درد دل های شما

[sanctity]

همیشه فکر میکردم فقط و فقط کسب تجربه در مواجهه با رنج ها ادامه زندگی را میسر خواهد کرد. اما درک کردم بدون توسل به ارواحی که بینهایت به آنها علاقه دارم نمیتوانم حتی یک لحظه آرامش واقعی را در این دنیا تجربه کنم.

[Frantz]

عجیب است انسان انگار در این جهان در بد مخصمه ای گیر افتاده
از نظری همه چیز پوچ و بی معنا به نظر می‌رسد‌
ولی از نظری دیگر هیچ چیز نمی‌تواند پوچ باشد
کسی که قانون علیت را نپذیرفته باشد بر این باور چگونه می‌تواند پافشاری کند که همه چیز در این جهان پوچ است؟
مگر شما نمی گویید مفاهیم فاهمه و قالب های حسی می‌تواند پی به وجود علیت ببرد

[Frantz]

انسان به مثابه یک موجود با باور داشتن به وجود خداوند میتواند پناهگاهی برای زندگی اش یابد کاتینگهام در کتاب معنای زندگی این مورد را تایید و به اثبات میرساند 
کامو در کتابهایش اهتمام میورزد که بیان کند زندگی بی هدف نیست پوچ نیست!  
اگزیستانسیالیست ها در تلاشند معنای زندگی را بیابند 
اما خداوند نمیتواند صرفا موجودی باشد که هیچ دخالتی در زندگی ندارد 
در فلسفه شرق میتوانید بخوانید که خداوند در درون انسان هاست زیرا خداوند از طریق انسان ها کمک میکند دلسوزی میکند محبت میکند! 
دیدگاه جالبی است همچنین تجربیات شخص خود را تایید می کند 
اما باید دید خود خدا دیگر چطور موجودی است 
فلسفه ملاصدرا مشهور است به حکمت متعالیه و اصالت وجود
همیشه میپسندیدم که شهود داشته باشم مانند سهروردی و ملاصدرا و ابن سینا 
ملاصدرا در مقدمه کتاب الاسفار اربعه فی فلسفه مینویسد 
نفس خویش را به تهذیب و تمرین مشغول کردم آنگاه که خالص شد نور بر آن جاری گشت(امیدوارم اشتباه ننوشته باشم) 
سهروردی می گوید انسان ها در مراتب نور هستند و به سمت مشرق عالم نورالانوار حرکت میکنند و همه ما دچار ظلمت و تاریکی هستیم اما با حرکت به سوی نورالانوار کم کم از تاریکی عاری می شویم 
بسیار زیباست

[Hanifa]

خدایا خودت امید رو تو دلمون روشن کن

[Frantz]

حتی ایگنور کردنشون هم بنظرم کار درستیه 
این مردم ایگنور شدنو دوس دارن دوست دارن کسی براشون وقت نزاره و اسم اینم میزارن جذابیت!!!  
این مردم زخماشونو دوس دارن(ژان پل سارتر) 
برا این مردم هر چی دست نیافتنی تر باشی بهتره اونوقت بیشتر دنبالتن و پیگیرت میشن
هعی دلم میشکنه 
مردم فقط یه مشت وسیلن ک ب خواستت برسی یا نه! 
 
برای منی ک خیلی به دوستام اهمیت قایل بودم

[Frantz]

خیلی جالبه بعضیا چنان از انسان صحبت می کنم و هی میگن انسان روح داره و اشرف مخلوقات فلان و اینا 
ما کجای این کهکشانیم ؟ راه شیری 
کدوم سیاره ؟زمین .

حالا میپرسم چند تا کهکشان دیگه هست ؟ میلیارد ها 
چند تا موجوداتی هستند که خارج از این کهکشان هستن به اسم آدم فضایی ؟ روزی میرسه که ثابت میشه ما اون ارزشی که خدا هی تو قرآن میگه ما اشرف مخلوقاتیم 
یه جا دیگه میگه به چی مینازی انسان ؟
خیلی راحت بدبخت بیچارت میکنم!!!! 

ما فقط از سایر موجودات به سبب قوه نطق و سخن و فکر کردن برتریم 
در ضمن اون نظریه تحول تدریجی داروین رد شد پس میاد اینجا بگین اونا میگن حیوان ناطق ضمنا داروین نه فیلسوف و هیچی تو علوم انسانی تخصص داره نه هیچی دربارش می‌دونه

[یَسنٰی]

هزار راه نرفته با وجود تو رفتم
خدایا منو ببخش 
کمکم کن

[Hanifa]

خدایا من نمیدونم باید چیکار کنم اما شما میدونی که  پس راهنمای راهم باش : ) تا به خطا نرم.

["Lover"]

ای انسان:

گمان مکن که تو مختاری و جهان مجبور


که اختیار تورا هم خدا به جبر   نوشت .

