1394 آبان 18، 16:17
پیام بهبودی
ضرب المثلی قدیمی وجود دارد که گاهی اوقات میشنویم: «اگر میخواهید خداوند خنده اش بگیرد، برنامه ریزی کنید.» وقتی این را میشنویم، معمولاً ما هم میخندیم، اما خنده ما توأم با نگرانی است. اگر همه برنامه های به دقت طرحریزی شده ما با شکست مواجه شود، متعجب میشویم. اگر برای رویدادی بزرگ نظیر جشن عروسی، بازگشت به دانشگاه یا شاید تغییر شغل برنامه ریزی میکنیم، متحیریم از اینکه آیا برنامه های ما مانند برنامه های نیروی برتر است یا خیر. میتوانیم بر سر این مسئله خود را دچار چنان نگرانی جنون آمیزی کنیم که اصلاً از انجام هر گونه برنامه ریزی خودداری کنیم.
اما حقیقت ساده این است که واقعاً نمیدانیم برنامه های نیروی برتر برای زندگی ما از قبل طراحی شده یا خیر. اکثر ما درباره سرنوشت و تقدیر عقایدی داریم، اما چه به این فرضیات اعتقاد داشته باشیم یا خیر، هنوز در قبال زندگی خود بر اساس عقاید و دیدگاههای شخصی و برنامه ریزی برای آینده مسئولیت داریم. اگر از پذیرفتن مسئولیت زندگی خود امتناع کنیم، باز هم برنامه ریزی میکنیم، اما برای یک زندگی کسل کننده و ضعیف.
در بهبودی برنامه ها را طرح ریزی میکنیم، نه نتایج را. تا وقتی ازدواج، تحصیلات یا شغل جدید را امتحان نکنیم، هرگز نمیدانیم به موفقیت می انجامد یا خیر. صرفاً بهترین قضاوت خود را انجام میدهیم، آن را با کمک دوستان بهبودی بررسی میکنیم، دعا میکنیم، از همه اطلاعاتی که در دسترس است استفاده میکنیم و تا حد توان معقولانه ترین برنامه ها را طرح ریزی میکنیم. برای مابقی کار، به مراقبت صمیمانه خداوندی که درک میکنیم، اعتماد میکنیم و میدانیم مسئولانه عمل کرده ایم.
شايد خوشبختي همين باشد
كه با خودت نگويي :
كاش جايِ ديگري بودم
كارِ ديگري داشتم
يك آدمِ ديگري بودم ... !
عاقبتت بخیر همسفر
كه با خودت نگويي :
كاش جايِ ديگري بودم
كارِ ديگري داشتم
يك آدمِ ديگري بودم ... !
عاقبتت بخیر همسفر