب ب اون چیزی ک میخاد میرسه هیکلش جسمش فرمی رو میگیره ک براش زحمت کشیده و در طول زندگانی هم اثراتش رو میبینه و اثراتش با کسی ک ب روح متوجهه یکیه

اینجوری ک نویسنده میگه تمام افرادی ک شکم دارن از رشد روح کمتری برخوردارند و اسیر دنیا شدن در صورتی ک شکم داشتن علل مختلفی داره همش از پرخوری نیست

تکرار بیش از حد جملات با یک معنی کتاب رو خسته کننده میکنه



تعابیری ک میشد بهش پرداخت توی کل کتاب ولی با بیان ساده انگارانه ای گفته شد : توجه به نیت قبل از عمل دنیوی (یعنی سنجیدن بطن عمل ) میتونه به رشد روح کمک کنه 
نپرداختن ب امور دنیوی غیر قابل اجراست چون انسان توی دنیا زندگی میکنه نه عالم غیب ولی باید کنترل شده باشه افراط و تفریط توی هرچیزی بده اگر کسی ب وسیله امور دنیوی رشد اجتماعی نداشته باشه دچار مشکلاتی اعم از جهالت میشه ما با قرار گرفتن توی اجتماع و شناختن هویت خودمون از طریق ازمون و خطا رشد میکنیم و راه اصلیمون رو پیدا میکنیم وگرنه هرکس دین پدر خودشو بدون هیچ سوالی ادامه میداد و از جهل هیچوقت بیرون نمیومد

تمام خصیصه های بد انسان جزء مواردیه ک باید کنار گذاشته بشه فقط شکم نیست مسلما این یک مثال هستش . کنترل نفس رو در ست داشتن اصل صحبتهای نویسنده بوده

با ی مسئله دیگه هم مشکل داشتم علاقه داشتن ب کارتون دلیل به رشد نکردن و بچگانه رفتار کردن شخص نیست اون جز سلایق محسوب میشه
با این هم مشکل داشتم ک حتممممما فقط در جوانی میشه تصمیم های بزرگ ( ب نظر نویسنده امور معنوی ) گرفت
انسان هر زمان میتونه تصمیم ب تغیر و رشد و تکامل بگیره دلیل نمیشه چون کسی در جوانی خطا کرد میانسالی نتونه روحشو پرورش بده
این رو زمان و ظرف روحش مشخص میکنه ک کی موقع فراگیری و درک والایی از رشده 
ظرف وجود هر کس متفاوته و با اعمال و نیت های شخص بزرگ میشه 
جوان وقتی میتونه تصمیم درستی در قبال معنویت داشته باشه ک درک درستی ازش کسب کنه و اون ب میزان جستجوی خودش از راه درست هست


در کل کتاب پراکنده بود برای کسی ک با اسم تصمیم بزرگ این کتاب رو میخونه
نمیتونه واقعا هیچگونه تصمیمی بر اساس صحبتهای گفته شده بکنه
فقط مقداری از عالم عیب و میزان اهمیت روح بیان شده ک اگر خواننده توجهش جلب بشه میتونه تحقیقات بیشتری دربارش بکنه و بتونه بنابر تحقیقاتش تصمیمی بگیره


با تشکر از هممممگی

[rezaKy]

من امروز ۴۰ صفه از این کتابو خوندم تا سرِ "من کو" ...یه سوال اساسی دارم. اگه هدفمون آخرت باشه، اگر رسیدیم به آخرت و ازش به سلامت رد شدیم، بعد قاعدتا بهشت هست دیگه. حالا بریم بهشت که چی بشه؟ اونجا تا ابد و پایان ناپذیر بخوریم و بیاشامیم؟ آیا این همون یکنواختی و کرختی ای نیس که از ویژگیای انسان بی هدف توی این کتاب شمرده شده‌؟

[rezaKy]

درباره کتاب جوان و تصمیم بزرگ
قاطی شدن حقیقتهای اثبات شده با نظریه های نویسنده ک مشخص نیست چقدر میتونه صحت داشته باشه کتاب رو دچار ضعف کرده

من با شما موافقم چیکا خانوم‌.. نویسنده کلی گویی کرده و راه و روشی که مد نظرش بوده برای تعالی بشر، باز نکروه و فقط بصورت سر بسته گفته که راه شریعت. من بدتر گیج شدم و نفهمیدم میخاد چی رو برامون جا بندازه.
فرضیاتش که کنکور هدف هست ولی نباید اصل زندگی باشه اشتباهه چون موفقیت به هر شکلی میتونه روح آدم رو شاد کنه. به نظر من دین هدف نیس یه ابزاره. یا بهتره بگیم بال اصن.