[زینبی]

اِنَّ مَعَ العُسرِ یُسرًا

قطعا همینطوره..

[مهرخدا]

میخواستم حرفی نزنم و فقط مروری داشته باشم به گذشته، مروری به روزهای خوب قدیم و دوستان کانونی، مرورری به درون خودم، مروری به...
اما وقتی پستهای سال 95 امو خوندم و بیشتر موارد درد و دل و درخواست کمک و اعلام عحز و ناتوانی خودم و یاری رسوندن دوستام... 
گریه ام گرفت
از اینکه اون روزها گذشت و دوستانم نیستن و من تنهام
از اینکه چه چیزهایی ارزشمند بودند و از دست دادم
از اینکه چه چیزهایی ارزشمند نبودندو من زندگیم رو بخاطرش تلف کردم
از اینکه همچنان در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلاتم هستند و هیچ وقت تصور نمیکردم 6،7 سال بعد بتونم زندگی کنم
از اینکه تونستم با تمام سختیا مسیرو خودم رو بسازم و خودمو سعی کنم قویتر کنم
از اینکه تتفرم از خودم کاسته شده و با محبت با خودم رفتار میکنم
از اینکه دیگه نگاه خصمانه و تحقیرانه به خودم ندارم و میدونم انسان امکان اشتباه کردن و عبرت گرفتن از اشتباه و تجربه تلخ رو داره تا دوبار مسیر اشتباه رو نره
از اینکه چه آدمهای عزیزی رو از دست دادم بلکه میشد براحتی من جایگزینشون میشدم
از اینکه هنوز قلبم میزنه و میتپه
از اینکه نگاهم به زندگی متفاوت شده و پخته تر از دیروزام
هم. خوشحالم هم ناراحت، هم لبخند به چهره دارم و هم اشک بر پهنای صورتم
شاید الانم دچار یک بحران هیجان عاطفیم که دست به نوشتن این حرفها زدم و نیاز دارم اروم بگیرم و ذهن مشوشمو ارووم کنم
ولی 
اینو میدونم دیگه لغزش و اسیب به خودم برام بی ارزش شده و اهمیتی نداره نه از جهت اینکه مشکلی نیست اگر خطا کنم
از این جهت که هر چی جلوتر اومدم زندگی و حتی نفس کشیدن سخت شد که مجبورم شدم تصمیمی جدی رو برنامم بگیرم و سعی کنم با برنامه ریزی رو کارهای اصلی این لغزشها رو به کارهای فرعی سوق بدم و کم کم ترکش کنم
این روزا شدیدا به حضور خدا پیشم نیازمندم و امیدوارم مث همیشه هوامو داشته باشه و پسم نزنه که هیچوقت چنین چیزی ازش ندیدم

[Tagon]

واقعا ای کاش میشد  :

["Lover"]

چه غم وقتی جهان از عشق نام تازه میگیرد
از این بی آبرویی نام ما آوازه میگیرد
من از خوش باوری در پیله خود فکر میکردم
خدا دارد فقط صبر مرا اندازه میگیرد
به روی ما به شرط بندگی در می گشاید عشق
عجب داروغه ای! باج سر دروازه میگیرد
چرا ای مرگ میخندی؟نه میخوانی،نه میبندی
کتابی را که از خون جگر شیرازه میگیرد 
ملال آور تر از تکرار رنجی نیست در عالم
نخستین روز خلقت غنچه را خمیازه میگیرد
هعییییی ،
خدا نگهدار کانون"

[آرمین]

مکبر نماز ظهر امروز یه نوجوان خوش‌صدا بود. آهنگش موزون و دلنشین و تسلطش مثال‌زدنی.
تعقیبات و دعای بعد نماز که تموم شد رفتم جلو ازش تشکر کردم. بهش گفتم که چقدر عالی بود.
پرسیدم: متولد چه سالی؟ گفت: یعنی عددش رو بگم؟ گفتم: آره! گفت: ۱۳۸۸/۲/۱۶.
پرسیدم کجا آموزش دیدی و بهم گفت. در نهایت بهش گفتم خدا حفظت کنه و خداحافظی کردم.

و به این فکر می‌کنم من ۱۴ سالم بود کجا بودم و چی کار می‌کردم و با کیا در ارتباط بودم. این کجاست و چی کار می‌کنه و با کیا در ارتباطه.

وقتی آدم مسیرش رو اشتباه میره تبدیل به آدم اشتباهی میشه. 

خدایا اهدنا الصراط المستقیم.
همه و بالاخص منو که خیلی جاده خاکی زدم به راه راست هدایت کن.

خدایا خیلی دلم می‌خواست آدم درست و حسابی بشم ولی خب نشد. 

[Deril]

اومدم اینجا اصن گریم گرفت. مهر ۹۳ ، ۹ سال گذشت. به همین راحتی.... 
ولی اسم بعضی دوستان رو ادم میبینه لبخند میشینه رو لبش.