1389 تير 24، 23:47
ویرایش شده
این سوال رو از دیدگاه های دیگه هم میشه جواب داد ، که تا هنوز از ذهنم نرفته میگم ،
این سوال با این سوالها متناظره و تقریبا شاید یه جواب داشته باشه :
این که مثلن هدف مقدس جان تو چرا "گربه " نشدی ؟ چرا هدف مقدس شدی ؟
من چرا غیر من نشدم ، و من شدم ؟ و سوسک نشدم ؟
من چرا معلول نشدم و سالم شدم ؟
چرا اون کودک معلول شد و سالم نشد ؟
خدا توی قرآن میگه (که آیه اش رو یادم نیست ) ، ما بار امانت "انسان " شدن رو به آسمان ها و زمین عرضه کردیم " ولی اون ها قبول نکردن ، ولی موجودی که عجول و ظالم بود ، پذیرفت و ما اون رو به انواع مختلف آزمایش کردیم .
این آیه با آیات دیگه هماهنگه ، نشان دهنده نوعی "بودن" و وجود ما توی قبل از آفرینشمون بوده و این که اختیار داشتیم ، چون خدا میگه ما از انسان عهد و میثاق گرفتیم که فقط خدا رو بپستند و شرک نورزند.
روی همین حساب یه دیدگاه میگه که ما این نوع زندگی ها ی خودمون رو از قبل انتخاب کردیم ، انسان شدنمون نشون دهنده بالا بودن ظرفیت و وجودمون بوده ، ولی معلول شدن یا نشدن رو نمیشه فهمید ؛ مثلن چه بسا زندگی این کودک معلول نیاز به صبر و ظرفیت بالایی داشته و کسی که این رو قبول کرده ظرفیت بالایی داشته و انتخاب بزرگی کرده با شه و مسولیت سنگینی رو به دوش کشیده ، و شاید تاثیرش توی عشق ورزی و رسیدن خودش به کمالش و همینطور کمک به کمال بقیه خیلی بیشتر از ما افراد سالم باشه .
............................................................................................................................
در با ره ی درد و رنج هم بیشتر توضیح میدم ، مثلن اصحاب امام حسین که عاشقش بودن ، حاضر بودن 70 بار گرسنگی و تشنگی و طعم مرگ رو برای خدمت بهتر و رضایت امام انجام بدن ، این همون عشقیه که میگم با درد همراه میشه ، و اصولن درد مهم نیست و به طرز برخورد طرف بر میگرده ،
ولی مثلن ما که دچار بند خودارض.. شدیم شاید بیشتر طعم "رنج " رو کشیدیم ، طعم اسیر شدن به یه عادتی که دوست نداریم با اون از خدا دور بشیم و وابسته به این عادت بمونیم ، به نظر من این رنجه ، ولی همین برای ما به یه فرصت تبدیل شده ، ما توی این شرایط شاید خیلی بیشتر از انسان های عادی که دچاز این عادت بد نیستن به بهتر کردن رابطمون با خدا فکر میکنیم و میخواییم بجای دور شدن بش نزدیک تر بشیم ، این چیزیه که حداقل خود من عملن تجربه کردم ، حالا توی این مسیری که داریم سمت کمالمون و ترکمون از این گناه پیشرفت میکنیم ، "رنج" داره به "عشق " تبدیل میشه ، و این فرصتیه که فقط ما داریم ، ما که "مبتلا" شدیم (انت المعافی و انا المبتلا )
.......................
پس حتی میشه حسرت کسر اون و شرایط اون رو خورد ، شرایطی که گاهی فوق العاده برای کمال فراهمه ،
همین طور در درجه ی اول اون داره سمت اهداف افرینش خودش میره ، ممکنه باعث بشه ما آزمایش بشیم و حتی توی رشد و اصلاح ما تاثیر داشته باشه ، ولی این پای خودش نوشته میشه ، و اگه به یه دیدگاهی هدف آفرینش رو "عشق" و خدمت به خلق بدونیم ، شاید اون فرصت ها و زمینه هایی داره(برای اصلاح میحط اطرافش و خودش و دنیای اطرافش ) که ما نداریم و تاثیرش بیشتر از تاثیر ما توی اصلاح این دنیا باشه ، و امام زمان هم نزدیک تر به کسیه که توی اصلاح این دنیا بیشتر تلاش میکنه و ...