1389 آذر 10، 9:20
+
100
=
100520
.gif "Khansariha (48)")
هرگز هنگام گام برداشتن به سوی آرمان بزرگ ، نگاهت به آنانی که دستمزد خویش را پیشاپیش می خواهند نباشد ! تنها به توانایی های خود اندیشه کن . ارد بزرگ
+
100
=
100520
1389 آذر 10، 20:09
ویرایش شده
+
200
=
100720
[/size]ممنونم از همتون.......
دوستون دارم.....به اميد پاكيتون
.gif "Khansariha (46)")
![[تصویر: kitty-cat-smiley-027.gif]](http://www.emoticonswallpapers.com/emotion/kitty-cat/kitty-cat-smiley-027.gif)
~~...ko0ochak basho0o ASHEgh ke ESHGH midanad ayin b0zo0org kardanat [email=r@A]r@A[/email]**!!!...~~ ![[تصویر: ko4o_96670753446949498754.png]](http://uupload.ir/files/ko4o_96670753446949498754.png)
داستــــــــــان زنـــــــدگی الــــــــوووووووووووووون [img=0x0]http://8pic.ir/images/u2kig0x2xk6igwj759y.png[/img]
1389 آذر 10، 21:50
+
200
=
100920
سلام برای سلامتی ودعای برای پاکی همه دوستای گلم وخودم
هرگز هنگام گام برداشتن به سوی آرمان بزرگ ، نگاهت به آنانی که دستمزد خویش را پیشاپیش می خواهند نباشد ! تنها به توانایی های خود اندیشه کن . ارد بزرگ
1389 آذر 11، 0:39
+
80(به امید پاکی هممون)
=
101000
نشان 100 روزه
.........![[تصویر: medal.png]](http://www.ktark.com/images/medal.png)
.........
.........
.........تنها راهی که به شکست می انجامد، تلاش نکردن است
خودت را بپذیر؛ هر چه که هستی حتی اگر نقصی هم داری آن را بپذیر؛ تنها آن
هنگام قادری دست از جنگ با خودت برداری و آسوده باشی.
1389 آذر 11، 6:55
+
200
=
101200
برای سلامتی آقا امام زمان (عج)
و برای دعای خیر و پاکی همه بچه های خوب کانون و خودم
هرگز هنگام گام برداشتن به سوی آرمان بزرگ ، نگاهت به آنانی که دستمزد خویش را پیشاپیش می خواهند نباشد ! تنها به توانایی های خود اندیشه کن . ارد بزرگ
1389 آذر 12، 14:24
+
50
=
101250
هرچند حال و روز زمین و زمان بد است \ یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است
حتی فرشته ای که به پابوس آمده \ انگار بین رفتن و ماندن مردّد است
اینجا مدینه نیست، نه اینجا مدینه نیست \ پس بوی عطر کیست که مثل محمد است؟
حتی اگر به آخرخط هم رسیده ای \ اینجا برای عشق شروعی مجدد است
جایی که آسمان به زمین وصل می شود \ جایی که بین عالم و آدم، زبانزد است
هر جا دلی شکست به این جا بیاورید \ اینجا بهشت، شهر خدا، شهر مشهد است
![[تصویر: 87267819991958480523.jpg]](http://upcity.ir/images2/87267819991958480523.jpg)
حسین ارام جانم، حسین روح و روانم
بیا نگار اشنا، شب غمم سحر نما
مرا به نوکری خود، شها تو مفتخر نما
1389 آذر 13، 10:35
+
10
=
101261
ای طلیعه هشتم!
من آمدم تا دلم را بر ضریح تو حلقه زنم و به دور کعبه عشق تو طواف دهم.
آمدم تا اشک چشمانم را دخیل سقا خانهات کنم.
آمدم تا از کبوتران حرمت گردم تا به هر صبح به دور گنبد طلائیت به پرواز درآیم
مولایم! ای طبیب دردمندان!
من آمدم تا دلم را بر ضریح تو حلقه زنم و به دور کعبه عشق تو طواف دهم.
آمدم تا اشک چشمانم را دخیل سقا خانهات کنم.
آمدم تا از کبوتران حرمت گردم تا به هر صبح به دور گنبد طلائیت به پرواز درآیم
مولایم! ای طبیب دردمندان!
