پ.و.رن و سرخوشی ای شبیه به مخدر:
ممکنه با خودتون فکر کنید " آخه این چه حرفیه پ.و.ر.ن چه ربطی به اعتیاد داره، من که پ.و.ر.ن رو مثل مواد مخدر نمی کشم یا مثل الکل نمی خورم". اما حقیقت اینه که پ.و.ر.ن تاثیر قوی ای روی ذهن و بدنتون داره که قابل مقایسه با کوکائین، شیشه و الکله. پ.و.ر.ن واکنش های شیمیایی مغز شما رو تغییر می ده. پ.و.ر.ن بخش از مغز شما یعنی پیش مغز میانی (median forebrain) رو که اصطلاحا بهش "بزرگراه خوشی" میگن رو تحریک می کنه، این قسمتی از مغزه که پر از گیرنده هایی است که انتقال دهنده های عصبی دوپامین هستند.
وقتی شما از لحاظ جنسی تحریک میشین دوپامین آزاد میشه. دوپامین به روش های لذت بخش دیگه مثل بوسیدن، س.ک.س ، سیگار کشیدن و یا مصرف مواد مخدر هم آزاد میشه. پ.و.ر.ن باعث میشه یه دفعه تولید دوپامین در مغز شما اوج بگیره. این افزایش تولید قابل توجه حالتی شبیه به مصرف مواد مخدر داره که بسیاری از محقق ها معتقدند افزایش تولیدی شبیه به کوکائین داره.
استفاده از پ.و.ر.ن باعث میشه مواد شیمیایی دیگه ای هم که احساس خوبی میده در مغز شما تولید بشه مثل آدرنالین ، اندروفین و سروتونین. اما مشکل اینجاست که وقتی مغزتون پر بشه از این مواد شیمیایی تولید لذت، پ.و.ر.ن باعث میشه قابلیت خود بدنتون برای تولید و آزاد کردن موثر این مواد در محیط معمول زندگی کم بشه. این یکی از دلایلیه که کاربر پ.و.ر.ن هر دفعه نیاز به درجه ی بالاتری از تحریک کنندگی جنسی داره برای اینکه لذت ببره و ارضا بشه.
در کنار این ها قدرت پ.و.ر.ن برای تولید هیجان، آرامش و فرار از درد و رنج باعث میشه بسیار اعتیاد آور بشه. کم کم با گذشت زمان برای تولید حالِ خوب بهش وابسته میشیم و برای اینکه حالمون بد نشه بهش نیاز پیدا می کنیم. اگر کسی عادت کنه به اینکه با پ.و.ر.ن خودش رو نشئه کنه ، ترک پ.و.ر.ن موجب یک دوره افسردگی و بی خوابی میشه همونطور که ترک اعتیاد یا الکل همین کار رو می کنه. کسانی که در دوره ی ترک پ.و.ر.ن هستند تقریبا 18 ماه طول می کشه تا صدمه ای که به گیرنده های دوپامین زده شده بهبود پیدا کنه.
از کتاب Porn Trap