[قاصدک]

سلام

تا اینجا یه 20 صفحه ایش خوندم و خیلی چیز یاد گرفتم .

تا اینچا که فکر میکردم انتخاب های بزرگ همین تحصیلات و اینا هست .. مثلا دکتری دیگه تهشه ... مدرک آیلتس دیگه وای ..
ولی تا اینجا بهم گفت که اینا نیست ...

میخوام بقیشو بخونم ببینم پس چیه این انتخاب بزرگ ...

[عاشق فاطمه زهرا]

من نزدیک چهل صفحه خوندم.
سلام به نظر من هم کتاب ، قوی نیست. از لحاظ متن و ساختار و ...
فکر می کنم چون کتاب از اول سخنرانی بوده که تبدیل به متن شده ، این طوری شده.
توی سخنرانی ، طرف با لحنش خیلی چیز ها رو می تونه برسونه.
یه جاهایی رو آروم بگه ، یه جاهایی رو بلند تر و هیجانی تر. طوری که مطلب به خورد مخاطب بره.

اما نوشتار این طور نیست. نیازه که مثل های بیشتری زده بشه ، مطلب باز تر بشه ، نوشتار ظریف تر باشه.
یعنی هر کاری که سخنران انجام می ده در غالب کتاب.

کتاب های دکتر شریعتی این طوری هستند. حتی اگر از لحاظ استدلالی ضعیف باشه حرفش ، از لحاظ ادبی اینقدر قوی هست که شما قبولش کنی.
این کتاب ولی ، نه استدلال قوی ای آورده ، نه از لحاظ ادبی قوی بوده.
شرمنده دیگه

البته خیلی از نتیجه گیری هاش رو من خودم به شخصه قبول دارم.

خب واقعا موفقیت های این دنیایی من رو راضی نمی کنه.
حالا کنکور رو که ما رد کردیم ، الان دکتری می خونیم.
ولی کلا فرض کن ازدواج کردیم و خونه و ماشین و ...
مطمئنا سختی ها بیشتر می شه که کمتر نمی شه.

نمی دونم شاید ده میلیارد توی حسابم بریزن شاد بشم. اما خب تهش چیه؟ مرگه دیگه. از مرگ که نمی شه فرار کرد.

اما این که ایشون به سرعت جواب می دن که شریعت ، خب قابل قبول نیست.
شاید یه نفر بگه ، خب من سعی می کنم با عقل خودم جلو برم. این طوری بهتره.
اصلا بر فرض شریعت ، خب چه شریعتی؟ چرا بودایی نه؟‌مسیحیت نه؟ چرا اسلام؟
بعدش ،‌ اگر بر فرض محال قیامتی نباشه که این کار می شه گول زدن خودمون.
پس اول باید یه نفر قیامت رو قبول کنه.

این قابل قبوله که بگین ، شما بیا یه درصد احتمال بده جهنم باشه ،‌ اون وقت ایمان بیار. این حرف منطقیه. اما حرف ایشون نه.

من خودم قبول دارم که شریعت پاسخ این سواله ، اما باید بیشتر براش دلیل آورد.

کلا کتاب خوبیه ،‌ از این نظر که آدم رو به فکر بیاندازه.
و انصافا نمی شه انتظار داشت آدم با ۸۰ صفحه کتاب خوندن که شاید دو سه ساعت وقت بگیره ، زندگیش عوض بشه.

