1394 شهريور 25، 20:01
برای سلامتی این بلبل اهل بیت که شش سال هست روی تخت بیمارستانه، حمد شفا بخونیم.
http://www.aparat.com/v/bOHin
برای سلامتی این بلبل اهل بیت که شش سال هست روی تخت بیمارستانه، حمد شفا بخونیم.
http://www.aparat.com/v/bOHin
1394 شهريور 25، 20:26
(1394 شهريور 25، 19:58)عاشق فاطمه زهرا نوشته است: مخلص داداش نمی دانم که احتمالا از دکل اومده اینجا.
و همچین مخلص داداش علیرضا همچنین.
سلام محمد عزیز
خیلی مخلصیم!
هاها، گفتگوهای پسرونه
دخترام این جوری می گن؟!
یعنی لِه لِه م.
این بار سخت گذشت.
خیلی استرس به م وارد شد
![[تصویر: tree.jpg]](http://www.idonno.persiangig.com/image/tree.jpg)
خُنُک آن قماربازی که بباخت آن چه بودش *** بِنَماند هیچ ش الا، هوس قمار دیگر
" مولوی "
این بار، بی تاریخ؛
خسته ام،
آن همه روزها که قرار بود شروع ی باشند ...
![[تصویر: 05_blue.png]](http://www.ktark.com/05_blue.png){kind=small}
1394 شهريور 25، 20:35
درود شونصد درود
اسم ما اورده شد و مثل جن ظاهر شدیم
عاشق عزیز ما کوچیکتیم فدایی داری
نمیدانم جان خدا تره قوت هاده
من و تو تفاهم زیادی داریم تو زمینه له له بودن خخخ
الان داشتم تورو تصور میکردم
گفتم احتمالا رو تخت تو اتاقت نشستی
ولی دوست دارم اینجوری تصورت کنم که رو عرشه کشتی نشستی رو صندلی راحتی ازینا
:
http://moblfaryazan.ir/wp-content/upload...hair-6.jpg
همین کلاه تو عکس رو سرته استکان چایی تو دستت و داری به افق مینگری و اسمون رو دید میزنی
تو فکر اینکه کی میشه برگردم خونه چجوری به خانوادم بگم تو فکر این باشن برام زن بستونن
من بهت اینو پیشنهاد میدم سر سفره شام تریب فیلم ایران قدیمی بگو از تنها بودن خستم دیگه یواش یواش وقتشه که برا خودتون دنبال عروس باشین و زن بستونین برام تا چند تا نوه براتون بیارم دورو برتون باشه
.gif "Khansariha (121)")
آثار هنری به دو دلیل ارزشمندند، اول اینکه توسط استادان به وجود آمده اند. دوم اینکه تعدادشان کم است .شما گنج پر ارزشی هستید، زیرا توسط بزرگترین استاد خلق شده اید و فقط یکی هستید. 
1394 شهريور 25، 20:55
اون طرف تر صدای لوله حفاری می آید و این لوله هه هی بالا و پایین می ره.
نمی دانم رو صندلی نشسته داره چایی می خوره.
به قول خودش : ها ها.
نه دیگه ، وقتش شده ، می گم نظرتون چیه بریم زن بستونیم؟
25 درصدش که خودمونیم حله ، می مونه 75 درصد.
عاشق شما دوغِتِ بنوش
1394 شهريور 25، 21:37
بعدا تعریف میکنم...
الان دیگه بدنم داغونه...ولی زندم...
خیلی مراقب خودتون باشید
1394 شهريور 25، 22:37
---------
امروز ساعت 4 بعد از ظهر بود که راه افتادم برم پیش یکی از بچه ها که با دوچرخه بریم کوه...
15 کیلومتر رفتم تا رسیدم به خونشون...همه چیز عادی بود...سریع راه افتادیم بریم بالا!
من از کوههای اونجا چیزی نمیدونم...
حدود 30 کیلومتر یه سر توی یه جاده ی خاکی رفتیم..خیلی خوش گذشت...یکم نشستیم کنار یه سد کوچولو البته اب نداشت...
