انجمن شبانه روزی

**رامین.** · 1394 دي 25، 18:18

(1394 دي 25، 17:34)می توانم نوشته است: تو عکسا سرچ کردید یا تو متنا؟
خب خدا رو شکر الون خانم هست کمک میکنه

نیست !

نه اینکه نیست . هست ... ولی نیست
همینارو زدم رفت براش
خوبه عکساش ! خیلی هم ضایع نیست ! هان ؟

**می توانم** · 1394 دي 25، 18:22

نه ضایع نیست

**جناب خان :)**

مرسی خانم خداهمراهمونه و داداش رامین 317

**پارادایس**

پیش از آن که واپسین نفس را برآرم

پیش از آن که پرده فرو افتد

پیش از پژمردن آخرین گل

برآنم که زندگی کنم

برآنم که عشق بورزم

برآنم که باشم.

در این جهان ظلمانی

در این روزگار سرشار از فجایع

در این دنیای پر از کینه

نزد کسانی که نیازمند منند

کسانی که نیازمند ایشانم

کسانی که ستایش انگیزند،

تا دریابم

شگفتی کنم

بازشناسم

که ام

که می توانم باشم

که می خواهم باشم،

تا روزها بی ثمر نماند

ساعت ها جان یابد

و لحظه ها گرانبار شود

هنگامی که می خندم

هنگامی که می گریم

هنگامی که لب فرو می بندم

در سفرم به سوی تو

به سوی خود

به سوی خدا

که راهی ست ناشناخته

پُر خار

ناهموار،

راهی که، باری

در آن گام می گذارم

که در آن گام نهاده ام

و سر ِ بازگشت ندارم

بی آن که دیده باشم شکوفایی ِ گل ها را

بی آن که شنیده باشم خروش رودها را

بی آن که به شگفت درآیم از زیبایی ِ حیات.-

اکنون مرگ می تواند

فراز آید

اکنون می توانم به راه افتم

اکنون می توانم بگویم .

که زنده گی کرده ام ...
شاملو

**Queen**

ما ايرانى ها يك ترسى داريم كه همزاد ما است، يعنى از روزى كه بدنيا ميائيم با ما همراه است. و وقتى خارج از كشور ميائيم اين ترس بيشتر به چشم ميايد، و تا مدتى اذيت مان ميكند، بعد كم كم با زندگى در فرهنگ جديد اين ترس برطرف ميشود. اين ترس يك نگرانى كلى از عدم پيشرفت كارها، احتمال وقوع مشكلات و مسائل پيش بينى نشده، بروز ايراد در سيستم كارى، عدم دريافت بموقع نامه هاى مهم، از دست دادن مهلت هاى مهم، كمبود منابع، بدشانسى، و دهها مورد ديگر است. استرس در چهره مان موج ميزند، نكند فلان اتفاق بيفتد، نكند فلان كس در مورد فلان مسئله فلان جور فكر كرده باشد،،، و بيشتر اين ترسها فارغ از منشأهاى روانى درونى ناشى از زندگى در شرايط نابسامان و لرزان فرهنگى-اقتصادى محلى است كه در آن رشد كرده ايم و بزرگ شده ايم.

يكى از كارهايى كه غربى ها كرده اند اين است كه: ترس را بطور كلى از جامعه حدف كرده اند. بچه چهار ساله نميترسد كه اگر در سوپر ماركت دستش خورد به باكس شكلاتها و ريخت كف زمين كسى دعوايش كند، يا اگر روى لبه قفسه ها رفت كسى نگاه بدى به او بكند، همين بچه بزرگ ميشود، بدون احساس گناه. وقتى نوجوان است باب ميلش لباس ميپوشد و مدل مويش را آرايش ميكند، جامعه به بهانه هاى واهى با آدمها درگير نميشود. اين نوجوان رشد ميكند، در دانشگاه هيچ ترسى ندارد، حرفش را و هنرش را ارائه ميدهد، و باز رشد ميكند. ترسى ندارد كه بايد مؤاخذه شود، خودش است، نقش بازى نميكند. عاشق كه ميشود به طرف مقابل ميگويد دوستت دارم، واهمه اى ندارد، اگر فقط بخواهد با او باشد نميگويد دوستت دارم و وانمود نميكند به عشقى كه وجود ندارد. همين دختر يا پسر وارد جامعه ميشود، خودش را نشان ميدهد، مسئوليت ميپذيرد، و وقتى پدر يا مادر شد بچه اش را هم بدون ترس تربيت ميكند.

جامعه اى كه آدمهايش ميترسند جلو نميرود، در جا ميزند. ما اما به بچه ميگوييم: نكن ! اون بالا نرو ! دست نزن ! ندو ! داد نزن ! شوخى نكن ! نگاه نكن ! نوجوان كه ميشود باز به همين شكل، و باز،،، در نتيجه احساس گناه تقويت ميشود، با خودمان فكر ميكنيم ما مقصر هستيم، هميشه اين ترس با ما هست، در خانواده محدود بوده ايم، در مدرسه زده اند توى سرمان، در دانشگاه نگذاشته اند حرفمان را بزنيم، در جامعه مورد توهين و تحقير بوده ايم،،، اين آدمها معلوم است كه رشد نميكنند، اين جامعه معلوم است كه تغيير نميكند.

