مکتبخونه (سرپرست: فرید، العبد المرحوم)

[silent scream]

سلام

169 روز دوستی با کتاب

نه تموم شد.. 

نتیجه گیری خاصی نداشت.. پایان داستان خیلی گنگ بود.. مشخص نیست سمن کجاست و اصلا وجود خارجی داره یا نه

یه جورایی میشه گفت جلد دوم حیفاست.

ارزش خوندن داره

[عارفه]

بحث جالبیه،
ممنون از آقای تاج بابت بیان خوبشون در توضیح روش علمی.
درسته حرفتون. روش علمی ضمانت بسیار قابل دفاع تری داره.
منتها این هم کم حرفی نیست که تجربه از علم بالاتره.

من می خوان بگم بعضی کتاب های (اسمش رو نمی ذارم روانشناسی ، اسمشو میذارم تجربه شخصی) هم پیدا میشن که زرد نیستن، اتفاقا چون تجربی هستن، من خودم از این ها استفاده کردم. اما یک امای بزرگ هست:

• در استفاده از کتاب های تجربه شخصی باید در نظر بگیریم این راه برای یک نفر یا چند نفر درست از آب در اومده اما چون روش علمی نداشته نمیشه گفت همیشه درسته و صادق.
  

• اگر که توی خوندن کتاب های روانشناسی علمی میتونیم با اطمینان بند بند کتاب رو بخونیم و اجرا کنیم، یا باورهامون رو تغییر بدیم، باید یادمون باشه کتاب های تجربه شخصی رو باید نقادانه خوند. یعنی خودمون فیلتری در درونمون داشته باشیم که تحت تاثیر اون فرد بصورت صد درصدی قرار نگیریم. به عبارتی باید با این آگاهی سراغشون بریم که انگار نویسنده یک جاهایی رو غلط گفته. و ما باید کشف کنیم و دربست نپذیریم. اما همین کشف کردن گاهی داستان میشه چون ما زمین سفتی برای قضاوت و تشخیص درست از غلط نداریم. بخاطر این، من توصیه می کنم که تا اطلاعاتتون، جهان بینی تون، درک مذهبیتون، درک روانشناختیتون به نقطه اتکایی نرسیده، تا به عبارتی خودتون اهل نظر نشدید و پایه فکرتون رو هنوز نذاشتید با حرف های مطمئن علمی، سراغ این کتاب ها نرید چون رابطه مرید مرادی با نویسنده برقرار می کنید و چون متوجه اشتباه های معمولا ظریف که شبیه حرف های درسته نمیشید و اونا رو بعنوان واقعیت می گیرید و از اون نقطه به بعد دچار گمراهی می‌شید‌. آقای تاج از این جهت درست میگن، تشخیص کتاب های خوب حیطه تجربیات شخصی سخته. تازه همون نویسنده های خوبم ممکنه گاهی اغراق ها، تاکیدها یا چنین چیزهایی داشته باشن که مهم ها کمرنگ تر و کم اهمیت ها پررنگ تر از چیزی که هستن نشون داده بشن. مثل کتاب هنر خوب زندگی کردن(اگه درست بگم) رولف دوبلی که گاهی بطور واضحی باهاش مخالف بودم کلا کنار کذاشتمش، یبار از به فصلش برام سوال پیش اومد، به روان درمانگرم گفتم اینجوری میگه راسته؟ گفت نه و اینا. خلاصه ترکیب از درست و غلط بود گذاشتمش کنار چون این خطر بود که باز متوجه اشتباهاتش نشم. ضمنا رولف دوبلی که هنر خوب فکر کردن رو هم نوشته اصلا روانشناس نیست ولی گاهی نظراتی می داد و طوری قاطع می گفت که انگار روانشناسه.  دیگه مثلا ریچل هالیس. ترکیبی از درست و غلطه. من فقط نکته های خوبشو گرفتم اما کم نیستن کسانی که تابع بی قید و شرطش شدن. کسی که میگه زندگیتو مقایسه نکن بعد خودش یجور بلاگره مرتب عکس می‌ذاره و ... . خب من فاروس نکردم چون این خوب نبود. اما همین آدم به طرز بسیار ملموس و روشنی یادم داد چطور موفقیت های کوچیکمو باارزش بدونم و قدم هامو کوچیک‌ بردارم. نویسنده های ایرانی هم مستثنی نیستن؛ کتاب دال دوست داشتن که احتمالا اسمش رو شنیده باشید چون بسیار پیچیده، فصلی که درباره اثاث کشی داشت منو خیلی به فکر فرو برد اما فصل های بعدش درباره غم و اینا کاملا آدم ها رو می بره تو فاز قربانی بودن. حرف هایش طوریه که طرف میگه اه ببین دقیقا همینه. چقدر درکش بالاست و این حرفا، اما این چیزی که من دیدم کاملا حرف های عامه پسند طوری بود که تازه آسیب زاست. وقتی کسی عیبی داره نمیای بگی که آخی عزیزم حق داری عصبانی شی لیوانو بشکنی.   باید رفت تو اتاق یک سال نیومد بیرون.  بعد یه آدم افسرده میگه آره دقیقا. اغراق کردم تاببوئه که اغراق کردم. اما خواستم بگم خواسته با ناخواسته فریب های ظریفی از این جنس توی حرفاش بود که من ازش متنفر شدم. یک عالم حرف بیخود از این جملات قصار اینستاگرامی که هیچ دانشمندی هم نگفته! زده به اسم کتاب داده بیرون. تو حرفی برای گفتن داشتی این چرت و پرتا رو سر هم نمی کردی با یه اسم پست مدرن مثل دال دوست داشتن! که هر کی این اینو می بینه میگه چه اسم با کلاسی و می خواد بره ببینه چیه! با با لحن معمولی بخونین، من با دلیل کلماتم رو انتخاب کردم.
  

