به نام خدا
سلام در یه هفته اخیر دوتا از دوستان در کنترل نگاه و ذهن و رهروان راجع به خوابهای وسوسه کننده حرف زدن فکر کردم این پیام بهبودی رو بزارم شاید به درد هممون بخوره
پیام بهبودی
اتاق تاریک است. بر پیشانی شما عرق سرد نشسته است. ضربان قلب شما بالا میرود. چشمان خود را باز میکنید و مطمئن میشوید که پاکی خود را از دست دادهاید. شما "خواب لغزش" دیده اید و انگار در آنجا بوده اید—مردم، مکانها، روند همیشگی، احساس دلدرد، همه چیز. چند لحظه طول میکشد تا متوجه شویم این خواب یک کابوس شبانه بوده و واقعاً اتفاق نیفتاده است. به تدریج آرامش پیدا میکنید و به خواب برمیگردید.
صبح روز بعد، زمان بررسی این مسئله است که در شب گذشته واقعاً چه اتفاقی افتاده است. دیشب شهوترانی نکردید، اما امروز چقدر به لغزش نزدیک هستید؟ آیا درباره توانایی خود برای کنترل شهوترانی خیال باطلی در سر دارید؟ آیا بی تردید میدانید پس از اولین لغزش چه اتفاقی میافتد؟ چه چیزی بین شما و لغزش واقعی و زنده حائل میشود؟ قدرت برنامه شما، روابط شما با دوستان بهبودی، و نیروی برتر شما چقدر قوی است؟
خوابهای شهوت آلود لزوماً نقصی را در برنامه ما نشان نمیدهد؛ برای یک کسی که مبتلا به خودراضایی بوده است، هیچ چیز طبیعیتر از خواب شهوانی نیست. برخی از ما خوابهای شهوانی را به عنوان نعمتهایی از سوی نیروی برتر خود در نظر میگیریم که به طور واضح ما را به یاد عدم سلامت عقل ناشی از شهوترانی فعال می اندازد و ما را به تقویت بهبودی خود تشویق میکند. اگر از این منظر نگاه کنیم، میتوانیم از خواب لغزش خود سپاسگزار باشیم. این خوابها با وجودی که وحشتناک هستند، اگر از آنها برای تقویت بهبودی خود استفاده کنیم، میتوانند نعمتهای بزرگی نیز باشند.