براى همين است كه با ديدن پليس ميترسيم، انگار خلافى يا جرمى مرتكب شده ايم، موقع سفر انواع دعا و نذر و نياز را بدرقه مان ميكنند انگار قرار است حادثه اى پيش بيايد، در همه كارها استرس داريم، حتى وقتى براى تفريح و خوشگذرانى جايى ميرويم. يك كار معمولى ادارى يا بانكى ميخواهيم انجام دهيم همه اش نگرانيم، نكند به مشكلى برخورم ! و حتى با ترك كشور و ورود به فرهنگ جديد سالها طول ميكشد كه خودت را پيدا كنى، بفهمى كه تو گناهكار نيستى، تو مقصر نبودى، براى حرفهايت، براى عاشقى كردنت، براى نفس كشيدن. تو درست بودى، و خودت قربانى جنگ و تحريم و ركود و،،، همه اينها بوده اى بدون اينكه هيچ تقصيرى داشته باشى
ابوذر مریخ پور

**MeHreKhODaa** · 1394 دي 26، 23:17

برای من حتی یک بار پیش نیومده که من قبل از خواب یا قبل از رفتن به اینترنت یا قبل از این که تنها بشم یا برم حموم دو صفحه قرآن بخونم و بعدش وسوسه بشم .
مجتبی

**جدی** · 1394 دي 27، 1:09

Queenخانم نشون دادي روشنفكري
منم هميشه دوست داشتم كتابي در اين زمينه بنويسم
لب كلامم اينه
تفاوت اموزش و تزريق فرهنگ درست و ارزش هاي انساني
و
ارشاد و تعليم ارزش هاي اسلامي (در يك فرمت خاص يك حزب بنام جمهوري اسلامي)
(كه البته به اين حزب فكري احترام ميذارم)

**پارادایس** · 1394 دي 27، 16:41

سینه خواهم شرحه شرحه از قراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق

**خدا همراهمونه** · 1394 دي 27، 16:44

(1394 دي 27، 16:41)پارادایس نوشته است: سینه خواهم شرحه شرحه از قراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق

پستای مورد داررررر؟ Khansariha (134)

خاک بر سر

**پارادایس** · 1394 دي 27، 18:37

سینه خواهم شرحه شرحه از فراق

مولانا جلال‌الدین محمد بلخی

بشنو از نی چون شکایت می‌کند
از جدایی‌ها حکایت می‌کند

کز نیستان تا مرا ببریده‌اند
در نفیرم مرد و زن نالیده‌اند

سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش

من به هر جمعیتی نالان شدم
جفت بدحالان و خوش‌حالان شدم

هرکسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من

سرّ من از ناله‌ی من دور نیست
لیک چشم و گوش را آن نور نیست

تن ز جان و جان ز تن مستور نیست
لیک کس را دید جان دستور نیست

آتشست این بانگ نای و نیست باد
هر که این آتش ندارد نیست باد

آتش عشقست کاندر نی فتاد
جوشش عشقست کاندر می فتاد

نی حریف هرکه از یاری برید
پرده‌هایش پرده‌های ما درید

همچو نی زهری و تریاقی که دید
همچو نی دمساز و مشتاقی که دید

نی حدیث راه پر خون می‌کند
قصه‌های عشق مجنون می‌کند

محرم این هوش جز بیهوش نیست
مر زبان را مشتری جز گوش نیست

در غم ما روزها بیگاه شد
روزها با سوزها همراه شد

روزها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای آنک چون تو پاک نیست

هر که جز ماهی ز آبش سیر شد
هرکه بی‌روزیست روزش دیر شد

در نیابد حال پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید والسلام

بند بگسل باش آزاد ای پسر
چند باشی بند سیم و بند زر

گر بریزی بحر را در کوزه‌ای
چند گنجد قسمت یک روزه‌ای

**نمیدانم** · 1394 دي 27، 18:55

همیشه فکر می کنم-لزومن هم صد در صد صحیح نیست-،
که سه تا دسته هستند،
که نباید زیادی تحویل شون گرفت:
بازیگرها،
خواننده ها و
و ورزشکاران.

اصولن کاری رو از پیش نمی برند،
فقط برای سرگرمی جامعه هستند.
و فقط باید در همین حدِ سرگرمی بمانند.

کاش یه واژه ی دیگه ای بود برای بازیگرها و خواننده ها،
و اینا داخل "هنرمندان" نبودند.
بگذریم از استثناهایی چون انتظامی، پرستویی، شجریان ها و ...

اخیرن هم که با رشد و نفوذ شبکه های اجتماعی،
بازار اینا گرم تر شده.
ایران رو هم دارند گند می زنند مثل اون ور.
celebrity بازی و fool کردن مردم.
فلان بازیگر چی پوشید، چی خورد، چی گفت ...
فیلم منتشر شده از جشن تولد بچه ی فلان بازیگر! [قبلنا یه آیکن استفراغ ی هم داشتیم! Hanghead

]
به من چه که اونا چه غلطی می کنند!؟

چه قدر هم خودشون رو تحویل می گیرند و فکر می کنند منشا چیزی هستند در جامعه.
ببینید اینجا رو
واکنش حضرات به اجرای برجام!!! 4chsmu1

آدم خنده ش می گیره.

بدتر از این ها،
فوتبالیست ها هستند،
که به قول خودشون از زمین های خاکی اومدند و یه باری پولدار می شوند،
و فکر می کنند کسی هستند.

هـِـیـــ ...
ایرانی که رو به ویرانی ست!