1396 شهريور 30، 0:48
از لج غما شاد باشیم
(1396 شهريور 30، 14:29)engineer نوشته است: گاهی آنلاینم...
بی هیج دلیلی....
نه کسی هست که حرف بزنی..
نه چیزی هست که بنویسی..
گاهی تو دنیای حقیقی که کم میاری میای تو دنیای مجازی..
که حضورت حس بشه...
شاید... یکی بفهمه که هستی...
گاهی تنها جایی که میتونی باشی همین دنیای مجازیه...
همیشه آنلاین بودن به این معنی نیست که سرت شلوغه و داری حرف میزنی...
گاهی آنلاین ترین ها.... تنهاترینن....
(1396 مهر 1، 0:59)smwarrior نوشته است: nobody undersatand me...
(1396 مهر 1، 16:26)دکتر آرش! نوشته است: توی جبهه ی جنگ وقتی یه سرباز میمیره ، همه کمبودشو حس میکنن.ما رسم رفاقت و برادری رو خوب ادا کردیم
اما نمیدونم چرا توی کانون بچه ها عین خیالشون نیست از همراهانشون کم بشه.
یکی نمیره توو سنگرشون بگه: دستتو بده به من ، نرو!....