۩ مشاعره ۩

[شازده کوچولو]

مرا مگوی که سعدی طریق عشق رها کن
سخن چه فایده گفتن، چو پند می‌ننیوشم

به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
و گر مراد نیابم، به قدر وسع بکوشم


سعدی

[هومان]

من ندانستم که عشق این رنگ داشت
وز جهان با جان من آهنگ داشت


دستهٔ گل بود کز دورم نمود
چون بدیدم آتش اندر چنگ داشت
خاقانی

[فرید]

تا شدم بی خبر از خویش خبرها دیدم
بی خبر شو که خبرهاست در این بی خبری

[یآرا]

یا بزن سیلی به رویم یا نوازش کن سرم          در دو حالت چون رسم بردست تو می بوسمش

[شازده کوچولو]

شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو
ابرو نمود و جلوه‌گری کرد و رو ببست

حافظ

[یآرا]

تــا چــراگـاه فـلـک هـسـت و غـزالـان نـجـوم

دخــتـر مـاه بـر ایـن گـلـه شـبـان خـواهـد بـود
...

خدایا..... 

[هومان]

در دل هر خانه خرابی که خواست
ریخت نصیبی به نصابی که خواست

بود بلی نور زمین و آسمان
در سفر نور نگنجد زمان

عالم ازان نور بود مستنیر
دست بزن جامی و دامانش گیر

جامی

[حامدحامد]

روزی نگر که طوطی جانم سوی لبت
بر بوی پسته آمد و بر شکّر اوفتاد

(سعدالدین وراوینی)

[فرید]

دنیا به اهل خویش ترحم نمیکند
آتش امان نمی‌دهد آتش پرست را

[شازده کوچولو]

از آن زمان که فتنه‌ی چشمت به من رسید
ایمن ز شر فتنه‌ی آخر زمان شدم

حافظ

[فرید]

من اختیار نکردم پس از تو یار دگر
به غیر گریه که آن هم به اختیارم نیست

[شازده کوچولو]

تنها تو آگهی و تو میدانی، اسرار آن خطای نخستین را
تنها تو قادری که ببخشایی، بر روح من صفای نخستین را

فروغ فرخزاد

[rezvaneh]

ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن
وین سر شوریده بازآید به سامان غم مخور

حافظ

[هومان]

رو به معشوقان نابخرد منه
افسر دولت ز فرق خود منه

در شکارستان اگر تیر افکنی
گاه آهو گاه نخجیر افکنی
جامی

[rezvaneh]

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

حافظ