1389 آذر 13، 16:44
+
30
=
101290
هرچند حال و روز زمین و زمان بد است \ یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است
حتی فرشته ای که به پابوس آمده \ انگار بین رفتن و ماندن مردّد است
اینجا مدینه نیست، نه اینجا مدینه نیست \ پس بوی عطر کیست که مثل محمد است؟
حتی اگر به آخرخط هم رسیده ای \ اینجا برای عشق شروعی مجدد است
جایی که آسمان به زمین وصل می شود \ جایی که بین عالم و آدم، زبانزد است
هر جا دلی شکست به این جا بیاورید \ اینجا بهشت، شهر خدا، شهر مشهد است
حسین ارام جانم، حسین روح و روانم
بیا نگار اشنا، شب غمم سحر نما
مرا به نوکری خود، شها تو مفتخر نما
1389 آذر 14، 22:39
+
10
=
101300
هرچند حال و روز زمین و زمان بد است \ یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است
حتی فرشته ای که به پابوس آمده \ انگار بین رفتن و ماندن مردّد است
اینجا مدینه نیست، نه اینجا مدینه نیست \ پس بوی عطر کیست که مثل محمد است؟
حتی اگر به آخرخط هم رسیده ای \ اینجا برای عشق شروعی مجدد است
جایی که آسمان به زمین وصل می شود \ جایی که بین عالم و آدم، زبانزد است
هر جا دلی شکست به این جا بیاورید \ اینجا بهشت، شهر خدا، شهر مشهد است
حسین ارام جانم، حسین روح و روانم
بیا نگار اشنا، شب غمم سحر نما
مرا به نوکری خود، شها تو مفتخر نما
1389 آذر 15، 23:03
+
10
=
101310
ای طلیعه هشتم!
من آمدم تا دلم را بر ضریح تو حلقه زنم و به دور کعبه عشق تو طواف دهم.
آمدم تا اشک چشمانم را دخیل سقا خانهات کنم.
آمدم تا از کبوتران حرمت گردم تا به هر صبح به دور گنبد طلائیت به پرواز درآیم
مولایم! ای طبیب دردمندان!
من آمدم تا دلم را بر ضریح تو حلقه زنم و به دور کعبه عشق تو طواف دهم.
آمدم تا اشک چشمانم را دخیل سقا خانهات کنم.
آمدم تا از کبوتران حرمت گردم تا به هر صبح به دور گنبد طلائیت به پرواز درآیم
مولایم! ای طبیب دردمندان!
1389 آذر 16، 23:22
+
50
=
101360
هرچند حال و روز زمین و زمان بد است \ یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است
حتی فرشته ای که به پابوس آمده \ انگار بین رفتن و ماندن مردّد است
اینجا مدینه نیست، نه اینجا مدینه نیست \ پس بوی عطر کیست که مثل محمد است؟
حتی اگر به آخرخط هم رسیده ای \ اینجا برای عشق شروعی مجدد است
جایی که آسمان به زمین وصل می شود \ جایی که بین عالم و آدم، زبانزد است
هر جا دلی شکست به این جا بیاورید \ اینجا بهشت، شهر خدا، شهر مشهد است
حسین ارام جانم، حسین روح و روانم
بیا نگار اشنا، شب غمم سحر نما
مرا به نوکری خود، شها تو مفتخر نما
1389 آذر 17، 9:58
101365
+
500
=
101865
قدم بر می دارم. بلند بلند قدم بر می دارم.
فكر می كنم.
ساعت در حال گذر است.
وقت نیست.
باید تندتر بروم.
قدم هایم را سریع تر می كنم.
به جای یك موضوع، به چند موضوع هم زمان فكر می كنم.
شاید این طوری در وقت صرفه جویی كنم.
انگار باز هم وقت نیست.
تصمیم می گیرم بدوم.
به نفس نفس می افتم.
انقدر مشغول بازیابی تنفسم بودم كه یادم رفت فكر كنم.
تصمیم می گیرم دویدن، بازیابی تنفس و فكر كردن را با هم انجام دهم.
دارم از شدت خستگی تلو تلو می خورم.
تمام تنم خیس عرق است.
اگر نایستم، از هوش خواهم رفت.
روی یك صندلی می نشینم.
تنگی نفس می گیرم. تند تند نفس می كشم.
كمی نفسم سر جایش می آید.
اما تمام این مدت كه من روی صندلی نشسته بودم...
من نه تنها زمان را از دست دادم...
نه تنها رشته ی افكارم پاره شد...
نه تنها لباس های تمیزم را با لباس هایی خیس عرق، عوض كردم...
بلكه قدم هایم نیز متوقف شد و روی یك صندلی نشستم.
شاید اگر همان قدم های اولیه ام را برمی داشتم...
و اگر نمی خواستم از زمان سبقت بگیرم...
الان ساكن و متوقف نمی شدم.
مشكل از آن جایی شروع شد كه تصمیم گرفتم بدوم.
فكر می كنم.