[nobody31]

سلام به دوستان عزیزم و فرهیختگان محترم کانون ( در واقع دارم به نحو غیرمستقیم تبلیغ میکنم مطالعه گروهی رو و هنونه میدم زیر بغلتون تا بیشتر بیاین اینجا  )

همین ابتدا تشکر میکنم از همه ی دوستانی که تاکنون باخبر شدم (از اعلام ها و اظهارات شون ) در این برنامه شرکت کردند :

1. روزبه جان که رئیس انجمنمونه
2. بانو کویین
3. رضوانه خانم
4. چیکابانو  
5. rezaky محترم
6. قاصدک جان
7. عاشق عزیز
8. خودم 


دوستان یه نکته بگم :

ما همین که باهمدیگه متعهد میشیم به مطالعه ی یک کتاب اهتمام کنیم ، خودش یه امتیاز و یه تجربه و یه آورده ی معرفتیه برامون ... اما اگه بخوایم این توشه رو مضاعف و شاید هم بیشتر بکنیم ، با گفتگو و برخوردار کردن همدیگه از برداشت ها و فهم ها مون از اون کتاب موردنظر بهش نائل خواهیم شد.
و برای شکل گرفتن یک گفتگوی مطلوب ، طرف های بحث باید ظرفیت نقد داشته باشند ، باید بتونند از زاویه های مختلف به مسأله نگاه کنند ، باید بتونند خودشون رو جای طرف بحث بذارند و بتونند درک کنند اون  طرف رو و در نهایت با شنیدن تمامی صحبت ها ، نظرخودشون رو اختیار کنند ...
پس خوبه که در حین گفتگو مقداری انعطاف داشته باشیم و بیشتر از اینکه به دنبال درست بودن فهم خودمون و به کرسی نشوندن اون باشیم ، به دنبال حقیقت مطلب باشیم فارغ از اینکه قائل اون چه کسیه !
این تذکرات برای همه است ، مخصوصا خودم که بیشتر از همه بهش احتیاج دارم و ازتون میخوام که اگه از این چارچوب خارج شدم بهم تذکر بدین ...  

و اما بعد ، من اولش به روزبه گفته بودم  ، خودم میخوام با رویکرد انتقادی به این کتاب بپردازم ، اما ماشالله وقتی روحیه ی نقادانه و تحلیلی دوستان رو دیدم ، نویسنده رو مظلوم یافتم و برآن شدم تا فعلا موضع مقابل رو اتخاذ کنم ، تا کمی بیشتر گفتگو شکل بگیره ، ضمن اینکه در بعضی موارد واقعا لزوم تذکر رو احساس کردم.

خب فعلا از اشکال روزبه جان به کتاب شروع می کنم ، تا بعدا به حساب بقیه تون برسم 

داشتم کتاب رو میخوندم و به اینجاش رسیدم 


به نظرم این مغالطه اس  
نویسنده بر اساس یه فرض اشتباه، اومده یه موضوع دیگه رو ثابت کرده  
اولا دانشمندای زیست شناسی، احتمالا هیچکدومشون اینو نگفتن و اگه گفته باشن هم منظورشون مثل نویسنده نبوده 
حقیقت اینه که قسمتهایی از بدن ما اصلا تغییر نمیکنن... من جمله مغز 
قبل این ، نویسنده میگه که شما با از دست دادن یه دست یا یه پا، احساس نمیکنید که " من" تغییر کرده باشم... یعنی همون روحیات و احساسات رو دارین و نتیجه این شده که روح مستقل از جسمه.... حالا سوال!
اگه قسمت های خاصی از مغز که جزئی از جسم محسوب میشه، آسیب ببینه، بازم همون حس رو نسبت به "من" داریم؟!
و اگه بخوام جواب بدم، عملا خیر
مثال میزنم، کسی که آلزایمر میگیره، خب علت فراموشیش تحلیل رفتن قسمتهایی مغزشه(جسم) ... خب آیا فرد همون حسی رو نسبت به " من" داره که قبل بیماریش داشت؟... فردی که ممکنه اسم خودش رو هم فراموش کنه؟!
پس میبینم که عملا تغییر در جسم باعث تغییر در روح شده  
کی میتونه اینو رد کنه؟!  

پ.ن: سوالایی که میپرسیم و حرفایی که میزنیم ،لزوما نظر خودمون نیستن... فقط چیزهایی هستن که ممکنه به ذهن برسه

