انجمن شبانه روزی

[K_1]

یادم نیست
فکر کنم اقای همساده 
پست گذاشته بودن هر چی میشه خواهش می کنم دنبال ترک رو بگیر غسل کن لباس تمیز بپوش توبه کن از نو شروع کن ...

ولی دیگه‌امید میمیره
نمی میره ؟

نظر شما چیه ؟ یعنی هر چقدر زمان برد هر چقدر گندکاری کردیم بازم ادامه بدیم ؟ تا کی میشه امید داشت ؟

دلم میخواد در این مورد پست بذاریم
فکر می کنم ازش انرژی زیادی بهمون برشه

سلام
صبحتون بخیر

بنده میگم ... یه لحظه اون کار زشت رو فراموش کن ...
زندگیهای ما با همین تلاشها و دغدغه هاش قشنگ میشه
هر وقت من، خصوصا این دو سه ماه، دست کشیدم و گفتم انقدر حرص نخور ... زندگیم زشت شد ...

واقعا شعار نیست ... همین ادامه دادن خودش رسیدنه ...

زندگی خالی نیست:

مهربانی هست، سیب هست، ایمان هست.
آری
تا شقایق هست، زندگی باید کرد.
در دل من چیزی است، مثل یک بیشه نور، مثل خواب دم صبح
و چنان بی‌تابم، که دلم می‌خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه.
دورها آوایی است، که مرا می‌خواند..



این بختکی که افتاده یا انداختیم تو زندگیمون رو هم میتَرکیم به امید خدا ...

مخلصیم
یا علی

[rezvaneh]

یادم نیست
فکر کنم اقای همساده 
پست گذاشته بودن هر چی میشه خواهش می کنم دنبال ترک رو بگیر غسل کن لباس تمیز بپوش توبه کن از نو شروع کن ...

ولی دیگه‌امید میمیره
نمی میره ؟

نظر شما چیه ؟ یعنی هر چقدر زمان برد هر چقدر گندکاری کردیم بازم ادامه بدیم ؟ تا کی میشه امید داشت ؟

دلم میخواد در این مورد پست بذاریم
فکر می کنم ازش انرژی زیادی بهمون برشه

سلام
چرا امید نداشته باشیم؟ امید همراه با تلاش حتما نتیجه میده
با تمام وجود باید بخوایم که ترک کنیم 
تلاش + امید = پیروزی ما میتونیییم

[می توانم]

  بچه اا لطفا بیاین  همه و نظرتونو بنویسین
لایک خالی قبول نیست

[آرمین]

سلااااااااااااااااااااااااااام 
من الان از سر جلسه تمرین سرود میام و پر از انرژی هستم. 

دوباره قراره سرود اجرا کنیم. این بار برای روز معلم.
با این مطلع:

یک پدر بخشنده ی آب و گل است         یک پدر روشنگر جان و دل است
لیک اگر پرسی کدامین برترین            آنکه دین آموزد و علم یقین

سرود عالیه.
حال آدم رو خیلی خوب می کنه. 
امتحانش کنید. 

[می توانم]

گروه سرود مربوط به سر کاره ؟

بحث امید و نا امیدی و اینا رو هم دنبال کنین

[حوا هستم]

سلااااااااااااااااااااااااااام 
من الان از سر جلسه تمرین سرود میام و پر از انرژی هستم. 

دوباره قراره سرود اجرا کنیم. این بار برای روز معلم.
با این مطلع:

یک پدر بخشنده ی آب و گل است         یک پدر روشنگر جان و دل است
لیک اگر پرسی کدامین برترین            آنکه دین آموزد و علم یقین

سرود عالیه.
حال آدم رو خیلی خوب می کنه. 
امتحانش کنید. 

