به نام خدا
مدتهاس به این نکته رسیدم که ما که قدم در مسیر بهبودی میزاریم نزدیک ترین آدمها به هم میشیم. با هزارن تفاوت در دیدگاه و نگاه به مسائل سیاسی فرهنگی اجتماعی و حتی دینی ما خیلی به هم نزدیکیم. هر چقدر هم که در کنار هم بیشتر بمونیم این نزدیکی ها بیشتر میشه. و این طرز فکر منه که دلیل این شباهت این هستش که خدا میل به پاکی رو به صورت عادلانه در فطرت همه انسانها گذاشته وقتی سعی میکنیم که برگردیم به فطرتمون همه ناگزیر یک سری شباهت در این مسیر پیدا میکنیم. داشتم متنی رو مینوشتم که کسی که به من داد این رو اصلا آدم مذهبی نبود و تو یه حال و هوای دیگه ای بود و منبع این حرف هم یه خارجی از اون سر دنیا بوده که داره به شیوه خودش مردم رو از این بلای خانمان سوز نجات میده خوب وقتی این متن رو خوندم واقعا فکر کردم سها خانم داره این حرف رو میزنه تا الان چندین بار این نکته رو به من یاد آور شدن کسانی هم که از ایشون مشورت خواستن احتمالا این حرف رو شنیدن که به خودت اهمیت بده.. آدم در ابتدا در مقابل خودش مسئوله:
"شاید لازم باشد که سیستم فکری خود را تغییر دهیم و یا خیالبافی هایی نظیر اینکه سایرین مسئول مراقبت از ما هستند خداحافظی کنیم و زندگیمان را نه بر اساس توهم و خیال، بلکه بر اساس واقعیت های موجود بنا کنیم.شاید لازم باشد که ما خودخواه باشیم و نیازها، رفاه، و آسایش خودمان را در اولویت قرار دهیم؛ نه آنکه وقتمان را برای راضی نگاه داشتن دیگران تلف کنیم."
قشنگی ماجرا به اینه که درسته شباهت این دو حرف خیلی زیاده اما مصدراین حرفها راونشناس یا پژوهشگر خاصی نیست که بگیم درسش رو خوندن به همین خاطر حرفشون به هم شبیهه اینها از دل و فکر و تجربه کسایی بیرون اومده که این مسیر رو رفتن. و از فطرت بلند شده
ایشالا قدر همدیگه رو بدونیم و اینکه باور کنیم همه چیز درون دوست و رفیق هم مسیرمون هستش. هیچ کسی با تقاضای کمک کردن از خدا و دوستاش کوچیک نشده غرور به ما میگه این حرفا رو بلدی نرو بگو بقیه کمکت کنن خودتو کوچیک نکن. غرور میگه همون نقابی که تو صورتت در جمع دوستان و خانواده داری تو گروه هم همون نقاب رو حفظ کن بزار بقیه فکر کنن تو محشری و معرکه ای بشو مرجع واسه دوستان همدردت از مشکلاتت نگو از دلمشغولیهات نگو که اونا از دورت میرن و تو تنها میشی