من سوال رو جمع و جور میکنم و دوباره میپرسم  
کتاب میگه : چون جسم متغیره و درک ما از خودمون ثابت، پس وقتی میگیم "من" منظور روحه نه جسم
و برای اثبات اینکه روح و جسم از هم مستقل هستن، میگه اگه شما دستتون که قسمتی از جسم تونه رو از دست بدین، تصورتون نسبت به خودتون تغییر نمیکنه
مثلا اگه قبلش خودت رو با عنوان قلی میشناختی که غذای مورد علاقه اش آبگوشته، بعد از قطع دست هم همچنان خودت رو قلی میدونی و آبگوشت رو دوس داری
یعنی تغییری که تو جسمت ایجاد شده، نمیتونه روح رو تحت تاثیر قرار بده
من سه تا مثال زدم که جسم تغییر میکنه و ظاهرا روح هم دچار تغییر میشه
1-آلزایمر
2- برداشتن هیپوکامپ
3- افسردگی
و فک میکنم مثال افسردگی واسه همه قابل درک تر باشه
مگه توی افسردگی ، روح نیست که غمگین و افسرده میشه؟!
پس چطوره که یه قرص میتونه افسردگی رو بهبود بده؟ قرص میتونه روی روح اثر بذاره؟!! 

ضمن تشکر از نقد خوب و ظریف روزبه جان ، نکاتی رو لازمه عرض کنم :

1. روزبه جان اینکه زیست شناسان وجود چنین اتفاقی رو منکر شدند رو تا الان نشنیدم ، و ازونجایی که این استدلال معمولا یکی از استدلال های رایج در اثبات بعد روحانی ما هستش (و در کتاب های دینی ما در مدارس هم معمولا بهش اشاره میشه ، همونطور که خودتم زیرپوستی فک کنم یه اشاره ای بهش داشتی )، خیلی خوشحال میشم اگه این انکار زیست شناسان رو برامون مستند بیاری ، تا از این به بعد حواسمون به این استدلال باشه و به عبارتی بکوبونیمش به دیوار   

2. سه تا مثالی که در اینجا روزبه آورده ، به طور قطع یه چیز رو اثبات میکنه و اونم اینه که جسم بر روح تأثیر میذاره و نویسنده منکر این نبوده ، بلکه در جاهایی از کتاب به این تأثیر از ناحیه ی هر دوطرف بر همدیگه اشاره کرده  ، مثلا عنوان بخش سوم کتاب دقیقا به این اثر جسم بر روح اشاره داره (تآثیر حرکات ورزشی بر روح) ... پس اگه خوب دقت کنیم ، نویسنده به ما نمیگه که روح و جسم کاملا از هم مستقل هستند و هیچ ارتباطی باهمدیگه ندارند ، بلکه خودش به این رابطه ی دوطرفه ی جسم و روح در طول کتاب چندبار اشاره میکنه . لذا مثال های داداش روزبه فقط یه چیز رو به ما اثبات می کنند و اون هم اثرپذیری روح از جسم هستش که خود نویسنده باهاش موافقه ، اما این سه مثال به ما اثبات نمیکنه که چیزی به نام روح وجود نداره و ما فقط از بعد جسمانی ساخته شدیم. (لطفا دقیق بخونید ، تا متوجه منظورم بشید) برای همین هم این سه تا مثال نمی تونند ناقض ادعای نویسنده ، یعنی اثبات «من» ، «نفس» ، «روح»  یا همون بعد دوم ما باشند.
 چرا که نویسنده با تمسک به اون استدلال زیست شناسانه و همینطور استدلال خواب و جداشدن روح از بدن و همینطور استناد به آیات و روایات ، نشون میده که ما دارای یک بعد روحانی هستیم که اصالت وجود ما به اون بعد ماست ، ضمن اینکه بدن هم به عنوان ابزار و مرکب روح ، جایگاه خودش رو داره و مطمئنا بر روح اثر میگذاره ، اما شما نمیتونید از اینکه چون گاهی اوقات تغییر در بدن تغییر در روح رو موجب میشه ، پس نتیجه بگیرید که روحی در کار نیست و ما همون جسم هستیم.

نمیدونم چقدر تونستم خوب توضیح بدم ، فعلا انرژی ندارم دیگه بقیه اش باشه برای بعد 

[Mojтaba ρiloт]

سلام
آقا اینجا چه خبره؟
نیومده بودم اینور
لطفا یه کتاب برای کنترل خشم بهم معرفی کنین

کتاب چگونه سیاس باشیمم داشتین بگین
مرسی

سلام دوست خوبم 
من این کتاب رو مطالعه کردم 
کتاب نمي گذارم کسي اعصابم را به هم بريزد اثر آلبرت اليس

این کتاب و کتاب قبلی ای که تو پست قبلم معرفی کردم کتاب های خوبی هستن که ترجمه خوبی هم شدن 
فقط می طلبه خوب تمرین کنی

