1391 آبان 26، 9:11
ویرایش شده
مربوط به این آیه میشه : (37 سوره آل عمران )
فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا
پس خدایش آن را(مریم یا نظر مادرش ) به نیکویی پذیرفت ، و او را نیکو بار آورد .
وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا
و وظیفه کفالت او را به زکریا داد
كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزْقًا قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هَذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللّهِ
هر بار که ذکریا وار محراب میشد ، نزد مریم رزقی میدید ، گفت : ای مریم ، این از کجا برای تو آمده است ؟ گفت که این از جانب خداست
إنَّ اللّهَ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ
و خدا به هر که بخواهد بی حساب روزی میدهد .
خلاصه مطالبی که خودم از این فایل گرفتم رو میگم :
مقدمه :
حرکت و اراده ، روان شدن ، زمان ، و زندگی ، هر کودوم آیاتی از خدا هستن ، که ما میتونیم توی زندگی وقتی منشاء اثرش رو خدا میبینیم ، تلاوتشون کنیم ،
تلاوت یعنی دیدن و خوندن تجلیاتی که خدا توی کار ، حرکت و نشاط داره ،
و چون خداوند زنده هست ، صفت "حی " "فعال " مربوط به خداست ،
برای همین ، لذت ها و عشق ها و نشاط هایی ، هست که ما توی زندگی میتونیم توی حرکت خودمون و تلاش خودمون ، ببینیم ،
اینطور که سعی کنیم صفت حرکت بخشی ، جلو رفتن و پیشرفت خدا رو توی درونمون ببینیم ، و این رو دست خدا حس بکنیم ،
همینطور همه عالم از یه دیدگاه زیبایی از "کار " تشکیل شده ، و هر چیزی خودش یه کار هست ، بنابر این بی کاری ، دور شدن از خدا و ندیدن خداست ، یه جور پوشوندن و کفر عملی هست ، همون طور که قبلا توی این آیه میشه فهمید :
قُل لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ به كسانى كه كفر ورزيدند بگو
سَتُغْلَبُونَ به زودى مغلوب خواهيد شد
یکی از کفر های عملی زندگی ماست ، این بیکاری ، چون از درک عشق خدا و اون نشاط لازم برای زندگی و جلو رفتن محروم میشیم
و این باعث شکست و از خود با ختگی ما میشه
........................
حالا این آیه میگه ، نظر یا مقصودی که تو توی حرکت یا امری که توی زندگی براش کار میکنی ،
گاهی ببین آیا آفرین خدا رو توی اون کار میتونی ببینی ؟؟
و شده آفرین خدا رو مقبولیت و پذیرش خدا رو توی زندگیت حس بکنی ؟؟؟
و نشانه وقاعی یه کار با عشق الهی و دیدن خدا و دیدن دست خدا توی کارها ، حس اون رضایت و آفرین خدا هست ،
که حسش نشاط و انگیزه فوق العاده ای به ما میده
فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا
اون قبول حسن که بت رشد میده ، پس وقتی این آیه رو میخونی ،
حقیقتش این هست که غیر از خوندن ، سعی کنی آفرین خدا رو توی دلت حس کنی
همین باعث پیشرفت و رشدت هم میشه وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا
.
حالا غیر از اون این که در این آیه کفالت حضرت مریم به زکریا داده میشه ، ما هم کفالت بعضی از امور و خوبی های وجودمون رو میگیریم ، مثلا حفظ صفات خوب ، و یا کار های خوب ،
وظیفه ما اون هاست مثل کفالت زکریا به مریم ،
بعد ما هر وقت که میایم و میبینیم که کار رو که کفالتش رو داریم انجام میدیم ، خوبه یا نه ،
گاهی میبینیم ، اون کاره رو خود خدا بی حساب برده جلو
إنَّ اللّهَ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ
همینطور توی خیلی از کار های زندگیمون ما بی حساب روزی خدا رو میبینیم ، پیشبرد های خدا رو میبینیم
اول فکر میکنیم خودمون کردیم ،
ولی درست که دقت کنیم ،
میبینیم ، خدا اومده یه اراده و حرکتی از خودش یه نوری از خودش به ما داده
بعد گفته جلو برو
ما فکر کردیم خودمون جلو رفتیم
و بعد هم خدا کار رو قشنگ تر و بهتر ش میکنه ،
فقط یه دید زیبا مثل ذکریا میخواییم که وقتی به نتیجه کار خودش نگاه میکنه ،
خود کار خود زندگی ، داد میزنه :
إنَّ اللّهَ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ
از نفس هایی که میگشیم ، عمرمون ، میلیارد نعمت خدا بگیرین تا قشنگی هایی که گاهی با جلوه خاص ما میفهمیم ،
اما این رو همیشه میشه دید و فهمید ،
چشم پاک و دید عشق بین و خدا بین میخواد .
.
تا حالا مهمترین تجربه ام این بوده که که هیچ روشی توی ترک گناهان مثل همنشینی با دوستان خدا جواب سریع و قطعی و موندگار نمیده !