1396 آبان 10، 23:47
(1396 آبان 10، 19:21)rezaKy نوشته است: به نام خدا
اخیرا موضوعی هست که ذهنمو مشغول کرده و میخام ببینم نظر شما چیه.
فرض کنین شخصی رو خیلی دوس دارین و توی زندگیتون خیلی براتون عزیزه. نه از بین اقواما. از بین دوست، رفیق و یا یه شخص خاص. این شخص رو یه روز درحال انجام کاری میبینین که خوشایند شما نیست و از معیار های شما برای دوستی/رابطه و... دور هست.
مثلا برای من سیگاری بودن از چیزای ناخوشایند هست.
فرض کنین اوح شخص رو درحال انجام اون کار میبینین. چه عکس العملی نشون میدین؟
به روی خودتون نمیارین و انگار نه انگار طوری شده، ولی از اون به بعد با اون شخص سردتر برخورد میکنین؟
همونجا که دیدینش میرین جلو و ناراحتیتون رو نشون میدین؟
یا اینکه بعدا سر فرصت به روش میارین؟
چه کارایی میشه توی این موقعیتا کرد؟ بنظر شما چی درسته؟
سلام سوال خوبی مطرح کردی,
عکس العمل من اینه که خیلی منطقی بهش میگم این کار خوب نیست, مثلا همین سیگار که مثال زدی , در جمع نزدیک ترین دوستام یکیشون سیگار میکشه و اونقدر فهمیده است فقط تو فضای باز میکشه و وقتی کنار همیم اول اجازه میگیره که اگر مشکل نداره در حضورت سیگارمو روشن کنم , یا وقتی کسی از دوستان نزدیک که تفننی سیگار میکشه ازش سیگار بخواد بهش نمیده میگه من اخلاقم اینه , خب وقتی یک شخص اینقدر منطقی و فهیمه رابطه من باهاش تغییر نمیکنه , هرچند من بهش چندین بار گفتم سیگار چیز خوبی نیست ولی دیگه فکر کنم وقتی شخصیت آدمها شکل بگیره دیگه تغییر نمیکنه,
نمونه خودم : من دوران راهنمایی برای مسخره بازی و کنجکاوی سیگار میکشیدم, یا دوران دانشجویی قلیان میکشیدم , یک روز دوستم منو دید (که خودش سیگاریه) با تعجب گفت تو قلیان میکشی؟؟!! اصلا ازت توقع نداشتم,با خودم فکر کردم یعنی واقعا اگر شخصیت من جوریه که قلیان هم نباید بکشم خب نمیکشم,از اون روز دیگه به قلیان هم لب نزدم,الان میشه حدودا 4 سال از اون موقع میگذره ,
یا یک جمعی بیرون شهر رفتیم از 28-29 ساله تو جمعمون بود تا 32 سال (5 نفر بودیم ) مشروب و سیگار هم همراه داشتن , که بهم میگفتن حداقل سیگار که بکش همه میکشن , ولی همون سیگار همونجا حتی تفننی هم نکشیدم چون شخصیتم اینطوری شکل گرفته بود,
نتیجه : اگر دوست نزدیکمون تو سن رشده حتی باید بزور منعش کنیم, ولی اگر سن و سالش گذشته باید وقت بگذاریم و منطقی یا احساسی یا هرجور که تونستیم سر به راهش کنیم اگر دیدیم جواب نمیده واقعا کاری نمیشه کرد و اگر اون شخص خیلی تو جاده خاکیه دیگه کاریش نمیشه کرد و اگر مارو هم گمراه میکنه که بهتره ترکش کرد چون واقعا نمیشه کاری کرد ,
حالت دیگه : بدون اینکه باهاش قاطی بشیم رابطمون رو حفظ کنیم, دوست من 34 سالشه و از خانمش جدا شده , الان زیادی با دخترها قاطی شده,دیشب که خونشون بودم ساعت 12 شب رفتم از خونشون اونم بردم جلو خونه دوست دخترش پیادش کردم,رابطه ما همون رابطه دوستانه قدیم هست چون راحت 15 ساله باهم دوستیم ولی یک شخص 34 ساله قابل تغییر نیست, فقط حواسم هست که خودشو به باد نده و اگر جایی خیلی شلوغ کرد جلوشو میگیرم.
این نظر بود درست یا غلط نمیدونم.