1389 مرداد 6، 20:16
ویرایش شده
(3) ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنا مَعَ نُوح إِنَّهُ كانَ عَبْداً شَكُوراً
(ای بنی اسرائیل!) ای فرزندانِ کسانی که آنان را همراه نوح، سوار (بر کشتی) کردیم و (نجات دادیم!) همانا نوح، بنده ای بسیار شکر گزار بود (شما هم مثل او باشید، تا نجات یابید).
نکته ها:
- حضرت نوح را "پدر دوم" انسان گفته اند، چون در طوفان نوح، همه مردم غرق شدند، جز آنان که در کشتی همراه نوح بودند. از این رو معنای " ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنا" همانند جمله "یا بنی آدم" است.
- حضرت نوح در میان پیامبران، بیش از همه عمر کرد و همواره گرفتار اذیت و آزار کفار و لجوجان بود، ولی بنده ای بسیار شاکر بود.(20) خداوند نیز برای حضرت نوح، حساب ویژه ای باز کرده و سلام مخصوص به او داده است.(21)
پیام ها:
- در مکتب انبیا بودن و همراهی آنان، رمز نجات و بقای انسان است." ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنا مَعَ نُوح"
- تاریخ گذشتگان، عامل تربیت و هشدار برای آیندگان است." ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنا"
- توجه دادن فرزندان به شرافت و ایمان نیاکان، راهی عاطفی برای تربیت و پذیرش دعوت و مسئولیت آنان است." ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنا"
- عبودیت و بندگی خدا، زمینه ایمنی از حوادث و مهالک است." حَمَلْنا مَعَ نُوح إِنَّهُ كانَ عَبْداً شَكُوراً"
- تجلیل از مردان والا و اسوه، از عوامل تربیت است." كانَ عَبْداً شَكُوراً"
- یکی از برکات شکور بودن، ذریه پایدار داشتن است." ذُرِّيَّةَ مَنْ... عَبْداً شَكُوراً"
شکر
- "شکور" به کسی می گویند که بسیار شکرگزار باشد. شکور از صفات خداوند است، زیرا در برابر کار نیک انسان پاداش بسیار می دهد. در برابر هر کار خیری، ده ثواب یا هفتصد و یا بدون حساب پاداش می دهد.
حضرت نوح(ع) در هر صبح و شام سه بار با جملات مخصوص خدا را سپاس می کرد.(22)
- مراتب شکر عبارت اند از: شکر قلبی، زبانی و عملی.
شکر قلبی آن است که نعمت های خدا را بشناسیم و باور کنیم همهالطاف از اوست و غیر او واسطه ای بیش نیستند و بهخاطر سختی ها و حوادث تلخ دست از او برنداریم. حضرت زینب(س) که آن همه مصیبت دید، در سخن خود به حکومت بنی امیه فرمود:"ما رأیتُ الّا جمیلا"، من جز زیبایی ندیدم.
آری در سفره هستی، همه آفریده ها در جای خود زیباست گرچه ما زیبایی آنرا درک نکنیم. چنانچه افراد بزرگ که به سفره ای نگاه می کنند، مربا و شیرینی را زیبا می بینند و هم ترشی و فلفل و پیاز را، گرچه همین سفره را اگر نزد کودکی پهن کنیم، شیرینی را زیبا، ولی ترشی و فلفل و پیاز را بد می پندارد.
شکر زبانی آن است که با گفتن جملاتی از قبیل:"الحمد لله ربّّ العالمین"، خدا را شکر کنیم.
شکر عملی آن است که از نعمت های الهی آنگونه که خداوند می خواهد بهره برداری کنیم. مثلا اگر غذایی خوردیم از قدرت و انرژی آن، کار نیکی انجام دهیم، اگر قدرتی پیدا کردیم از نیازمند و ضعیفی دست گیری کنیم. - شکر خداوند، وسیله زیاد شدم نعمت هاست.
شکر خداوند، وسیله بیمه شدن از وسوسه های شیطانی است، زیرا شیطان به خداوند گفت: من از هر سو مردم را گمراه خواهم کرد، زیرا اکثر مردم اهل شکر نیستند.(23) و هر کس شاکر نباشد در دام او قرار خواهد گرفت.
------------------------------
20.گوشه ای از دعاها و شکرهای آن حضرت در تفسیر مجمع البیان آمده است.
21."سلام علی نوحٍ فی العالمین" صافّات،79
22.کافی،ج2،ص534
23.اعراف،17