به هر دلیل اگه این کتابارو می خونید با این دید بخونید که شاید درست هم نباشه! اگه نمی تونید چیزی رو تو ذهنتون اینطور دسته بندی کنید و می خواید همه چیز رو به درست و غلط تقسیم کنید نه «نامعلوم» این تیپ کتابا ضررش براتون بیشتره در دراز مدت.

[silent scream]

سلام

170 رو دوستی با کتاب

دیگه مثلا ریچل هالیس. ترکیبی از درست و غلطه. من فقط نکته های خوبشو گرفتم اما کم نیستن کسانی که تابع بی قید و شرطش شدن. کسی که میگه زندگیتو مقایسه نکن بعد خودش یجور بلاگره مرتب عکس می‌ذاره و ... .

من اون نکته زندگیتو مقایسه نکن رو قبول می کنم و بقیه ماجراش اهمیت نمیدم 

ما همین آدم به طرز بسیار ملموس و روشنی یادم داد چطور موفقیت های کوچیکمو باارزش بدونم و قدم هامو کوچیک‌ بردارم. 

دقیقا.. به نظرم می ارزه خیلی از کتاب هایی که بر اساس تجربه نوشته شدن رو بخونیم.. در صورتی که بدونیم نویسنده شون 100 درصد حرفاشون درست نیست..

به نظرم یاد گرفتن حتی یه نکته هم از این کتابا بسه 

از قورباغه ات را قورت بده فقط اینو یادگرفتم که همه کارهای روزانم رو یادداشت نکنم و فقط کارهای اصلی رو یادداشت کنم که مثل 80 درصد مردم که همه کار انجام میدن بجز کار اصلی نباشم  از اونجایی که مثل بقیه کتابای نویسندش یا کتابای دارن هاردی سه خط درمیون و تا نصفه میخونمشون به نظرم می ارزید خوندنش

الان اینجور افراد که تجربه کردن نسبت به خیلی از تحصیل کرده های این رشته باسواد ترن!

به هر دلیل اگه این کتابارو می خونید با این دید بخونید که شاید درست هم نباشه! 

