1395 اسفند 11، 11:19
ویرایش شده
به نام خدا
پیام بهبودی
دیر یا زود همه ما دیدیم که انجام خودارضایی دیگر برای ما لذتی ندارد بلکه ترک و انجام ندادن آن دردآور شده است. شاید مدتها به انکار دست زدیم که همه چیز طبیعی است و مشکلی وجود ندارد و ما هم شبیه به بقیه افراد هستیم... اما سرانجام پذیرفتیم که ما بیمار شده ایم و شهوت در زندگی روزمره ما اختلال به وجود آورده است. آری پذیرش بیماری برای ما بسیار دردناک بود...اما برای ما راهی جز پذیرفتن این حقیقت که دچار مشکل شده ایم وجود نداشت.
پی نوشت:
من همین اواخر وقتی بعد ازگذشتن نزدیک به ده سال از اولین خودارضایی که انجام داده بودم.تسلیم شهوت میشدم و مقاومت نمیکردم آرزوم این بود حالا که میخام شهوترانی کنم یکبار دیگه لذت اولیه رو تجربه کنم.هر کاری هم کردم و به هر روش جدیدی هم متوسل شدم ولی هیچ وقت اون لذت دفعات اول دیگه تکرار نشد.فقط عجز بود و درد...
شايد خوشبختي همين باشد
كه با خودت نگويي :
كاش جايِ ديگري بودم
كارِ ديگري داشتم
يك آدمِ ديگري بودم ... !
عاقبتت بخیر همسفر