مگه روز معلم نزدیکه؟  سرود فوق العاده هست من از ابتدایی عضو گروه سرود بودم بدون وقفه تا دبیرستان حتی چند تا مقام اول استانی گروهی هم داریم
 هر مرحله لباسای خاصی هم داشتیم  آخی یادش بخیرچه زود میگذره
  از همش بهتر وقتایی بود که میگفتن باید برید مسابقه مدرسه و امتحان میپیچوندیم

[Queen]

منم یه بار عضو گروه نمایش بودم
رفتیم برای مسابقه
گروهمون آخر شد

[حوا هستم]

منم یه بار عضو گروه نمایش بودم
رفتیم برای مسابقه
گروهمون آخر شد  

خدا نکشتت
طلا مال کویین بود تو مشتش بود

[شادن]

سلام 
ميتي حرفتو قبول دارم منم خيلي وقتا با خودم گفتم تو ك هربار ميشكني ديگه ترك ترك گفتنت برا چيه اصن تو ادم ترك هستي؟ اين وسط مسطا ي غرولندي هم به خدامي كردم
ولي بعدش پشيمون شدم چون ميديدم بدون تلاش برا ترك و بهبودي ب بن بست ميرسم ب انزوا ب خمودي ب انفعال
ميديدم وقتي ازقيد و بند ترك ازادم شيرازه زندگيم از هم ميپاشه و ي خلا بزرگ رو احساس ميكردم ي حس بد ي حسي ك نميدونم با چ واژه اي بيانش كنم ي حس لاقيدي اي ك دوسش نداشتم 
با تصميم دوباره وصدباره ترك احساس ارزشمندي بهم دست ميداد احساس اينكه منم اگه تصميمي بگيرم از پسش برميام و ميتونم شرايط رو درست كنم

[آرمین]

این جا چه همه سرودباز. 

گروه سرود مربوط به سر کاره ؟

بحث امید و نا امیدی و اینا رو هم دنبال کنین

نه مربوط به کار نیست.
مربوط میشه به یه محیط گرم و یک معلم دوست داشتنی.

بحث امید رو من وارد شم، یکی باید خارجم کنه. 
من رو وارد این بحث های جدی نکنید. 

من فکر می کنم کلمه ی امید مثل بسیاری دیگه از واژگانی که روزمره بر زبان مون هست کلمه ی ناشناخته و گنگی هست.
این که باید امیدوار باشیم رو همه میدونن.
اما امیدوار بودن یعنی چی و به چه کسی امیدوار میگن و چی کار کنیم که امیدوار بمونیم رو دیگه کسی واردش نمیشه. 

امیدوار از دید من شخصی هست که نتیجه ی مطلوبی تو ذهنش داره و برای اون نتیجه مطلوب تلاش می کنه.
چون نتیجه مطلوب تو ذهنش داره امید در دلش جاریه و چون برای اون تلاش می کنه، خودش رو نزدیک به نتیجه می بینه.

تلاش هم برای ما تعریف نشده.
اینکه امروز چند بار خودارضایی کنم و بعد از اینکه تو سر خودم زدم برم غسل کنم. به زور یه نماز بخونم. فرداش هم نیم ساعت برم بدوم، فکر می کنم اسمش تلاشه.

ولی واقعا این ها نیست. 
شاید این ها از هیچ کاری نکردن بهتر باشه.
ولی واقعا این ها کسی رو هم به مقصد نمی رسونه
و اگه کسی به این شیوه رسیده بود، قطعا خبرش رو برای من و شما می آورد.

تلاش باید تبدیل به مدل ذهنی من باشه تا برای من اثربخش باشه.
من اگه واقعا تصویری از پاکی تو ذهنم دارم و واقعا می خوام براش تلاش کنم، مدل ذهنی من باید تلاشگر در جهت این پاکی باشه.
توی فکرهای گاه و بیگاه و تصمیم های کوتاه و بلندم باید این پاکی حاکم باشه.