خب حرفای هیچ انسانی جز معصومین صدردصدشون درست نیست.. ایناهم مثل بقیه

موافقم با صحبتت

داستان در مورد دوتا خواهر و برادره ک وقتی بچه بودن میفهمن یه زنی تو محلشون هس ک میتونه تاریخ مرگشونو بگه 
اینام از رو کنجکاوی میرن دنبالش
و به هر کدومشون جدا جدا میگه ک چ روزی میمیرن
اینا بعد اون روز باهام دربارش حرف نمیزنن تا وقتی ک پدرشون میمیره
اون موقعس ک بهم میگن زنه بهشون چی گفته
قرار شده بود برادر کوچیکه(سیمون) بمونه پیش مادرشون و بقیه برن دنبال زندگیشون
ولی شب قبلش خاهرش کلارا بهش پیشنهاد میده باهم برن سانفرانسیسکو و اینم قبول میکنه
یه فصل در مورد زندگی سیمون صحبت میکنه ک چیکارا کرده و اخرم دقیقن تو همون روزی ک زنه گفته بود میمیره و اینو فقط کلارا میدونست چون تاریخ دقیقشو به اون گفته بود
فصل بعدی در مورد کلاراس
ک اخرش تو همون روز مشخص شده خودکشی میکنه
تا همینجا خوندم
چیزی ک انتظار داشتم نبود...
فقط امیدوارم ته داستان چیز خوبی باشه 

جالب به نظر میاد

[تاج]

---

lز خانم عارف تشکر میکنم که وقتشون صرف توضیح دادن
متن به جا و پرمحتوایی بود.

---

[silent scream]

سلام

171 روز دوستی با کتاب

کتاب "از به" رو امروز تموم کردم.. جالب و دوست داشتنی بود

مجموعه نامه هایی بود که محوریتشون یه خلبان جانباز بود.

پایان جالبی هم داشت و کوتاه هم بود.

کتاب "پاییز اخرین فصل است" رو دیروز خوندم..

راجب به سه تا دوست بود

و توی هر قسمت از زبون کیی از سه نفر روایت میشد..

نشون میداد که هر کس در سطح خودش غمی داره و هیچکس کاملا خوشبخت نیست..

ممکنه فرد مقابل زندگی ایده آل مارو داشته باشه و احساس خوشبختی نکنه و ما به جایگاهش حسرت بخوریم و اون به جایگاه ما.

نگارش جذابی هم داشت.. 

برنده حایزه ادبی حلال آل محمد هم شد.

تیکه ای ازش که توجهمو جلب کرد:

نمی توانیم خودمان را بتکانیم و دوباره بایستیم و اگر بتوانیم، آنی نیستیم که قبل از آوار بوده ایم.

[تاج]

سلام

تاج/10اسفند/6 روز مطالعه

TA و جهان در پوست گردو
جفتش تازه شروع کردم یکیش روانشناسیو اون یکی از استیون هاوکینگ درباره فضا و نظریات

[silent scream]

سلام

172 روز دوستی با کتاب

امروز رفتم کتابخونه، کتابای جدید اورده بودن.

دو تا از کتابای جبران خلیل جبران رو گرفتم. خوشم نیومد.. 

بیشتر کتاب درحال نصیحت بود تا جایی که خوندمش.

این جمله رو دوست داشتم: 

از گردنه ای تنگ عبور نکردم، تا اینکه به زمین سبزی رسیدم.

به پیشنهاد کتابدار "بر جاده های آبی سرخ" از نادر ابراهیمی رو هم گرفتم.

خیلی خیلی قشنگ نوشته شده..

طبق چیزی که توی مقدمه نوشته راجب به یه بزرگ مرد جنوبیه که جایی ازش حرف زده نشده..

جمله هایی که تا حالا ازش دوست داشتم:

اگر جانب حق را نمی گیری، لااقل آزاده باش و به راه خود برو!

این هنر من است که نامردان را به دشنمی با خود بیاندازم.

یک جوان را پدر و مادرش آخرین کسانی هستند که به واقع می شناسند، و چه بسا هرگز نشناسند. انگار که پدران و مادران، با هیچکس به اندازه فرزندان خود غریبه نیستند _ کاش اینطور نبود.، و کاش روزی بیاید که اینطور نباشد.

[فرید]

سلام

امروز بعد مدت‌ها کتاب خوندم

البته مربوط به کارم بود و مجبور بودم  ولی خوب بازم... هرچی....

