یار آن بود که صبر کند بر جفای یار
ترک رضای خویش کند بر رضای یار
سعدی
خداوند متعال در حدیث قدسی
می فرمایند:
اگر بندگانِ گناهکارم بدانند که چقدر مشتاق توبه و بازگشت آنان هستم،
از شدت شوق میمُردند.
|میزان الحكمه_جلد ۴_صفحه ۲۷۹۷|
_
يَا عُدَّتِي عِنْدَ شِدَّتِي يَا رَجَائِي عِنْدَ مُصِيبَتِي يَا مُونِسِي عِنْدَ وَحْشَتِي يَا صَاحِبِي عِنْدَ غُرْبَتِي يَا وَلِيِّي عِنْدَ نِعْمَتِي يَا غِيَاثِي عِنْدَ كُرْبَتِي يَا دَلِيلِي عِنْدَ حَيْرَتِي يَا غَنَائِي عِنْدَ افْتِقَارِي يَا مَلْجَئِي عِنْدَ اضْطِرَارِي يَا مُعِينِي عِنْدَ مَفْزَعِی
اى توشهام در سختى، اى اميدم در ناگواری اى همدمم در وحشت، اى همرهم در غربت، اى سرپرستم در نعمت، اى فريادرسم در گرفتاری اى رهنمايم در سرگردانى، اى توانگرىام در
تنگدستی، اى پناهم در درماندگى، اى مددرسانم در پريشانى .