همه جا ساکت...کلی کوه رو رد کرده بودیم توی این 30 کیلومتر و یه نفر هم اونجا نبود...گشنمم شده بود به جز اب چیزی باهام نبود!
بعد اومدیم برگردیم...سرپایینی بود و رفتیم از همون راهی که اومدیم...یه مقدار اومدیم دیدیم انگار که راه عوض شده باشه!
دوتامون شاخ دراورده بودیم...چندین کیلومتر مسیر رو بالا پایین کردیم اما انگار همه چیز عوض شده بود! ساعت 6 شده بود و خورشید هم میخواست
کم کم بای بای کنه!
هی فکر کردیم چکار کنیم چکار نکنیم دیدم راهی نداریم...رفتم بالای یه تپه ی بلند تا شاید ازون بالا یه چیزایی ببینم ولی تا چشم کار میکرد تپه و کوه
و صخره بود...
اومدم گفتم یه راه داریم اونم اینه که بریم زیر یکی ازین دکلای برق که صداش کمتره! یعنی افت ولتاژ انجام شده و برقش قراره بره به یه شهری چیزی
با ستاره ی شمالی هم جهت جنوب رو پیدا کردم راه افتادیم به سمت جنوب(یعنی شهری که ازش اومدیم)
ولی سر راهمون یه سری کوه خیلی بدجور و بلند وجود داشت که نگاش میکردی دست و پات شل میشد!
از مجراهای اب رفتیم سمت پای کوهه هوا هم دیگه کم کم تاریک میشد تا رسیدیم پای کوهه هوا تاریک شده بود!
اصلا معلوم نبود کجا گیر افتادیم توی تاریکی و با نور ماه میرفتیم بالا...
گوشی هم انتن نداشت! اگه انتن هم داشت باید به کی زنگ میزدیم؟ واقعا 4 نفر دیگه وسط شب میومدن اونجا اونا هم گم میشدن!
از طرفی نگرانی بقیه خیلی بده....
فقط خدا خدا میکردم پشت اون کوه بلنده یه نوری از شهر ببینیم....اگه هیچی نمیدیدیم یعنی تموم بود کارمون...
باد و رعد و برق هم شروع شد...
به سختی سربالایی هارو میرفتیم دوچرخه هامونم به زور میبردیم! خیلی به فکرمون میزد که همونجا ولش کنیم فقط خودمونو نجات بدیم..اگه ولش
میکردیم عملا از دست میدادیمشون! اینقدر جای شوتی بود
(جدی ترین مسایل رو هم باشوخی میگم!)2 متر میرفتیم بالا 1 ونیم متر فقط به سمت پایین لیز میخوردیم!
با جون کندن رفتیم بالا! هرچی میرفتیم بالاتر امید منم کمتر میشد...قلبم تند میزد میگفتم دیگه کارمون تمومه!
میگن پایان شب سیه سپید است! منم اونجا اعتقاد داشتم که اگه بتونیم برسیم بالای کوه همه چیز درست میشه...
ابمون هم تموم شده بود داشتیم میمردیم!
با خزیدن و کشیدن دوچرخه ی نازنینم خودمو شوت کردم بالای کوه!
دیدم بعله چراغای شهر دیده میشن...
انگار دنیارو بهمون داده بودن... بعد از 80 کیلومتر کوه نوردی و جون کندن یه نور امیدی رو داشتیم میدیدم.....پریدیم بغل هم...
واقعا جون تازه ایی گرفتیم...
مقدار زیادی از زیر دکل برق و کابلاش دانهیل اومدیم تا رسیدیم به شهر...
خدارو صد هزار بار شکر...
لحظاتی رو میدیدم که هیچ بنی بشری حتی با هلیکوپتر هم نتونن پیدامون کنن...چون نه ما وسیله ی علامت دادن داشتیم نه کسی حاضر بود بیاد
دنبالمون و اصلا نمیدونستن باید کجارو بگردن...