فرید/ ۸۷ روز

[العبد المرحوم]

سلامی به وسعت آسمان
ان‌شاءالله که حالتون همیشه خوب باشه و هرروز کتاب بخونین و بیاین اعلام وضعیت کنین
از اول شروع می‌کنم
به نام خدا...
العبدالمرحوم/۱۵ اسفند / یک روز دوستی با کتاب 

پ‌ن: توروخدا اگه میخواین به مناسبت بازگشت و اولین اعلام وضعیت و اینا اعتبار بدین تعارف نکنین

[silent scream]

سلام

173 روز دوستی با کتاب 

"بر جاده های آبی سرخ"

کتاب جالبیه، 
فقط زیادی طولانیه

تیکه هایی که دوست داشتم:

تو از عشق چه می‌دانی که حتی نمازت را هم عاشقانه نمی‌خوانی؟



جنگ را شاهان خواستند، ما نخواستیم.
دفاع از خاک، از آب، از اندیشه، از ایمان، و از بچه‌های‌مان را ما خواستیم، شاهان نخواستند.

میرمهنا!
اگر به مقام و منزلتی رسیدی که امکانِ ظلم و خیانت در اختیارت بود، و نکردی، مردی؛ وَالا برای پیرزنان از پا افتاده‌ی کنج کلبه ها، افتخاری نیست که فساد و خیانت نمی‌کنند، و برای سربازی که دستش به اموال خزانه نمی‌رسد، ندزدیدن اموال خزانه، مایه غرور نیست.

العبدالمرحوم/۱۵ اسفند / یک روز دوستی با کتاب 

خوش برگشتی

[silent scream]

«هرکس تاریخش را نداند و نخوانده باشد، قادر به آینده سازی نخواهد شد.»

این جمله رو هم از کتاب "نه" دوست داشتم

[عارفه]

سلام و درود

به نظرم می ارزه خیلی از کتاب هایی که بر اساس تجربه نوشته شدن رو بخونیم.. در صورتی که بدونیم نویسنده شون 100 درصد حرفاشون درست نیست..
به نظرم یاد گرفتن حتی یه نکته هم از این کتابا بسه 
از قورباغه ات را قورت بده فقط اینو یادگرفتم که همه کارهای روزانم رو یادداشت نکنم و فقط کارهای اصلی رو یادداشت کنم که مثل 80 درصد مردم که همه کار انجام میدن بجز کار اصلی نباشم 

درباره قورباغه است را قورت بده آره مشکلی نیست اما بعضی کتابهای دیگه به شرطی که ناخودآگاه تاثیر نپذیری.
مشکل و گیر اینجاست که گاهی آدم نمی‌تونه تشخیص بده و بدون این که متوجه بشه تاثیر می پذیره‌.

یک مثال اغراق آمیز می زنم در حیطه موسیقی.
من چند ساله موسیقی غمگین رو بر خودم حرام کردم مگر اینکه به شکل. به خصوصی محتواش عرفانی باشه. می دونی چرا؟ چون آهنگ غمگین روی ذهن اثر می ذاره. اینو ما شاید کم و بیش درک کرده باشیم اما درک اثر بعضی چیزها چندان راحت نیست مثل جملاتی که روزانه به خودمون می گیم. مثل اخبار، ناشکری، مثل مثل ... 
حالا خیلی پیش رفتم، شاید از موضوع خارج شدم. 
خواستم بگم یک طیفه این اثرات جانبی. گاهی قابل تشخیص گاهی اصلا قابل تشخیص نیست، گاهی هم پنجاه پنجاه.

[Silent Voice]

اقای تاج برخلاف حرفتون من به تجربه ادما اعتماد بیشتری دارم تا به اکثر کسایی که تحصیل کردن توی اون رشته.

تا حدی موافقم و قطعا اعتماد 100 درصد ندارم به حرف هیچ نویسنده ای..

تجربه گرایی به به 
من خیلی بدم میاد از این تجربه گرایی 

حالا چرا 

تجربه عمر آدم در درجه اول از آدم می دزده
 
بعد تازه بهت درس میده 


بهترین حرف حرف مارک زاکربرگ هست که خیلی خفن گفت 

من به حرفی کسی که چهار تا پیراهن بیشتر پاره کرده گوش نمیدم 
اما حتما به حرف کسی که پنج تا کتاب بیش از من خونده فکر می کنم 



