به نام خدا
پیام بهبودی
اغلب ما افرادی هستیم که به قرار دادن همه تخم مرغهای خود در یک سبد عادت کرده ایم. بسیاری از ما نوع شهوترانی دلخواه خود را( خیالپردازی، خودارضایی، چشم چرانی، پورنوگرافی و....) انتخاب کردیم. به آن تکیه کردیم تا هر روز ما را به پایان رساند و زندگی را قابل تحمل سازد. به خودارضایی وفادار بودیم؛ در حقیقت، بدون هیچ بهانه ای خود را به آن پایبند کردیم. سپس شهوترانی به دشمن ما تبدیل شد. تنها چیزی که تا به حال به آن وابسته شده بودیم، به ما خیانت کرد و این خیانت ما را در عجز و ناتوانی تنها گذاشت.
اکنون که خود را به زحمت به مسیر بهبودی رسانده ایم، ممکن است وسوسه شویم برای تأمین نیازهای خود به انسان دیگری تکیه کنیم. ممکن است از اعضای گروه، معشوق یا بهترین دوست خود انتظار این کار را داشته باشیم. اما وابستگی به انسانهای دیگر مخاطره آمیز است. آنها کامل نیستند. ممکن است وقتی به آنها نیاز داریم در تعطیلات و در حال استراحت باشند یا در وضعیت روحی بدی به سر برند.
وابستگی ما باید به نیرویی برتر از خود باشد. هیچ نیروی انسانی نمیتواند سلامت عقل را به ما باز گرداند، از خواست ما و زندگی ما مراقبت کند یا در هنگام نیاز، به طور بی قید و شرط در دسترس باشد و عشق بی شائبه ای داشته باشد. به خداوندی که درک میکنیم اعتماد میکنیم، چراکه این نیرو هیچ وقت ما را نومید نمیکند.