1399 فروردين 3، 17:22
(1399 فروردين 3، 16:34)عاشق فاطمه زهرا نوشته است:(1399 فروردين 3، 15:40)رضا خان نوشته است: هممون از بچگی خواسته ها و رویاهایی داشتیم که به خاطر محدودیتای دنیا هیچوقت بهش نرسیدیم..
دنیا خیلی تنگ و محدوده.. میدونم مدلش همینه و محل گذره ولی بعضی وقتا همین میشه باعث وسوسه
خواسته های ما خیلی بزرگ و نا محدودن و توی دنیای محدود رسیدن بهشون خیلی سخت و طاقت فرساست
یه چیزیو میخوایم کلی باید مسیر طی کنیم که بهش برسیم اونم معلوم نیست برسیم یا نه
به عبارتی خواسته ها و رویاهای ما مثل یه گوشی هوشمند پیشرفتست ولی دنیا یه گوشی سادست...
از طرفی مرگ راه رسیدن به رویاهای نامحدودمونه که اونم برای همه خوشایند نیست
داداش درسته که زندگی محدوده،
اما کدوم بهتره؟
- این که از همین زمان محدود درست استفاده کنیم.
- یا این که همه ی عمر رو به بیهودگی بگذرونیم
توی نهج البلاغه در مورد زهد حضر امیر حرف خوبی رو می زنن(نقل به مضمون)
یه نفر رو نشون حضرت امیر می دن که لباس های کهنه و خراب پوشیده بود.
بعد می گن این خیلی زاهده
حضرت گفتن این زاهد نیست،
زاهد کسیه که از دنیا استفاده می کنه، اما بهش دلبسته نمی شه.
باید توی زمین تلاش و کوشش کرد و برای رسیدن به اهداف تلاش کرد.
و به اهدافمون هم می رسیم.
رسم دنیا همینه که هر کی توی دنیا تلاش کرد لاجرم به هدفش می رسه.
حق باشماست ، قطعا گزینه اول
یکم حال روحیم خوب نیست ولی درست میشه