انسان هیچ وقت نباید از رحمت خداوند نا امید شود، انسان اگر 124 هزار پیامبر را بکشد بهتر است از این که نا امید شود. شما در ماه رمضان میهمان خدا هستید است. در این مجلس پر فیض قدر جمع می شوید پس نباید از رحمت خداوند نا امید شوید. بلکه باید بگوییم خدا ما این هستیم اگر دست ما را نگیری از همه بدتر می شویم، درست است که کسانی که با تو و دین تو دشمنی میکنند را لعن و نفرین میکنیم اما اگر رهایمان کنی از همه اینها بدتر می شویم.
اگر جوانی دلش لغزید و گناهی کرد اینجاست که شیطان وارد می شود و میگوید که تو بعد از مراسم احیاء برای ذکر خدا آمدهایی یا معصیت و از همین راه انسان را ناامید می کند. اماانسان باید بگوید اگر گناه هم داشته باشم از خدا و دینش دست نمیکشم. درست است که انسان باید قبل از ارتکاب گناه با خود بگوید که گناه است، عذاب است، جهنم است، جهنمی که یک قطرهاش همه عالم هستی را می سوزاند بوی گند آن همه جا را فرا میگیرد و همه از من دوری میکنند اما وقتی گناه کرد دقیقا پس از آن هنگام امید است نه نا میدی.
درست است که انسان گناه می کند اما مجدد ثواب می کند و برای علی و آل علی گریه و زاری می کند و بهشتی میشود. انسان اگر عبادت ثقلین هم کرده باشد و مغرور باشد خداوند او را از درگاهش می راند اما اگر همه گناههای عالم را مرتکب شده باشد و بگوید خداوندا پشیمان شدهام و آنچه کردهام را جبران می کنم بخشیده می شود چرا که توبه واقعی این است. پس توبه واقعی این است که با خدای خود بگوییم که از کرده خود پشیمانیم و آنچه در توان داشته باشیم را راه مغفرت تو جبران می کنیم. از فرصت شب قدر برای توبه واقعیاستفاده کنید.
از سخنان استاد امجد