به نام خدا
مشارکت همساده
دوستان عزیزم اگه من دیروز ناامید شدم و حرفی زدم که باعث حالت بدی برای شما شد عذر میخوام.این اتفاق من رو با یه چیز دیگه آشنا کرد اینکه وقتی ننویسی مشکلات رو و تو ذهنت مرور نکنی فقط بیای بیانشون کنی نه تنها کسی به تو کمک نمیکنه و تو هم به کسی کمکی نمیکنی بلکه هم برای خودت ضرر داره هم دوستان همدردت.
خلاصه من رو ببخشید
این نکته رو از متن زیر فهمیدم به اشتراک میزارم با شما
..............................................
ماجرای ناهوشیاری ها و لغزشها و کوته فکری های ما در دوران شهوترانی فعال شاید خنده دار باشد. داستان عکس العملهای عجیب و غریب ما به زندگی در دوران شهوترانی شدید شاید جالب باشد. اما آنها بیشتر حاوی بینظمی و آشفتگی هستند، نه پیام. بحثهای فلسفی درباره ذات خداوند جذاب است. بحث درباره موضوعات جنجال برانگیز کنونی جای خود را دارند، اما جای آن در گروه ترک نیست.
مواقعی که از گروه تنفر پیدا میکنیم و از اینکه «اعضا نمیدانند چگونه مشارکت کنند» یا «این هم یک مشارکت( یک پست) شکوه و زاری دیگر بود» گله مند هستیم، احتمالاً علامت این است که باید طرز بیان خود را به دقت و کاملاً بررسی کنیم.
مشارکت ما درباره اینکه چگونه بهبودی را آغاز کردیم و چگونه از طریق تمرین اصول بهبودی در مسیر ماندیم، پیام بهبودی واقعی است. این چیزی است که ما به دنبال آن به گروه میآییم. هدف اصلی کانون ما رساندن پیام به (بنا به هر تعریفی شهوتران یا بیمار یا گناهکار یا معتاد) در حال عذاب است. مشارکت ما در گروه میتواند بسیار زیاد به این امر کمک کند و یا به طرز عجیبی به آن لطمه بزند. انتخاب و مسئولیت به عهده تک تک ما است.