انجمن شبانه روزی

[آقای اراده]

با سلام 
ایشالا که در این ماه عزیز خالص خالص بشیم 

دیده شده در سال 91 اعضایی در آشپزخونه کانون فعالیت داشتن 
اون موقع ها بابا بزرگ کانون شخصی بود بنام علیرضا68 ....
قدیمیا میشناسن ایشون رو 
از لاکچری های بابا بزرگ این بود که صبح جیگر بزنه به بدن 
اینم سند

برخی از مدیران قرمز رنگ هم بودند که ناهار تهیه میکردن (بیچاره مدیرای قرمز  )
اینم سند

و دیده شده مدیرای خیلی کل که کلا همیشه به شام کانون میرسیدن و صبحانه و ناهار سر  کار بودن 
اینم سند

موضوع بالا رو جهت آشنایی بیشترتون با سابقه آشپزخونه کانون فرستادم 

[آقای اراده]

از نحوه ی ایستادنش معلومه که آقای اراده اس 

من نفر دوم از سمت راست هستم 
بقل کت مشکی ایستادم 

البته چند وقت پیش یه تصویر از من فرستادن کانون .... بیشتر شبیه قیصر های زمان خودم بودم 
در هر صورت شما در انتخاب تصویر آزاد هستید 

[یوسف]

سلام
با ما باشید با تازه های ترافیکی   
اقا دیشب دوباره تو همون جاده بودم 
همون جاده خوفناکه 
وسط راه یه صدایی شنیدم , بعد حس کردم ماشین یه جوری شد 
یکم گوشامو تیز کردم یه صدایی میومد
زدم کنار و دیدم بعععله
لاسیتک عقب به لقاالله پیوسته 
جوری تیکه پاره شده بود طفلک که دلم واسش سوخت
البته دلم واسه خودمم سوخت که تو اون تاریکی وسرما تنهایی لاستیک رو باید عوض میکردم 
خلاصه اینکه این جاده داستانی شده 

پ ن : عاشق جان سرعتی نبود , همش 80 تا بود 
پ ن : اتریسا خانوم ممنون من خیلی با احتیاط رانندگی میکنم ماشینمم شاهده 
پ ن : چکاوک جان ممنونم لطف داری 

["سعید"]

یوسف جان جادتو عوض کن برادر، این جاده باهات نمیسازه

["سعید"]

بچه های خوب کانون یه سوال از همتون دارم درباره ی مهاجرت.

به نظرتون ما مسئولیم که بمونیم و بالا سر پدر مادرمون تو پیریشون باشیم یا نظرتون اینه که آدم فقط یه بار زندگی می کنه و باید وقتی میبینیم تو یه کشور دیگه جای پیشرفت بیشتری داریم برسم سراغ زندگیمون؟ شما طرفدار کدوم نگاه هستید؟

پ.ن: اینجا اصلا بحث اینکه باید مملکت خودمون رو بسازیم و اینا نیست مسئله انتخاب بین حامی پدر و مادر بودن در کهنسالی و یا فکر کردن به پیشرفت خودمونه.

[K_1]

سلام به نازنین برادرم ..

مشارکت من نادان
همونطور که فرمودی ما فقط یه بار زندگی میکنیم ..
.. و اینکه .. ما ابد در پیش داریم ..
یک فرصت کوتاه متناهی در دنیا ..
برای ساختن و سفر در یک ابدیت ..

[می توانم]

من خودمو می گم
اگر من پول نداشته باشم واقعا نمی تونم حمایتی کنم همه ش باید کار کنم تا یه حداقلی رو به دست بیارم پس وقت ندارم و نمی بینمشون که کاراشونو کنم پولم ندارم کسیو واسشون استخدام کنم پولم ندارم مسائل مالی شون رو حمایت کنم
از طرفی ام اونا من رو می بینن و آینه دقشون می شم یه بار عصبانی می شن یه بار حرص می خورن یه بار خودشونو سرزنش می کنن یه بار غصه می خورن


به نظر من اگه آدم بره و موفق باشه بهتر از اینه که بمونه و دور از جون شما حتی نتونه بار خودشو بکشه چه برسه به بار والدین

[عاشق فاطمه زهرا]

بچه های خوب کانون یه سوال از همتون دارم درباره ی مهاجرت.

به نظرتون ما مسئولیم که بمونیم و بالا سر پدر مادرمون تو پیریشون باشیم یا نظرتون اینه که آدم فقط یه بار زندگی می کنه و باید وقتی میبینیم تو یه کشور دیگه جای پیشرفت بیشتری داریم برسم سراغ زندگیمون؟ شما طرفدار کدوم نگاه هستید؟

پ.ن: اینجا اصلا بحث اینکه باید مملکت خودمون رو بسازیم و اینا نیست مسئله انتخاب بین حامی پدر و مادر بودن در کهنسالی و یا فکر کردن به پیشرفت خودمونه.