اگه می خوام پاکی رو انتخاب کنم و برای اون تلاش کنم:
از فردا باید تایم مطالعه من تغییر کنه.
دقایق ورزشی من باید تغییر کنه.
نگاه و لبخند من به مادرم باید تغییر کنه.
تن صدای من موقع ادای کلمات به پدرم باید تغییر کنه.
تایمی که برای آموزش مهارت هام میذارم باید تغییر کنه.
فعالیت اجتماعیم باید تغییر کنه.
دوستان اطرافم باید تغییر کنه. 
تایم ارتباط من با طبیعت باید تغییر کنه.
دقایق نشست و برخاست من با انسان های ارزشمند باید تغییر کنه.
جنس موسیقی های من باید تغییر کنه.
محیطی که توش هستم باید تغییر کنه.
قرائت نماز من باید تغییر کنه.
ثانیه های همنشینی من با قرآن باید تغییر کنه.
برنامه ی نصب شده روی گوشیم باید تغییر کنه.
میزی که کامپیوترم روش هست باید تغییر کنه.
دقایقی که برای انجام کار هنری روزانه میذارم باید تغییر کنه.
کلمات روزانه ای که بر زبانم جاری میشه باید تغییر کنه.
نوع فکرهام در مورد آدم های اطرافم باید تغییر کنه.
هدف گذاری ها و برنامه ریزی هام باید تغییر کنه.
آواتار من باید تغییر کنه.
امضای من باید تغییر کنه.
ترتیب باز کردن تاپیک های کانون با هر بار سر زدنم باید تغییر کنه.
تایم های سر زدن من به کانون باید تغییر کنه.
.
.
.
این لیست رو تا صبح میشه ادامه داشت.
شما بقیه اش رو بنویسید. 

آدمی که امیدواره میدونه همه ی این تغییرات یک شبه حاص نمیشه. می دونه که اولین تلاش ها برای هر کدومش قطعا با شکست مواجه میشه.
اما خودش هفته به هفته برایند میگیره تا خیالش راحت بشه مسیرش رو درست طی می کنه.
خیالش که راحت میشه این آرامشه که روز به روز بیشتر و بیشتر بر قلبش جاری میشه.

کافیه یه مدت سبک زندگی انسان های امیدوار رو داشته باشیم،
امیدوار موندن دیگه جزئی از بدیهیات روزمره مون میشه.
اون موقع متوجه میشیم که چطور بعضی انسان ها همیشه قلبی پراطمینان دارن.

ما ادعا می کنیم تلاش می کنیم برای پاکی. کلی زحمت می کشیم برای اون.
اما جالبه وقتی به زندگیمون نگاه می کنیم هیچ رنگ و بویی از تلاش نمی بینیم. همون انسان چند هفته پیشیم. همون کارهای چند ماه پیش رو تکرار می کنیم.
دو تا کار بی در و پیکر انجام میدیم اونم به ناشیانه ترین حالت ممکن. همون جوری که همه انجام میدن و هیچ کدوم شون هم به هیچ جایی نمی رسن.
انتظار هم داریم دست غیبی بیاد به سراغ ما و حالاتی روحانی بهمون دست بده.  

من اگه پاکی رو می خوام و اگه می خوام برای اون تلاش کنم،
مدل ذهنی من باید مدل ذهنی آدم های موفق باشه. این مدل ذهنی باید روی سلول سلول زندگی من جاری بشه.
آدم های موفق کارهایی رو انجام میدن که بقیه انسان ها فاقد اون هستن.
مشکل اینجاست ما می خوایم با همینی که هستیم و با همین کارهایی که می کنیم و تو همین محیطی که هستیم یه آدم موفق تولید کنیم!

کسی که یک بار امیدواری رو تجربه کرده باشه دیگه نمی تونه از امید دست بکشه.
امید برای آدم هایی می میره که هیچ موقع امیدوار نبودن و فقط اسمش رو از گوشه کنار شنیده بودن.  

[می توانم]

منم هر وقت تو خونه میخونم میگن چقدر صدات خرابه 

[باران.باران]

سلام نمیدونم اینجا جای درستی دارم سوال میپرسم یا نه فقط امیدوارم اگر اشتباه بود یه نفر بیاد بگه اشتباهه خودم متوجه میشم.سوالم اینه آیا کسی میدونه که قبلا یه سایتی بود انجمن جاده ی رهایی الان اون سایت چی شده؟؟

[آقای اراده]

سلام
من نشنییدم یا ندیدم تا حالا 

[باران.باران]

فکر کنم یک سالی هست که دیگه نیست :(  :(

[زینبی]

فعالیتش خیلی کم بود به صفر رسید وحالا دیگه نیست
اینجا راحت نیستی باران جان؟