دوم در جریان هستید که آقای برایان تریسی اصلا نه روانشناسه نه ثروتمند 
کی هست ؟ نویسنده هم نیست 
یه فروشنده هست 
من به یه فروشنده نمیتونم کتاباش و بخونم 
خصوصا خصوصا خصوصا زمانی که پنج تا کتاب در سال می‌نویسه 
این یعنی چی 
این یعنی اینکه اگر می‌بینید ثروت داره از فروش این کتاب هاست

[silent scream]

دوم در جریان هستید که آقای برایان تریسی اصلا نه روانشناسه نه ثروتمند 
کی هست ؟ نویسنده هم نیست 
یه فروشنده هست 
من به یه فروشنده نمیتونم کتاباش و بخونم 
خصوصا خصوصا خصوصا زمانی که پنج تا کتاب در سال می‌نویسه 
این یعنی چی 
این یعنی اینکه اگر می‌بینید ثروت داره از فروش این کتاب هاست

با دو خط اخر موافقم.

تجربه گرایی به به 
من خیلی بدم میاد از این تجربه گرایی 

حالا چرا 

تجربه عمر آدم در درجه اول از آدم می دزده
 
بعد تازه بهت درس میده 

درسته، ولی استفاده کردن از تجربه دیگران هم کار خوبیه.
الان توی حوزه برنامه ریزی، چه کتابی رو بهتر از بولت ژورنال پسدا می کنین؟ 
اونم تجربی بود و بر اساس تجربه نویسنده.
ولی مفیدترین و کاربردی ترین کتابی بود که راجب برنامه ریزی خوندم.

کتاب های تجربه گرا همشون بد نیستن. همونطور که کتاب های علمی همشون خوب نیستن.
به قول اقای تاج، کتاب های شبه علم هستن که نباید بخونیمشون.

بهترین حرف حرف مارک زاکربرگ هست که خیلی خفن گفت 

من به حرفی کسی که چهار تا پیراهن بیشتر پاره کرده گوش نمیدم 
اما حتما به حرف کسی که پنج تا کتاب بیش از من خونده فکر می کنم 

 همین اقای برایان تریسی که اینقد میگین بده، هم هر روز کلی کتاب مبخونه و کلی مجله موفقیت میخونه تا بتونه کتاب هاشو بنویسه.. پس باید حرف های ایشون رو هم قبول داشته باشید..

مشکل و گیر اینجاست که گاهی آدم نمی‌تونه تشخیص بده و بدون این که متوجه بشه تاثیر می پذیره‌.

یک مثال اغراق آمیز می زنم در حیطه موسیقی.
من چند ساله موسیقی غمگین رو بر خودم حرام کردم مگر اینکه به شکل. به خصوصی محتواش عرفانی باشه. می دونی چرا؟ چون آهنگ غمگین روی ذهن اثر می ذاره. اینو ما شاید کم و بیش درک کرده باشیم اما درک اثر بعضی چیزها چندان راحت نیست مثل جملاتی که روزانه به خودمون می گیم. مثل اخبار، ناشکری، مثل مثل ... 
حالا خیلی پیش رفتم، شاید از موضوع خارج شدم.  
خواستم بگم یک طیفه این اثرات جانبی. گاهی قابل تشخیص گاهی اصلا قابل تشخیص نیست، گاهی هم پنجاه پنجاه.

درسته.

[Silent Voice]

کتاب های شبه علم هستن که نباید بخونیمشون. 

میدونستید همون کتاب های شبه علم چقدر شبیه به حرف های ادیانه ...
میدونستید تجربیات پرواز روح و نزدیک به مرگ همگی شبه علم به حساب میان!!!!!! 
میدونستید کتاب آن سوی مرگ و سفر روح شبه علمه! 
من برخلاف آقای تاج 
میگم بخونیدشون و بهشون عمل کنید چون خودم عمل کردم و دیدم چی شد

 همین اقای برایان تریسی که اینقد میگین بده، هم هر روز کلی کتاب مبخونه و کلی مجله موفقیت میخونه تا بتونه کتاب هاشو بنویسه.. پس باید حرف های ایشون رو هم قبول داشته باشید.. 

کوین ترودو میگه نود درصد کسایی در مورد 
ثروت و موفقیت کتاب می‌نویسن اصلا ثروتمند نیستن
 و‌تنها درآمدشون همون کتاب و همون سمیناره!