۩ مشاعره ۩

[مهدوی]

دریاست که شوق به آغوش رفتنش
از قله می‌کشد به زمین رود خسته را

[العبد المرحوم]

آنچه را عقل به یک عمر به دست آوردهاست
دل به یک لحظه کوتاه به هم می‌ریزد
.
.
فاضل نظری 

[ناحلهـ]

در این بازار گر سودی است با درویش خرسند است
خدایا منعمم گردان به درویشی و خرسندی
حافظ

[rahayii]

یک چند به کودکی باستاد شدیم

یک چند به استادی خود شاد شدیم

پایان سخن شنو که ما را چه رسید

از خاک در آمدیم و بر باد شدیم

[ناحلهـ]

من به هر جمعیتی نالان شدم 
جفت بدحالان و خوشحالان شدم
هرکسی از ظن خود شد یار من 
از درون من نجست اسرار من 
مولانا

[مهدوی]

نباید سرنوشت صبر من بیهودگی باشد
مرا پروانه کن، هرچند از پرواز مأیوسم

[karma]

مادرم بعد تو هی حال مرا می پرسد.. 
مادر است، تاب ندارد غم فرزندش را : )

[ناحلهـ]

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند 
آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند ؟!
حافظ

[*بنده پاک*]

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
و اندر این کار دل خویش به دریا فکنم
حافظ

[rahayii]

می‌کشم دردی که درمانیش، نیست

می‌روم راهی که پایانیش نیست

سلمان ساوجی

[فرید]

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را
او که هرگز نتوان یافت همانندش را

[karma]

از پرده برون آی دلم غرق تماشاست

تقصیر دلم نیست تماشای تو زیباست

[العبد المرحوم]

تو را ازدست دادم، جنگجویی ناتوان بودم

گُمت کردم، غرورِ بی دلیلم کار دستم داد

سیاهی خسته کرد اسب سپیدم را، زمین خوردم

همان آغازِ قصه،لشکر دشمن شکستم داد!

|حامد ابراهیم پور|

[فرید]

دانی چه روز چشمم از گریه تَر نباشد؟
روزی که بعد از آن روز، روزِ دگر نباشد

[العبد المرحوم]

دنیا مرا فروخت، ولی کاش دست کم
چون بردگان مرا به تماشا نمی‌گذاشت
.
.
.
فاضل نظری