چندین بار فقط نشستیم روحمون استراحت کنه! به هم امید میدادیم که اره اینقد میریم سمت جنوب تا برسیم!( من جهت جنوب هم بهش شک داشتم!)
ساعت 10 رسیدیم پایین و بدبختی تموم شد.... باد و طوفان و بارون هم شروع شده بود...اگه اون بالا نمیتونستیم کاری کنیم معلوم نبود چی میشد!
صدهزار بار خداروشکر...
میدونم که این کار کاره خدا بود...اون راه گم کردن اولش اینقدری عجیب بود که با هیچی نمیشد توضیحش داد! انگار یه تیکه از جاده خاکی حذف شده بود!
چقدر نوشتم!
خیلی مراقب خودتون باشید...
یه دنیا دوستون دارم...
1394 شهريور 25، 22:52
لِه تیم!
آقا این چیزای لاکشری چیه دیگه: تخت، صندلی راحتی، اتاق ش!
ما فقط وقتی دکل رو می کشند جابه جا می کنند،
می ریم رو عرشه و حال.
باقی وقت ها می شه،
ما رو این جوری تصور کرد:
توی dog house دکل،
کنار حفار،
و لوله ی حفاری که می چرخه.
هر وقت لوله نچرخه و بالا پایین نشه،
به خاطر ریزش دیوار چاه،
قلب ما هم وامیسته
یه سازند هست به اسم "کژدمی"
این قدر ریخت و لوله گیر کرد و آزاد شد و نشد،
آخر هم نذاشت ازش رد بشیم،
اسم ش واقعن بهش می خوره.
محمد، اینا رو جایگزین کن
یه چیز هم بگم از دگرگونی ها،
دیشب تو کشتی که نشسته بودیم بیایم خشکی،
چند نفر خواستند روی تلویزیون سالن کشتی، فیلم پخش کنند.
حالا تو سالن هم ده پونزده نفر نشستند.
می گفتند صحنه های خوبی داره، من فکر می کردم شوخی می کنند.
دو تا فیلم گذاشتند ...
همه کنار هم نشسته بودند و راحت می دیدند.
خوشم نیومد،
زدم بیرون،
یه ساعتی رو عرشه موندم،
کهکشان راه شیری هم معلوم نبود
خُنُک آن قماربازی که بباخت آن چه بودش *** بِنَماند هیچ ش الا، هوس قمار دیگر
" مولوی "
این بار، بی تاریخ؛
خسته ام،
آن همه روزها که قرار بود شروع ی باشند ...
1394 شهريور 26، 14:32
برای اعلام برنده
تنها به یک رای تو نیازداره
اینجا رو میگم
یا علی
1394 شهريور 26، 16:51
من از خود می پرسم، شما چطور؟
آیا اعتیاد یک نوع بیماری است؟؟
اعتیاد جنسی چیست؟؟
آیا من یک معتاد جنسی هستم؟؟
چگونه می توانم بفهمم که یک معتاد جنسی هستم؟؟
1394 شهريور 26، 17:09
من از خود می پرسم، شما چطور؟
آیا اعتیاد یک نوع بیماری است؟؟
اعتیاد جنسی چیست؟؟
آیا من یک معتاد جنسی هستم؟؟
چگونه می توانم بفهمم که یک معتاد جنسی هستم؟؟
1394 شهريور 26، 17:24
بنده باز تاپیک اختصاصیم رو آپ نمودم (چه کلاسی ام میزارم
)بفرمایید منتظر نظراتتون هستم به شدت
http://www.ktark.com/Thread-%D8%AD%D8%AC...#pid376292
خوشا باران و وصف بی مثالش
1394 شهريور 26، 17:30
فردا اولین جمعه ماه ذی الحجه هست
بیاین با هم نماز شب بخونیم
هر کی میخونه دستاش بالاااااااااااااااااا
.gif "Khansariha (48)")
خوشا باران و وصف بی مثالش