1400 مهر 29، 21:11
(1400 مهر 29، 20:52)amirabbas.s2021 نوشته است: سلام تنهام وسوسه دارم شدید با یه حس سردرگمی و اینکه اگه میخوای زندگیت درست شه باید خیلی تلاش کنی تو فکرم میگذره از این ورم میگم ای بابا کی حال داره بیخیال با همین چیزای بد سرگرم باش.
به جای این که فکر کنیم که ما نمی تونیم زیاد تلاش کنیم.چرا نیایم اینطوری فکر کنیم؟==>ما می تونیم تلاش های کوچیک رو با هم جمع کنیم و با گذشت زمان وقتی نگاه کنیم می بینیم خیلی تلاش کردیم.ارزش هر کاری به آخر اون هست.
مهم نیست اول هر کاری چقدر تلاش کردی.مهم این که وقتی به عقب نگاه کنی,ببینی وضعیت الانت نتیچه جمع شدن به مرور تلاش هاست.تلاش های کوچک.یه دفع وسوسه تو اورژانس.یه فیلم نگاه نکردن امشب.یه پناه بردن به خدا در شب جمعه.
و فردا باز هم انرژی برای تلاش کوچیک هست.
قَلیل تَدُوم عَلیه، أرجَی مِن کَثِیر مَملُولٍ مِنه؛ کار (خیر) اندک، که بر آن مداومت ورزی، از کار بسیار که از آن خسته شوی، امیدوار کنندهتر است.
بیا تلاش های کوچیک کن.
اسارت نفس،اراده را قوی می کند
فهمیدم هنگامی که فقط نصف نون می خورم ارادم قوی تره تا موقعی که هر چی دلم بخواد می خورم
برای نا امید شدن دلیلی وجود ندارد