[chika]

راهنمای دلاور نور
اثر پائولو کوییلو
این کتاب مجموعه‌ای از قطعاتی فلسفی است که خوانندگان را دعوت می‌کند رویاهای خود را تحقق بخشند، از احتمالات و اتفاقات زندگی با روی خود استقبال کنند و برای دیدن تقدیر منحصر به فرد خود سر را بالا بگیرند. «پائولو کوئیلو» با شیوة تقلیدناپذیر خود به تک تک خوانندگانش در پیدا کردن دلاور نور درون خود کمک می‌کند. راهنمای دلاور نور به نوعی راهنمای ساختن یک شخصیت تازه از خویشتن است.
رزم آور نور یک انسان عادی است. هرکسی می تواند رزم آور نور باشد. کافی است نبرد نیک را بشناسد و مطابق آیین، مبارزه زندگی اش را در پیش بگیرد. این کتاب آیین رزم آور نور را برای همگان می گشاید. کتاب راهنمای رزم آور نور مشتمل بر مجموعه ای از اندیشه های فلسفی و قصه هایی است که قلب سالکان را در هرجای دنیا به وجد می آورد. رزم آور نور روزگارش را به ایفای نقشی که دیگران برایش در نظر گرفته اند، نمی گذراند. رزم آور نور وقتش را با توجه به تحریکات دیگران تلف نمی کند، او سرنوشتی دارد که باید تحقق ببخشد. رزم آور نور نقص های خودش را می شناسد، اما فضایلش را هم می شناسد. او همیشه بهترین تلاشش را می کند و از دیگران هم همین انتظار را دارد. کتاب راهنمای رزم آور نور دعوتی است برای همه ما، تا رویایمان را زندگی کنیم، عدم قطعیت را در آغوش بکشیم، و به استقبال سرنوشت یگانه مان برویم. پائولو کوئلیو با سبک منحصر به فردش به ما کمک می کند تا رزم آور نور درونمان را کشف کنیم، راهی راه رزم آور شویم، کسی که قدردان زنده بودنش است، شکست را می پذیرد و می خواهد همانی باشد که خودش می خواهد.

[آرمین]

سلام
من هم کتاب «جوان و انتخاب بزرگ» رو خوندم.

خب همون طور که دوستان اشاره کردن ظاهرا از یک سخنرانی تبدیل به کتاب شده.
نمیشه انتظار داشت که از یه کتاب با چنین حجمی کسی راه و روش رستگاری رو فرا بگیره.

در بهترین حالت تلنگری می تونه بزنه به چند نکته ای که ذهن رو درگیر کنه.
برای بیشتر دونستن و بهتر فهمیدن احتمالا باید سایر کتاب های استاد طاهرزاده رو مطالعه کرد.

من فکر می کنم کتابی که به 3 بخش تقسیم شده بود، این 3 نکته رو می خواست اشاره کنه:

1- در انتخاب های زندگی، دوراندیش باشیم و به جای انتخاب های دنیوی، انتخاب های اخروی داشته باشیم.
2- اصل وجود ما روح ماست. اگه می خوایم فکری به حال خودمون کنیم، فکری به حال روح کنیم و نه جسم.
3- این جسم ماست که باید در خدمت و تحت سلطه ی روح باشه و نه روح تحت سیطره ی جسم.

و اگر مثال ها یا چیز دیگه ای هم تو کتاب بود، برای بسط دادن همین موضوعات بود
که البته گاهاً همون مثال ها به جای اینکه بهتر مطلب رو تفهیم کنه باعث تردید در اصل محتوا شده بود. 
(حالا یا به خاطر دانش کم ما یا به دلیل ناتوانی قدرت انتقال نگارنده )

در کل خوشحالم از خوندن این کتاب و اونچه که یاد گرفتم. 

پ.ن:
1- خوبه که به عنوان تمرین سعی کنیم هر کتابی که می خونیم، اون رو در یکی دو جمله خلاصه کنیم.
این یکی دو جمله نشون دهنده ی بهره ی ما از کتاب هست و بعدها با خوندن همین یکی دو جمله کل کتاب رو می تونیم به یاد بیاریم. 

