1397 آبان 22، 23:45
(1397 آبان 22، 22:53)آقای اراده نوشته است:(1397 آبان 22، 22:01)رامین. نوشته است: سلام
خدارو شکر ما هم رسیدیم به یک هفته
اگه وسوسه همون لحظه اول کنترل بشه خیلی راحت میشه جلوش رو گرفت
فاصله بین شکست و پاکی یه لحظه است .
این حرفتو باهاش درگیرم الان
احساس خوشایندی ندارم
ارادهههههههههه
شیره
ارادهههههههههه
شیره
اراااااااااااااااادههههه
شیره
**********
یک روز عالی دیگه به انتها داره می رسه.
فکر کنم سرما هم خوردم بازم
من مطمئن هستم که ما به هدفمون که یک سال پاکی هست می رسیم.
سیب سرخی روی شاخه ی درخت می بینم.
دستم می رسه و اون رو می چینم و گاز می زنم.
برای سیب های بالاتر باید بپرم، اگر بپرم شاید نهایتا یک متر بالاتر برم و به سیب های بالاتر برسم.
اگر دوستام هم باشن و کمک کنن که من رو پرتاب کنن، شاید چند متر بیشتر برم.
اما با این انرژی های اولیه، بیشتر از ده متر نمی شه پرواز کرد و بعدش سقوطه.
اگر نخوام سقوط کنم و بخوام دائم اوج بگیرم چی؟
باید پرواز کنم، باید بال بزنم.
در قرآن آیه ای هست:
آیا آنها به پرندگانی که بر فراز آسمانها نگهداشته شده، نظر نیفکندند؟
هیچ کس جز خدا آنها را نگاه نمیدارد؛
در این امر، نشانههایی (از عظمت و قدرت خدا) است برای کسانی که ایمان میآورند! (۷۹)
محمد تو بال بزن، اون کسی که باید، تو رو نگه می داره و به مقصد می رسونه.
در جو آسمان، معلق بین زمین و آسمون. وقتی که که احساس می کنی پات به هیچ جا بند نیست.
به خدا توکل کن و با آرامش اون کاری که به ذهنت می رسه درسته رو بدون خستگی و با استقامت انجام بده
کلاغی که ۱۰ ها متر داخل جو پرواز می کنه، اگر بال نزنه، سرنوشت محتومش سقوطه...
اگر می خوای سقوط نکنی، توکل کن و بال بزن.