بله مسئولیم ...

هر حقی یه تکلیفی هم به همراه داره.
این که اون ها جوونیشون رو گذاشتن برای ما،‌ این وظیفه را روی دوش ما می ذاره.

همه چی هم که پول و موفقیت و این ها که نیست.
خانواده هم توی شاد بودن آدم نقش داره.

هر چقدر هم که موفق بشی، خلا دوری از پدر و مادر رو آدم حس می کنه.
در نهایت هم وقتی فوت می شن، آدم غصه ی مضاعف می خوره. غصه از دست دادنشون و غصه ی ول کردنشون.

جمله ی آخر هم اینه که اون چیزی که برای خودت نمی پسندی رو برای دیگران نپسند.
اگر خوش حال می شی فرزندات توی پیری ولت کنن، شما هم پدر و مادرت رو رها کن و برو.

[عاشق فاطمه زهرا]

پ ن۲:من ی سوالی دارم دوستان...من میخوام پست های بیشتر بدانید و پست هایی در مورد سلامتی و دمنوش ها بزارم ک مفیدن ب نظرتون تو کدوم تاپیک این مطالب و پست کنم؟

سلام

این تاپیک به نظرم خوبه باشه

https://www.ktark.com/thread-496-page-61.html

[عاشق فاطمه زهرا]

امروز بعد از یه ماه استادم رو دیدم
وقتی براش گزارش می دادم از کارها و فعالیت هام

تهش گفت، به نظرم الان اوج گرفتی.
منظورش این بود که به نسبت قبل تر ها خیلی بهتر کار کردی این یه ماه رو.

جالبه برای من، چون. این یه ماه، پاکی ام هم خیلی خوب بود.
زندگی ام هم خیلی خوب و عملا از زندگی دارم لذت می برم.

اصلا هم تمرکزم روی درس و کار نبود، بیشتر روی این بود که تعادل ایجاد کنم بین کارهام.
تفریح کنم، درس بخونم، تنبلی نکنم.

یعنی بیشتر از این که روی خود درس تمرکز کنم، روی خودسازی تمرکز کردم، روی نزدیک شدن به خدا تمرکز کردم.


نتیجه اش هم شده این ...
جالبه برام ... یعنی این جوری می آد توی ذهنم. انسان کافیه فقط خودش رو کنترل کنه که اسب سرکش نفس تو در و دیوار نره و راه مستقیم رو بره.
خود روح خدایی که در انسان هست، مسیر رو پیدا می کنه و خودش اون مسیر رو طی می کنه.

شما کافیه که غذای درست به روحت بدی.

بعضی آهنگ ها، بعضی فیلم ها، بعضی حرف ها، بعضی جمع ها، بعضی نگاه ها،
بعضی رفتارها، بعضی گناه ها، بعضی فکر ها و ...

این بعضی ها هستن که بیخودی روح رو خسته می کنن، شادابیش رو کم می کنن.
یعنی ممکنه که شما واقعا احساسی بشی با یه فیلم. اما تهش روحت خسته اس.
دیگه حال هیچ کاری رو نداری.

روضه این طور نبوده برای من. گریه می کنم، اما بعدش سبکم، بعدش روحم شادابه و می خواد کار کنه (جسمم ممکنه خسته باشه، اما روح سرزنده است)

[Queen]

من می خوام درس بخونم

[Deril]

داداش گلم خدا خودش گفته در زمین مهاجرت کنید. قطعا اگه بری و پیشرفت کنی بیشتر میتونی به والدینت کمک کنی. چه بسا اونها رو هم ببری پیش خودت. 
اینم در نظر بگیر علاوه بر پدر مادرت، نسبت به فرزندت هم مسئولیت داری و حق اون هست تو شرایط بهتری به دنیا بیاد و زندگی کنه.

["سعید"]

مرسی دوستان از نظراتتون درباره ی مهاجرت.. استفاده کردم از نظراتتون.

[عاشق فاطمه زهرا]

داداش گلم خدا خودش گفته در زمین مهاجرت کنید. قطعا اگه بری و پیشرفت کنی بیشتر میتونی به والدینت کمک کنی. چه بسا اونها رو هم ببری پیش خودت. 
اینم در نظر بگیر علاوه بر پدر مادرت، نسبت به فرزندت هم مسئولیت داری و حق اون هست تو شرایط بهتری به دنیا بیاد و زندگی کنه.

مطالعه بیشتر

[قاصدک]

سلام به همگی
این روزها اگر دلتون شکست و اشکی جاری شد من رو هم یاد کنید

عزاداری هاتون قبول