2- خیلی خوبه که قبل از پیدا کردن دلایل نقض یک مطلب به مصداق های درست اون مطلب فکر کنیم
و با پرداختن به جزئیات از اصل موضوع جا نمونیم.

طبیعتا همه ی اون چه که در یک کتاب نوشته میشه، نسخه ی ما نیست.
صرفا توصیه های پراکنده و مطالبی کلی برای عموم انسان هاست.
چه بسا رعایت دقیق و واو به واو اون ها ما رو از مسیر درستی که پیش می رفتیم، گمراه کنه. 

[chika]

آرمین

طبیعتا همه ی اون چه که در یک کتاب نوشته میشه، نسخه ی ما نیست.
صرفا توصیه های پراکنده و مطالبی کلی برای عموم انسان هاست.
چه بسا رعایت دقیق و واو به واو اون ها ما رو از مسیر درستی که پیش می رفتیم، گمراه کنه. 

تمام صحبتتون عالی بود 
ولی این یه قسمت خیلی خیلی خوب بود 
ممنونم ازتون 
یه عادت بدی که جدیدا پیدا کردم توی این 6 ماه اخیر دنبال نقص بیشتر هستم تا چیزایی که باید باشم 
خودمو دارم دعوا   میکنم تا خوب شم

[آرمین]

ممنون چیکا خانم.

من خودم واقعا با یک سری مثال های کتاب مشکل دارم.
مثل مثالی که در مورد قطع شدن دست و توصیه ی پیامبر بود. (واقعا جاش اینجا نیست و واسه هر کسی هم نیست. اینکه نتیجه گیری اشتباه از این مثال بشه به مراتب نقش بیشتری از نقش آموزنده بودن این مثال در چنین قالبی داره.)
اما در طرف مقابل مثالی که از جهان پهلوان تختی زده شده بود فوق العاده بود.

این خیلی مهمه که هر چیزی رو از هر جایی دیدیم روی خودمون اعمال نکنیم.
توصیه، توصیه ی خوبی هست اما ممکنه نسخه ی ما نباشه. 

از این ها گذشته دوست دارم به نکته ای اشاره کنم از بخش نخست کتاب:

تو این بخش ممکنه این طور به نظر بیاد که ما انتخاب اخروی انجام میدیم و از دنیا باز می مونیم.
چیزی از لذت های دنیا نصیب مون نمیشه یا بهره ای کمتر از انسان های هوسران و دنیاپرست می بریم.
در صورتی که واقعا این طور نیست.

انتخاب های اخروی، نیازهای دنیوی ما رو از راه درست تامین می کنه.
لذت ها رو به شکل صحیحش به ما می چشونه.

تفاوت اینه که یکی افزایش ثروت رو با پرداخت خمس انجام میده
و دیگری با دزدی

یکی بخشی از مالش رو صدقه میده و لذتی بی حد و حصر از خوشحالی و روی پا ایستادن همنوعش نصیبش میشه
و دیگری با اختلاس و خریدن یه ماشین لوکس و لایی کشیدن تو خیابون ها

یکی خ.ا رو گناه می دونه و زودتر مسیر ازدواجش رو فراهم می کنه و نیاز جنسیش رو با کیفیت کامل از این طریق تامین می کنه
دیگری با خ.ا و روابط یک شبه ای که کاملا سطحیه و هیچ اطمینانی به هیچ چیز نیست

برید زندگی انسان های مومن و باتقوا رو نگاه کنید
و مقایسه اش کنید با انسان هایی که دنیا سرلوحه زندگی شون بوده.

بعد ببینید کدوم زندگی دنیوی بهتری دارن؟
زندگی دنیوی به معنای داشتن حال بهتر، آرامش بیشتر، انسانی توانمندتر، محترم تر، داناتر و غنی تر.
آدم های دور و برشون رو هم نگاه کنید.

بعد خودتون قضاوت کنید برای اینکه از زندگی دنیوی تون رضایت بیشتری داشته باشید، کدوم مدل زندگی رو می پسندید؟
هیچ کاری هم به آخرت نداشته باشید. 

جوابش اون قدرا هم سخت نیست. 