ساعت در حال گذر است.
وقت نیست.
باید تندتر بروم.
قدم هایم را سریع تر می كنم.
به جای یك موضوع، به چند موضوع هم زمان فكر می كنم.
شاید این طوری در وقت صرفه جویی كنم.
انگار باز هم وقت نیست.
تصمیم می گیرم بدوم.
به نفس نفس می افتم.
انقدر مشغول بازیابی تنفسم بودم كه یادم رفت فكر كنم.
تصمیم می گیرم دویدن، بازیابی تنفس و فكر كردن را با هم انجام دهم.
دارم از شدت خستگی تلو تلو می خورم.
تمام تنم خیس عرق است.
اگر نایستم، از هوش خواهم رفت.
روی یك صندلی می نشینم.
تنگی نفس می گیرم. تند تند نفس می كشم.
كمی نفسم سر جایش می آید.
اما تمام این مدت كه من روی صندلی نشسته بودم...
من نه تنها زمان را از دست دادم...
نه تنها رشته ی افكارم پاره شد...
نه تنها لباس های تمیزم را با لباس هایی خیس عرق، عوض كردم...
بلكه قدم هایم نیز متوقف شد و روی یك صندلی نشستم.
شاید اگر همان قدم های اولیه ام را برمی داشتم...
و اگر نمی خواستم از زمان سبقت بگیرم...
الان ساكن و متوقف نمی شدم.
مشكل از آن جایی شروع شد كه تصمیم گرفتم بدوم.
1389 آذر 17، 21:47
+
200
=
102065
قدم بر می دارم. بلند بلند قدم بر می دارم.
فكر می كنم.
ساعت در حال گذر است.
وقت نیست.
باید تندتر بروم.
قدم هایم را سریع تر می كنم.
به جای یك موضوع، به چند موضوع هم زمان فكر می كنم.
شاید این طوری در وقت صرفه جویی كنم.
انگار باز هم وقت نیست.
تصمیم می گیرم بدوم.
به نفس نفس می افتم.
انقدر مشغول بازیابی تنفسم بودم كه یادم رفت فكر كنم.
تصمیم می گیرم دویدن، بازیابی تنفس و فكر كردن را با هم انجام دهم.
دارم از شدت خستگی تلو تلو می خورم.
تمام تنم خیس عرق است.
اگر نایستم، از هوش خواهم رفت.
روی یك صندلی می نشینم.
تنگی نفس می گیرم. تند تند نفس می كشم.
كمی نفسم سر جایش می آید.
اما تمام این مدت كه من روی صندلی نشسته بودم...
من نه تنها زمان را از دست دادم...
نه تنها رشته ی افكارم پاره شد...
نه تنها لباس های تمیزم را با لباس هایی خیس عرق، عوض كردم...
بلكه قدم هایم نیز متوقف شد و روی یك صندلی نشستم.
شاید اگر همان قدم های اولیه ام را برمی داشتم...
و اگر نمی خواستم از زمان سبقت بگیرم...
الان ساكن و متوقف نمی شدم.
مشكل از آن جایی شروع شد كه تصمیم گرفتم بدوم.
فكر می كنم.
ساعت در حال گذر است.
وقت نیست.
باید تندتر بروم.
قدم هایم را سریع تر می كنم.
به جای یك موضوع، به چند موضوع هم زمان فكر می كنم.
شاید این طوری در وقت صرفه جویی كنم.
انگار باز هم وقت نیست.
تصمیم می گیرم بدوم.
به نفس نفس می افتم.
انقدر مشغول بازیابی تنفسم بودم كه یادم رفت فكر كنم.
تصمیم می گیرم دویدن، بازیابی تنفس و فكر كردن را با هم انجام دهم.
دارم از شدت خستگی تلو تلو می خورم.
تمام تنم خیس عرق است.
اگر نایستم، از هوش خواهم رفت.
روی یك صندلی می نشینم.
تنگی نفس می گیرم. تند تند نفس می كشم.
كمی نفسم سر جایش می آید.
اما تمام این مدت كه من روی صندلی نشسته بودم...
من نه تنها زمان را از دست دادم...
نه تنها رشته ی افكارم پاره شد...
نه تنها لباس های تمیزم را با لباس هایی خیس عرق، عوض كردم...
بلكه قدم هایم نیز متوقف شد و روی یك صندلی نشستم.
شاید اگر همان قدم های اولیه ام را برمی داشتم...
و اگر نمی خواستم از زمان سبقت بگیرم...
الان ساكن و متوقف نمی شدم.
مشكل از آن جایی شروع شد كه تصمیم گرفتم بدوم.