[روزبه]

خیلی خوشحال میشم اگه این انکار زیست شناسان رو برامون مستند بیاری ، تا از این به بعد حواسمون به این استدلال باشه و به عبارتی بکوبونیمش به دیوار 

البته نوید جان، شما که فلسفه خوندی، میدونی که من لازم نیست واسه انکارش دلیل بیارم، شما( یا مثلا نویسنده) باید واسه اثباتش دلیل بیاری
مدعی باید دلیل بیاره دیگه 
اما بعد
ممنون از همه دوستانی که وقت گذاشتن و کتاب رو خوندن
نقد ها و نظرات خیلی خوب بود  
امیدوارم همینطوری بمونه
نقد های دوستان قطعا کمک کننده اس واسه نتیجه گیری در مورد کتاب، اما نتیجه اصلی رو " تو" باید بگیری
آره... تو رو میگیم... خودِ خودت  
چیزی یاد گرفتی از کتاب؟ اصن چیزی ازش یادت مونده؟
بگذریم  
کتاب بعدی هم به زودی معرفی میشه

[nobody31]

لیست به روز شده ی فرهیختگان جمعی مطالعه کن تا این لحظه :

1. روزبه جان که رئیس انجمنمونه  
2. بانو کویین  
3. رضوانه خانم  
4. چیکابانو  
5. rezaky محترم  
6. قاصدک جان  
7. عاشق عزیز  
8. آرمین بزرگ همه 
9. خودم   

جمع بندی آرمین جان ، عالی بود ... من دیگه حرفی ندارم   

همونطور که اشاره شد این کتاب ، پیاده شده ی سخنرانی های استاد طاهرزاده (از این به بعد میشه استاد برامون ، چون یه چیزایی ازش آموختیم ) در جمع جوانان هست (مقدمه ، صفحه ی 7) و البته در ابتدای بخش دوم کتاب (صفحه 47) جمع مخاطب ، تعدادی از نوجوانان خطاب می شوند که ازهمون مثالی که بحث رو باهاش شروع میکنند هم قشنگ معلومه ... خب حجم این کتابچه   همش هشتاد صفحه بود و خود نویسنده یا بهتر بگم سخنران ، نه ببخشید ویراستار در پاورقی پایان بخش دوم (صفحه 60) به الباقی کتب پیشنهادی برای گام های بعدی مباحث اشاره میکنه ، بدین شرح :


«کتابهاي « آشتی با خدا از طریق آشتی با خود راستین » و « ده نکته از معرفت نفس » ،  « خویشتن پنهان » از همین مولف و کتاب « شرح معرفت النفس از حجت الاسلام صمدي آملی » براي خودشناسی مفیدند. »

بذارید بهتر بگم براتون ، ایشون در انتهای بخش دوم (یعنی قبل همین پاورقی) یه جورایی با زبون بی زبونی جایگاه مباحث رو توضیح میدن :


«در این جلسه ما میخواستیم که با شما عزیزان صحبتی دوستانه در رابطه با شناخت « من » داشته باشیم و در این قدم اول با هم به این سؤال فکر کنیم که « من کو!؟ »  تا از این طریق پنجره اي به سوي « شناخت خود حقیقی » گشوده باشیم. امید است که قدمهاي بعدي را شما بتوانید به لطف الهی با استفاده از کتابهایی که در رابطه با خودشناسی یا معرفت نفس نوشته شده، بردارید. »


خلاصه اونایی که دنبال راه حل می گشتند ، قدم های بعدی رو با ما دنبال کنند.

پیشنهاد من برای کتاب بعدی « آشتی با خدا از طریق آشتی با خود راستین » هستش ، البته نمی دونم باید نظرات موافق شماها رو هم بپرسیم یا اینکه خیلی مهم نیس و تیم هندلینگ کتابخونه تصمیم میگیره ، روزبه جون تصمیم با خودت 

[روزبه]

پیشنهاد من برای کتاب بعدی « آشتی با خدا از طریق آشتی با خود راستین » هستش ، البته نمی دونم باید نظرات موافق شماها رو هم بپرسیم یا اینکه خیلی مهم نیس و تیم هندلینگ کتابخونه تصمیم میگیره ، روزبه جون تصمیم با خودت 

خب... منم نظرم اینه که به استاد طاهرزاده فرصت بیشتری بدیم
چون بحث های ایشون در غالب یک مجموعه کتابه و مطالب به نوعی پیوسته و در ضمن هم دیگه هستن
فعلا همین مسیر رو ادامه بدیم... شاید به چیزای جالب تری رسیدیم
نوید جان
لینک کتاب دوم با تو